ในระดับประเทศมี 30 จังหวัดและเมืองที่สอนภาษาชนกลุ่มน้อย

30 จังหวัดและเมืองดำเนินการสอนภาษาชนกลุ่มน้อย

ตามสถิติของกรมสามัญศึกษา กระทรวงศึกษาธิการและการฝึกอบรม ปัจจุบันมีจังหวัดและเมืองทั่วประเทศกว่า 30 จังหวัดที่ดำเนินการสอนภาษาชนกลุ่มน้อยในโรงเรียนทั่วไป และจัดการสอนให้กับข้าราชการ พนักงานราชการ และทหารในกองทัพ

Một tiết học của cô trò Trường Tiểu học Võ Nguyên Giáp, huyện Điện Biên. — ชั้นเรียนครูและนักเรียนโรงเรียนประถมศึกษาหวอเงวียนซาป เขต เดียนเบียน

จังหวัด/เมืองหลายแห่งได้ออกโครงการและแผนงานเพื่อดำเนินนโยบายอนุรักษ์ภาษาและอักษรของชนกลุ่มน้อย เช่น ซ็อกจัง, จ่าวิงห์, ลาวกาย, เอียนบ๊าย, ฮัวบินห์, เดียนเบียน, ทันห์ฮัว, เหงะอาน, นิญถ่วน, บิ่ญถ่วน ,...

ในปีการศึกษา 2565-2566 ประเทศไทยมีโรงเรียน 535 แห่งที่สอนภาษาชนกลุ่มน้อย มีห้องเรียน 4,176 ห้อง และมีนักเรียน 117,699 คน ในบรรดาภาษาชนกลุ่มน้อยทั้งเจ็ดภาษาที่สอนในโรงเรียนทั่วไป ภาษาเขมรมีขนาดใหญ่ที่สุด คิดเป็น 55.7% ของจำนวนโรงเรียนทั้งหมด 65.6% ของจำนวนห้องเรียนทั้งหมด และ 69.01% ของจำนวนนักเรียนทั้งหมด

ภาษาจาม จาราย บาห์นาร์ และไทย สอนในระดับประถมศึกษา ภาษาเอเดะและม้ง สอนในระดับประถมศึกษาและมัธยมศึกษา ภาษาเขมรสอนทั้งสามระดับ ได้แก่ ประถมศึกษา มัธยมศึกษา และมัธยมศึกษาตอนปลาย นอกจากนี้ ยังมีการสอนภาษาชนกลุ่มน้อยบางภาษาแบบทดลอง เช่น ภาษาจามอาหรับ ภาษาตาออย ภาษาโกตู ภาษาปาโก และภาษาบรูวันเกว

นายทาช ซอง หัวหน้าแผนกการศึกษาชาติพันธุ์ - การศึกษาต่อเนื่อง แผนกการศึกษาและการฝึกอบรม จังหวัดซอกตรัง กล่าวว่า จังหวัดซอกตรังมี 11 จาก 11 อำเภอ ตำบล และเทศบาลที่จัดการเรียนการสอนภาษาเขมรให้กับนักเรียนในสถาบันการศึกษาทั่วไปและศูนย์การศึกษาต่อเนื่อง

นอกจากนี้ วัดพุทธเถรวาท 85/93 แห่งยังมีส่วนร่วมในการสอนภาษาเขมรให้กับนักเรียนในช่วงฤดูร้อน โรงเรียนเสริมวัฒนธรรมบาลีระดับกลางภาคใต้ (Southern Intermediate Pali Cultural Supplement School) สอนทั้งภาษาเขมรและภาษาบาลีให้กับพระภิกษุสงฆ์

ทุกปี กรมการศึกษาและการฝึกอบรมของจังหวัดซ็อกตรังได้กำกับดูแลและให้คำแนะนำสถาบันการศึกษาในพื้นที่ในการสอนภาษาเขมรอย่างมีประสิทธิภาพ และในเวลาเดียวกันก็รักษาผลการสอบภาษาเขมรที่ดี เช่น การประกวดคัดลายมือเขมรระดับจังหวัด และการประกวดนักเรียนดีเด่นด้านภาษาเขมรระดับจังหวัด สำหรับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 และ 6

