ชมฝนตกในฤดูร้อน

ฉันไม่รู้ว่าทำไม แต่ฉันรู้สึกใจอ่อนทุกครั้งที่เห็นฝนฤดูร้อนตก อากาศช่วงนี้บางครั้งก็แจ่มใส บางครั้งก็ฝนตก ท้องฟ้าเป็นสีฟ้า พระอาทิตย์ยังคงส่องแสงจ้า จากนั้นก็มีเมฆดำก่อตัวขึ้น และฝนตก ปิดกั้นทางกลับบ้าน

ภาพประกอบ (AI)

กลางฤดูร้อนฝนตกหนัก บนระเบียงมีดอกแมกโนเลียบาน

ฉันไม่รู้ว่าทำไม แต่ฉันรู้สึกใจอ่อนทุกครั้งที่เห็นฝนในฤดูร้อน อากาศในช่วงนี้บางครั้งก็แจ่มใส บางครั้งก็ฝนตก ท้องฟ้าเป็นสีฟ้า พระอาทิตย์ยังคงส่องแสงอยู่ จากนั้นก็มีเมฆดำก่อตัวขึ้น ฝนตก ปิดกั้นทางกลับบ้าน ฤดูร้อนก็เหมือนกับชีวิตมนุษย์ คือเกิดขึ้นอย่างฉับพลัน ไม่เที่ยง วุ่นวาย และคาดเดาไม่ได้ แต่ก็เต็มไปด้วยความลึกซึ้ง ความใส่ใจ...

แต่สิ่งที่ฉันชอบที่สุดคือการได้ดูฝนที่ตกลงมาในช่วงกลางฤดูร้อน ฝนที่ตกในช่วงกลางฤดูร้อนนั้นไม่แรงมาก มีความอ่อนโยนของฝนในช่วงต้นฤดูเล็กน้อย และยังมีฝนที่ตกหนักและรวดเร็วของฝนฤดูใบไม้ร่วงที่ฉันเคยสัมผัสมาหลายครั้งในเมืองแห่งหนึ่งบนภูเขาอันห่างไกลซึ่งปกคลุมไปด้วยหมอกขาว เมื่อได้ผ่านฤดูร้อนอันร้อนแรงมาหลายครั้งในวัยเยาว์ และได้มองดูฝนฤดูร้อนที่ตกลงมาบนท้องฟ้าที่แตกต่างกันที่ฉันเคยผ่านมาตลอดหลายปีของชีวิต ฉันรู้สึกว่าฤดูร้อนนั้นยังคงอยู่ ฤดูร้อนที่คิดถึง ฤดูร้อนที่เต็มไปด้วยความทรงจำ แต่ก็เต็มไปด้วยความเศร้า ความพลัดพราก และชิ้นส่วนที่แตกหักซึ่งทำให้ผู้คนรู้สึกทรมานไปตลอดชีวิต

เดือนนี้ฝนตกบ่อย ฝนตกเบาๆ บนระเบียงวัดในตอนเช้า เสียงฝนผสมผสานกับเสียงระฆังวัดอันเงียบสงบ สะท้อนลึกเข้าไปในจิตวิญญาณของผู้ที่ได้รับบาดเจ็บมากมายแต่ยังคงหลบภัยใต้หลังคาวัดเพื่อค้นหาตัวเอง สายฝนโปรยปรายใน "ถนนดอกฟีนิกซ์" ในเมือง สะท้อนตามรอยเท้าของนักเรียนในช่วงเวลาที่ต้องบอกลาเสื้อเชิ้ตสีขาวเพื่อเดินไปสู่ท้องฟ้ากว้างใหญ่ ฝนที่ตกสม่ำเสมอทำให้เสื้อผ้าที่ปกคลุมชะตากรรมของผู้คนมากมายขึ้นๆ ลงๆ ในการต่อสู้เพื่อเอาชีวิตรอดเปียกโชก หนาวสั่นภายใต้สายฝนเย็นที่ในวัยเยาว์ ฉันคิดว่าโรแมนติกเหมือนโน้ตดนตรี ฝนปลุกให้ความฝันอันเปราะบางในชีวิตแรกของฉันตื่นขึ้นมา ซึ่งแตกสลายอย่างรวดเร็วในพายุแห่งชีวิตที่หมุนวนและเปลี่ยนแปลง

และแล้วฝนก็เปรียบเสมือนน้ำตา เสียงฝนก็เปรียบเสมือนเสียงสะอื้นในช่วงหนึ่งของชีวิตท่ามกลางชีวิตมนุษย์นับไม่ถ้วน...

