เกี่ยวกับหนังสือ "Vietnamese Idioms Handbook"

(Baothanhhoa.vn) - ผู้อ่าน Le Van Hoc ถามว่า: “เมื่อไม่นานมานี้ ฉันได้สั่งซื้อหนังสือคู่มือสำนวนภาษาเวียดนาม (สำหรับนักเรียน) จากสำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยแห่งชาติฮานอย โดยหวังว่าจะช่วยให้เด็กๆ ได้รับความรู้เกี่ยวกับสำนวนและสุภาษิตมากขึ้น ผู้เขียนหนังสือเล่มนี้คือรองศาสตราจารย์ ดร. และคำนำของหนังสือเล่มนี้ก็ทำให้ฉันรู้สึกมั่นใจมากเช่นกัน: “หนังสือเล่มนี้ไม่ได้จัดทำขึ้นเพื่อให้บริการนักเรียนเท่านั้น แต่ยังช่วยให้ครูและผู้ปกครองมีสื่อการสอนเพิ่มเติมเพื่อสนับสนุนลูกๆ ของพวกเขาในการเรียนอีกด้วย

หนังสือเล่มนี้ช่วยให้ผู้คนเข้าใจความหมายของสำนวนที่ใช้ในตำราเรียน พร้อมมอบวิธีการถ่ายทอดความหมายที่เข้มข้น หลากหลาย และมีชีวิตชีวา นอกจากนี้ยังช่วยให้เด็กๆ ได้ขยายขอบเขตสำนวนภาษา ช่วยให้พวกเขาเรียนรู้ภาษาเวียดนามได้ดีขึ้น การใช้สำนวนภาษาจะช่วยให้พวกเขาสื่อสารได้อย่างมีประสิทธิภาพ และเข้าใจภาษาแม่ของตนเองได้อย่างถ่องแท้ยิ่งขึ้น...

แต่พออ่านดูก็รู้สึกแปลกๆ หน่อย เพราะมีประโยคบางประโยคที่รู้แน่ชัดว่าเป็นสุภาษิต แต่หนังสือกลับจัดเป็นสำนวน เช่น "หัดกิน หัดพูด หัดห่อ หัดเปิด" "เคี้ยวให้ละเอียด อิ่มนาน ไถให้ลึก งอกข้าวสวย"... เลยงงๆ ไม่รู้ว่าหนังสือเล่มนี้มีข้อผิดพลาดหรือข้อผิดพลาดอะไรอีกบ้าง นอกจากข้อความเหล่านั้น หวังว่าคอลัมน์ "คุยเรื่องคำศัพท์" จะมีรีวิวหนังสือเล่มนี้นะคะ

ขอบคุณมาก".

คำตอบ: ดังที่ผู้อ่าน Le Van Hoc ได้แสดงความคิดเห็นไว้ว่า คู่มือสำนวนภาษาเวียดนามสำหรับนักเรียน (รวบรวมโดยรองศาสตราจารย์ ดร. ห่า กวาง นัง - ห่า ถิ เกว่ เฮือง - สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยแห่งชาติ ฮานอย 2559) มีข้อผิดพลาดอยู่มาก ในที่นี้ เราขอแสดงความคิดเห็นสั้นๆ ดังต่อไปนี้

1 - การเข้าใจผิดระหว่างสุภาษิตกับสำนวน

หนังสือ “คู่มือสำนวนภาษาเวียดนามสำหรับนักเรียน” ให้ความสำคัญอย่างยิ่งในการช่วยให้นักเรียนสามารถแยกแยะและแยกแยะความแตกต่างระหว่างสำนวนและสุภาษิต อย่างไรก็ตาม ในส่วนทฤษฎีนี้ ผู้เขียนกลับเข้าใจผิดว่าสุภาษิตคือสำนวน ตัวอย่างเช่น ดาญ จิญ งอน ถวน; แมวแก่กลายเป็นจิ้งจอก; หัวใจมะเดื่อเปรียบเสมือนหัวใจมะเดื่อ; ไวน์เข้า คำพูดออก; จุดเริ่มต้นราบรื่น จุดจบราบรื่น; ไผ่แก่ ไผ่อ่อนงอก; แมวน้อยจับหนู; แป้งเท่านั้นจึงจะทำกาวได้... สุภาษิตเหล่านี้ล้วนสรุปประสบการณ์พื้นบ้าน ไม่ใช่สำนวน

