กวีลัม ทิ มี ดา เสียชีวิตแล้วด้วยวัย 74 ปี

ตามข้อมูลจากนักเขียน Nguyen Quang Lap กวี Lam Thi My Da เสียชีวิตเมื่อเวลา 05.00 น. ของวันที่ 6 กรกฎาคม ด้วยวัย 74 ปี ก่อนหน้านั้น เธอป่วยเป็นโรคอัลไซเมอร์มานานถึง 14 ปี

กวีลัม ถิ มี ดา เกิดในปี พ.ศ. 2492 ที่ เมืองกว๋างบิ่ญ อาศัยอยู่ที่เมืองเว้ และเพิ่งย้ายมาอยู่ที่นครโฮจิมินห์กับครอบครัว เธอเป็นภรรยาของนักเขียนฮวง ฟู หง็อก เตือง

กวี Lam Thi My Da ศึกษาที่โรงเรียนการเขียน Nguyen Du จากนั้นเธอได้กลายเป็นนักข่าวและบรรณาธิการของนิตยสาร Huong River ของสมาคมวรรณกรรมและศิลปะ Thua Thien Hue

เธอเป็นสมาชิกของ สมาคมนักเขียนเวียดนาม ตั้งแต่ปี พ.ศ. 2521 เธอเข้าร่วมหลักสูตรฝึกอบรมที่ Gorky Academy (อดีตสหภาพโซเวียต) และเป็นสมาชิกคณะกรรมการบริหารของสมาคมนักเขียนเวียดนาม เทอมที่ 3 และ 4

กวี Lam Thi My Da เสียชีวิตเมื่ออายุ 74 ปี หลังจากป่วยเป็นโรคอัลไซเมอร์มานาน 14 ปี

ผลงานของกวี Lam Thi My Da: The Birth of the Heart (บทกวี, 1974); The Poem Without Years (บทกวี, 1983); The Famous Song of the Land (นิทานเด็ก, 1984); The Deer and the Stream (นิทานเด็ก, 1987); The Eternal Reward (นิทานเด็ก, 1987); Picking Your Youth in Your Hands ( บทกวี, 1989); Musician Phuong Hoang (นิทานเด็ก, 1989); Mother and Child (บทกวี, 1994); Dedicated to a Dream (บทกวี, 1998); Young Rice (บทกวี, 2005); รวมบทกวีและนิทานเด็ก (2006); Soul Full of Wild Chrysanthemums (บทกวี, 2007); The Sky - Bomb Crater (บทกวี, 1972); นิทานพื้นบ้านบ้านเรา (บทกวี, 2521)

ในปี พ.ศ. 2548 บทกวีของเธอเรื่อง Green Rice ได้รับการแปลเป็นภาษาอังกฤษ พิมพ์และตีพิมพ์ในสหรัฐอเมริกา

บทกวีของเธอ เช่น “นิทานพื้นบ้านของแผ่นดินเรา” และ “ท้องฟ้า - หลุมระเบิด ” ได้รับการสอนในหลักสูตรวรรณกรรมทั่วไปและคุ้นเคยกับผู้อ่านหลายชั่วรุ่น

ตลอดเส้นทางอาชีพนักเขียน เธอได้รับรางวัลชนะเลิศการประกวดบทกวีหนังสือพิมพ์วรรณกรรมและศิลปะ ระหว่างปี พ.ศ. 2514-2516 รางวัลวรรณกรรมจากสมาคมนักเขียนเวียดนามสำหรับ รวมบทกวีเรื่อง Poetry Without Years and Months รางวัล A Prize for Poetry จากคณะกรรมการแห่งชาติสมาคมวรรณกรรมและศิลปะเวียดนาม ในปี พ.ศ. 2542 รางวัล A Prize for Poetry จากรางวัลวรรณกรรมและศิลปะเมืองโบราณ (พ.ศ. 2541-2547) จากคณะกรรมการประชาชนจังหวัด และสมาคมวรรณกรรมและศิลปะเถื่อเทียนเว้

ในปี พ.ศ. 2550 กวี Lam Thi My Da ได้รับรางวัลแห่งรัฐสาขาวรรณกรรมและศิลปะจากผลงานรวมบทกวี 3 ชิ้น ได้แก่ Birth of the Heart (พ.ศ. 2517), Poem Without Years and Months (พ.ศ. 2526) และ Dedicated to a Dream (พ.ศ. 2531)

