 |
| คณะผู้แทนจังหวัด ลัมดง ในหมู่เกาะเจื่องซาในเดือนพฤษภาคม พ.ศ. 2568 |
แม้ว่าฉันจะรู้ว่าการทำงานในสถานที่ที่อยู่แนวหน้าของพายุนั้นเต็มไปด้วยความยากลำบาก แต่ทุกครั้งที่ฉันสะพายเป้ใส่กล้อง ความเหนื่อยล้าทั้งหมดก็ดูเหมือนจะหายไป เหลือไว้เพียงความต้องการอันแรงกล้าที่จะบันทึกช่วงเวลาที่แท้จริงที่สุด อารมณ์ที่ลึกซึ้งที่สุดของ Truong Sa ที่รัก
• อารมณ์ระเบิด
ฉันยังจำได้อย่างชัดเจนถึงวันแรกที่ฉันก้าวเท้าลงสู่เกาะในหมู่เกาะเจื่องซา แสงแดดจ้า ลมเค็ม และเสียงคลื่น ราวกับเสียงซิมโฟนีแห่งท้องทะเลที่ต้อนรับทหารใหม่ แต่ฉันไม่ใช่ทหาร ฉันคือนักข่าว แบกกล้องพร้อมเลนส์มากมายและแล็ปท็อปเครื่องเล็กๆ ไว้บนบ่า ในหัวใจของฉันมีไฟแห่งความปรารถนา ที่จะสำรวจ และแบ่งปัน
การเดินทางไปยังเจื่องซาไม่เพียงแต่เป็นภารกิจงานเท่านั้น แต่ยังเป็นการแสวงบุญสู่ท้องทะเลและหมู่เกาะของแผ่นดิน เพื่อผู้คนที่ปกป้องและคุ้มครอง อธิปไตย อันศักดิ์สิทธิ์ของปิตุภูมิทั้งกลางวันและกลางคืน ใครก็ตามที่เคยไปเยือนเจื่องซาจะรู้สึกเปี่ยมไปด้วยความปรารถนา ความรักใคร่ รอคอย และความหวังให้วันเวลานั้นหวนคืนมาอีกครั้ง และฉันโชคดีมากที่ได้กลับมาเยี่ยมเจื่องซาอีกครั้งหลังจากผ่านไป 8 ปี
ตลอดเจ็ดวันของการล่องเรือเป็นระยะทางกว่าหนึ่งพันไมล์ทะเล ผมติดตามคณะผู้แทนจากจังหวัดเลิมด่งอย่างกระตือรือร้น ซึ่งประกอบด้วยแกนนำ ผู้นำ นักร้อง และศิลปิน 50 คน จากทุกชนชั้นของจังหวัด เพื่อเยือนทะเลและหมู่เกาะอันเป็นแนวหน้าของปิตุภูมิ ผมเคยไปเจื่องซามาแล้ว เคยได้ยินเรื่องราวของเจื่องซามามาก อ่านบทความเกี่ยวกับทหารบนเกาะมามากมาย แต่ครั้งนี้ ผมได้เห็น ได้ฟัง และได้ใช้หัวใจสัมผัสถึงความเห็นอกเห็นใจอีกครั้ง จึงได้เข้าใจคุณค่าของคำสองคำนี้อย่างแท้จริง นั่นคือ "เจื่องซา"
ฉันจะจดจำเรื่องราวของทหารหนุ่มคนหนึ่งในชนบทยากจนของจังหวัดคั๊ญฮหว่า ซึ่งทำงานอยู่บนเกาะเลนเดาไปตลอดชีวิต เขาเล่าว่าก่อนจะไปเกาะนี้ เขาแค่คิดจะรับราชการทหาร แต่พอได้เหยียบย่างบนเจืองซา เขาก็เปลี่ยนใจอย่างสิ้นเชิง เขาบอกว่าเจืองซาไม่ใช่แค่เกาะ แต่เป็นส่วนหนึ่งของเลือดเนื้อเชื้อไขของแผ่นดิน เป็นสถานที่ที่เขามีความรับผิดชอบ และรู้สึกเป็นเกียรติและภาคภูมิใจอย่างยิ่งที่ถูกส่งมาปกป้องและอนุรักษ์ที่นี่
