เมื่อเกิดความเครียด ต่อมหมวกไตจะหลั่งฮอร์โมนความเครียด เช่น อะดรีนาลีนและคอร์ติซอล ซึ่งช่วยให้ร่างกายตอบสนองต่ออันตรายด้วยการเพิ่มพลังงานและความตื่นตัว อัตราการเต้นของหัวใจจะเพิ่มขึ้นและการหายใจจะเร็วขึ้นเพื่อส่งออกซิเจนไปยังร่างกาย ตามข้อมูลของเว็บไซต์สุขภาพ Healthline (สหรัฐอเมริกา)
ความเครียดที่มากเกินไปอาจทำให้เกิดอาการหูอื้อและมองเห็นไม่ชัด
ปฏิกิริยาเหล่านี้เป็นปฏิกิริยาปกติโดยสิ้นเชิง อย่างไรก็ตาม หากความเครียดยังคงอยู่ ร่างกายจะแสดงอาการแปลกๆ ดังต่อไปนี้:
อาการตาสั่น
ฮอร์โมนคอร์ติซอลกระตุ้นระบบประสาททั้งหมดของเรา ในบางกรณี ความเครียดระดับสูงอาจส่งผลกระทบต่อกล้ามเนื้อ กล้ามเนื้อเปลือกตามีขนาดเล็กและอ่อนแอ จึงได้รับผลกระทบได้ง่าย ทำให้เกิดอาการกระตุกโดยไม่ตั้งใจ
รอยฟกช้ำที่ไม่ทราบสาเหตุ
รอยฟกช้ำทั่วร่างกายโดยไม่ทราบสาเหตุอาจเป็นสัญญาณบ่งชี้ว่าระดับคอร์ติซอลสูงเกินไป ผู้เชี่ยวชาญกล่าวว่าระดับคอร์ติซอลที่สูงจะทำให้โปรตีนโครงสร้างในผิวหนังอ่อนแอลง ทำให้ผิวหนังบางลงและมีแนวโน้มที่จะเกิดรอยฟกช้ำมากขึ้น
ท้องอืด
คอร์ติซอลในร่างกายที่มากเกินไปอาจรบกวนสมดุลของเกลือและน้ำ ทำให้เกิดอาการคั่งน้ำและท้องอืด ผู้ที่มีความเครียดเรื้อรังก็มีแนวโน้มที่จะรับประทานอาหารมากเกินไป ซึ่งอาจทำให้เกิดอาการท้องอืดได้เช่นกัน
การสูญเสียการมองเห็น
ระดับคอร์ติซอลที่สูงส่งผลเสียต่อการมองเห็น เมื่อฮอร์โมนนี้พุ่งสูงขึ้น จะขัดขวางการไหลเวียนเลือดจากดวงตาไปยังสมอง ทำให้เกิดปัญหาการมองเห็น เช่น การมองเห็นพร่ามัว นอกจากนี้ ระดับคอร์ติซอลที่สูงยังเพิ่มความดันภายในดวงตา ซึ่งเมื่อเวลาผ่านไปอาจเพิ่มความเสี่ยงต่อการเกิดโรคต้อหิน
อาการหูอื้อ
ความเครียดที่มากเกินไปอาจส่งผลต่อการไหลเวียนโลหิตและการทำงานของเส้นประสาท นำไปสู่การอักเสบและความผิดปกติของระบบการได้ยิน ส่งผลให้เกิดอาการหูอื้อ ซึ่งทำให้ผู้ป่วยได้ยินเสียงต่างๆ เช่น เสียงกริ่ง เสียงหึ่งๆ หรือเสียงผิวปาก
การนอนหลับพักผ่อนให้เพียงพอ รับประทานอาหารให้เหมาะสม และออกกำลังกายสม่ำเสมอ ช่วยลดความเครียดได้ ผู้ที่มีความเครียดควรเพิ่มความสัมพันธ์ทางสังคมด้วยความสัมพันธ์ที่มีคุณภาพ เช่น เพื่อน ครอบครัว หรือคนที่ไว้ใจให้แบ่งปันความรู้สึก หากความเครียดยังคงอยู่หรือส่งผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญต่อชีวิต ควรปรึกษานักบำบัดหรือจิตแพทย์ ที่ Healthline
ที่มา: https://thanhnien.vn/5-dau-hieu-ky-la-canh-bao-tam-ly-dang-bi-cang-thang-qua-muc-185250126152311037.htm
การแสดงความคิดเห็น (0)