(GLO)- ฮวง ไท เป็นนักข่าวของ VTV ปัจจุบันดำรงตำแหน่งรองผู้อำนวยการ VTV8 นั่นหมายความว่าในสายตาของผมและคนอื่นๆ อีกหลายคน อารมณ์กวีของเขาจะค่อยๆ จืดจางลง แม้ว่าเขาจะเรียนวรรณคดีที่มหาวิทยาลัย เว้ ก็ตาม แต่วันหนึ่ง เขาเอาบทกวีชุดหนึ่งมาแสดงให้ผมดู และผมก็รู้สึกประหลาดใจกับความรู้สึกที่สดใหม่และเปี่ยมไปด้วยอารมณ์เหล่านั้น
 |
ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา บทกวีของเขาปรากฏบนหน้าหนังสือพิมพ์ช่วงเทศกาลเต๊ตราวกับเป็น "กวียอดนิยม" แม้ว่าเขาจะยังคงกล่าวว่าเขาแค่ "ผ่านหมู่บ้านกวี" ก็ตาม บทกวีเหล่านี้เปี่ยมไปด้วยอารมณ์ความรู้สึกมากมาย เช่น "เราต่างจารึกชีวิตของกันและกันด้วยใบไม้/ตั้งแต่ที่เราหักกิ่งไม้จนถึงวินาทีที่เราจากไปอย่างเงียบๆ/โปรดโอบอุ้มน้ำเลี้ยงที่ไหลริน/โอบอุ้มกันและกันเพื่อชดเชยฤดูใบไม้ผลิ" และอีกครั้ง: "หมู่บ้านโศกเศร้า/ใช้วันครบรอบการเสียชีวิตสร้าง...ความสุข/เล่าเรื่องราวของความหิวโหยและอิ่มเอม หัวเราะและร้องไห้/ภายนอกพุ่มไผ่เก่าแก่ยังคงบิดเบี้ยว/มีเพียงหน่อไม้ที่เลื้อยไปมาอย่างไม่ใส่ใจในสวน"
ฉันอ่านเจอว่าเขาเป็นคนที่มีความเป็นมืออาชีพแต่ก็มีความโรแมนติกด้วย ดังนั้นบทกวีของเขาจึงเบาสบายเหมือนอากาศแต่ก็มีน้ำหนัก ทำให้เราต้องอ่านและไตร่ตรองในเวลาเดียวกัน
กวี วัน กง หุ่ง ได้รับการคัดเลือกและแนะนำ
ด้านเปียกของแม่
 |
ภาพประกอบ: HT |
แม้ว่าฉันอยากจะนอนด้านที่เปียกแต่ฉันก็ทำไม่ได้อีกต่อไป
เตียงเก่ามีแต่ในเพลงแห่งอดีต
วันลมแรง ฉันกลับมาฟังเสียงรั้วไม้ไผ่เสียดสีกัน
ลมเศร้ามาขัดจังหวะเพลงพื้นบ้าน
ตอนนี้ลูกน้อยยังกลิ้งไปมาอยู่ แต่ที่ที่แม่นอนอยู่ก็ว่างเปล่า
แทนเพลงกล่อมเด็ก กลับเป็นเสียงใบไม้ร่วงในสวน
ด้านแห้งตอนนี้จะแช่หมอน
หลายทศวรรษยังคงหลั่งน้ำตาจากสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า
คืนเดือนกุมภาพันธ์ อากาศหนาวและมีเมฆมาก
มีเด็กผมหงอกคนหนึ่งฝันว่าถูกอุ้ม
คลำหาไปทั่ว หายใจไม่ออกด้วยความเศร้าโศกเสียใจต่อผู้ตาย
ที่บ้านแม่ผมอยู่ฝนตกหนักมาก ฝนไม่เคยหยุดตกเลย!
ครอบครัวของฉันไม่ต้องยากจนอีกต่อไป
เสื้อผ้ากันหนาว อาหารอิ่มหนำสำราญ ขาดแต่แม่
หลายคืนที่เศร้าโศก โหยหาที่จะกลับไปสู่วัยเด็ก
ให้ฉันเปียกสักครั้งเพื่อแม่ โอเค…
เครื่องหมายฤดูใบไม้ร่วง
 |
ภาพประกอบ: HT |
เราทำเครื่องหมายฤดูใบไม้ร่วงด้วยใบไม้
เมื่อวานบ่ายฉันนั่งอยู่ที่หน้าต่าง
อย่าปฏิเสธว่ามันไม่ได้ทำอะไรผิด
แค่แวะมาดูเสียงหัวเราะ
ฉันทำเครื่องหมายฤดูใบไม้ร่วงด้วยใบไม้
เปราะบางเหมือนลิปสติกเปื้อน
จูบอย่างรีบร้อนและตกหลุมรักอย่างรีบร้อน
เหมือนความรักที่ผ่านไป
เราทำเครื่องหมายชีวิตของกันและกันด้วยใบไม้
วินาทีแห่งการแตกแขนงออกสู่วินาทีแห่งการจากไปอย่างเงียบงัน
โปรดยึดน้ำเลี้ยงที่ไหลไว้
แช่น้ำกันเพื่อชดเชยฤดูใบไม้ผลิ
เราทำเครื่องหมายฤดูใบไม้ร่วงด้วยใบไม้
มาและไปอย่างนุ่มนวลในชีวิต
ถ้าทำได้โปรดจูบฉันเบาๆ
ในช่วงเวลาแห่งความเหงา ฉันร้องเพลงแห่งความเมตตา
ตั้งแต่วันนั้นใบไม้ก็ไม่กลับมาอีกเลย
รอยใบไม้ร่วงที่เราแกะสลักไว้ถูกปกคลุมไปด้วยฝุ่น
ระเบียงร้างหน้าต่างปิดแล้ว
บนทางเท้าแห่งชีวิต ต้นไม้ที่ตายแล้วไม่รอฤดูใบไม้ร่วง...
ซ่อนแท่งโคลน
 |
ภาพประกอบ: Huyen Trang |
ระเบียงลมแรง
ด้านหลังก็มีลมด้วย
ครอบครัวที่ยากจนจึงเปิดใจรับฟังเพลงกล่อมเด็ก
ในความทรงจำเสียงปลวกกัดแทะปี
เสาขาหัก
มนุษย์เดินกะเผลก
ชีวิตที่ไม่ต้องเหนื่อยแรง
หมดข้าวแล้วเหลือแต่ฝันเต็มตัวอักษร
ความกลัวปีอธิกสุรทินที่มีเดือนเพิ่มขึ้นจะทำให้คุณอ่อนแอ
เกราะเป็นรอยขีดข่วน ตะกร้าถูกโยนไปมา
หมู่บ้านเศร้า
ยืมวันครบรอบการเสียชีวิตมาทำ...สนุก
เล่าเรื่องราวความหิว ความอิ่ม เสียงหัวเราะ น้ำตา
นอกฤดูร้อนต้นไผ่เก่ายังคงบิดเบี้ยว
มีเพียงหน่อไม้ที่เต้นรำอย่างไม่ใส่ใจไปทั่วสวน
บ้านเกิดที่ล่องลอย
ทรายมาตุภูมิ
ชาวต่างชาติกลับมาเพื่อรักษารากเหง้าของตน
ความกลัวปู่ย่าตายายจะสูญเสียหลาน
คำถามที่ทำให้หวั่นไหว
ใช้เวลานานเท่าไรจึงจะลบชื่อหมู่บ้านออก?
หันหน้าเพื่อซ่อนโคลน
ลิงค์ที่มา
การแสดงความคิดเห็น (0)