หนังสือ “ความทรงจำสู่อนาคต” หนา 500 หน้า เป็นการรวบรวมบทความของศาสตราจารย์ Tran Van Tho ที่ตีพิมพ์ในหนังสือพิมพ์และนิตยสาร... ส่วนใหญ่ในประเทศในช่วงไม่กี่ทศวรรษที่ผ่านมา ผู้เขียนได้อ่านซ้ำและแก้ไขใหม่ ประกอบด้วย 4 ส่วน ได้แก่ การรำลึกความทรงจำ ตัวอย่างอันสดใสของอดีตและปัจจุบัน เส้นทางใกล้และไกล เพื่อประเทศก้าวไปข้างหน้า นอกจากนี้ยังมีบทส่งท้ายของศาสตราจารย์ Ha Duong Tuong, รองศาสตราจารย์ Dr. Nguyen Hong Son, ผู้เชี่ยวชาญด้านเศรษฐกิจ Pham Chi Lan, ศาสตราจารย์ Dr. Huynh Nhu Phuong, นักวิจัย Lai Nguyen An, Dr. Nguyen Nam, นักข่าว Phuc Tien, Dr. Huynh Van Hoa, Dr. Nguyen Xuan Xanh, Dr. Mai Duc Loc
ในบทสรุปของหนังสือ ศาสตราจารย์ Tran Van Tho กล่าวว่าหนังสือเล่มนี้มีบทความเกี่ยวกับหัวข้อต่างๆ มากมาย "แต่สามารถแบ่งได้เป็น 2 กลุ่ม โดยกลุ่มที่สนใจในช่วงครึ่งศตวรรษที่ผ่านมา (การค้นหาเงื่อนไขสำหรับการพัฒนา) และกลุ่มที่สนใจในปัจจุบันเกี่ยวกับวิสัยทัศน์ของอนาคตของเวียดนาม (ภาพลักษณ์ในอุดมคติของประเทศที่พัฒนาแล้ว)" ถัดมาคือบทความเกี่ยวกับความทรงจำ บทกวี เกี่ยวกับผู้อาวุโสและเพื่อน "เพื่อสรุปความรู้สึกเกี่ยวกับบ้านเกิด"
เป็นเวลานานแล้วที่ผู้คนจำนวนมากรู้จักศาสตราจารย์ Tran Van Tho ในฐานะศาสตราจารย์ด้านเศรษฐศาสตร์ หลังจากที่เขาได้รับทุนไปศึกษาที่ประเทศญี่ปุ่นในปี พ.ศ. 2511 จากนั้นจึงทำงานเป็นอาจารย์และนักวิจัยในแดนอาทิตย์อุทัย และยังเป็นที่ปรึกษาด้านเศรษฐศาสตร์ให้กับ นายกรัฐมนตรี ของเวียดนามและญี่ปุ่นหลายชั่วอายุคนอีกด้วย
มีคนเพียงไม่กี่คนที่รู้ว่าศาสตราจารย์ด้านเศรษฐศาสตร์ซึ่งเกิดที่เดียนบาน จังหวัดกวางนาม เรียนอยู่ในกลุ่ม C (วรรณคดีและภาษาต่างประเทศ) ที่โรงเรียนมัธยมศึกษาตอนปลาย Tran Quy Cap (ฮอยอัน) หลังจากสำเร็จการศึกษาระดับปริญญาตรีแล้ว เขาได้เดินทางไปไซง่อนเพื่อเข้าเรียนที่คณะวรรณคดีเพื่อสอบเข้ามหาวิทยาลัยการสอน "ด้วยความหวังว่าจะได้เป็นครูสอนวรรณคดีในโรงเรียนมัธยมศึกษาในอนาคต" - ตามที่เขาเล่าให้ฟัง
เดินเล่นไปเรื่อยเพื่อดูว่าธรรมชาติโรแมนติกและเปี่ยมไปด้วยบทกวีของเขานั้นถูกหล่อหลอมมาตั้งแต่สมัยเด็ก ๆ ในชนบทที่ยากจนของกวาง ก่อนจะเติบโตขึ้นมาศึกษาวรรณกรรม
ที่น่าประหลาดใจยิ่งกว่านั้นก็คือเมื่อนักข่าวฟุก เตียนเปิดเผยว่า “ในช่วงบั้นปลายชีวิต ฉันได้เรียนรู้ว่าเมื่อเขายังเป็นเด็กในชนบทของกวางนาม โธชอบดนตรีและเล่นแมนโดลิน เมื่อเขาอยู่ชั้นมัธยมศึกษาตอนปลาย เขาก็เรียนทฤษฎีดนตรีและเรียนเล่นกีตาร์ เมื่อเขามาญี่ปุ่น โธก็ชอบดนตรีญี่ปุ่นร่วมสมัยเช่นกัน…”
บางทีอาจเป็นเช่นนั้น ส่วนแรกของหนังสือเล่มนี้ - การจดจำความทรงจำ แสดงให้เห็นอย่างชัดเจนถึงธรรมชาติอันโรแมนติกในตัวของ Tran Van Tho ความทรงจำเหล่านั้นมาจากหนังสือสมัยเรียนของเขา โดยเริ่มจากบทกวีของราชวงศ์ถังเรื่อง "Thu trung huu nu nhan nhu ngoc" (ในหนังสือมีหญิงสาวที่มีใบหน้างดงามราวกับหยก) และติดตัวเขาไปตลอดชีวิต