“จากการสอบดังกล่าว เราได้มีส่วนร่วมในการเผยแพร่การเรียนรู้ภาษาเขมรในโรงเรียนทั่วไปทั่วจังหวัด กรมสามัญศึกษาและฝึกอบรมยังได้ประสานงานกับสถานีวิทยุกระจายเสียงและโทรทัศน์จังหวัด เพื่อจัดทำและออกอากาศรายการ “เรียนรู้ภาษาเขมรด้วยกัน” ทางสถานีวิทยุกระจายเสียงและโทรทัศน์จังหวัดซกตรัง เพื่ออนุรักษ์และอนุรักษ์อักษรภาษาเขมรชนกลุ่มน้อย และส่งเสริมคุณค่าทางวัฒนธรรมของชาวเขมรในภาคใต้” นายแทช ซอง กล่าว

ในทำนองเดียวกัน จังหวัดเดียนเบียนให้ความสำคัญเป็นพิเศษกับการสอนภาษาไทยและภาษาม้งให้กับนักเรียน ตั้งแต่ปี พ.ศ. 2555 คณะกรรมการประชาชนจังหวัดได้ออกคำสั่งเลขที่ 969/QD-UBND ลงวันที่ 25 ตุลาคม พ.ศ. 2555 อนุมัติให้ใช้ตัวอักษรไทยในการสอนภาษาชาติพันธุ์ในจังหวัดเดียนเบียน

ด้วยเหตุนี้ กรมการศึกษาและการฝึกอบรมจึงได้แนะนำให้คณะกรรมการประชาชนจังหวัดเดียนเบียนออกคำสั่งเลขที่ 895/QD-UBND ลงวันที่ 8 กันยายน 2554 เกี่ยวกับการดำเนินโครงการสอนภาษาไทยและภาษาม้งให้กับนักเรียนระดับประถมศึกษาและมัธยมศึกษาในจังหวัดเดียนเบียนในช่วงปีการศึกษา 2554-2558 โดยมีวิสัยทัศน์ถึงปี 2563

ตั้งแต่ปีการศึกษา 2564-2565 จนถึงปัจจุบัน ในจังหวัดเดียนเบียน ได้เปิดห้องเรียนรวมทั้งสิ้น 351 ห้องเรียน มีนักเรียน 9,603 คน เรียนภาษาไทยและภาษาม้งในโรงเรียนประถมศึกษา

คุณดาว ไท ไล หัวหน้าแผนกการศึกษาประถมศึกษา แผนกการศึกษาและการฝึกอบรมเดียนเบียน กล่าวว่า “ผ่านกระบวนการสอนภาษาพูดและภาษาเขียนของกลุ่มชาติพันธุ์ไทยและม้ง นักเรียนจะได้รับความรู้พื้นฐานเกี่ยวกับภาษาและวัฒนธรรมของกลุ่มชาติพันธุ์ไทยและม้ง ซึ่งจะช่วยฝึกฝนความคิดและสนับสนุนให้นักเรียนศึกษาภาษาเวียดนามและวิชาอื่นๆ ได้ดี”

การเรียนรู้ภาษาพูดและภาษาเขียนของกลุ่มชาติพันธุ์ของตนจะช่วยให้เด็กๆ เรียนรู้และเข้าใจเกี่ยวกับสังคม ธรรมชาติ ผู้คน ประเพณี นิสัย และวัฒนธรรมของกลุ่มชาติพันธุ์ของตนได้มากขึ้น อีกทั้งยังช่วยให้พวกเขารักภาษาแม่ของตน และสร้างเงื่อนไขเพื่ออนุรักษ์และส่งเสริมภาษาพูดและภาษาเขียนของกลุ่มชาติพันธุ์ของตนอีกด้วย

Từ năm 2021 - 2022 đến nay, trên địa bàn tỉnh Điện Biên có tổng số 351 lớp được mở với 9603 lượt học sinh học tiếng Thái, tiếng Mông tại các trường tiểu học. — ตั้งแต่ปี พ.ศ. 2564 - 2565 จนถึงปัจจุบัน ในจังหวัดเดียนเบียน ได้เปิดห้องเรียนรวมทั้งสิ้น 351 ห้องเรียน มีนักเรียน 9,603 คน เรียนภาษาไทยและภาษาม้งในโรงเรียนประถมศึกษา

