บทกวีรักสำหรับฤดูร้อน

มีคนๆ หนึ่งกำลังหวนคืนสู่ฤดูร้อนเพื่อตามหาเวลาที่ผ่านไปแล้ว โดยนึกถึงสายฝนที่ตกปรอย เสียงจั๊กจั่น ความทรงจำ และเสียงฝีเท้าของใครบางคนที่ยังคงดังอยู่บนถนน

เมฆขาวช่างลังเลและไม่แน่นอน
ต้นราชพฤกษ์เก่าเปรียบเสมือนคนรัก
หลังจากห่างหายไปหลายวันมีอะไรซ่อนอยู่?
ยี่สิบปีฤดูร้อนตลอดไปที่รัก

อ่านบทกวีที่ใครบางคนเขียนไว้ในสนามโรงเรียน
วันที่มีเมฆมากและฝนตกกะทันหัน
มีน้ำตาเค็มๆของรักแรกพบ
พูดไม่ได้ก็ต้องเงียบไว้

คนที่ชอบเวลาใส่เสื้อเชิ้ตสีขาว
ดอกไม้ป่านำพาความทรงจำในยามบ่าย
แล้วเหมือนหินไร้เดียงสา…มอสสีเขียว
แก้ด้ายสวรรค์อันเลื่อนลอยที่ผูกมัดความฝันไว้

บทกวีรักเศร้าที่สุดบนหลังคาโรงเรียนเก่า
เหมือนดวงตาของคุณที่นึกถึงมื้ออาหารที่คุณทาน
เหมือนเสียงจักจั่นยังดังก้องอยู่ในใจใครคนหนึ่ง
ฤดูร้อนในอดีตที่รอคอยอยู่หน้าประตูห้องเรียน...

ที่มา: https://baoquangnam.vn/tho-tinh-cho-mua-ha-3157122.html