ผลไม้รสขมท่ามกลางผลไม้รสหวาน

เงินเดือนตอนที่ผมมาไซง่อนครั้งแรกคือ 100,000 บาทสำหรับการแสดง 2 เพลง

ในชีวิตคุณเคยต้องเลือก ดนตรี แทนสิ่งอื่นบ้างไหม?

ฉันตระหนักได้ว่าเส้นทางอาชีพศิลปินของฉันจนถึงตอนนี้ราบรื่นและโชคดีมาก ฉันต้องเลือกตั้งแต่สมัยเป็นนักศึกษาที่มหาวิทยาลัยทังลองและเข้าร่วมวง Watermelon Band ตอนนั้นฉันรู้สึกโดดเดี่ยวและโดดเดี่ยวมาก ในขณะที่วง Watermelon กำลังเป็นที่รู้จักของใครหลายคน แต่ก็ต้องเลือกเส้นทางที่ต้องแยกทางเพื่อให้แต่ละคนได้มีอาชีพเป็นของตัวเอง การกลับไปเรียนต่อมหาวิทยาลัยหรือไล่ตามอาชีพนักร้อง ฉันเลือกเส้นทางที่ท้าทายกว่า นั่นคือการลาออกจากโรงเรียนเพื่อไปเริ่มต้นอาชีพเดี่ยวที่ภาคใต้ วันที่ 20 กุมภาพันธ์ 2000 ฉันออกจาก ฮานอย โดยมีเพียงความมั่นใจ ไม่มีเงิน และเสียงร้องที่ไม่มั่นคง ในเวลานั้น ในใจฉันมีความหวังเล็กๆ น้อยๆ ว่าฉันจะมีประสบการณ์ใหม่ๆ หาเงินก้อนแรกในฐานะนักร้องเดี่ยวเพื่อเลี้ยงดูแม่และเลี้ยงดูตัวเอง แล้วถ้าฉันมีเงินเหลือ ฉันก็จะเก็บเงินไปทำอะไรบางอย่าง

วันเวลาเหล่านั้นที่ไม่มีอะไรนอกจากความมั่นใจผ่านไปได้อย่างไร?

ฉันต้องไปออดิชั่นตามสถานที่จัดงานดนตรีทุกแห่ง โชคดีที่ทุกอย่างราบรื่นดี เพราะชาวไซ่ง่อนรู้กันดีว่าฉันเป็นสมาชิกวง Watermelon Group ตอนนั้นไซ่ง่อนมีสถานที่จัดงานดนตรีมากมาย ถ้าคุณมีสุขภาพแข็งแรงและมีคนรัก คุณสามารถร้องเพลงได้ 10 รอบในวันธรรมดา และ 12-13 รอบในวันหยุดสุดสัปดาห์ ฉันร้องเพลงตั้งแต่ 9 โมงเช้าที่สวนสาธารณะดัมเซน กลับบ้านไปพักผ่อน และตอนเที่ยงฉันก็ไปร้องเพลงที่อื่น พอบ่ายสองโมงถึงบ่ายสามโมง บาร์ก็เปิดต้อนรับแขก ฉันก็ร้องเพลงแบบนั้นต่อไปจนถึงดึก ค่าตัวตอนนั้นคือ 100,000 ดอง สำหรับการแสดง 2 เพลง และฉันก็ทำเงินได้มากกว่าที่ฉันคิด

คุณก้าวจากนักร้องตามสถานที่ต่างๆ มาเป็นนักร้องระดับแนวหน้าในเวียดนามเมื่อใด?

ตอนนั้นเป็นปี 2002 ตอนนั้นรุ่นพี่อย่าง Phuong Thanh, Quang Linh, Lam Truong ต่างก็จัดมินิโชว์ของตัวเอง ผมคิดว่าถ้ารุ่นพี่ผมทำได้ 10 คน ผมก็ทำได้ 4-5 คน ผมใช้เงินทั้งหมดไปกับการแสดงสด... และแน่นอน... ผมขาดทุน เช่นเดียวกับการแสดงสดทั้งหมดที่ผ่านมา รายการล่าสุดก็ขาดทุน 300 ล้านเหมือนกัน

ทำไมไม่ร่วมมือกับผู้จัดงานเพื่อหลีกเลี่ยงการขาดทุน?

จริงอยู่ที่ผู้จัดงานรู้วิธีลดต้นทุนและดึงดูดผู้ชม แต่ฉันอยากทำในสิ่งที่ฉันชอบ ร้องเพลงที่ฉันชอบ เตรียมตัวอย่างรอบคอบ และมั่นใจว่าทุกคนที่มาชมการแสดงสดของฉันเป็นคนรักของตวนฮึงอย่างแท้จริง ไม่ใช่แค่ฉัน แต่นักร้องทุกคนที่จัดการแสดงสดของตัวเองต่างก็ขาดทุน แต่ไม่มีใครเสียใจ เพราะนั่นเป็นวิธีแสดงความกตัญญูต่อคนที่รักพวกเขาด้วย

แหล่งที่มา