ฤดูร้อนไร้ความกดดัน

ฤดูร้อนเพิ่งมาถึง คุณพ่อคุณแม่หลายคนกำลังเร่งรีบวางแผนสำหรับลูกๆ ในช่วงปิดเทอม เช่น เรียนพิเศษ เข้าค่ายฝึกทักษะ ชมรมภาษาต่างประเทศ หมากรุก ศิลปะการต่อสู้... ตารางงานแน่นตั้งแต่เช้าจรดค่ำ ทำให้เด็กๆ ไม่ต่างจาก "เจ้านายใหญ่" ที่ยุ่งวุ่นวายในช่วงวันหยุด

สำหรับหลายๆ คน ฤดูร้อนเป็นช่วงเวลาอันมีค่าที่จะได้พัฒนาตนเอง เรียนรู้เพิ่มเติม ฝึกฝนทักษะต่างๆ และเร่งการเรียนรู้ให้เร็วขึ้น แต่ก็มีหลายคนที่เชื่อว่าฤดูร้อนควรกลับคืนสู่ความหมายที่แท้จริง นั่นคือ เวลาที่เด็กๆ จะได้ใช้ชีวิตตามวัย เล่น สนุก สำรวจโลก และผ่อนคลาย

พ่อแม่เคยถามตัวเองบ้างหรือไม่ว่าลูกๆ ต้องการอะไร หรือท่ามกลางความคาดหวัง ความกดดัน และความกลัวที่ต้องทิ้งลูกไว้ข้างหลัง เราลืมฟังเสียงของลูกๆ ไปหรือไม่ เป็นไปได้หรือไม่ที่สิ่งที่เด็กๆ ต้องการไม่ใช่ช่วงฤดูร้อนที่มีตารางงานที่แน่น แต่เป็นช่วงเช้าที่ได้นอนตื่นสาย ช่วงบ่ายได้ปั่นจักรยานชิลล์ๆ รอบละแวกบ้าน ตอนเย็นได้เล่นเกมหรืออ่านหนังสือกับครอบครัวภายใต้แสงไฟสีเหลืองอบอุ่น เป็นไปได้หรือไม่ที่สิ่งที่เด็กๆ ต้องการจริงๆ ก็คือฤดูร้อนในความหมายที่แท้จริง คือ อิสระ ไร้กังวล และเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะ

ในประเทศที่พัฒนาแล้ว นักเรียนจะมีวันหยุดพักร้อนฤดูร้อนเกือบ 3 เดือน ไม่จำเป็นต้องเรียนพิเศษ แต่ได้รับการสนับสนุนให้ไปสัมผัสธรรมชาติ อ่านหนังสือที่ตนเองเลือก และจัดการเวลาของตนเองเพื่อเรียนรู้ด้วยตนเอง ในเวียดนาม เด็กจำนวนมากต้องยุ่งอยู่กับการเรียนพิเศษตลอดฤดูร้อน โดยต้องเรียนวันละ 3-4 คลาส ทำให้มีเวลาพักผ่อนและสร้างสรรค์สิ่งใหม่ๆ น้อยมาก เด็กจำนวนมากติดหน้าจอ ขาดการมีปฏิสัมพันธ์และคำแนะนำ ปล่อยให้ฤดูร้อนผ่านไปอย่างเงียบๆ และเหนื่อยล้า

สิ่งสำคัญไม่ได้อยู่ที่ปริมาณของกิจกรรม แต่อยู่ที่คุณภาพของประสบการณ์ บางครั้ง การกลับไปใช้ชีวิตในชนบทสองสามวัน ใช้ชีวิตโดยไม่มี Wi-Fi ทำอาหารกับคุณย่า อาบน้ำในแม่น้ำ เล่นกับเด็กๆ ในละแวกบ้าน ล้วนเป็นประสบการณ์ที่น่าประทับใจในความทรงจำ ช่วงบ่ายที่ขี่จักรยานไปซ่อมรถกับพ่อที่ปลายซอย การปลูกต้นไม้ในกระถางด้วยมือเป็นบทเรียนชีวิตที่นำไปใช้ได้จริง ไม่จำเป็นต้องมีประกาศนียบัตรหรือใบรับรอง

อย่าปล่อยให้ “การพัฒนาตนเอง” กลายเป็นแรงกดดันที่มองไม่เห็น ก่อนที่จะเลือกชั้นเรียนให้ลูกของคุณ ลองถามตัวเองก่อนว่า ลูกของคุณต้องการอะไรจริงๆ เพื่อเติบโตเป็นผู้ใหญ่?

การมีฤดูร้อนที่ดีไม่ได้หมายความว่าจะต้องใช้ชีวิตตามใจตัวเอง ใช้ชีวิตอย่างพอประมาณ และยึดติดกับอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ แต่ไม่ควรเป็นบทเรียนที่สองของปีการศึกษา ในทางปฏิบัติแล้ว เด็กๆ จะได้ใช้ชีวิตในสภาพแวดล้อมที่ปลอดภัย รับฟัง และเคารพซึ่งกันและกันในฐานะปัจเจกบุคคล พวกเขาได้รับอนุญาตให้ลองผิดลองถูกและสำรวจได้อย่างอิสระ พวกเขาเติบโตขึ้นมาไม่ใช่ในฐานะ "โครงการลงทุน" แต่เป็นในฐานะมนุษย์คนหนึ่ง

ฤดูร้อนที่แท้จริงไม่ได้วัดกันที่จำนวนชั้นเรียนพิเศษ แต่วัดกันที่จำนวนครั้งที่เด็กๆ ยิ้มเมื่อนึกถึงวัยเด็กของตนเอง

เหงียน ตรี

ที่มา: https://baoangiang.com.vn/mua-he-khong-ap-luc-a423739.html