ฉันและกาแฟผ่านช่วงโควิดมาได้แบบนี้…

Cà phê và tôi đã đi qua mùa dịch như thế…- Ảnh 1.

แล้วฉันก็สงสัยว่าถ้าฉันอยู่ที่นั่น ฉันจะสั่งเครื่องดื่มอะไร

แน่นอนว่ามันจะเป็นกาแฟดำเย็นไม่ใส่น้ำตาล

ฉันคงไม่เคยรู้เลยว่ากาแฟจะดีได้ขนาดนี้ โดยเฉพาะกาแฟที่พิเศษขนาดนี้ ถ้าไม่ใช่เพราะการระบาดของโควิด-19

ก่อนเกิดโรคระบาด ชีวิตฉันยุ่งวุ่นวายมาก และฉันก็ต้องยุ่งอยู่กับมันตลอดเวลา แม้แต่ตอนที่ไปร้านกาแฟ ความเร่งรีบก็ยังสะท้อนออกมาในวิธีที่ฉันสั่งเครื่องดื่ม ฉันสั่งอะไรก็ได้ที่สะดวกและรวดเร็ว ดังนั้นกาแฟจึงไม่ใช่ตัวเลือกของฉันเลย

แต่เมื่อเกิดโรคระบาด ฉันก็เปลี่ยนไป

ในช่วงที่ต้องอยู่บ้านต่อสู้กับโรคระบาด ตอนแรกผมก็แค่ชงกาแฟเพื่อฆ่าเวลา เพื่อให้กลิ่นหอมของกาแฟฟุ้งกระจายไปช่วยเติมพลังใจ แต่เมื่อเวลาผ่านไป สำหรับฉัน การชงกาแฟทุกเช้ากลายเป็นนิสัย เป็นความหลงใหล และแทบจะกลายเป็นกิจวัตรประจำวันไปแล้ว...

เมื่อกาแฟหยดสุดท้ายร่วงหล่นลง ฉันยกถ้วยกาแฟขึ้นจิบช้าๆ ที่มุมห้องทำงานริมหน้าต่าง ค่อยๆ รู้สึกถึงความขมที่ปลายลิ้น ตามมาด้วยความหวาน ดื่มด่ำกับกลิ่นหอมอ่อนๆ ที่แผ่กระจาย จิตใจล่องลอยไปกับเสียงอันสดใสของยามเช้า

แล้วฉันก็คิดกับตัวเองว่า ถ้าไม่มีโรคระบาดเกิดขึ้น ฉันจะได้ยินเสียงนี้ไหม ฉันจะรู้ไหมว่ากาแฟจะรสชาติดีได้ขนาดนี้

เพียงเท่านี้ฉันก็ผ่านช่วงโรคระบาดไปได้อย่างสบายใจและสงบ

สำหรับฉันตอนนี้ กาแฟก็เหมือนเพื่อนสนิท ฉันใช้ชีวิตช้าลง รักตัวเองมากขึ้น และยังคงติดนิสัยนี้ในช่วงการระบาด

วันใหม่ของฉันเริ่มต้นด้วยกาแฟดำ "โรบัสต้า 100%" ใส่น้ำแข็งและไม่ใส่น้ำตาล ทุกครั้งที่จิบกาแฟ ฉันก็นึกถึงแสงแดดยามเช้าที่ส่องผ่านหน้าต่าง และเสียงนกกระจอกร้องเจื้อยแจ้วที่ระเบียงบ้าน ในวันโรคระบาดเหล่านั้น...

(ส่งผลงานเข้าประกวด “ความประทับใจกาแฟและชาเวียดนาม” โครงการ “เชิดชูกาแฟและชาเวียดนาม” ครั้งที่ 2 ปี 2567 จัดโดย หนังสือพิมพ์หงอยลาวดง)

แหล่งที่มา