เส้นหมี่กุ้ง หรือที่รู้จักกันในชื่อเส้นหมี่เค็มใส่กะทิ เป็นอาหารพื้นเมืองจานพิเศษของภูมิภาคตะวันตกเฉียงใต้ ทุกฤดูร้อน ฉันจะได้ลิ้มลองเส้นหมี่ของคุณยาย
ขั้นแรก คุณยายของฉันเลือกข้าวเหนียวอย่างดี แช่ไว้ข้ามคืน จากนั้นพายเรือไปตลาดเพื่อบดเป็นแป้ง หลังจากบดแล้ว แป้งจะถูกมัดให้แน่นในถุง (ถุงผ้าสำหรับกรองแป้งและน้ำ) และใช้เขียงขนาดใหญ่กดน้ำออกจนเป็นแป้งหนาเหนียว ต่อไป คุณยายหาตะเกียบครัวที่มีด้านแบนคมพอที่จะตัดแป้ง เตรียมขวดขนาด 3 ควอร์ตสำหรับรีดแป้งและโต๊ะสำหรับขูดมะพร้าวด้วยมือ เตรียมหัวหอม พริกไทย กระเทียม พริก น้ำตาล ฯลฯ และชามแป้งมันสำปะหลังสำหรับเคลือบแป้งในขณะที่รีดเพื่อไม่ให้ติดมือ คุณยายปีนต้นไม้เพื่อหักมะพร้าว
ที่มุมหนึ่งของห้องครัว ป้าคนเล็กกำลังขูดมะพร้าว เท้าของเธอกดด้ามขูดแน่น มือทั้งสองข้างถือมะพร้าวครึ่งลูก กดและดันเนื้อมะพร้าวลงบนที่ขูด มะพร้าวสีขาวแต่ละเส้นหล่นลงไปในอ่างอลูมิเนียมด้านล่าง
คุณยายหยิบกุ้งสดใส่ตะกร้ามาแกะหัวและหางกุ้งแต่ละตัวออก ไม่นานนัก กุ้งก็เต็มชามใหญ่ คุณยายล้างกุ้งให้สะอาดแล้วใส่ลงในตะกร้าเพื่อสะเด็ดน้ำ คุณยายวางกุ้งลงบนเขียง สับให้ละเอียด ใส่ลงในชาม ปรุงรสด้วยเครื่องเทศและหอมแดง คลุกเคล้าให้เข้ากันเพื่อดูดซับรสชาติ
เธอเทน้ำร้อนลงในชามมะพร้าวขูดแล้วคนให้เข้ากัน เธอใช้ช้อนตักใส่ผ้าแล้วบีบให้แรงๆ กะทิสีขาวสะอาดไหลออกมาเป็นสายในชามที่สะอาด เธอวางชามนมไว้ข้างๆ แล้วเติมน้ำอุ่นลงไปในกะทิที่เหลือเพื่อคั้นกะทิใส่หม้ออลูมิเนียมอีกใบ
ทีนี้ก็ถึงคราวของคุณยายที่จะโชว์ฝีมือทั้งหมดของเธอบ้างแล้ว ตั้งหม้อน้ำบนเตาจนไม้เริ่มไหม้ นำก้อนแป้งออกมาแล้วนำแป้งไปวางบนถาด มือทั้งสองข้างของคุณยายกดลงไปนวดแป้งอย่างต่อเนื่อง บางครั้งคุณยายก็เติมแป้งลงไปเล็กน้อยเพื่อนวดเพื่อไม่ให้แป้งติดถาดและมือของเธอ หลังจากผ่านไปประมาณครึ่งชั่วโมง คุณยายก็หยุดและใช้มือกดลงบนแป้งสีขาวเนียนที่ไม่เหนียวเหนอะหนะและมีปริมาตรพอเหมาะ คุณยายโรยแป้งเพิ่มแล้วหักแป้งเป็นชิ้นเล็กๆ แล้วปั้นเป็นก้อนกลมเหมือนส้มแมนดาริน ใช้ไม้คลึงแป้งค่อยๆ บางลงจนบางเหมือนกระดาษข้าว คุณยายคลึงแป้งให้ติดกับขวด จับปากขวดด้วยมือข้างหนึ่งและชี้ก้นขวดไปทางหม้อน้ำที่กำลังเดือดปุดๆ ในขณะที่ใช้มืออีกข้างหนึ่งใช้ตะเกียบในครัวตัดขอบแป้งที่ก้นขวดอย่างต่อเนื่อง