เธอเล่าให้ฉันฟังถึงวันเวลาที่ต้องยืนเฝ้ายามและลาดตระเวนใต้แสงแดดแผดเผาบนเกาะเลนดาวที่จมอยู่ใต้น้ำ เรื่องราวค่ำคืนที่อดหลับอดนอนเฝ้ามองท้องทะเลและท้องฟ้า เรื่องราวอาหารมื้อเรียบง่ายแต่อบอุ่นด้วยมิตรภาพและจิตวิญญาณของทีม แต่เธอและเพื่อนร่วมทีมไม่เคยบ่น แต่กลับภูมิใจในงานที่ทำอยู่เสมอ บางครั้งเราก็ยังเห็นเรือต่างชาติแปลกๆ แล่นผ่านไปมาและมองไปรอบๆ แต่เธอบอกว่าเราไม่กลัว ทุกครั้งที่เธอเห็นธงชาติโบกสะบัดเหนือเกาะ เธอรู้สึกถึงพลังที่มองไม่เห็น ซึ่งเป็นแรงผลักดันให้เธอเชื่อมั่นในตัวเอง รักประเทศชาติมากขึ้น และเอาชนะอุปสรรคและความยากลำบากทั้งปวง
บนเกาะต่างๆ ในหมู่เกาะเจื่องซา ฉันได้พบกับทหารหนุ่มผู้เปี่ยมไปด้วยความกระตือรือร้นและความรักชาติอย่างหาที่สุดมิได้ พวกเขาใช้ชีวิตและต่อสู้ในสภาพอันโหดร้าย แต่ริมฝีปากกลับมีรอยยิ้มเสมอ และดวงตาของพวกเขาก็เปี่ยมไปด้วยศรัทธาและความหวังอยู่เสมอ
สำหรับฉันแล้ว ช่วงเวลาที่ทำงานที่เจื่องซาเป็นวันที่ยากที่สุด แต่ก็เป็นวันที่มีความหมายที่สุดเช่นกัน ฉันต้องแข่งกับเวลาเพื่อบันทึกกิจกรรมทั้งหมดของกลุ่มทำงาน พร้อมกับพยายามสัมภาษณ์และบันทึกช่วงเวลาที่งดงามและสมจริงที่สุดในชีวิตของเหล่าทหารและผู้คนบนเกาะ ฉันยังรู้สึกถึงความร้อนระอุของมหาสมุทรอันกว้างใหญ่ เอาชนะมันเพื่อให้ได้ภาพถ่ายที่คมชัดและมีชีวิตชีวาที่สุด ฉันต้องพยายามอย่างเต็มที่ในการบันทึกเรื่องราวที่มีความหมายและซาบซึ้งที่สุด เพื่อให้ได้บทความที่มีข้อมูลครบถ้วน ถ่ายทอดข้อความที่ชัดเจน มีความหมาย และถูกต้องที่สุดเกี่ยวกับผู้คนที่ใช้ชีวิตและต่อสู้ในทะเลและหมู่เกาะของปิตุภูมิ
 |
| ผู้เขียนถ่ายรูปที่ระลึกที่เกาะโคลิน |
• TRUONG SA มอบอะไรให้ฉันมากกว่าหัวข้อข่าว
ถ้ามีคนถามผมว่า "การทำงานที่เจื่องซาเหนื่อยไหม" ผมคงตอบว่า "เหนื่อยมาก!" ตารางงานที่แน่นขนัดของกลุ่มทำงานทำให้ผมต้องทำงานตลอดเวลา พวกเรานักข่าวไม่เพียงแต่ต้องถ่ายภาพและรวบรวมเอกสารเพื่อรายงานกิจกรรมของกลุ่มเท่านั้น แต่ยังต้องบันทึกชีวิต กิจกรรม ความคิด และความรู้สึกของทหารและผู้คนบนเกาะด้วย
