เดือนกันยายนเริ่มต้นด้วยวันหยุดยาวและฝนตกต่อเนื่องตั้งแต่เดือนสิงหาคม ลมหนาวจากสภาพอากาศที่เปลี่ยนแปลงสามารถได้ยินผ่านสายลม และฤดูกาลแห่งลมตะวันตกเฉียงใต้ก็เริ่มต้นขึ้น
หรือจะเป็นสายลมอ่อนๆ อากาศเย็นๆ ที่ทำให้หัวใจฉันจมดิ่ง จมอยู่กับความเศร้าที่ไร้เหตุผล? หรือจะเป็นเสียงกลองโรงเรียนในเช้านี้ที่ปลุกความทรงจำวัยเด็กอันบริสุทธิ์ผุดผ่องมากมาย? หรืออาจจะเป็นท้องฟ้าสีครามที่มีเมฆขาวลอยฟุ้งราวกับหมอนนุ่มๆ ชวนให้ลุกขึ้นมาเล่นสนุก ที่ทำให้หัวใจฉันอ่อนล้า อยากหลีกหนีจากชีวิตอันวุ่นวายนี้ เพื่อมาพักผ่อนหย่อนใจและดื่มด่ำกับความงามอันอ่อนโยนของฤดูใบไม้ร่วง
เหตุผลนั้นคลุมเครือ แต่ความรู้สึกนั้นท่วมท้นราวกับน้ำท่วมที่ต้นน้ำ ให้รางวัลตัวเองด้วยการเดินเล่น ชม และสูดกลิ่นอายฤดูใบไม้ร่วงอันอุดมสมบูรณ์สักวันหนึ่ง
กลางฤดูใบไม้ร่วง
ถนนสว่างไสวไปด้วยสีสันของรถเข็นดอกไม้ ดอกไม้นานาพันธุ์ต่างแข่งขันกันอวดโฉมความงาม สีสันอันสดใสมากมายทำให้ผู้คนหลงใหล กระนั้น ฉันก็ยังคงหลงรักสีสันของดอกไม้สีขาว หรือ “เซวียนจี” ที่ซ่อนตัวอยู่ริมถนนชนบท ถนนชนบทงดงามที่สุดเมื่อฤดูใบไม้ร่วงมาเยือน ดอกไม้สีขาวแต่ละดอกพลิ้วไหวและยิ้มแย้มไปตามสายลม ไม่สดใสเท่าเหรียญ ไม่เร่าร้อนเท่าดอกกุหลาบ เป็นเพียงกลีบดอกสีขาวเรียบง่ายที่ซ่อนตัวอยู่ริมถนนอย่างเรียบง่าย แต่กลับทำให้หัวใจฉันจดจำไปชั่วนิรันดร์และไม่อาจลืมเลือน ดอกไม้จะงดงามและสดชื่นก็ต่อเมื่อยิ้มแย้มไปตามสายลม ตัดดอกไม้ใส่แจกันแล้วโรยราในชั่วข้ามคืน บางทีดอกไม้อาจไม่ยอมพึ่งพาใคร มีเพียงรอยยิ้มที่เติบโตมาจากผืนดินแม่พระธรณีเท่านั้น
ความรักของฉันที่มีต่อดอกไม้อาจเริ่มต้นจากความยืดหยุ่นของพืชที่บอบบาง แม้ดูผอมบางแต่กลับมีพลังชีวิตที่เข้มแข็ง ฝนเพียงหยดเดียวก็เพียงพอที่จะทำให้ยอดอ่อนสีเขียวงอกงามจากพื้นดินและเติบโตอย่างรวดเร็ว พืชจะยืดตัวออกเพื่อดูดน้ำค้างจากท้องฟ้าและดูดซับสารอาหารจากดินเพื่อเจริญเติบโต แม้ความแห้งแล้งเพียงเดือนเดียวก็ไม่สามารถฆ่าพืชได้ มันรอคอยฝนครั้งต่อไป เก็บงำสิ่งที่ดีที่สุดไว้อย่างเงียบๆ รอให้ฝนตกลงมา แล้วจึงผลิบานดอกไม้สีขาวบริสุทธิ์นับไม่ถ้วน
ขณะเดินเตร็ดเตร่ไปตามถนนชนบทอันคดเคี้ยว ทันใดนั้นก็พบกับสระบัวอันกว้างใหญ่ ดอกบัวสุดท้ายของฤดูกาลยังคงเปล่งประกายด้วยสีสันและกลิ่นหอม ดอกบัวตูมกลมโตเริ่มผลิบานอย่างเขินอาย ใบบัวสีเขียวเย็นตาประสานกันเป็นผืนพรมพลิ้วไหวไปตามสายลม ยามเช้าเมื่อดอกบัวบาน กลิ่นหอมของดอกบัวก็อบอวลไปทั่วบริเวณรอบทะเลสาบ กลิ่นหอมอ่อนๆ สงบเงียบ เจ้าของสระบัวพายเรือตัดดอกบัวตูมกลมโตอย่างอ่อนโยนเพื่อไปตลาดเช้า เมื่อมองดูมือที่คล่องแคล่วของเธอ ดอกบัวตูมที่ประกบกันอย่างเขินอาย ทันใดนั้นก็รู้สึกชื่นชมดอกบัวที่สง่างามนั้น ฉันซื้อดอกบัวสีชมพูมาหนึ่งช่อเพื่อนำกลับบ้านและใส่ลงในแจกันเซรามิกสีน้ำตาล เปิดเพลงเก่าๆ หลับตาลงและหลับตาลงครึ่งหนึ่งเพื่อดื่มด่ำกับเสียงเพลง สูดดมกลิ่นหอมของดอกไม้ ฟังเสียงฝนที่โปรยปรายลงมาเบาๆ บนหลังคาสังกะสี ทันใดนั้น หัวใจของฉันก็รู้สึกผ่อนคลายอย่างประหลาด ราวกับว่ากลิ่นหอมของดอกไม้ได้โอบล้อมบ้านไว้ ป้องกันความกังวลและความวิตกกังวลไม่ให้เข้ามา ทำให้ความอ่อนโยนแผ่ขยายออกไป ช่วยให้ความรักเติมเต็มหัวใจของผู้คน...