เมนูเส้นก๋วยเตี๋ยวเส้นเล็กสไตล์ฝรั่ง ฝีมือผู้เขียน
แป้งแต่ละชิ้นแบนยาวจะตกลงไปในน้ำ เคล็ดลับอยู่ที่การตัดแป้งด้วยตะเกียบ การตัดต้องรวดเร็วและแม่นยำ ใช้แรงที่พอเหมาะเพื่อแยกแป้งออกเป็นชิ้นๆ แต่จะไม่แตกเมื่อจุ่มลงในน้ำเดือด และใช้มือหมุนปากขวดอย่างต่อเนื่อง ขึ้นอยู่กับเทคนิคการนวดและการตัดแป้ง ทำแบบนี้ไปเรื่อยๆ จนกระทั่งแป้งชิ้นสุดท้ายตกลงไปในหม้อน้ำเดือด
คุณยายเร่งไฟให้แรงขึ้น รีบคนน้ำเดือดในหม้อน้ำอย่างเบามือ เพื่อไม่ให้เค้กติดหม้อ และเมื่อสุกแล้วเค้กจะขาวใส คุณยายยกหม้อลง วางหม้อน้ำเดือดบนเตา หรี่ไฟลงเพื่อให้ไฟอ่อนลง นำเค้กที่ต้มแล้วออกมาล้างในอ่างน้ำเย็นเพื่อละลายความเหนียวข้นและทำให้เค้กเหนียวนุ่มยิ่งขึ้น
หม้อต้มน้ำเริ่มเดือด คุณยายเทกุ้งที่ซึมซับเครื่องเทศลงไป รอให้เตาเดือดสักครู่จนกุ้งสุกทั่วถึงและเปลี่ยนเป็นสีชมพูอ่อน คุณยายใส่เส้นก๋วยเตี๋ยวทั้งหมดลงในหม้อ เติมฟืนลงไปเพื่อให้ส่วนผสมไหม้ และใช้ทัพพีคนเป็นครั้งคราว
“ทำไมคุณยายไม่ใส่กะทิล่ะคะ?”
“ต้องทิ้งไว้ให้หมดก่อนเพื่อคงรสชาติมันๆ และกลิ่นหอมของเส้นเอาไว้” คุณยายตอบความกังวลของฉันอย่างช้าๆ
หม้อบั๋นจันห์เดือดปุด ๆ คุณยายหยิบฟืนทั้งหมดออกมา ปรุงรสตามชอบ เติมกะทิลงไป คนให้เข้ากันสักครู่ เตาถ่านก็เพียงพอที่จะทำให้หม้อบั๋นจันห์เดือดปุด ๆ กลิ่นหอมฟุ้งกระจายไปทั่ว กลิ่นข้าวจากบั๋นจันห์ผสมกับกลิ่นกุ้งน้ำจืด ผสานกับกลิ่นมัน ๆ ของกะทิ ละลายไปกับเครื่องเทศ ก่อเกิดกลิ่นหอมแบบชนบทในวัยเด็ก
เมื่อมองดูคุณยายตักเส้นก๋วยเตี๋ยวใส่ชาม โดยมีต้นหอมและผักชีสีเขียว พริกสีแดง และน้ำซุปสีชมพูอ่อนอยู่ด้านบน ไม่มีภาพใดจะงดงามไปกว่าภาพแห่งรสชาติของบ้านเกิดอีกแล้ว
ก๋วยเตี๋ยวน้ำกุ้งสไลซ์
ความรักบ้านเกิดอยู่ในใจเสมอ
ลิงค์ที่มา
การแสดงความคิดเห็น (0)