นิทานก๋วยเตี๋ยวเนื้อรสแซ่บ กับบทเรียนแห่งการอนุรักษ์จิตวิญญาณแห่งชนบท

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ในดินแดนอันเต็มไปด้วยลมทะเลและกลิ่นเค็ม ซึ่งปัจจุบันคือ เมืองบั๊กเลียว มีร้านอาหารเล็กๆ แห่งหนึ่งอยู่ใต้ต้นไทรริมแม่น้ำ มีเพียงโต๊ะไม้ไม่กี่ตัวและหลังคามุงจากโทรมๆ แต่ผู้คนก็แน่นขนัดอยู่เสมอ ผู้คนมาที่นี่ไม่ใช่เพราะความหรูหรา แต่เป็นเพราะอาหารจานแปลกอย่างก๋วยเตี๋ยวเนื้อรสเผ็ด

คุณนายเซา ผู้ปรุงอาหารจานนี้ มีผมหงอก แต่รอยยิ้มของเธออบอุ่นดุจแสงอาทิตย์ยามบ่าย ก๋วยเตี๋ยวเนื้อรสจัดจ้านของเธอไม่เหมือนใคร เนื้อตุ๋นนุ่มละมุน หอมกลิ่นตะไคร้ พริกแดงฉุนเหมือนไฟแต่หวานกำลังดี ไม่ฉุนเกินไป น้ำซุปใส เข้มข้น จนคุณจะติดใจจนต้องกัดคำเดียว

วันหนึ่ง หนูนาชื่อข่างแวะร้าน หลังจากกินเสร็จก็ชมว่า “คุณนายเซา อาหารจานนี้ไม่เหมือนก๋วยเตี๋ยวเนื้อ เว้ หรือเฝอเนื้อ และแน่นอนว่าไม่เหมือนก๋วยเตี๋ยวเผ็ดเกาหลี มันคืออะไร?”

คุณนายเซาแค่ยิ้ม “มันคือก๋วยเตี๋ยวเนื้อรสเผ็ดของบ๊ะเลียว เผ็ดแต่ไม่ฉุน เค็มแต่ไม่เผ็ดจัด เหมือนนิสัยคนชายฝั่งเลยลูก”

ลุงโควงครุ่นคิดว่า “แล้วอาหารจานนี้มีอะไรพิเศษที่ทำให้คนกลับมากินอีก?”

คุณนายเซามองออกไปที่แม่น้ำแล้วพูดช้าๆ ว่า “มันคือจิตวิญญาณ เนื้อแต่ละชิ้นหมักด้วยความทรงจำของทุ่งหญ้าตะวันตก พริกแต่ละเม็ดปลูกด้วยหยาดเหงื่อของผู้คนใต้แสงแดด ก๋วยเตี๋ยวหนึ่งชามอร่อยไม่เพียงเพราะเครื่องเทศเท่านั้น แต่เพราะผู้รับประทานสัมผัสได้ถึงความรักในชนบท”

ภาพประกอบ: VT

เรื่องราวนี้ไปถึงคุณไวท์อาวล์ เจ้าของร้านอาหารหรูในเมืองที่มองหาเมนูใหม่ๆ มาขายอยู่เสมอ เขาไปที่ร้านของคุณนายซอและขอสูตรมา เธอไม่ได้ปิดบังและบอกทุกอย่างให้ แต่พอเขากลับมาบ้านเพื่อลองทำ รสชาติกลับ... ยังขาดๆ อยู่เลย ถึงแม้เขาจะใช้เนื้อวัวจากต่างประเทศ น้ำซุปนำเข้า ร้านอาหารมีเครื่องปรับอากาศ และไวไฟก็เต็มไปหมด แต่ลูกค้ากลับถอนหายใจ " ใช่... มันก็คล้ายๆ กันแหละ แต่ทำไมฉันถึงจำไม่ได้ล่ะ!"

วันหนึ่งร้านของคุณนายซอปิด เธอบอกว่า “ฉันแก่แล้ว อยากเกษียณ แต่อาหารจานนี้ไม่มีวันตาย!”

เธอถ่ายทอดอาชีพนี้ให้กับหลานสาวชื่อ “หนี่” ซึ่งเพิ่งจบการศึกษาจากโรงเรียน การท่องเที่ยว หนี่ยังสาว ฉลาดหลักแหลม มีแฟนเพจ มีคลิป TikTok ถ่ายรูปก๋วยเตี๋ยวแบบมีศิลปะ และเล่าเรื่องราวเกี่ยวกับคุณยายและการเดินทางสู่ก๋วยเตี๋ยวเนื้อรสเผ็ดร้อนในแต่ละภูมิภาคของบั๊กเลียว

จานนี้จึงกลับมามีชีวิตอีกครั้ง ไม่ใช่แค่มีชีวิต แต่แพร่กระจายออกไป แต่คุณนีไม่ได้เรียกมันว่า "การสร้างสรรค์จาน" แต่ เรียกมันว่า "การรักษาจิตวิญญาณของจานให้คงอยู่ตามยุคสมัย"

บทเรียนที่ได้รับ: อาหารบ้านเกิดแต่ละจานไม่ได้เป็นเพียงการผสมผสานของวัตถุดิบเท่านั้น แต่ยังเป็นการตกผลึกของผืนดิน ผู้คน ความทรงจำ และอารมณ์อีกด้วย

ถ้าอยากพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงอาหาร อย่าแค่ถามสูตรอาหาร แต่ควรถามว่าจิตวิญญาณของอาหารจานนั้นมาจากไหน

เฉกเช่นก๋วยเตี๋ยวเนื้อรสเผ็ดของร้าน Bac Lieu รสชาติเผ็ดร้อน แต่ความรักยังคงติดค้างอยู่ในคอ ดังนั้น ในโลกที่วุ่นวายนี้ ยังคงมีก๋วยเตี๋ยวอุ่นๆ สักถ้วย ไม่ใช่แค่กินเล่นเท่านั้น แต่ยังทำให้คิดถึงบ้านอีกด้วย!

เล มินห์ ฮวน (ดัดแปลง)

ที่มา: https://www.baobaclieu.vn/van-hoa-nghe-thuat/cau-chuyen-ngu-ngon-bun-bo-cay-va-bai-hoc-giu-hon-que-101046.html