กลางเดือนแห่งการอภัยโทษแก่ผู้ล่วงลับ ผู้คนต่างหลั่งไหลไปยังวัดเพื่อสวดมนต์และสวดพระนามของพระพุทธเจ้า ถือศีลอดทุกวันด้วยความหวังว่าจะขจัดเคราะห์ร้ายให้กับตนเองและครอบครัว วันหนึ่ง ฉันเห็นเรื่องราวมากมายในอินเทอร์เน็ตเกี่ยวกับการปล่อยนก จากนั้นก็เรื่องทะเลาะวิวาทระหว่างกลุ่มคนปล่อยปลาและกลุ่มคนที่ใช้ไฟฟ้าช็อตจับปลา ทันใดนั้นหัวใจของฉันก็เจ็บปวดด้วยความโศกเศร้า ตราบใดที่ฉันยังไม่รู้เรื่องการปล่อยสัตว์เพื่อชำระกรรม กรรมของฉันก็จะยิ่งยิ่งใหญ่ขึ้น พระพุทธเจ้าคือฉัน ฉันคือพระพุทธเจ้า การทำความดีต้องมาจากจิตใจที่เมตตา หวังจะนำสิ่งดีๆ มาให้ผู้อื่น ไม่ใช่จากการแลกเปลี่ยน การให้ด้วยความหวังว่าจะได้รับกลับมา การให้คือการแผ่ความรัก การให้คือการนำความสงบสุขมาสู่หัวใจของฉัน
พี่สาวคนหนึ่งที่ฉันเพิ่งเจอเล่าให้ฟังว่าทุกปี พอถึงเดือนกรกฎาคม กลุ่มอาสาสมัครของเธอจะไปยังจังหวัดบนภูเขาเพื่อแจกจ่ายสิ่งของจำเป็นให้กับผู้คนที่ตกอยู่ในสถานการณ์ยากลำบาก “ไม่มีไฟฟ้า ไม่มีน้ำสะอาด และร้านค้าก็มีของใช้เพียงไม่กี่ชิ้น ซึ่งน่าสมเพชมาก มีเพียงเวลาที่ได้ไปสถานที่แบบนั้นเท่านั้นที่จะเห็นว่าตัวเองโชคดีและมีความสุขมากกว่าผู้คนมากมาย” เธอเล่า เธอเล่าว่าทุกครั้งที่กลับไป เธอมักจะหันกลับมามองตัวเอง บอกตัวเองให้พยายามมากขึ้น รักตัวเองให้มากขึ้น เพราะการรักตัวเองเท่านั้นที่จะสร้างพลังบวกที่แผ่ขยายไปสู่คนรอบข้างได้ เมื่อได้ฟังเรื่องราวของเธอ มองไปยังดวงตาที่เปี่ยมไปด้วยความรักของเธอ ฉันรู้สึกตัวเล็กลงอย่างกะทันหัน ดิ้นรนกับความกังวลเรื่องอาหารและเสื้อผ้าทุกวัน บ่นเรื่องต่างๆ ตลอดเวลา แต่กลับไม่สามารถคิดบวกได้ ไม่สามารถเห็นอกเห็นใจความเจ็บปวดของผู้อื่นได้ ถ้าทุกคนเป็นเหมือนเธอ การให้เล็กๆ น้อยๆ ชีวิตคงจะงดงามเช่นนี้
กลางฤดูใบไม้ร่วงแล้ว ใกล้จะสิ้นสุดเดือนเจ็ดตามจันทรคติแล้ว ฤดูฝนสิ้นสุดลงแล้ว พายุฝนยังคงพัดต่อเนื่องมานานกว่าหนึ่งสัปดาห์แล้ว ทำให้ฉันยังคงครุ่นคิดถึงสภาพชีวิตอยู่ไม่รู้จบ...
แหล่งที่มา
การแสดงความคิดเห็น (0)