ครูในอนาคตหยุดนั่งข้างก้อนหิน พิงศีรษะบนไหล่คนรัก รำลึกถึงช่วงเวลาที่พวกเขาพบกันในเดือนสิงหาคม พ.ศ. 2567 ขณะนั้น ดึ๊กกำลังเข้าร่วมการฝึกซ้อมขบวนพาเหรดเพื่อเฉลิมฉลองครบรอบ 80 ปี การก่อตั้งกองทัพประชาชนเวียดนาม ต่อมาการฝึกซ้อมต้องถูกระงับชั่วคราวเนื่องจากผลกระทบของพายุลูกที่ 3 (ยากี) ดึ๊กจึงสามารถกลับบ้านที่อำเภอวันเยียน จังหวัด เอียนบ๊าย ซึ่งเป็นบ้านเกิดของเว้ ก่อนหน้านี้ ทั้งสองเคยเป็นเพื่อนกันทางเฟซบุ๊กโดยไม่รู้ตัว

ร้อยโทอาวุโส ห่า ฮ่อง ดึ๊ก และแฟนสาว หล่าง ถิ ฮู (ภาพโดยตัวละคร)

หลังจากแลกเปลี่ยนข้อความกันทางเฟซบุ๊ก ทั้งคู่ก็ตกลงที่จะพบกันในชีวิตจริง ณ บ้านเกิดของพวกเขา ครั้งแรกที่พบกัน เว่ยคิดในใจว่า "ช่างเป็นคนอะไรเช่นนี้ ผิวคล้ำราวกับเสาไฟ" และตลอดการสนทนาในวันนั้น เธอไม่ได้รู้สึกประทับใจอะไรมากนัก จึงเงียบขรึม ขณะเดียวกัน เขากลับรู้สึกดึงดูดใจหญิงสาวที่นั่งอยู่ตรงข้าม ร่างสูงโปร่งผิวขาว ต่อมาเมื่อทั้งคู่เริ่มมีความรู้สึกต่อกัน เขาพูดติดตลกว่า "เธอเหมือนนมข้นหวานแก้วหนึ่ง ส่วนฉันเป็นกาแฟที่ผสมรวมกันจนเกิดเป็นความรักที่สมบูรณ์แบบ"

ครั้งแรกที่พบกัน หงดึ๊กรู้ว่าแฟนสาวของเขาไม่ได้ประทับใจเขานัก เขาจึงคิดหากลยุทธ์ "ช้าๆ ชนะ" ทันที ทุกวันเขาส่งข้อความและแชทถามไถ่สุขภาพของเธอ และให้กำลังใจเธอให้ตั้งใจเรียน เรื่องราวต่างๆ เกี่ยวกับสนามฝึก ชีวิตทหาร หรือบางทีก็แค่แบ่งปันเรื่องอาหารมื้อด่วนระหว่างเดินทัพ... ช่วยให้ครูในอนาคตเข้าใจโลก ของดึ๊กที่แม้จะเคร่งครัดแต่ก็อบอุ่นอย่างที่สุด ยิ่งเธอพูดคุยและมีปฏิสัมพันธ์กับนายทหารหนุ่มคนนี้มากเท่าไหร่ เว้ก็ยิ่งรู้สึกว่าเขาเป็นคนจริงใจ เอาใจใส่ อ่อนโยน และน่าเชื่อถือมากขึ้นเท่านั้น

ความรู้สึกของทั้งคู่ค่อยๆ เบ่งบานขึ้นหลังจากข้อความเหล่านั้น ทำให้พวกเขามีพลังที่จะแข่งขันกันเรียนและทำงานร่วมกัน ในช่วงเทศกาลเต๊ด ทั้งสองได้มีช่วงเวลาอันแสนสุขร่วมกัน ในคืนส่งท้ายปีเก่า ฮ่องดึ๊กได้จับมือแฟนสาวและกล่าวว่า "มารักกัน!" ในขณะนั้นเอง ดอกไม้ไฟรูปหัวใจก็เบ่งบานบนท้องฟ้าเป็นเครื่องยืนยันความรักของทั้งคู่ ความรักนั้นยิ่งแข็งแกร่งขึ้นเมื่อได้รับการสนับสนุนจากทั้งสองครอบครัว

ในช่วงเวลาที่พวกเขาอยู่ด้วยกัน แม้ว่าดึ๊กจะยุ่งกับงาน บางครั้งเขาก็ส่งข้อความหาเธอได้แค่สองสามวันครั้ง หรือโทรกลับไม่บ่อยนักในยามดึก แต่เขาก็ได้รับความเห็นอกเห็นใจและความเข้าใจจากเว้เสมอ เมื่อรู้ว่าแฟนสาวเสียเปรียบ ดึ๊กจึงชดเชยด้วยการแสดงความห่วงใยอย่างจริงใจอย่างเงียบๆ มีเรื่องเล็กๆ น้อยๆ ที่ทำให้เว้จดจำไปตลอดกาล เช่น ของขวัญที่เขาให้เธอเมื่อวันที่ 20 ตุลาคม กล่องปากกาไม้สลักชื่อเธอและกำไลข้อเท้าเล็กๆ และบ้านสวยๆ ที่สร้างจากปลอกกระสุนปืน ซึ่งทำให้เว้ตระหนักถึงความละเอียดอ่อนและความชาญฉลาดในการส่งสารถึงครอบครัวที่มีความสุขที่แฟนหนุ่มของเธอส่งมาให้

พฤหัสบดีง็อก

* ขอเชิญผู้อ่านเข้าเยี่ยมชมส่วนการป้องกันประเทศและความมั่นคงเพื่อดูข่าวสารและบทความที่เกี่ยวข้อง

    ที่มา: https://www.qdnd.vn/quoc-phong-an-ninh/xay-dung-quan-doi/vua-van-mot-tinh-yeu-832817