กาแฟกับฉันผ่านช่วงโควิดมาได้แบบนี้…

Cà phê và tôi đã đi qua mùa dịch như thế…- Ảnh 1.

แล้วฉันก็สงสัยว่าถ้าฉันอยู่ที่นั่น ฉันจะสั่งเครื่องดื่มอะไร?

แน่นอนว่าจะเป็นกาแฟดำเย็นไม่ใส่น้ำตาล

ฉันคงไม่เคยรู้มาก่อนว่ากาแฟจะดีได้ขนาดนี้ โดยเฉพาะกาแฟที่พิเศษขนาดนี้ หากไม่มีการระบาดของโควิด-19

ก่อนเกิดโรคระบาด ชีวิตเต็มไปด้วยความเร่งรีบและวุ่นวาย และฉันมักจะยุ่งอยู่กับมันเสมอ แม้แต่ตอนที่ไปร้านกาแฟ ความเร่งรีบและวุ่นวายก็สะท้อนออกมาในวิธีที่ฉันสั่งเครื่องดื่ม ฉันสั่งอะไรก็ได้ที่รวดเร็วและสะดวกสบาย ดังนั้นกาแฟจึงไม่ใช่ตัวเลือกของฉันเลย

แต่เมื่อเกิดโรคระบาด ฉันก็เปลี่ยนไป

ในช่วงหลายวันที่ต้องอยู่บ้านเพื่อต่อสู้กับโรคระบาด ตอนแรกฉันก็แค่ชงกาแฟเพื่อฆ่าเวลา เพื่อให้กลิ่นหอมของกาแฟฟุ้งกระจายไปทั่วเพื่อเติมพลังใจ เมื่อเวลาผ่านไป สำหรับฉัน การชงกาแฟทุกเช้าได้กลายเป็นนิสัย ความหลงใหล และแทบจะกลายเป็นกิจวัตรประจำวันไปแล้ว...

เมื่อกาแฟหยดสุดท้ายตกลงมา ฉันจึงยกถ้วยกาแฟไปที่มุมห้องทำงานใกล้หน้าต่าง จิบกาแฟอย่างช้าๆ รสขมค่อยๆ ปรากฏบนปลายลิ้น จากนั้นจึงค่อยเปลี่ยนเป็นรสหวาน พลางดื่มด่ำกับกลิ่นหอมอ่อนๆ ที่กระจายไปทั่ว จิตใจล่องลอยไปกับเสียงอันแจ่มใสของเช้าตรู่

แล้วฉันก็คิดกับตัวเองว่า ถ้าไม่มีโรคระบาดเกิดขึ้น ฉันจะไม่มีวันได้ยินเสียงนี้เลย ฉันจะรู้ไหมว่ากาแฟจะรสชาติดีได้ขนาดนี้

เพียงเท่านี้ฉันก็ผ่านช่วงโรคระบาดไปด้วยจิตใจที่แจ่มใสและสงบ

สำหรับฉันตอนนี้ กาแฟเป็นเหมือนเพื่อนสนิท ฉันใช้ชีวิตช้าลง รักตัวเองมากขึ้น และยังคงนิสัยนี้ไว้ในช่วงที่มีโรคระบาด

วันใหม่ของฉันเริ่มต้นด้วยกาแฟดำโรบัสต้า 100% ใส่น้ำแข็งและไม่ใส่น้ำตาล ทุกครั้งที่จิบกาแฟ ฉันจะนึกถึงแสงแดดยามเช้าที่ส่องเข้ามาทางหน้าต่าง และเสียงนกกระจอกร้องเจื้อยแจ้วบนระเบียงในวันที่มีโรคระบาด...

(ส่งผลงานเข้าประกวด “ภาพความประทับใจกาแฟและชาเวียดนาม” ภายใต้โครงการ “เชิดชูกาแฟและชาเวียดนาม” ครั้งที่ 2 ปี 2567 จัดโดย หนังสือพิมพ์หงอยเหล่าดอง)

แหล่งที่มา