 |
ภาพประกอบ |
ผู้คนมักพูดว่าการเป็นพ่อแม่เป็นสัญชาตญาณของแต่ละคน แต่จริงหรือ? พ่อแม่สอนลูกให้เป็นคนดี แต่ในทางกลับกัน ลูกก็เป็น “ครู” ที่สอนสิ่งล้ำค่ามากมายให้พ่อแม่ ซึ่งหากพวกเขาไม่ใช่พ่อแม่ พวกเขาคงไม่มีวันได้เรียนรู้ เช่น พลังแห่งความรักของแม่และพ่อ ความอดทนและการเสียสละ การให้ผู้อื่นเป็นศูนย์กลางของชีวิตและเลี้ยงดูผู้อื่นนั้นไปตลอดชีวิต
สัญชาตญาณช่วยให้เราเป็นพ่อแม่ได้ แต่การจะเป็นพ่อแม่ที่แท้จริงได้นั้น เราต้องเรียนรู้มากมาย มันเป็นการเดินทางที่ยาวนาน บางครั้งอาจยาวนานตลอดชีวิต
ฉันเรียนรู้สิ่งเหล่านี้ตั้งแต่วันที่ลูกของเราเกิด ผู้คนมักเหมารวมบทบาทของทั้งสองอย่างไว้ในคำเดียวว่า "การเป็นพ่อแม่" แต่ในความเป็นจริงแล้ว พ่อและแม่เปรียบเสมือนหนึ่งเดียวกัน หนึ่งเดียวแต่เป็นสอง แต่ละคนตั้งแต่วินาทีที่ลูกเกิด จะต้องเริ่มเรียนรู้บทเรียนของตนเอง ซึ่งเป็นการเปิดเส้นทางชีวิตใหม่ให้กับตนเอง
จากมุมมองของฉัน ฉันเห็นสามีเริ่มต้นเส้นทางชีวิตในฐานะพ่อ ตอนที่ฉันลืมตาในห้องผ่าตัดหลังจากหมดสติ ฉันเห็นชายคนนั้นอุ้มทารกน้อยไว้ในอ้อมแขน ยื่นทารกน้อยให้ฉันพร้อมรอยยิ้มที่เปี่ยมไปด้วยน้ำตา
นับจากนั้นเป็นต้นมา เป็นวันที่มีความสุขและเหนื่อยล้า คนแรกที่เปลี่ยนผ้าอ้อมให้ลูกไม่ใช่ฉัน แต่เป็นสามีของฉัน คนแรกที่อาบน้ำให้ลูกก็คือเขา และเมื่อฉันเจ็บปวดจากแผลผ่าตัดติดเชื้อ สามีของฉันก็เป็นคนดูแลลูกอย่างพิถีพิถันทุกรายละเอียด ลูกมีอาการตัวเหลืองหลังคลอด แต่ไม่ยอมนอนคว่ำหน้าให้โดนแสง คุณพ่อจึงอุ้มลูกคว่ำหน้าคว่ำหน้าลงเพื่อให้แสงส่องถึงทั้งสองคน นอนนิ่งๆ อยู่หลายชั่วโมงโดยไม่ขยับเขยื้อน เพราะกลัวว่าลูกจะตื่น
เขาคือคนที่อุ้มและปลอบโยนลูกอย่างอดทนเป็นชั่วโมงๆ เมื่อลูกร้องไห้ไม่หยุด คนที่ทำหน้าบูดบึ้งเมื่อเห็นลูกเจ็บปวดจากอาการจุกเสียดในทารกแรกเกิด คนที่ใช้เวลาหลายชั่วโมงค้นคว้าหาผ้าอ้อมที่ใส่สบายที่สุดสำหรับลูก คนที่เรียนรู้ความรู้ทั้งหมดเกี่ยวกับการเลี้ยงดูลูก วิธีดูแลลูก วิธีอุ้มลูก... เพื่อให้ลูกเติบโตได้ดีที่สุด พ่อที่ยอมเป็นแม่ไก่ขนฟูเมื่อรู้สึกว่าลูกกำลังตกอยู่ในอันตราย...
