ทะเลสาบตัมซาง (จังหวัดเถื่อเทียน เว้ ) ซึ่งเป็นทะเลสาบที่ใหญ่ที่สุดในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ในปัจจุบันเปรียบเสมือน “น้ำนมแม่” ที่หล่อเลี้ยงประชากรเกือบ 100,000 คนในพื้นที่ซึ่งประกอบอาชีพประมง จากพื้นที่อันตรายที่สร้างความหวาดกลัวด้วยคำว่า “กลัวเจื่องญาโฮ กลัวทะเลสาบตัมซาง” บัดนี้ ดินแดนแห่งนี้ได้เปลี่ยนแปลงไปมาก หนังสือพิมพ์เถื่อเทียนเว้กาเซ็ตเตอร์ได้อธิบายไว้อย่างชัดเจนว่า “...หนึ่งในดินแดนไม่กี่แห่งของประเทศเราที่มีภูมิทัศน์ทางธรรมชาติและภูมิทัศน์ที่มนุษย์สร้างขึ้นที่หลากหลาย มีเอกลักษณ์ สวยงาม และงดงาม…”
การล่องเรือในทะเลสาบตัมซางนั้นไม่ใช่เรื่องยากนักที่จะได้พบกับชาวเรือ หรือที่รู้จักกันในชื่อ “ชาวเรือ” ระหว่างการเดินทางไปกลับเพื่อหาเลี้ยงชีพ พวกเขาคือผู้ที่จับปลา เพราะพวกเขายึดอาชีพประมง ดังนั้นที่ใดมีปลา พวกเขาก็ล่องเรือ ชาวเรือเหล่านี้บางส่วนเป็นชาวพื้นเมืองก่อนการตั้งถิ่นฐาน และบางส่วนเป็นผู้อพยพจากที่อื่น ที่มีองค์ประกอบหลากหลาย ย้อนกลับไปในประวัติศาสตร์ ก่อนรัชสมัยของตือดึ๊ก (ค.ศ. 1829-1883) ชาวเรือในทะเลสาบตัมซางมีบทบาทที่สังคมไม่เคารพและยอมรับ
จนกระทั่งมีบุคคลหนึ่งชื่อ ฮวง ฮู ถวง (1837 - 1888) เป็นผู้อาศัยในน้ำ มีความรู้ความสามารถ ต่อมาสำเร็จการศึกษาระดับปริญญาเอก ดำรงตำแหน่งรัฐมนตรีว่าการกระทรวงโยธาธิการ รัฐมนตรีว่าการกระทรวงการทหาร และเนื่องจากเขาเกิดในครอบครัวชาวประมงและเข้าใจวิถีชีวิตของชาวน้ำ จึงได้ยื่นคำร้องต่อศาลให้จัดสรรชาวน้ำให้ไปอยู่ตำบลหนึ่ง ชื่อว่า ชุมชนหว่องญี ซึ่งประกอบด้วย 13 หมู่บ้าน ริมทะเลสาบตัมซาง นับแต่นั้นมา ชุมชนหมู่บ้านริมน้ำแห่งนี้ได้รับการยอมรับจากสังคม และวิถีชีวิตของพวกเขาได้สร้างภาพชีวิตอันสดใสของพื้นที่ทะเลสาบมาจนถึงทุกวันนี้
การเดินทางไปทะเลสาบตอนนี้ ควรเริ่มต้นการเดินทางแต่เช้าเพื่อชมแสงอรุณรุ่ง เมื่อลูกไฟสีแดงปรากฏบนขอบฟ้า ซึ่งเป็นเวลาที่เรือของชาวบ้านที่อาศัยในเขื่อนไฟฟ้าพลังน้ำกลับมาจอดเทียบท่าที่หมู่บ้านหงูมีถั่น จังหวัดกว๋างเดียน หลังจากออกหาปลามาทั้งคืน สินค้าจะถูกนำกลับมาขายที่ตลาดปลาที่คึกคัก สถานที่แห่งนี้ยังคงรักษาเอกลักษณ์ดั้งเดิมไว้ได้ ไม่เปลี่ยนแปลงไปตามกาลเวลา กุ้ง ปู ปลาบู่ ปลาคาร์ป... ล้วนเป็นสินค้าขึ้นชื่อของทะเลสาบตัมซาง และจากตลาดแรกเริ่มนั้น สินค้าเหล่านี้ก็แพร่กระจายไปยังชาวบ้านโดยรอบ
นิตยสารเฮอริเทจ
การแสดงความคิดเห็น (0)