ครูสอนภาษาชนกลุ่มน้อยในจังหวัดจาลาย 100% มีคุณสมบัติครบถ้วน

ตั้งแต่ปี 2554 จังหวัดจาลายได้ออกคำสั่งเลขที่ 30/2011/QD-UBND ลงวันที่ 28 ตุลาคม 2554 เกี่ยวกับการเผยแพร่ตัวอักษรและระบบเสียงของภาษาจาไรและภาษาบาห์นาร์ และคำสั่งเลขที่ 780/QD-UBND ลงวันที่ 22 พฤศจิกายน 2554 เกี่ยวกับการอนุญาตให้มีการสอนภาษาบาห์นาร์และภาษาจาไรในระดับประถมศึกษาในจังหวัดจาลาย

ขณะนี้อยู่ระหว่างการดำเนินการตามมติที่ 142/QD-TTg ของนายกรัฐมนตรี จังหวัดจาลายได้ออกแผนเลขที่ 99/KH-UBND ลงวันที่ 11 มกราคม 2566 ของคณะกรรมการประชาชนจังหวัดจาลายเกี่ยวกับการดำเนินการตามโครงการ "การปรับปรุงคุณภาพการสอนภาษาชนกลุ่มน้อยในหลักสูตรการศึกษาทั่วไปสำหรับระยะเวลา 2566-2573" โดยกรมการศึกษาและการฝึกอบรมได้จัดวางและให้คำแนะนำหน่วยงานดำเนินการเพื่อพัฒนาแผนการสอนและแผนการสอนตามโครงการและให้แน่ใจว่ามีระยะเวลา 2 คาบต่อสัปดาห์และเหมาะสมกับสภาพการณ์จริงของแต่ละโรงเรียน

ด้วยเหตุนี้ ครูสอนภาษาชนกลุ่มน้อย 100% ในจังหวัดจาลายจึงมีคุณวุฒิที่เหมาะสม ได้รับใบรับรองการสำเร็จหลักสูตรฝึกอบรมการสอนภาษาชนกลุ่มน้อย และคณาจารย์ผู้สอนก็มีส่วนร่วมอย่างแข็งขันในกิจกรรมและการศึกษาเพื่อพัฒนาคุณวุฒิวิชาชีพของตน สังเกตการณ์ชั้นเรียน เยี่ยมชมชั้นเรียน และทำสื่อการสอน

คุณอาร์คอม ฮไพ ครูสอนภาษาจราย โรงเรียนประถมศึกษาโงเมย์ อำเภอเอีย ไกร จังหวัดเจียลาย กล่าว ว่า “คณะกรรมการประชาชนจังหวัดและกรมการศึกษาและฝึกอบรมมีความสนใจในการสอนภาษาชนกลุ่มน้อย ผู้อำนวยการโรงเรียนได้กำชับให้ครูสอนภาษาชนกลุ่มน้อยใช้สิ่งอำนวยความสะดวกและอุปกรณ์ที่มีอยู่สำหรับการสอน และจัดระเบียบการรวบรวมและการใช้สิ่งของต่างๆ เช่น ต้นไม้ ดอกไม้ หัวใต้ดิน ผลไม้ และวัสดุในท้องถิ่น เพื่อทำเป็นสื่อการสอน ใช้รูปภาพของวิชาอื่นๆ และนำมาประยุกต์ใช้อย่างยืดหยุ่นเพื่อการเรียนการสอนภาษาจรายและบาห์นาร์”

ในชั้นเรียนภาษาจาไร นักเรียนรู้สึกตื่นเต้นและรักวิชานี้ การสอนภาษาชนกลุ่มน้อยช่วยให้พวกเขาเข้าใจวัฒนธรรมชาติพันธุ์และรักภาษาแม่ของตัวเองมากขึ้น

คุณ R'Com H'Phai กล่าวว่า ในช่วงเวลาแห่งการบูรณาการระหว่างประเทศ การให้ความสำคัญกับการสอนภาษาของกลุ่มชาติพันธุ์ในโรงเรียนถือเป็นสิ่งสำคัญมาก เพราะจะช่วยสร้างการตระหนักรู้ทางสังคม ปกป้องการป้องกันประเทศและความมั่นคง พัฒนาเศรษฐกิจ ขจัดความหิวโหยและลดความยากจน และรักษาทุนทางภาษาของกลุ่มชาติพันธุ์ไว้ อีกทั้งยังช่วยสร้างวัฒนธรรมเวียดนามขั้นสูงที่เปี่ยมไปด้วยเอกลักษณ์ทางวัฒนธรรมของชาติอีกด้วย

แหล่งที่มา