เราพยายามเป็นคนแรกที่เหยียบเกาะนี้เสมอ เพื่อที่จะได้บันทึกภาพกิจกรรมต่างๆ ได้อย่างครบถ้วนและสวยงามที่สุด และเราก็อยากเป็นคนสุดท้ายที่ออกจากเกาะนี้ เพื่อจะได้มีเวลาสัมภาษณ์ผู้คนและทหารให้มากขึ้นภายในเวลาที่กำหนด น่าแปลกที่เวลาถ่ายภาพ เดินไปรอบๆ เกาะเพื่อสังเกตและฟังเสียง ฉันกลับลืมแสงแดดที่แผดเผาและลมทะเลเค็มๆ ไปได้
หากมีใครถามฉันว่า "อยากกลับไปเจื่องซาไหม" ฉันก็ตอบไปอย่างไม่ลังเลเลยว่า "อยาก!" เพราะสำหรับฉัน การเดินทางไปทำธุรกิจที่เจื่องซาทุกครั้งคือโอกาสที่จะได้สัมผัสทะเลและหมู่เกาะศักดิ์สิทธิ์ของปิตุภูมิ ได้พบปะผู้คนที่ใช้ชีวิตเพื่อปิตุภูมิ อุดมการณ์อันสูงส่ง คนหนุ่มสาวที่เต็มไปด้วยพลังบวก ความมุ่งมั่นอันแรงกล้า และความมุ่งมั่นอันแน่วแน่ ฉันใฝ่ฝันที่จะได้พูดคุยกับพวกเขาเสมอ ฟังเรื่องราวของพวกเขา เพราะเรื่องราวเหล่านั้นมอบพลัง ศรัทธา และเตือนใจฉันถึงอุดมการณ์อันสูงส่งของชีวิต และเตือนใจฉันถึงความรับผิดชอบต่อสังคม
ผมเชื่อว่าไม่เพียงแต่ผมเท่านั้น แต่นักข่าวทุกคนก็อยากไปเยือนเจืองซาสักครั้ง เพราะที่นั่นเราจะได้สัมผัสถึงความยากลำบากและความยากลำบากที่เหล่าทหารและเจ้าหน้าที่ต้องเผชิญอย่างลึกซึ้งยิ่งขึ้น ผ่านเรื่องราวและเจตนารมณ์ของเหล่าทหารบนเกาะ ความรักในอาชีพทหารก็จะทวีคูณขึ้นเช่นกัน การมาเยือนเจืองซาทำให้ผมมีความทรงจำที่ไม่มีวันลืมเลือน และมีโอกาสได้เข้าใจคุณค่าของชีวิต มนุษยชาติ ความรักอันศักดิ์สิทธิ์ที่มีต่อมาตุภูมิ มิตรภาพ เพื่อนร่วมทีม และความรับผิดชอบของแต่ละคนในการทำงานและต่อแผ่นดินเกิด
ทรูองซาไม่ได้ให้อะไรกับผมมากนัก นอกจากหัวข้อข่าว ทรูองซายังให้บทเรียนอันทรงคุณค่าเกี่ยวกับความรักชาติ การเสียสละ ความมุ่งมั่น และความมุ่งมั่น ทรูองซาช่วยให้ผมเข้าใจว่าชีวิตที่สวยงามไม่ได้ “สวยหรู” เสมอไป ตราบใดที่เรามีศรัทธาและความตั้งใจ มีอุดมการณ์ที่ชัดเจนในชีวิต เราก็จะเอาชนะอุปสรรคทั้งปวงได้ ประสบการณ์ที่ทรูองซาจะเป็นสัมภาระอันล้ำค่าบนเส้นทางอาชีพนักข่าวของผมตลอดไป
ที่มา: https://baolamdong.vn/xa-hoi/202506/ky-niem-100-nam-ngay-bao-chi-cach-mang-viet-nam-2161925-2162025-truong-sa-hai-lan-den-va-nhung-ky-uc-khong-phai-bab1ef4/
การแสดงความคิดเห็น (0)