คุณนายตรัน ทรี เตียน เดินทางมาเวียดนามในช่วงเดือนพฤษภาคมที่อากาศแจ่มใส เธอเล่าเรื่องราวของเธอให้เราฟังกับลุงโฮ
ประธานาธิบดี โฮจิมินห์ บิดาของผม พลเอกเจิ่น กั๋ญ และพลเอกหวอ เงวียน ซ้าป ล้วนเป็นสหายร่วมรบ เป็นเพื่อนสนิทกันมายาวนาน ผมยังจำได้ดี ครั้งแรกที่ผมพบลุงโฮคือตอนที่ท่านมาเยือนประเทศจีน (ปี 1955) ผมอายุประมาณ 5 ขวบ ลุงที่มีเครายาวทำให้ฉันรู้สึกแปลก ๆ ผมจึงหลบอยู่ข้างหลังพี่ชาย ลุงเรียกผมทันที จับมือผม และให้ขนมแก่ผม ความมีน้ำใจนั้นทำให้ผมไม่ต้องเขินอายอีกต่อไป แต่ในทางกลับกัน ผมกลับรักลุงมาก
ในปีต่อๆ มา ประธานาธิบดีโฮจิมินห์และคณะผู้แทนเวียดนามเดินทางเยือนประเทศจีนบ่อยครั้ง ท่านรักเด็กๆ มากจนทุกครั้งที่ท่านมา พวกเราจะมารวมตัวกันล้อมรอบท่าน พวกเราทุกคนเป็นลูกหลานของนายพลและผู้นำคนสำคัญในคณะกรรมการกลางพรรคคอมมิวนิสต์จีนและกองทัพปลดปล่อยประชาชนจีน สำหรับตัวผมเอง ผมมีโอกาสได้พบและพูดคุยกับลุงโฮอย่างน้อยสามครั้งที่กรุงปักกิ่ง ประเทศจีน
ในวันเกิดลุงโฮครั้งนั้น เราไม่ได้ร้องเพลงวันเกิด แต่ร้องเพลงเกี่ยวกับมิตรภาพเวียดนาม-จีน " ปลดปล่อยภาคใต้ " " เวียดนาม-จีน "...
 |
| นางตรัน ตรี เตียน (สาวคนที่สองจากขวา แถวแรก) ถ่ายรูปกับลุงโฮ |
ต่อมาเมื่อใดก็ตามที่คณะผู้แทนจีนไปเยือนเวียดนาม ลุงโฮก็ส่งของขวัญมาให้พวกเราด้วย โดยปกติแล้วจะเป็นผลไม้เวียดนาม เช่น มะม่วง กล้วย ลิ้นจี่ ฯลฯ ผลไม้เมืองร้อนในเวียดนามมีกลิ่นหอมและหวานมาก จนถึงตอนนี้ ผมยังคงจำรสชาติของวันนั้นได้
ตอนนั้นฉันมีเพื่อนคนหนึ่งชื่อ หลี่ หลวน เขาถูกเรียกเล่นๆ ว่า "ลิตเติ้ล เจแปน" หลี่ หลวนไม่ชอบชื่อนี้เลยเสียใจมาก ตอนนั้นลุงโฮคิดวิธีช่วยหลี่ หลวน โดยบอกให้เขาเขียนประกาศติดหน้าบ้านว่าชื่อของเขาไม่ใช่ "ลิตเติ้ล เจแปน"... หลี่ หลวนฟังและทำตาม แต่สุดท้ายก็ยังถูกเรียกเล่นๆ ว่า "ลิตเติ้ล เจแปน" การเล่าเรื่องนี้แสดงให้เห็นว่าลุงโฮรักเด็กๆ และห่วงใยเด็กๆ แม้กระทั่งเรื่องเล็กๆ น้อยๆ เขาน่าชื่นชมจริงๆ
นางตรัน ตรี เตียน เล่าว่าลุงโฮเคยพูดว่า “หลังจากที่เวียดนามได้รับเอกราชและรวมเป็นหนึ่งแล้ว ฉันจะยินดีต้อนรับคุณมาเล่นที่เวียดนามอย่างแน่นอน”
 |
| นางสาวทราน ตรี เตียน เขียนความประทับใจของเธอหลังจากเยี่ยมชมสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ของประธานาธิบดีโฮจิมินห์ลงในสมุดบันทึก |
“ตอนนี้ที่คุณมาถึงแล้ว คุณไม่เพียงแต่ได้เห็นเวียดนามที่เป็นอิสระและเป็นปึกแผ่นเท่านั้น แต่ยังได้เห็นเวียดนามพัฒนาอย่างเจริญรุ่งเรือง และประชาชนมีความสุขนับตั้งแต่มีการปฏิรูป ฉันรู้สึกมีความสุขมาก” เธอรู้สึกซาบซึ้งใจ
จนกระทั่งทุกวันนี้ คุณนายตรัน ทรี เตียน ยังคงจำคำพูดภาษาเวียดนามที่ว่า “ลุงโฮจงเจริญ” ได้ น้ำตาไหลพรากขณะเขียนในสมุดบันทึกหลังจากเยี่ยมชมอนุสรณ์สถานโฮจิมินห์ว่า “ลุงโฮ พวกเรามาเยี่ยมคุณแล้ว! ขอให้มิตรภาพเวียดนาม-จีนคงอยู่ตลอดไปและยั่งยืน”
การแสดงความคิดเห็น (0)