“Muon man” และ “eo theoo” อาจกล่าวได้ว่าเป็นสองคำคุณศัพท์ที่อธิบายเรื่องสั้นของเธอได้ดีที่สุด และ Se mang theo คือผลงานที่แสดงให้เห็นถึงสิ่งนั้น นี่ไม่ใช่ผลงานใหม่ แต่เป็นผลงานรวมเรื่องสั้น 21 เรื่องที่ได้รับการคัดสรรอย่างพิถีพิถันโดย Da Ngan ตั้งแต่เรื่องล่าสุดในชื่อเดียวกันที่เขียนขึ้นในช่วงการเว้นระยะห่างทางสังคมในเมืองใหญ่ในช่วงการระบาดใหญ่ในปี 2020 ไปจนถึงผลงานที่ช่วยให้เธอโด่งดังในวงการวรรณกรรมเวียดนามในปี 1985 เรื่อง The Dog and the Divorce ผลงานที่คัดสรรมากว่า 4 ทศวรรษและปลุกเร้าจิตใจผู้อ่านมาอย่างต่อเนื่อง หนังสือเล่มนี้มีความหมายมากมาย ทั้งการช่วยให้ผู้ที่รัก Da Ngan ได้มีโอกาสหวนรำลึกถึงการเดินทางของเธอ แต่ในขณะเดียวกันก็เป็นโอกาสให้คนรุ่นต่อไปได้เริ่มต้น “ดินแดน” ที่เต็มไปด้วยความรู้สึกมากมายของ Da Ngan เอง
นักเขียน ดางัน
หัวใจของผู้หญิง
ในเรื่องสั้น 21 เรื่อง ไม่ใช่เรื่องยากที่จะมองเห็นสองประเด็นที่วนเวียนอยู่ในเส้นทางนักเขียนของเธอ หนึ่งในนั้นคือความรู้สึกของผู้หญิง นักวิจารณ์หลายคนให้ความเห็นว่า ดางันได้ตอกย้ำสถานะของเธอในใจผู้อ่านผ่านนวนิยายสั้นเรื่อง The Small Family และเรื่องสั้นเรื่อง The Dog and the Divorce เท่านั้น จุดเด่นของเรื่องสั้นทั้งสองเรื่องนี้คือ ดางันใช้ผู้หญิงเป็นตัวละครหลัก สะท้อนความรู้สึกและความคิดที่ซ่อนเร้นและยากจะเข้าใจ ดางันไม่เพียงแต่ร่างภาพพื้นผิวเท่านั้น แต่ยังขุดลึกลงไปในส่วนลึกเพื่อ ค้นพบ ความสุข ความโกรธ ความรัก และความเกลียดชังทั้งหมดของชีวิตนี้
“Muon man” และ “eo theoo” อาจกล่าวได้ว่าเป็นสองคำคุณศัพท์ที่อธิบายเรื่องสั้นของเธอได้ดีที่สุด และ Se mang theo ก็เป็นผลงานที่แสดงให้เห็นถึงสิ่งนั้น นี่ไม่ใช่ผลงานใหม่ แต่เป็นผลงานรวมเรื่องสั้น 21 เรื่องที่ได้รับการคัดสรรอย่างพิถีพิถันโดย Da Ngan ตั้งแต่เรื่องสั้นเรื่องล่าสุดในชื่อเดียวกันที่เขียนขึ้นในช่วงการเว้นระยะห่างทางสังคมในเมืองในช่วงการระบาดของโรคในปี 2020 ไปจนถึงผลงานที่ช่วยให้เธอโด่งดังในโลกวรรณกรรมเวียดนามในปี 1985 เรื่อง The Dog and the Divorce
ภาพข้างต้นในเรื่องสั้นของดางันมักเป็นเรื่องเล็กน้อยและเต็มไปด้วยบาดแผล พวกเธอไม่ใช่ "ผู้หญิงที่เข้มแข็ง" แต่กลับใกล้ชิดกันมาก จุดเด่นของเธอคือเธอเขียนราวกับหายใจ เธอไม่ได้ "แต่งหน้า" เพื่อเสริมแต่งพวกเธอให้เป็นตัวละครสำคัญโลก ของพวกเธอคือทุ่งนา สวน หมู่บ้าน ครอบครัว และความรับผิดชอบ พวกเธอหดตัวตามมารยาทดั้งเดิมและแอบทนทุกข์ทรมานจากกาลเวลา ในสายตาของคนอื่น พวกเธอนิ่งเฉย แต่ในใจกลับมีคลื่นใต้น้ำที่กรีดร้องอยู่ตลอดเวลา พวกเธอดำรงอยู่คู่ขนานระหว่างความดี ความงาม และความอัปลักษณ์ ระหว่างความสูงส่งและความเห็นแก่ตัว ระหว่างความหน้าซื่อใจคดผิวเผินกับความซับซ้อนภายในที่ยากจะเข้าใจ...
