
บ้านเกิดของฉันเป็นชนบทอย่างแท้จริง ชีวิตของผู้คนส่วนใหญ่อาศัยไร่นาเล็กๆ น้อยๆ เพื่อปลูกข้าวและพืชผลอื่นๆ ฉันจำได้ว่าช่วงนี้ ประมาณเดือนสิงหาคมหรือกันยายนตามปฏิทินจันทรคติ เป็นช่วงที่ฤดูฝนเริ่มต้นขึ้น ทุกฤดูฝนเราจะได้กินปลาตุ๋นแสนอร่อย
ปลาจากต้นน้ำตามมาว่ายขึ้นมาจากหนองน้ำเป็นจำนวนนับไม่ถ้วน พ่อของฉันบอกว่าถ้าทำงานหนักทั้งวัน หย่อนแห กับดัก แห หรือนั่งตกปลาสักสองสามชั่วโมง คุณจะได้ปลาน้ำจืดตัวอ้วนๆ มากมาย ปลาน้ำจืดมีหลายชนิด เช่น ปลาคาร์ป ปลาคาร์ปหญ้า ปลาคาร์ปหัวโต ฯลฯ แต่ปลาที่น่าจะพบมากที่สุดน่าจะเป็นปลาคาร์ปครูเชียนและปลาเพิร์ช
พอพ่อเอาปลากลับบ้าน แม่ก็ทำความสะอาด หั่นตัวใหญ่เป็นชิ้นๆ เหลือตัวเล็กไว้ทั้งตัว เพื่อดับกลิ่นคาว นอกจากใส่พริกแล้ว แม่ยังใส่ข่าลงไปด้วย ต้มปลาของแม่ไม่เคยขาดใบขมิ้นสับและมะเฟืองเปรี้ยวฝาน แม่ตุ๋นปลาในหม้อดินแล้วนำไปย่างบนเตาไม้
อาหารถูกเสิร์ฟ จานปลาน้ำจืดคลุกใบขมิ้น มะเฟืองสีเหลืองอมเปรี้ยวชิ้นหนึ่งสะดุดตา แม้แต่ก่อนจะรับประทานก็อร่อยแล้ว ยกชามเข้าปาก ทานปลากับข้าวสวยร้อนๆ บรรยายความอร่อยได้อย่างไม่มีคำใด
เนื้อปลาน้ำจืดนั้นทั้งแน่นและหอม หมักเครื่องเทศและรสเปรี้ยวของมะเฟือง ทุกครั้งที่ฉันและพี่สาวตุ๋นปลาน้ำจืด ท้องของพวกเราก็จะอิ่ม ดังนั้นทุกครั้งที่เราตุ๋นปลา แม่ของฉันจึงต้องบอกให้พี่สาวหุงข้าวเพิ่ม เพื่อที่ทั้งครอบครัวจะได้ไม่หิว
เวลาผ่านไปเร็วมาก เกือบยี่สิบปีผ่านไป ครอบครัวของฉันไม่ยากจนเหมือนแต่ก่อนแล้ว พ่อไม่ต้องออกไปตกปลาท่ามกลางสายฝนและลมอีกต่อไป ฉันเองก็โตขึ้น มีโอกาสได้เดินทางไปทั่วทุกสารทิศ ได้ลิ้มรสอาหารอร่อยๆ มากมาย แต่ไม่เคยลืมปลาตุ๋นในวันฝนตกเลย
ชีวิตช่างมีความสุขและเบิกบานใจอย่างแท้จริง เมื่อมีที่ให้เรากลับไป เพลิดเพลินกับอาหารเก่าๆ และพบปะกับคนที่เรารัก เมื่อได้นั่งล้อมวงกินข้าวกับพ่อแม่ น้ำตาก็เอ่อคลอ...
ที่มา: https://baoquangnam.vn/noi-ca-kho-ngay-mua-3141551.html
การแสดงความคิดเห็น (0)