ฉันนึกถึงฝนกลางฤดูร้อนในปีนั้นขึ้นมาทันควันเมื่อฉันเดินเล่นในเมืองบนภูเขาพร้อมกับแม่ ตอนนั้นแม่ยังเด็กมาก แม้ว่าตอนนี้ในสายตาของฉัน แม่ยังไม่แก่เลย ความคิดเหล่านั้นเกิดจากความวิตกกังวล กลัวว่าแม่จะแก่ลง กลัวว่าแม่จะกลายเป็นผงธุลี แล้วใครจะรู้ สักวันหนึ่งแม่จะสูญสลายไปในอากาศ ความจริงอันโหดร้ายก็คือ ทุกๆ ฤดูฝนที่ผ่านไป แม่ของฉันจะแก่ลงหนึ่งปี ในฤดูฝนนั้นในเมืองบนภูเขา ภายใต้ชายคาบ้านหลังเล็กที่ปลายเนิน มีเถาวัลย์ดอกผักบุ้งพันอยู่รอบรั้ว แม่กับฉันนั่งดูน้ำที่ไหลไปตามถนน โดยมีดินบะซอลต์สีแดงอมชมพูและกลีบทานตะวันป่าที่ร่วงหล่นหลังจากทุ่มเทมาตลอดชีวิตพาไปด้วย ฉันมองแม่เป็นเวลานานมาก นับรอยย่นบนใบหน้าอันแสนดีของแม่ ฉันมองสายฝนด้วยน้ำตา ฝนฤดูร้อนในเมืองบนภูเขานั้นสวยงามแต่เศร้า ตกบนหลังคาแต่ก็เต็มไปด้วยความครุ่นคิด เพียงพอที่จะทำให้ผู้คนมองดูและมองทะลุผ่านหัวใจของตนเอง ฉันนั่งนับนิ้วบ่นพึมพำว่าผ่านมานานแล้วตั้งแต่ฤดูฝนนั้น ตอนนี้เมืองบนภูเขายังคิดถึงฉันอยู่ไหม เมืองบนภูเขายังคิดถึงแม่และลูกที่เลือกฤดูฝนเพื่อมาเที่ยวเมืองบนภูเขาเพียงเพื่อพบกับดอกทานตะวันป่าที่บานผิดฤดูกาล ดินบะซอลต์สีแดง และเสียงของภูเขาและเนินเขาที่ก้องก้องอยู่ในใจของนักเดินทาง...

เมืองภูเขาปัจจุบัน ฝนตกเหมือนฝนสมัยก่อนหรือเปล่า?

เช้านี้นอกระเบียงมีฝนตกปรอยๆ ฉันเพิ่งเปิดประตูและยังไม่ก้าวออกจากบ้าน กลิ่นดอกแมกโนเลียก็โชยมาหอมฟุ้ง บางครั้งต้นแมกโนเลียหน้าบ้านก็บาน แต่มีเพียงดอกไม้ไม่กี่ดอกซ่อนอยู่หลังซอกใบ แล้วก็เหี่ยวเฉาในแสงแดดยามบ่าย ฉันยังคงรอคอยช่วงเวลาในชีวิตที่จะได้เห็นดอกแมกโนเลียบานเต็มที่ ฉันยังคงเฝ้ารอฤดูแมกโนเลียอย่างเงียบๆ ตลอดวันแดดจัดที่สวยงาม และแล้วดอกแมกโนเลียก็บานอีกครั้งในเช้าวันฝนตก ฉันเดินตามกลิ่นแมกโนเลียไปที่ระเบียง ยืนมองกลีบดอกเล็กเท่านิ้วก้อย เรียวบางและนุ่มนวล ไม่หยิ่งผยองแต่เต็มไปด้วยความกล้าหาญ ท่ามกลางเสียงฝนฤดูร้อนที่ตกลงบนใบแมกโนเลีย ในความแจ่มใสของท้องฟ้าและพื้นดินเมื่ออาบด้วยฝน ฉันรู้สึกว่าหัวใจของฉันบริสุทธิ์ และชีวิตนี้ช่างใจดีเหลือเกิน ความสุขของแต่ละคนบางครั้งก็มาจากสิ่งเรียบง่ายธรรมดา แต่ก็เต็มไปด้วยความประหลาดใจเช่นกัน!

ฉันยืนอยู่บนระเบียงมองดูม่านฝนสีขาว ทันใดนั้น ฉันหันกลับมาและเห็นดอกแมกโนเลียเรียงรายอยู่ริมทางเดินกลับบ้าน…/.

ฮวง คานห์ ดุย

ที่มา: https://baolongan.vn/ngam-mua-ha-roi-a198116.html