ก่อนหน้านี้ในเดือนธันวาคม 2558 องค์การ การศึกษา วิทยาศาสตร์ และวัฒนธรรมแห่งสหประชาชาติ (UNESCO) ได้ยอมรับพิธีกรรมและเกมชักเย่อของเวียดนาม เกาหลี ฟิลิปปินส์ และกัมพูชา เป็นมรดกทางวัฒนธรรมที่จับต้องไม่ได้ของมนุษยชาติ ในเวียดนาม UNESCO ได้ยอมรับชุมชนชักเย่อของสี่จังหวัด ได้แก่ ลาวไก วิญฟุก บั๊กนิญ และฮานอย
แม้ว่าแต่ละชุมชนและประเทศจะมีชื่อเรียกและวิธีปฏิบัติที่แตกต่างกันสำหรับพิธีกรรมและเกมชักเย่อ แต่ทุกแห่งล้วนมีจุดมุ่งหมายเพื่ออธิษฐานให้ประชาชนมีสุขภาพแข็งแรง มีอากาศดี และพืชผลอุดมสมบูรณ์ จุดร่วมของพิธีกรรมและเกมชักเย่อในเวียดนามและประเทศอื่นๆทั่วโลก คือเชือกเส้นเดียวกัน เชือกเป็นสัญลักษณ์ของความสามัคคีในชุมชน ความเชื่อมโยงระหว่างผู้คนกับธรรมชาติ การยื่นอาวุธ การสนับสนุนจากชุมชนหนึ่งไปยังอีกชุมชนหนึ่ง
|
พิธีชักเย่อเพื่อบูชานักบุญแห่งทีมชักเย่อที่วัดทรานวู (แขวงแทชบาน เขตลองเบียน ฮานอย ) เชือกยาว 30 เมตรนี้จะถูกม้วนและเก็บไว้ในวัดโดยผู้คน และจะนำออกมาใช้เฉพาะในโอกาสเทศกาลเท่านั้น |
|
นักเรียนเวียดนามต้อนรับตัวแทนจากชุมชนชักเย่อจากเกาหลี ฟิลิปปินส์ กัมพูชา และเวียดนาม อย่างตื่นเต้น เพื่อแสดงพิธีชักเย่อและเกมชักเย่อในเทศกาลการออกแบบสร้างสรรค์ฮานอย 2023 |
|
การนั่งชักเย่อเป็นมรดกอันเป็นเอกลักษณ์ที่จัดขึ้นในงานเทศกาลวัดทรานวูในวันที่ 3 ของเดือนจันทรคติที่ 3 ของทุกปี ในภาพ ทีมชักเย่อ 2 ทีมจากวัดทรานวูกำลังแสดงการนั่งชักเย่อ เชือกจะถูกร้อยผ่านเสาไม้เหล็กขนาดใหญ่ และผู้เล่นจะนั่งงอและเหยียดขาสลับกันเพื่อให้ได้แรงดึงสูงสุด |
|
การสาธิตการดึงปากของชาวบ้านงายเค่ ตำบลตานดาน อำเภอฟูเซวียน กรุงฮานอย อุปกรณ์ดึงปากเป็นไม้ไผ่ 2 ท่อน ยาว 6-7 เมตร จำนวนข้อต่อนับจากโคนถึงปลายเป็นคำว่า ซินห์-เลา-บินห์-ตู่ ข้อสุดท้ายต้องเป็นคำว่า ซินห์ พอดี จากนั้นชาวบ้านจะนำปลายไม้ไผ่ทั้ง 2 ข้างไปเผาให้ร้อน งอให้เป็นปาก แล้วเกี่ยวเข้าด้วยกัน จากนั้นใช้เชือกอ่อนมัดให้แน่นเพื่อทำอุปกรณ์ดึงปาก |
|