ในเนื้อหาหลัก ชุดสุภาษิตยังคงถูก "เปลี่ยนแปลงอย่างน่าอัศจรรย์" ให้เป็นสำนวน รวมถึงประโยคที่ผู้อ่าน Le Van Hoc ค้นพบ: สุนัขห้อย, แมวปกคลุม; แผ่นดินดี, นกทำรัง; รวบรวมลม, สร้างพายุ; เรียนรู้ที่จะกิน, เรียนรู้ที่จะพูด, เรียนรู้ที่จะห่อ, เรียนรู้ที่จะเปิด; หลังจากความยากลำบากมาถึงความหวาน; มดแบกเป็นเวลานาน, รังของมันจะเต็ม; ตวงข้าวของคุณตามน้ำปลาของคุณ; ควายผูกเกลียดการกินควาย; ปรับตัวตามสถานการณ์; เลือดไหลเวียน, ลำไส้อ่อนตัว; ริมฝีปากและฟันที่เปิดออกจะเย็น; ไม่มีใครร้องไห้หาพ่อที่ธรรมดา; เมื่อรั้วล้ม, ผักบุ้งก็ปีนขึ้นไป; น้ำโคลนทำให้อ้วนขึ้น นกกระสาตาบอดเกินกว่าจะทำให้ฝนตกได้; ชายชราขาดเชือก; การดึงเชือกทำให้ป่าเคลื่อนไหว; สะสมปริมาณเล็กน้อยเพื่อให้ได้ปริมาณมาก; การยึดฟางเป็นเรื่องหนัก/เก็บ/ดื้อรั้น; ผักแต่ละชนิดมีหนอนของตัวเอง เคี้ยวให้ดี อิ่มนาน ไถลึก ปลูกข้าวให้ดี แลกเปลี่ยนกันเพื่อตอบสนองความต้องการ สุนัขพึ่งพิงบ้าน ไก่พึ่งพิงเล้า ทำงานอย่างมีความสุข เป็นคนดีย่อมได้รับผลตอบแทน ไฟไหม้บ้านเผยให้เห็นหนู สิ่งของราคาถูกเป็นสิ่งไม่ดี กินดี เรียนดี...

สุภาษิตข้างต้นทั้งหมดเป็นการสรุปประสบการณ์ของชาวบ้านในหลายสาขา สำนวนไม่มีหน้าที่นี้

2 - คำอธิบายไม่ถูกต้อง

สำนวนหลายสำนวนได้รับการตีความผิดโดยผู้เขียน เช่น

- “กินในมุมหม้อ” ในเชิงเปรียบเทียบหมายถึงชนชั้นล่างที่อาศัยอยู่อย่างหลบซ่อนและสกปรก อย่างไรก็ตาม ผู้เขียนอธิบายง่ายๆ ว่า “กินและดื่มโดยไม่มีถาดหรือชามที่เหมาะสม”

- คำว่า “ใบหยก กิ่งทอง” เดิมหมายถึงลูกหลานของกษัตริย์และขุนนางในสังคมศักดินา แต่ต่อมามีการใช้ในความหมายที่กว้างขึ้น หมายถึง [ธิดา] ของตระกูลขุนนางโดยทั่วไป อย่างไรก็ตาม ผู้เขียนอธิบายว่าเป็น “ชีวิตที่ผ่อนคลายและมีความสุข” (!),...

3 - ให้เวอร์ชันแปลกๆ

คู่มือสำนวนภาษาเวียดนามควรรวบรวมและนำเสนอสำนวนที่คงที่เพื่อช่วยให้นักเรียนเข้าใจสำนวนดั้งเดิมที่เป็นมาตรฐาน อย่างไรก็ตาม หนังสือเล่มนี้ยังรวบรวมประโยคที่ไม่ได้มาตรฐานหรือแม้กระทั่งประโยคที่ไม่ถูกต้อง ซึ่งนักเขียนบางคนอาจจำผิด หรือเขียนเป็นภาษาพูด ไม่ใช่นิทานพื้นบ้าน ตัวอย่างเช่น "เมื่อบุคคลใดกลายเป็นข้าราชการ ครอบครัวย่อมได้รับพร" ซึ่งหนังสือเล่มนี้ระบุว่ามาจากวรรณกรรมขั้นสูง (NVNC) ของชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 อันที่จริง สำนวนที่ถูกต้องควรเป็น "เมื่อบุคคลใดกลายเป็นข้าราชการ ครอบครัวย่อมได้รับพร" และนี่คือสุภาษิต ไม่ใช่สำนวน นิทานพื้นบ้านได้สรุปว่าผู้มีอำนาจมักแสวงหาผลประโยชน์และแจกจ่ายให้แก่ญาติพี่น้อง

แล้วก็มีเวอร์ชั่นแปลกๆ บ้าง เช่น "ช่องเขาปีนป่ายและธารน้ำ"; "ดอกมะลิและมูลควาย",...

ด้วยข้อผิดพลาดร้ายแรงที่ว่า “ดอกมะลิ ถั่ว มูลควาย” ไม่มีข้อผิดพลาดตรงนี้ เพราะในหน้า 254 ผู้เขียนขอให้นักเรียน “อธิบายประโยคที่ว่า ‘ดอกมะลิ ถั่ว มูลควาย’” ส่วนในหน้า 295 คำตอบคือ “ดอกมะลิ ถั่ว มูลควาย ใช้เพื่อพูดถึงความไม่เข้ากันของรูปลักษณ์ภายนอกระหว่างภรรยาและสามี เปรียบเทียบหญิงสาวสวยกับสามีขี้เหร่”

หนังสือประเภทที่เรียกว่า “คู่มือ” ถือเป็น “สมบัติ” ขนาดเล็กที่รวบรวมและรวบรวมความรู้พื้นฐานที่จำเป็นที่สุดเกี่ยวกับสาขาหรือความเชี่ยวชาญเฉพาะด้าน อย่างไรก็ตาม “คู่มือสำนวนภาษาเวียดนาม” มีข้อผิดพลาดพื้นฐานมากมายในความรู้ดังที่ได้กล่าวไปแล้วข้างต้น

ฮวง ตวน กง (ผู้สนับสนุน)

ที่มา: https://baothanhhoa.vn/ve-cuon-so-tay-nbsp-thanh-ngu-tieng-viet-252340.htm