การสะกดคำในสื่อสิ่งพิมพ์

สำนักงานหนังสือพิมพ์ทุกแห่งมีแผนก Morrat เพื่อ "ตรวจสอบข้อผิดพลาด" ในถ้อยคำก่อนตีพิมพ์บทความ ภาพ: CN

การหลีกเลี่ยง “ข้อผิดพลาดทางเทคนิค” เป็นเรื่องยาก

เพื่อนผมซึ่งเป็นครูสอนวรรณคดีในโรงเรียนมัธยมแห่งหนึ่งเล่าว่า สมัยนี้หนังสือพิมพ์ โดยเฉพาะหนังสือพิมพ์ออนไลน์ มักใช้คำผิด มีข้อผิดพลาดทางไวยากรณ์ มีการสะกดผิด... บ่อยมาก

เป็นเพราะการตามทันข่าวสารที่เป็นกระแส รวมถึงข้อผิดพลาดในหนังสือพิมพ์ออนไลน์ที่แก้ไขได้รวดเร็ว หรือเปล่า ที่ทำให้กองบรรณาธิการไม่ค่อยใส่ใจและไม่จริงจังในการตรวจสอบและแก้ไขข้อผิดพลาดก่อนตีพิมพ์?

สิ่งที่น่ากังวลก็คือผู้คนจำนวนมากใช้สื่อเป็น “เข็มทิศ” ในการกำหนดมาตรฐานการปฏิบัติทางภาษาของตนเอง

ผลงานด้านวารสารศาสตร์เข้าถึงผู้อ่านผ่านกระบวนการตีพิมพ์ที่เข้มงวดซึ่งมีหลายขั้นตอน กองบรรณาธิการแต่ละแห่งมีมาตรฐานทางเทคนิค (ข้อบังคับ) สำหรับต้นฉบับของตนเอง

ระบุถึงการใช้ตัวพิมพ์ใหญ่และการย่อคำ การเขียนคำภาษาเวียดนาม การนับตัวเลข ตัวเลขลำดับ คำประสม... แต่เนื่องจากปัจจัยต่างๆ มากมาย บางครั้งยังคงยากที่จะหลีกเลี่ยง "ข้อผิดพลาดทางเทคนิค" ในหนังสือพิมพ์

ครั้งหนึ่ง นักเรียนมัธยมต้นแสดงความคิดเห็นในฟอรัมนักข่าว โดยสรุปคือ สื่อมวลชนมักทำผิดพลาดมากเกินไป ตั้งแต่ข้อผิดพลาดเล็กๆ น้อยๆ เช่น คำที่หายไป สำเนียงที่หายไป ไปจนถึงข้อผิดพลาด เช่น สับสนระหว่าง "l" กับ "n" และใช้คำที่ไม่ถูกต้อง

“ตอนนี้หนังสือพิมพ์ออนไลน์เข้าถึงผู้คนได้มากมาย หากใช้ภาษาเวียดนามไม่ถูกต้อง จะส่งผลกระทบอย่างใหญ่หลวง รวมถึงเด็กวัยเดียวกับฉันด้วย ฉันไม่ได้หมายถึงเรื่องลบๆ ฉันแค่หวังว่านักข่าวจะพยายามควบคุมและลดความผิดพลาดในการสะกดคำให้น้อยที่สุด!” - นักศึกษาคนนี้เขียน

ความพยายามที่จะ “หยิบจับข้อผิดพลาด”

นักภาษาศาสตร์ นักเขียน ครู นักข่าว... จำนวนมากที่หลงใหลในการรักษาความบริสุทธิ์ของภาษาเวียดนาม ต่างมีความกังวลอย่างมากเกี่ยวกับปัญหาการสะกดผิดและการใช้คำที่ไม่ถูกต้องในสื่อ

พวกเขายังพยายามอย่างมากในการ "จับผิด" "ระบุข้อผิดพลาด" ให้ความเห็น และชี้ให้เห็นข้อผิดพลาดในการสะกดคำและคำศัพท์ทั่วไปในหนังสือพิมพ์ รายการวิทยุและโทรทัศน์ และแม้แต่ในตำราเรียน

มีคำที่ใช้ "ผิดจนถูก" เช่น คำว่า "giông (tộ)/dông", "đất (เหรียญรางวัล)/đất"... คำว่า "dông" ควรเขียนด้วย "mưa dông", "cong dông", "dông gió", "dông to"; แต่หนังสือพิมพ์หลายฉบับเขียนว่า "giông"

คำว่า "doat" และ "dat" มีความหมายต่างกัน แต่ใช้เหมือนกันเกือบทั้งหมด ตามพจนานุกรมของสถาบันภาษาศาสตร์ ซึ่งแก้ไขโดย Hoang Phe และจัดพิมพ์โดยสำนักพิมพ์ Da Nang และศูนย์พจนานุกรมในปี พ.ศ. 2548 คำว่า "dat" หมายถึง การไปถึงจุดหมาย (เช่น สอบผ่านด้วยผลการเรียนที่ดีเยี่ยม) และ "doat" หมายถึง การเอาเปรียบผู้อื่นด้วยการแย่งชิงชัยชนะ เช่น ชนะเลิศ