สำหรับดางัน แหล่งที่มาคือสิ่งที่ทำให้งานเขียนของเธอสมบูรณ์ยิ่งขึ้น ความงดงามของความละเอียดอ่อน การเสียสละ ความเห็นอกเห็นใจ และความเข้าใจที่มีต่อคนรอบข้าง ไม่ว่าจะคุ้นเคยหรือไม่คุ้นเคย ผ่านเรื่องสั้น "ภรรยาทหาร", "ด้วยสุดขอบโลก", "ใครคือ ชาวฮานอย" , "บนหลังคาหญิง"... แต่ในขณะเดียวกัน พวกเขากลับมีด้านที่ตรงกันข้าม พวกเขาคือคนในครอบครัวที่ในนามของทุกสิ่ง ตั้งแต่ประเพณีและมาตรฐาน ความรักและการเสียสละ ขัดขวางไม่ให้ลูกๆ ได้พบรัก (บ้านไร้สามี) ขณะเดียวกัน ความริษยาและความเจ็บปวดก็เช่นกัน เมื่อ "คู่ชีวิต" ของ "ชีวิตไร้สามี" ได้พบที่จอดเรือแห่งใหม่ ใน "Later Virgin", "Unconscious Long River"
ถึงกระนั้นก็ยังมีเหตุผลที่เราต้องเห็นใจ นั่นคือความเจ็บปวดและความสูญเสียที่สงครามก่อขึ้น แม้ว่าวรรณกรรมของดางันจะพูดถึงชะตากรรมเล็กๆ น้อยๆ แต่หากจะพูดแบบเกินจริงและยิ่งใหญ่ สิ่งเหล่านี้ก็เป็นผลงานที่ต่อต้านสงครามเช่นกัน ไม่ใช่จากมุมมองของผู้ชายที่เลือดสาดและกระสุนปืนร่วงหล่น แต่ในผลงานชุดนี้ เรามองเห็นจากการสูญเสียผู้หญิง บางครั้งพวกเธอก็กระทำการอย่างไร้เหตุผล ปล่อยให้ความโกรธครอบงำ... แต่ท้ายที่สุดแล้ว มีเพียงความเจ็บปวดเท่านั้นที่ทำให้ความสุขมาถึงช้าเกินไป
ปกหนังสือ “Shall I Carry” จัดพิมพ์โดย Lien Viet Books และสำนักพิมพ์ Vietnam Women Publishing House
รูปร่างของสงคราม
ดางันเริ่มเขียนในปี 1980 เธอมองเห็นบาดแผลทางใจในยุคหลังสงครามรอบตัวเธอ สิ่งเหล่านี้คือความพลัดพรากในหลากหลายรูปแบบ ตั้งแต่ความรู้สึกไม่สมหวังเมื่อชีวิตของทหารและชีวิตในแนวหลังถูกพรากจากกันที่ ติญมุต ซวนนู ... จนกระทั่งความดุเดือดสิ้นสุดลง ความเจ็บปวดยังคงเกาะติดความพิการที่ผลักไสพวกเขาออกไป (น้อย เนียม กิม จรัง) และสภาพจิตใจที่บอบช้ำไม่มากก็น้อย (เก๊า กัว ตอย)