บางครั้งเมื่อฉันสังเกตพ่อคนนั้น ฉันรู้สึกประหลาดใจมาก นี่แหละคือความเป็นพ่อ และฉันก็นึกถึงพ่อของฉัน ตอนเด็ก ความทรงจำของฉันเลือนลางมาก ฉันได้ยินเพียงว่าตอนนั้นแม่เป็นครู พ่อเปิดคลินิกส่วนตัว ทุกครั้งที่พ่อไปทำงาน พ่อจะแบกฉันไว้บนหลัง และเมื่อถึงที่ทำงาน พ่อจะดูแลลูกของฉันและตรวจคนไข้ ตอนที่ฉันเพิ่งหัดเดิน พ่อจะนั่งในคลินิก ฉันนั่งบนวอล์คเกอร์ที่มีเชือก โดยผูกปลายอีกด้านหนึ่งไว้กับขาเก้าอี้ที่พ่อนั่งอยู่ เป็นครั้งคราวพ่อจะดึงฉันเข้าไปและลูบหัวฉัน
ครั้งหนึ่งมีแขกศิลปินมาเยี่ยมบ้านและถ่ายรูปฉันรูปที่พ่อชอบมาก เขารีบเอาฟิล์มไปล้างที่ร้านแต่งรูปทันที เพียงเพราะร้านแต่งรูปคิดว่าเด็กคนนี้ไม่สวยพอ พ่อก็โกรธจัดและดุลูกสาว เพราะสำหรับเขาแล้ว ลูกสาวของเขาเป็นเด็กที่สวยที่สุดในโลก
จากนั้นรูปถ่ายนั้นก็ถูกแขวนไว้กลางห้องนั่งเล่น พร้อมกับบทกวีสองบรรทัดที่พ่อให้กวีเขียนให้ฉัน จนกระทั่งฉันโตขึ้น ก่อนที่บ้านจะถูกสร้างใหม่ รูปถ่ายก็ยังคงอยู่ในตำแหน่งเดิม บางทีอาจเป็นเพราะมันคุ้นเคยมาก ฉันจึงไม่เคยคิดถึงมันเลย แต่หลังจากเติบโตขึ้น และโดยเฉพาะอย่างยิ่งตั้งแต่มีลูก เมื่อนึกย้อนกลับไป ฉันก็ได้ตระหนักว่าฉันโชคดีแค่ไหนที่มีพ่ออยู่เคียงข้าง ว่ามันช่างยิ่งใหญ่เหลือเกิน
ผู้คนมักพูดถึงความรักของแม่ เกี่ยวกับพระคุณของแม่ เพราะแม่คือผู้ที่ต้องทนทุกข์ทรมานกับความลำบากมากมาย การเสียสละมากมาย การตั้งครรภ์ที่แสนสาหัส และการคลอดบุตรที่แสนเจ็บปวด แต่พระคุณของพ่อก็ไม่น้อยหน้าไปกว่าใคร ไม่มีอะไรเทียบได้ พ่อไม่เพียงแต่เป็น “เสาหลัก” ที่มองไม่เห็นเท่านั้น แต่ยังเป็นผู้ที่ดูแลเอาใจใส่ความรู้สึกของลูก คอยสนับสนุนลูกด้วยหัวใจที่อ่อนโยน พระองค์เป็นต้นไม้ร่มเงาที่ปกคลุมชีวิตของลูก ทรงเปิดทางให้ลูก ทรงปกป้องลูกจากสายฝนและลม หากลูกมีแม่ ลูกก็จะมีชีวิตอยู่ด้วยความรักอันอ่อนโยน หากลูกมีพ่อ ลูกก็จะสามารถเป็นตัวของตัวเองได้
… ตั้งแต่มีลูก สามีของฉันใส่ใจสุขภาพของตัวเองมากขึ้น เขาละทิ้งความสุขส่วนใหญ่ที่เคยมี เช่น การไปเที่ยวกับเพื่อน การแบกเป้เที่ยว ... ก่อนหน้านี้เขาใช้ชีวิตเพื่อตัวเอง แต่ตอนนี้ลูกเป็นสิ่งแรกที่เขาคิดถึงเมื่อทำอะไรก็ตาม สำหรับลูก เขาคิดที่จะย้ายออกจากเมืองไปอยู่ในชานเมืองที่มีต้นไม้และหญ้ามากมาย ที่นั่นเขาจะทำสวนนางฟ้าให้ลูก เขาจะปลูกผักและผลไม้สะอาดๆ ให้ลูกกิน ปลูกดอกไม้ให้ลูกชื่นชม สอนลูกว่ายน้ำ ปีนป่าย สอนลูกให้เป็น "ชาวนาตัวน้อย" เล่นกับหมา แมว กระต่าย สร้างลูกให้มีความสุขด้วยความรักของพ่อแม่และความผูกพันกับธรรมชาติอย่างลึกซึ้ง เส้นทางการเป็นพ่อเพิ่งเริ่มต้น แต่ฉันเชื่อว่าพ่อของลูกสาวจะมอบสิ่งที่ดีที่สุดให้กับลูก สร้างรากฐานทางจิตวิญญาณที่มั่นคงให้กับลูก...
ตั้งแต่มีลูก ฉันไม่เพียงแต่เข้าใจความยากลำบากและการเสียสละของแม่เท่านั้น แต่ยังเข้าใจถึงความสูงส่งของพ่อด้วย เรามักยกย่อง “วีรบุรุษ” ในหลายด้านของชีวิต แต่กลับลืม “วีรบุรุษ” ผู้เงียบขรึมที่คอยอยู่เคียงข้างเราเสมอ นั่นคือพ่อ
ฉันคิดขึ้นมาทันทีว่าผู้ชายทุกคนที่เข้ามาในชีวิตนี้อาจไม่จำเป็นต้องสร้างอาชีพที่ยิ่งใหญ่หรือสร้างความประทับใจอันลึกซึ้งในชีวิต แต่สิ่งสำคัญอันดับแรกคือต้องเป็นพ่อที่ดี สร้างบ้านที่เต็มไปด้วยความรัก และปล่อยให้ลูกเติบโตขึ้นมาในอ้อมแขนที่อบอุ่น
แค่นั้นก็ดีมากแล้ว
ที่มา: https://baophapluat.vn/dieu-vi-dai-gian-don-post551699.html
การแสดงความคิดเห็น (0)