ไม่เพียงแต่ในสื่อสิ่งพิมพ์เท่านั้น คำว่า “ชนะ” และ “ประสบความสำเร็จ” ยังมักถูกใช้อย่างไม่ถูกต้องในใบรับรองความดีความชอบ เหรียญรางวัล ฯลฯ ของหน่วยงานบริหารอีกด้วย

ความผิดพลาดในการใช้คำซ้ำซ้อนก็พบเห็นได้บ่อยในสื่อสิ่งพิมพ์ในปัจจุบัน ในรายการความรู้สำหรับนักเรียนมัธยมปลายของ VTV พิธีกรมักจะพูดว่า "ขอแสดงความยินดีที่สอบผ่าน" หลังสอบเสร็จทุกครั้ง หากพูดว่า "เสร็จ" ก็ไม่จำเป็นต้องเติมคำว่า "เสร็จ" เพราะ "เสร็จ" หมายถึงทำเสร็จเรียบร้อย

หรือเมื่อรายงานเหตุการณ์ใดเหตุการณ์หนึ่ง หนังสือพิมพ์มักจะลงท้ายด้วยประโยคว่า "เหตุการณ์นี้กำลังได้รับการตรวจสอบและชี้แจง" หากใช้คำว่า "currently" ก็ไม่จำเป็นต้องใช้คำว่า "currently" และในทางกลับกัน หากใช้คำว่า "verify" ก็ไม่จำเป็นต้องใช้คำว่า "clarify" เพราะคำว่า "verify" หมายถึง "ทำให้ความจริงกระจ่างชัดด้วยข้อเท็จจริงและหลักฐานเฉพาะ" ตัวอย่างเช่น "verify the statement" หรือ "เหตุการณ์ยังไม่ได้รับการตรวจสอบ" (ibid)

นอกจากนี้ หนังสือพิมพ์หลายฉบับยังใช้คำและวลีที่ไม่ถูกต้องหลายคำ โดยเฉพาะคำภาษาจีน-เวียดนาม เช่น "tran troi", "co xuy", "vo hinh chung", "van canh" (วัด), "tham quan", "sang lang" (เขียนอย่างถูกต้องว่า "tran troi", "co xuy", "vo hinh trung", "van canh", "tham quan", "sang lang")

หรือสำนวน “บันวงเนียน” แปลว่า “เพื่อนต่างวัยแต่สนิทกันเหมือนเพื่อนวัยเดียวกัน” แต่บางนักข่าวเข้าใจว่า “บันวงเนียนแปลว่าเพื่อนวัยเดียวกัน” จึงเขียนว่า “นักดนตรี ผามเตวียน และนักดนตรี ฮวง วัน เป็นเพื่อนวัยเดียวกัน เกิดปี พ.ศ. 2473 ทั้งคู่”

รักษาความบริสุทธิ์ของชาวเวียดนาม

ภาษาเปลี่ยนแปลง เกิดขึ้น และพัฒนาอยู่เสมอ แต่ไม่ได้หมายความว่าผู้ที่ทำงานกับคำศัพท์จะต้อง "สร้างสรรค์" มากเกินไปและบิดเบือนภาษาเวียดนาม

นักเขียนอวง เตรียว เคยเขียนไว้ว่า “ความบริสุทธิ์ของชาวเวียดนามคือความยืดหยุ่นและความสามารถในการปรับตัว ไม่เข้มงวดเกินไป แต่ก็ไม่ผ่อนปรนเกินไป การมีปริมาณที่เหมาะสมและควบคุมได้ แม้จะอยู่ในกรอบของสังคมและเอกสารราชการ ก็เป็นสิ่งจำเป็น”

นักข่าวเปรียบเสมือน “กรรมกร” ที่ต้องทำงานหนักในแวดวงสื่อสารมวลชนอยู่เสมอ ดังนั้น ประเด็นการเรียนรู้และพัฒนาอย่างต่อเนื่องจึงถูกหยิบยกขึ้นมา เพื่อสนับสนุนการอนุรักษ์ความบริสุทธิ์ของชาวเวียดนาม ควบคู่ไปกับการปกป้องและพัฒนาชาวเวียดนาม

การสื่อสารมวลชนในยุค 4.0 จะต้องตอบสนองความต้องการในการให้ข้อมูลที่เป็นกลาง ซื่อสัตย์ รวดเร็ว และทันท่วงที แต่ไม่ได้หมายความว่านักข่าวจะรีบร้อนหรือไม่ระมัดระวังในการใช้คำพูด

ที่มา: https://baoquangnam.vn/chuyen-chinh-ta-tren-bao-chi-3136766.html