โฮ เธ่ ฮา กวีและนักวิจัยวรรณกรรม ได้แสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับบทกวีของลัม ธี่ มี ต้า ไว้ว่า “ บทกวีของลัม ธี่ มี ต้า เปี่ยมไปด้วยความหมาย แนวคิดเชิงกวีนั้นน่าประหลาดใจเสมอ ดูเหมือนว่าหากไม่สามารถสร้างสรรค์แนวคิดแปลกใหม่ขึ้นมาได้ บทกวีนั้นก็ยังคงอยู่ในจินตนาการ” ส่วนกวีโง วัน ฟู ก็ให้ความเห็นว่า “บทกวีของลัม ธี่ มี ต้า งดงามแม้ในยามที่คาดไม่ถึง สับสน และอารมณ์ความรู้สึกของผู้หญิง”

การจากไปของกวีลัม ถิ มี ดา ได้สร้างความทุกข์โศกไว้มากมายแก่เพื่อนฝูงและเพื่อนร่วมงานในวงการวรรณกรรม นักเขียนเหงียน กวาง แลป แสดงความเสียใจอย่างสุดซึ้งว่า "คุณจากไปแล้ว ผมรักคุณมาก!"

กวีเหงียน กวาง เทียว ประธานสมาคมนักเขียนเวียดนาม ได้แสดงความอาลัยต่อกวีหญิงผู้ นี้ว่า “หลายสิบปีก่อน ข้าพเจ้าเรียกเธอว่านางฟ้าผู้เสด็จลงมายังโลก เพราะพระพักตร์อันงดงามและศักดิ์สิทธิ์ เพราะจิตวิญญาณอันบริสุทธิ์ไร้ขอบเขตของเธอ และเพราะบทกวีของเธอดังก้องกังวานดุจบทเพลงแห่งความรัก อ่อนโยนและเปี่ยมไปด้วยความงามอันบอบบางแต่แผ่ซ่านไปทั่ว ดูเหมือนว่าเธอเสด็จลงมายังโลกนี้เพียงเพื่อแสดงพระพักตร์อันงดงาม จิตวิญญาณอันบริสุทธิ์ และเพื่อขับขานบทกวีแห่งความรักและการปกป้องคุ้มครอง แม้แต่บทกวีที่เธอเขียนเกี่ยวกับความสูญเสียในสงครามก็ดังก้องกังวานด้วยความงามนั้นเช่นกัน

ในบทกวีอันโด่งดัง "ท้องฟ้าแห่งหลุมระเบิด" เธอเขียนไว้ว่า "ฉันมองลงไปยังหลุมระเบิดที่คร่าชีวิตเธอ/สายฝนทิ้งท้องฟ้าไว้เป็นหย่อมๆ/ประเทศชาติของเรานั้นอ่อนโยน/สายน้ำบนท้องฟ้าเยียวยาบาดแผลอันเจ็บปวด" ณ ขณะนี้ ฉันรู้สึกว่าดอกไม้ทุกดอกที่เบ่งบานในฤดูร้อนนั้น ล้วนมีความงามของใบหน้า จิตวิญญาณ และบทกวีของเธอ ฉันก้มศีรษะลงเพื่อรำลึกถึงเธอ และเงยหน้าขึ้นมองแสงสว่างที่เธอโบยบินกลับมา"

เหงียน ถุ่ย นักเขียนบทภาพยนตร์ เขียนไว้อย่างเศร้าใจว่า " วันที่ครูพาฉันไปเว้ครั้งแรก ฉันรักเว้มากขึ้น เพราะผู้หญิงที่ฉันเจอคือ หลัม ถิ มี ดา เธอมาจากบ้านเกิดเดียวกับครู แต่สำหรับฉัน เธอยังคงเป็น "เว้" อย่างแท้จริง อ่อนโยนและเป็นผู้หญิง เอาใจใส่และงดงามอย่างยิ่ง เธอยังคง "อยู่ยงคงกระพัน" แม้จะผ่าน "หลุมระเบิด" ในชีวิตมามากมาย เช้าวันนี้ ฉันได้ยินว่าเธอจากไปในเมืองแปลกแห่งหนึ่ง หัวใจฉันเต้นแรงด้วยความอาลัยถึงเธอ เธอเป็นนักเขียนที่มีพรสวรรค์และเป็นผู้หญิงที่งดงาม"

มาย อันห์

มีประโยชน์
อารมณ์
ความคิดสร้างสรรค์
มีเอกลักษณ์
ความโกรธ