หรือเรื่อง “การคัดลอกบทกวีของดิงห์ ฮุง” ที่เขาเล่าให้ฟังว่า “เมื่อครึ่งศตวรรษที่แล้ว ในช่วงสมัยที่ผมเรียนอยู่คณะวรรณกรรมไซง่อน ผมได้ดื่มด่ำกับโลกของบทกวีของดิงห์ ฮุง”
ด้วยความหลงใหลในกวีผู้นี้ เขาวิเคราะห์ว่า “สิ่งที่โดดเด่นที่สุดในบทกวีของดิงห์ ฮุง คือความรัก คนรัก คนรักในโลกแห่งความลึกลับและเวทมนตร์ และคนรักในโลกแห่งความเป็นจริง ต่างก็ถูกดึงดูดด้วยจินตนาการอันเหนือจริง ด้วยการแสดงออกที่เป็นเอกลักษณ์และสร้างสรรค์”
สมุดบันทึกบทกวีกลายเป็นมรดกตกทอดของครอบครัวและถูกวางไว้ในสถานที่ที่โดดเด่นที่สุดในห้องทำงานของเขาในโตเกียว
โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ศาสตราจารย์ Tran Van Tho ได้วิเคราะห์และเปรียบเทียบบทเพลงและบทกวีที่มีชื่อเสียงอย่างเจาะลึกและเป็นเอกลักษณ์ผ่านบทความต่างๆ เช่น "ฝนยามบ่ายที่ชายแดนทั้งสองฟากฝั่งของประเทศ" พร้อมคำกล่าวที่ว่า "มนุษยชาติทำให้การทำงานอยู่เหนือสถาบัน เหนือพื้นที่ และจะคงอยู่ชั่วนิรันดร์พร้อมกับกาลเวลา" หรือ "มีเพลงโบเลโรที่เชี่ยวชาญด้านดนตรี ขัดเกลา ขัดเกลาทั้งเนื้อร้องและเนื้อหาที่สามารถเคลื่อนไหวหัวใจของผู้คน" (รำลึกถึงช่วงเวลาของโบเลโร)
ต่อมาใน “แม่น้ำคันดะเข้าสู่บทกวีญี่ปุ่น” “ความทรงจำกับบทเพลงรักที่รัก” “เสียงฤดูใบไม้ร่วงของเวียดนามและเสียงฤดูใบไม้ร่วงของญี่ปุ่น” เขาได้วิเคราะห์ แสดงความคิดเห็น และตีความ… ด้วยความรู้ทางวิชาชีพด้านดนตรี บทกวี และความรักอันลึกซึ้งที่มีต่องานศิลปะ
ความโรแมนติกของศาสตราจารย์ Tran Van Tho ดังความเห็นของดร. Huynh Van Hoa สะท้อนออกมาในรูปแบบการเขียนของเขา: "เป็นรูปแบบการเขียนที่กระชับ สั้น เข้าใจง่าย และโดยเฉพาะอย่างยิ่งเน้นอารมณ์ - อารมณ์ที่ลึกซึ้ง จริงใจ และลึกซึ้งเกี่ยวกับมนุษยชาติ บ้านเกิด และมิตรภาพ ซึ่งแทรกซึมอยู่ในทุกหน้าของงานเขียน"
ความโรแมนติกของศาสตราจารย์ Tran Van Tho ไม่ได้มีเฉพาะในรูปแบบการเขียนและความรู้สึกเฉพาะตัวเกี่ยวกับวรรณกรรมและศิลปะเท่านั้น แต่ยังรวมถึงความรักที่เขามีต่อบ้านเกิดและประเทศของเขาด้วย
ฉันกล้าที่จะคิดว่าการเริ่มต้นจากที่นี่ได้สร้างศาสตราจารย์ Tran Van Tho ผู้หลงใหลและห่วงใยในการพัฒนาประเทศไม่เพียงแต่ในแง่เศรษฐกิจ แต่ยังรวมถึงการศึกษา วัฒนธรรม และอำนาจอธิปไตยอันศักดิ์สิทธิ์ของปิตุภูมิด้วย หากไม่มีคุณสมบัติที่โรแมนติกดังกล่าว จะไม่มีบทความที่มีข้อเสนอแนะที่สร้างสรรค์ กล้าหาญ แข็งแกร่ง และก้าวล้ำซึ่งอิงจากความรู้ที่มั่นคงและประสบการณ์อันยาวนานของเขา
ยิ่งไปกว่านั้น เป็นไปได้หรือไม่ที่ความโรแมนติกได้ถูกถ่ายทอดผ่านเส้นเลือดของชาวกวางตั้งแต่สมัยเปิดประเทศ ด้วยจิตวิญญาณที่เข้มแข็งและความปรารถนาที่จะพิชิต ผสมผสานกับความรักที่มีต่อบ้านเกิดที่ยังคงเจ็บปวดอยู่ในหัวใจของพวกเขาอยู่เสมอ?
ที่มา: https://baoquangnam.vn/chat-lang-man-trong-mot-nguoi-con-xu-quang-3156314.html
การแสดงความคิดเห็น (0)