(แดน ทรี) - ฉันไม่เข้าใจสามีฉันเลย เขาเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิงหลังจากเราแต่งงานกัน
ก่อนที่เราจะแต่งงานกัน เขาเป็นคนเอาใจใส่และคิดถึงฉันเสมอ โดยจดจำวันหยุดและวันครบรอบทุกวัน แม้แต่เพียงวันธรรมดาๆ ก็สามารถกลายเป็นโอกาสพิเศษที่ทำให้ฉันประหลาดใจได้
ในวันเกิดของฉัน เขาเตรียมเค้ก ดอกกุหลาบ และของขวัญอย่างพิถีพิถัน ในวันวาเลนไทน์ เขาไม่เคยทำให้ฉันเศร้าเลย มีแต่ดอกไม้ ของขวัญ และข้อความหวานๆ ที่ทำให้ฉันมีความสุข ฉันเชื่อว่าฉันได้พบกับผู้ชายที่แสนวิเศษที่จะรักและหวงแหนฉันตลอดไป
แต่หลังจากแต่งงานกันไม่ถึงปี ทุกอย่างก็เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง วันวาเลนไทน์แรกหลังแต่งงาน ฉันตั้งตารออย่างใจจดใจจ่อ บอกตัวเองว่าเขาต้องมีเซอร์ไพรส์อะไรสักอย่างให้ฉันแน่ๆ
ตลอดทั้งวัน ฉันนั่งจ้องโทรศัพท์อย่างกระวนกระวาย รอข้อความหวานๆ จากสามี หรือสัญญาณอะไรสักอย่างที่บ่งบอกว่าเขากำลังวางแผนอะไรพิเศษอยู่ แต่ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น
คืนนั้น ฉันบอกตัวเองว่าบางทีเขาอาจจะอยากเซอร์ไพรส์ให้มากกว่านี้ รอจนดึกดื่นแล้วค่อยให้ของขวัญฉัน แต่เปล่าเลย พอนาฬิกาเดินเลยเที่ยงคืนไป ฉันก็รู้สึกขมขื่นขึ้นมาว่าเขาลืมวันนี้ไปเสียสนิท ไม่มีแม้แต่คำทักทาย ไม่มีแม้แต่ท่าทางห่วงใย ฉันโกรธจนอยากจะร้องไห้ แต่ทำได้เพียงหันหน้าเข้ากำแพงแล้วหลับไปเงียบๆ หัวใจเต็มไปด้วยความผิดหวัง
ฉันเตรียมของขวัญให้เขาไว้ นาฬิกาเรือนหนึ่งที่ฉันคัดสรรมาอย่างดี แต่ตอนนั้นฉันไม่อยากมอบมันให้เขาอีกแล้ว ฉันเก็บมันไว้ในมุมตู้ พลางคิดว่าฉันคาดหวังไว้มากเกินไปหรือเปล่า
เรื่องแบบนี้เคยเกิดขึ้นในช่วงเทศกาลเต๊ดที่ผ่านมา ในอดีต ทุกครั้งที่มาเต๊ด เขาจะเตรียมซองเงินเล็กๆ ไว้ให้ฉัน เป็นของขวัญเล็กๆ น้อยๆ แต่มีความหมาย ปีที่แล้วเขายังให้ชุดอ๋าวหญ่ายสีแดงสวยกับฉันด้วย บอกว่าอยากให้ฉันสวยตั้งแต่วันแรกของปี แต่ปีนี้ ในฐานะสามีภรรยา ฉันไม่ได้รับอะไรเลย
เขายังคงไปช้อปปิ้ง ซื้อของขวัญให้พ่อแม่ทั้งสองฝ่าย ดูแลครอบครัวอย่างดี แต่ฉันกลับไม่ได้รับความสนใจเลย ฉันไม่ได้ขอของขวัญราคาแพง แค่ใส่ใจสักนิดก็ทำให้ฉันรู้สึกว่าเป็นที่รักแล้ว
ฉันเริ่มรู้สึกหงุดหงิด ผิดหวัง และเศร้าใจ เป็นไปได้ไหมว่าเมื่อแต่งงานแล้ว ผู้หญิงคนหนึ่งจะไม่คู่ควรกับความเคารพเหมือนตอนที่ยังเป็นคนรัก การแต่งงานคือจุดจบของความรักหรือ?