การแข่งขันชักเย่อของชุมชนชาติพันธุ์ไต (อำเภอบั๊กห่า จังหวัดเลาไก) ก่อนที่ทีมจะแข่งขัน ชาวบ้านจะต้องเตรียมเครื่องเซ่นและเลือกหมอผีเพื่อทำพิธีขอพรจากเทพเจ้าให้มาเห็นและอวยพรให้ชาวบ้านมีสุขภาพแข็งแรง มีความสุข และผลผลิตอุดมสมบูรณ์ และขออนุญาตแข่งขัน ทีมชักเย่อจะแบ่งออกเป็น 2 ฝ่าย คือ ฝ่ายชายและหญิง เพื่อให้แน่ใจว่าหยินและหยางจะสมดุลกัน |
|
ไม่ว่าจะใช้ชื่อหรือองค์กรใดก็ตาม กลองก็มักจะปรากฏอยู่ในชุมชนชักเย่อในเวียดนามและทั่วโลก เสียงของกลองกระตุ้นให้ผู้เล่นมีส่วนร่วมอย่างดุเดือดและกระตือรือร้นมากขึ้น |
|
เกมดึงเชือกในเมืองเฮืองกาญ (อำเภอบิ่ญเซวียน จังหวัดหวิญฟุก) ก็ใช้เชือกยาวร้อยผ่านเสาไม้ ผู้เล่นต้องเอาเท้าสอดเข้าไปในรู จากนั้นนั่งลงบนพื้นเป็นคู่ๆ แล้วดึงสุดแรง ที่ด้านบนเสา ผู้เล่นสามารถใช้เท้าเตะเสาเพื่อเพิ่มความแข็งแกร่งให้กับทีม |
|
การแข่งขันชักเย่อในหมู่บ้านฮูชัป (เมืองบั๊กนิญ จังหวัดบั๊กนิญ) ใช้ไม้ไผ่ขนาดใหญ่ 2 ต้นมาคว้านเปลือกออกเพื่อใช้ดึงเชือก โดยแต่ละครั้งที่ถือไม้ไผ่ จะมีการแข่งขันชักเย่อ 3 รอบ ใน 2 รอบแรก ทีมฝั่งตะวันตกและฝั่งตะวันออกต่างก็เป็นฝ่ายชนะ ส่วนในรอบสุดท้าย ชาวบ้านและนักท่องเที่ยวสามารถร่วมชักเย่อทีมที่ตนชื่นชอบเพื่อตัดสินผู้ชนะหรือผู้แพ้ |
|
การดึงเชือกในเมืองเฮืองกาญ (เขตบิ่ญเซวียน จังหวัดหวิญฟุก) เป็นกิจกรรมที่ต้องออกแรงกายมาก เนื่องจากแต่ละครั้งอาจใช้เวลานานถึง 15 นาที นักกีฬาไม่เพียงแต่ต้องใช้ขาและแขนเท่านั้น แต่ยังต้องแกว่งร่างกายทั้งหมดเพื่อจับเชือกอีกด้วย |
|
การแสดงของสมาคมชักเย่อ Gijisi (เมือง Dangjin ประเทศเกาหลีใต้) โดยใช้เชือกที่ทอจากฟาง ในภาพ ตัวแทนจากคณะกรรมการประชาชนเขต Long Bien สมาคมมรดกทางวัฒนธรรมเวียดนาม ประชาชน และนักท่องเที่ยวต่างเข้าร่วมการชักเย่อ ในเทศกาลชักเย่อที่เกาหลี เชือกอาจยาวได้ถึง 200 เมตร หนักได้ถึง 40 ตัน และผู้เข้าร่วมทุกคนสามารถเข้าร่วมการชักเย่อได้ ซึ่งช่วยสร้างความสามัคคีในชุมชน หลังจากการแสดงที่เทศกาล Hanoi Creative Design Festival 2023 สมาคมชักเย่อ Gijisi ได้บริจาคเชือกชักเย่อให้กับวัด Tran Vu เพื่อเป็นของขวัญแลกเปลี่ยนทางวัฒนธรรมที่ไม่เหมือนใคร |
ที่มา: https://www.qdnd.vn/van-hoa/doi-song/di-san-the-gioi-keo-co-toa-sang-trong-thanh-pho-sang-tao-ha-noi-751997
การแสดงความคิดเห็น (0)