สิ้นปีแล้วสินะ!

ไซ่ง่อนช่วงปลายปีมีอากาศหนาวเย็นเล็กน้อย และไม่ได้เจอฤดูหนาวที่แจ่มใสและอากาศดีมาเป็นเวลานานแล้ว ซึ่งก็เข้าใจได้เพราะอิทธิพลของความกดอากาศต่ำและพายุ สภาพอากาศที่เปลี่ยนแปลงยังทำให้ผู้สูงอายุและเด็กๆ ไม่สามารถหลีกเลี่ยงอากาศหนาวเย็นได้

ช่วงปลายปี ทุกคนต่างยุ่งอยู่กับการเตรียมต้อนรับปีใหม่ และฉัน ซึ่งเป็นคนต่างแดน ก็รู้สึกคิดถึงเดือนธันวาคมขึ้นมาทันที เดือนธันวาคมมาถึงเป็นสัญญาณบอกลาปีเก่า มกราคมเริ่มต้นปีใหม่ ธันวาคมถอยกลับเพื่อหลีกทางให้กับวัฏจักรสามร้อยหกสิบห้าวัน และแล้วการเดินทางที่ดูเหมือนจะยาวนานแต่กลับสั้นนักก็คือชีวิต!

เดือนธันวาคมปีนี้ สภาพอากาศผิดปกติ มีฝนตกทุกเช้าและบ่าย ทำให้หลายคนเกิดความงุนงง และช่วงปลายปี น้ำท่วมยังทำให้เกิดพายุในภาคเหนือและภาคกลาง สร้างความเดือดร้อนอย่างมาก ทุกปี ชาวภาคเหนือและภาคกลางต่างคาดหวังว่าวันสุดท้ายของปีจะสงบสุข เพื่อหวังว่าปีใหม่จะดีกว่าปีก่อน แต่พายุก็ยังคงโหมกระหน่ำภาคใต้ โดยเฉพาะภาคใต้ที่ไม่ได้เจอพายุมานาน

เทศกาลเต๊ดใกล้จะสิ้นปีแล้ว... สถานีรถไฟคึกคักไปด้วยผู้คนที่เดินทางเข้าออก ทุกคนต่างมองหาตั๋วกลับบ้านสำหรับเทศกาลเต๊ด คนที่ทำงานไกลบ้านจะได้กลับบ้านแค่ปีละครั้งหรือหลายปีเท่านั้น ที่บ้านบางครั้งก็มีบ้านโทรมๆ มุมหนึ่งของสนามหญ้าที่แสงแดดน้อยนิด แม่น้ำแห้งเหือด ผืนดินรกร้าง หรือถนนรกร้างในวันที่ฝนตกหนัก แต่คุณต้องกลับไปสูดกลิ่นบ้าน กลิ่นที่คนชนบทเท่านั้นที่จะสัมผัสได้

การเฉลิมฉลองวันปีใหม่แบบตะวันตกและวันปีใหม่แบบเวียดนาม มักเป็นช่วงเวลาที่น่าเศร้าสำหรับผู้ที่ต้องจากบ้านเกิดไปเป็นเวลาหลายปีเพราะบางสถานการณ์และไม่มีสถานที่กลับภูมิลำเนา

บ้านเกิดของฉันคือหมู่บ้านเล็กๆ ที่เต็มไปด้วยต้นมะพร้าวเอนกายรับลมหนาวที่พัดผ่านมาในช่วงสุดท้ายของปี ชาวประมงแหงนหน้ามองท้องฟ้า รอให้ทะเล “พยากรณ์อากาศ 24 ชั่วโมงข้างหน้า” รอให้เรือออกทะเล หมู่บ้านชาวประมงลอยไปตามกระแสน้ำขึ้นน้ำลง บ้านเกิดของฉันเปรียบเสมือนไซ่ง่อน มีเพียงสองฤดู คือฤดูฝนและฤดูแดดจ้า ดินแดนที่ธรรมชาติได้ประทานพรให้อย่างเหลือเฟือ ทั้งแสงแดด สายลม และผืนทราย ผู้คนอ่อนโยนดุจผืนทราย ซื่อสัตย์ดุจผืนทราย หากยากจนเกินไปก็จะบ่นพึมพำกับฟ้า หากโกรธเคืองก็จะได้แต่กระทืบเท้าลงพื้น มองท้องฟ้าแล้วบ่นพึมพำ...

คิดฟุ้งซ่านถึงสิ้นปีแล้วก็เศร้าใจกับวันสิ้นโลก ชีวิตมีจุดจบมากมาย ลองคิดดูสิ ชีวิตมีจุดจบมากมาย ทั้งสิ้นปี จุดจบของถนน จุดจบของแม่น้ำ จุดจบของชีวิต... และหากต้องเลือกจุดจบใดจุดหนึ่ง ผู้คนย่อมหลีกเลี่ยง... จุดจบของชีวิต แต่ถึงจะหลีกเลี่ยง สักวันหนึ่งไม่ว่าจะใกล้หรือไกล ก็ต้องมาถึง หากจุดจบของชีวิตสามารถนำไปสู่ชีวิตใหม่ได้ เหมือนกับจุดจบของปีที่จะนำไปสู่ปีใหม่ คงจะวิเศษแค่ไหน! มนุษย์โดยกำเนิด “โลภะชีวิตและกลัวความตาย” แต่ธรรมชาติก็ยุติธรรม หากมนุษย์เป็นอมตะ ใครจะรู้ มันจะเป็นหายนะสำหรับมนุษยชาติ

ปลายปี ต้นไม้สองข้างทางเริ่มผลัดใบ ท้องฟ้าสีครามดูสดใสขึ้น เมฆขาวดูขาวขึ้น มีเพียงใบไม้สีเหลืองที่ยังไม่ถึงเวลาเปลี่ยนเป็นสีเหลือง ไซ่ง่อนคลาคล่ำไปด้วยผู้คน ผู้คนจากแดนไกลต่างมาจับจ่ายซื้อของ เก็บกระเป๋าเพื่อนำของขวัญกลับไปไหว้บรรพบุรุษที่บ้านเกิด ปลายปี ผู้คนมักสรุปความสำเร็จ กำไร และขาดทุน แต่น้อยคนนักที่จะสรุปอายุ เพราะชีวิตที่เพิ่มขึ้นอีกหนึ่งปีก็เท่ากับสูญเสียชีวิตไปอีกหนึ่งปี แม้จะรู้เช่นนี้ ผู้คนก็ยังคงตั้งตารอปีใหม่อย่างมีความสุข ส่วนฉันเอง เมื่อสิ้นปีแล้ว ไม่รู้ว่าจะดีใจหรือเสียใจดีเมื่อรู้ว่าตัวเองแก่ขึ้นอีกปี

แหล่งที่มา