ฉันเล่าเรื่องนี้ให้เพื่อนสนิทฟัง เธอเพียงแต่ยิ้มเศร้าๆ แล้วพูดว่า “ผู้ชายทุกคนก็เป็นแบบนี้แหละ พอแต่งงานแล้ว ทุกสิ่งทุกอย่างก็กลายเป็นภาระ ไม่ใช่สิ่งที่ต้องดิ้นรนอีกต่อไป” ฉันไม่อยากจะเชื่อเลย แต่พอหันกลับไปมองสิ่งที่เกิดขึ้น ฉันอดคิดไม่ได้ว่าบางทีเธออาจจะพูดถูกก็ได้
ฉันไม่ใช่คนประเภทที่ชอบขออะไรใคร และไม่ใช่คนวัตถุนิยม สิ่งที่ฉันต้องการคือความเอาใจใส่และความรักเล็กๆ น้อยๆ
ถ้าเขายุ่งมาก แค่ข้อความหวานๆ กอดอุ่นๆ หรือแค่คำอวยพรในวันพิเศษก็ทำให้ฉันอบอุ่นหัวใจแล้ว แต่ดูเหมือนเขาจะไม่สนใจเรื่องพวกนั้นอีกแล้ว
เขายังคงเป็นสามีที่ดีในความหมายที่แท้จริงของคำนี้: ไม่ดื่ม ไม่เล่นการพนัน ไม่เฉยเมยเมื่อถึงเวลาทำอาหาร แต่ฉันยังรู้สึกว่ายังขาดอะไรบางอย่าง
ฉันคิดถึงวันเก่าๆ ความรู้สึกที่ถูกเอาใจใส่ ความประหลาดใจ ความตื่นเต้นในช่วงเทศกาลวันหยุดทุกเทศกาล ตอนนี้มันกลายเป็นเพียงความรู้สึกเลือนราง
ฉันพยายามคุยกับเขาเรื่องนี้ ฉันบอกเขาว่าฉันรู้สึกเสียใจที่เขาจำวันสำคัญเหล่านั้นไม่ได้แล้ว แต่เขากลับยิ้มและพูดว่า "เราเป็นสามีภรรยากัน เรื่องพิธีการไม่สำคัญหรอก"
คำตอบนั้นทำให้ฉันเศร้า ฉันไม่ต้องการพิธีการอะไรมากมาย แค่ต้องการรู้สึกว่าตัวเองเป็นที่รัก ทำไมเมื่อก่อนเขาถึงทำได้ แต่ตอนนี้ทำไม่ได้ล่ะ
ฉันสงสัยว่าผู้ชายทุกคนเป็นแบบนั้นหรือเปล่า หรือเป็นแค่สามีฉันคนเดียว ฉันไม่ได้คาดหวังของขวัญราคาแพง แค่ความใส่ใจเล็กๆ น้อยๆ ความรู้สึกพิเศษเล็กๆ น้อยๆ ในชีวิตแต่งงานก็พอแล้ว
ฉันขอมากเกินไปหรือเปล่านะ? หรือฉันแค่คาดหวังมากเกินไปสำหรับความรักที่คงอยู่ตลอดไปเหมือนตอนแรก?
ฉันไม่รู้จะทำยังไงแล้ว ฉันไม่อยากเป็นภรรยาที่บ่นหรือโทษสามีทั้งวัน แต่ฉันก็ยอมรับการแต่งงานที่จืดชืด ที่ความรักค่อยๆ เลือนหายไปตามกาลเวลาไม่ได้เช่นกัน
มุม "เรื่องราวของฉัน" บันทึกเรื่องราวเกี่ยวกับชีวิตสมรสและความรัก ผู้อ่านที่มีเรื่องราวของตัวเองอยากแบ่งปัน กรุณาส่งเรื่องราวเหล่านั้นมาที่โปรแกรมทางอีเมล: [email protected] เรื่องราวของคุณอาจได้รับการแก้ไขหากจำเป็น ด้วยความจริงใจ
ที่มา: https://dantri.com.vn/tinh-yeu-gioi-tinh/toi-da-mua-dong-ho-dat-tien-nhung-khong-tang-chong-valentine-nua-20250215084411484.htm
การแสดงความคิดเห็น (0)