ใน หนังสือ "The White Pillow's Nostalgia" ซึ่งแปลเป็นภาษาอังกฤษและรวมอยู่ในหนังสือรวมเรื่องสั้น Longings 22 เรื่องโดยนักเขียนหญิงชาวเวียดนามชื่อดัง 22 คนในปี 2024 ดางันเขียนถึงบาดแผลที่ทำให้ผู้ชายคนหนึ่งไม่สามารถเป็นพ่อคนได้และปฏิเสธภรรยา เป็นเวลาหลายปีที่ภรรยารู้วิธีเปลี่ยนหมอนทุกปี แม้ว่าเธอจะรู้วิธีรักษาความสะอาดของเตียง แต่ชีวิตสมรสครั้งนี้ก็เช่นกัน ผู้หญิงในเรื่องสั้นของเธอเปรียบเสมือนสีขาวและผ้าฝ้ายแท้ที่นุ่มฟู สดชื่น สะอาด และโหยหาความรัก แต่สงครามต่างหากที่นำความโศกเศร้ามาสู่สมองของเธอ และจะพาเธอไปพักพิงในทุกค่ำคืนที่นอนไม่หลับ
ยุคหลังสงครามยังทำให้ผู้คนเปลี่ยนแปลงไปอย่างกะทันหัน เมื่อโชคชะตานำพาพวกเขาไปสู่เส้นทางที่แยกจากกันและพันกัน ทำให้หลายคนตกอยู่ในภาวะกลืนไม่เข้าคายไม่ออกหรือไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร ดังเช่นเรื่องราวของสามีร่วมใน แม้ว่าเราจะต้องมีชีวิตอยู่น้อยลง เรายังเห็นได้จากเรื่องสั้นที่เลือกใช้ชื่อเดียวกับหนังสือเล่มนี้ เมื่อความรู้สึกขี้อายต้องหลีกทางให้กับการตัดสินใจที่ยากลำบากเพื่อคนรุ่นต่อไป จนคำสัญญาที่ว่า "กลับมาได้ไหม?" กลายเป็น "ไปให้พ้น ได้ไหม?"...
ด้วยเรื่องสั้นที่เต็มไปด้วยอารมณ์ความรู้สึก ดางันจึงเป็นหนึ่งในนักเขียนที่มีความสามารถในการนำเอาจิตวิทยาของผู้หญิงมาประยุกต์ใช้อย่างลึกซึ้ง เพื่อให้เราเข้าใจ รัก และเห็นคุณค่าของพวกเธอมากยิ่งขึ้น ขณะเดียวกัน ผ่านเรื่องราวเหล่านี้ เราจะเห็นความเจ็บปวดร่วมกันของคนทั้งชาติ เมื่อ “สงครามพันกันราวกับห่วงเชือก ไม่ว่าจะพูดอย่างไร ก็ยังคงเป็นเพียงเลือดและกระดูก ไม่ว่าเชือกจะยาวแค่ไหน” เพื่อไม่ให้เกิดความโหดร้ายซ้ำรอย
นักเขียนดางัน ชื่อจริงคือ เล ฮอง งา เกิดในปี พ.ศ. 2495 ที่เมืองลองมี จังหวัดห่าวซาง เธอทำงานเป็นนักข่าวในเขตสงครามตะวันตกเฉียงใต้เป็นเวลา 9 ปี และเริ่มเขียนหนังสือในปี พ.ศ. 2523 เธอตีพิมพ์รวมเรื่องสั้น 8 เล่ม (นอกเหนือจากเรื่องสั้นร่วมตีพิมพ์ 9 เรื่อง) นวนิยาย 3 เล่ม และรวมเรื่องสั้น 7 เล่ม ผลงานหลายชิ้นของเธอได้รับการแปลเป็นภาษาอังกฤษ ฝรั่งเศส...
ที่มา: https://thanhnien.vn/sach-hay-nhung-hanh-phuc-eo-theo-va-muon-man-185250207201641661.htm
การแสดงความคิดเห็น (0)