ตามมาตรา 472 แห่งประมวลกฎหมายแพ่ง สัญญาเช่าทรัพย์สิน (รวมถึงสัญญาเช่าบ้าน) คือข้อตกลงระหว่างคู่สัญญา โดยผู้ให้เช่าจะโอนทรัพย์สินให้แก่ผู้เช่าเพื่อใช้งานภายในระยะเวลาที่กำหนด สัญญาเช่าทรัพย์สินสามารถแสดงได้หลายรูปแบบ เช่น สัญญาที่ทำโดยวาจา สัญญาเป็นลายลักษณ์อักษร และสัญญาที่รับรองโดยโนตารีหรือรับรองโดยผู้รับรอง
ดังนั้นการที่เจ้าของบ้านต้องร่วมรับผิดชอบในกรณีผู้เช่าใช้บ้านโดยผิดกฎหมายหรือไม่นั้น ขึ้นอยู่กับปัจจัยเชิงอัตนัยและเชิงวัตถุ 2 ประการ
ปัจจัยเชิงอัตนัย: หากเจ้าของบ้านรู้ว่าผู้เช่าใช้ทรัพย์สินเพื่อวัตถุประสงค์ที่ผิดกฎหมายแต่ยังคงให้เช่า เจ้าของบ้านจะต้องรับผิดร่วมกัน
ตัวอย่างเช่น หากผู้เช่าใช้บ้านเป็นสถานที่ซื้อ ขาย หรือเสพยาเสพติด เจ้าของบ้านอาจถูกดำเนินคดีในข้อหา “รับและใช้ยาเสพติดผิดกฎหมาย” หรือหากผู้เช่าใช้บ้านเป็นสถานที่จัดการพนัน เจ้าของบ้านอาจถูกดำเนินคดีในข้อหา “เล่นการพนัน”...
การให้เช่าบ้านเป็นธุรกิจที่ได้รับความนิยม
ปัจจัยวัตถุประสงค์: หากเจ้าของบ้านไม่ทราบว่าผู้เช่ากำลังใช้บ้านของตนกระทำการผิดกฎหมาย ผู้เช่าจะไม่ต้องรับผิดทางอาญา
เช่น หากผู้เช่าใช้บ้านเพื่อค้ายาเสพติด ผู้เช่าจะต้องรับผิดชอบเต็มที่ เจ้าของบ้านไม่มีส่วนเกี่ยวข้อง
ควรสังเกตว่าในกรณีที่เจ้าของบ้านค้นพบการกระทำผิดทางอาญาโดยผู้เช่าในบ้านที่ตนเช่าอยู่ เจ้าของบ้านจะต้องประสานงานกับเจ้าหน้าที่อย่างจริงจังและจริงจังเพื่อใช้มาตรการป้องกันอย่างทันท่วงที
ดังนั้นเพื่อให้แน่ใจว่าไม่มีความรับผิดร่วมกัน เจ้าของบ้านจำเป็นต้องมีสัญญาเป็นลายลักษณ์อักษรที่มีเงื่อนไขที่ชัดเจนกับผู้เช่า
ที่มา: https://vtcnews.vn/nguoi-thue-dung-nha-vao-viec-pham-phap-chu-nha-co-bi-lien-doi-ar901555.html
การแสดงความคิดเห็น (0)