ลำดับวงศ์ตระกูลบนผ้า
วัดของตระกูลดิงห์ในหมู่บ้านฮัวฮา ตำบลทามทาน เมืองทามกี ยังคงรักษาลำดับวงศ์ตระกูลที่เขียนไว้บนผ้าขาวทอด้วยมือ ซึ่งตระกูลเรียกว่า "ผ้าแปดเหลี่ยม"
ผ้าผืนนี้กว้างประมาณ 1.2 เมตร ยาว 3.6 เมตร เขียนรายละเอียดเกี่ยวกับรุ่นของสมาชิกไว้ ข้างๆ กันนั้นยังมีชื่อสมาชิกและคู่สมรสของสมาชิก ลูกหลานที่เกิด สถานที่พำนักของสมาชิกแต่ละคนในแต่ละรุ่น สถานที่ฝังศพ และวันครบรอบการเสียชีวิตของสมาชิกแต่ละคนไว้อย่างชัดเจน
รายละเอียดทั้งหมดข้างต้นถูกจัดเรียงเป็นแผนภาพแนวตั้ง เหมือนกับการเขียนหนังสือขงจื๊อโบราณเล่มยาว ผู้ที่จัดทำลำดับวงศ์ตระกูลปฏิบัติตามกฎ "ซินจู๋-ทูแม็ค" (คนที่ยังมีชีวิตอยู่เขียนด้วยหมึกสีแดง คนที่เสียชีวิตแล้วเขียนด้วยหมึกสีดำ) เมื่อเขียนส่วนสุดท้ายเกี่ยวกับญาติที่อาศัยอยู่ในช่วงเวลาเดียวกับเขา
ลายวิจิตรศิลป์จีนบนผืนผ้าข้างต้นเป็นของนายดิงห์ วัน ทอง ซึ่งเป็นรุ่นที่ 13 ของตระกูลดิงห์ ในหมู่บ้านฮัว ทานห์ ตำบลฟู กวี่ อำเภอห่าดง จังหวัดทามกี
คุณทองเกิดเมื่อปี พ.ศ. 2414 สำเร็จการศึกษาระดับปริญญาตรีสาขาขงจื๊อเมื่อต้นคริสต์ศตวรรษที่ 20 และเป็นครูที่มีชื่อเสียงในพื้นที่ชายฝั่งทะเลทางตอนใต้ของจังหวัดทัมกี เมื่อการสอบขงจื๊อถูกยกเลิก รัฐบาลในเวลานั้นจึงได้เชิญเขาไปสอนภาษาจีนที่โรงเรียนประถมศึกษาฝรั่งเศส-เวียดนามของจังหวัดทัมกี ตั้งแต่นั้นมา ผู้ปกครองหลายคนก็เรียกเขาด้วยความรักว่า “ครูตูดิญ”
จากลำดับวงศ์ตระกูลพิเศษที่เขียนบนผ้านี้ เราทราบว่าบรรพบุรุษของตระกูลดิงห์ในหมู่บ้านฮัวถัน ซึ่งปัจจุบันคือตำบลทัมถัน เดิมทีมาจาก นิญบิ่ญ และย้ายมาทางใต้เพื่อตั้งถิ่นฐานในพื้นที่ชายฝั่งทะเลของอำเภอเดียนบาน ต่อมาลูกหลานของเขาได้ย้ายไปยังพื้นที่ชายฝั่งทะเลของทังบิ่ญ ก่อนที่ลูกหลานรุ่นที่ 12 จะตั้งถิ่นฐานในตำบลฮัวถัน พื้นที่ชายฝั่งทะเลของอำเภอห่าดง - ทัมกี
ลำดับวงศ์ตระกูลสลักบนหิน
วัดของตระกูล Tran หมู่บ้าน Bich An ตำบล Tam Xuan 1 เขต Nui Thanh ปัจจุบันมีแท่นหินสูง 1.2 เมตร และกว้าง 1 เมตร เก็บรักษาไว้
ด้านหน้าของศิลาจารึกนี้มีการแกะสลักเป็นเส้นแนวตั้ง 24 เส้นซึ่งประกอบด้วยอักษรจีนประมาณ 600 ตัวที่มีขนาดต่างกัน บนหน้าผากของศิลาจารึกมีการแกะสลักเส้นแนวนอนขนาดใหญ่พร้อมคำว่า "Tran Dai Lang Tu So Xuat" (แปลคร่าวๆ ได้ว่าตั้งแต่ตระกูล Tran ลงมา)
ขนาดตัวอักษรที่ใหญ่ที่สุดแสดงไว้ในบรรทัดเกี่ยวกับช่วงเวลาที่มีการสร้างแท่นศิลาจารึกนี้: “Hoang Trieu Tu Duc Thap Nhat Nien, That Nguyet, Thuong Hoan, Cat Nhat” (แท่นศิลาจารึกนี้สร้างขึ้นในวันดี นับตั้งแต่วัน 1 ถึงวันที่ 10 ตามปฏิทินจันทรคติ เดือน 7 ปี ค.ศ. 1858 ซึ่งเป็นปีที่ 11 ของการครองราชย์ของพระเจ้าตู ดึ๊ก)
ขนาดตัวอักษรขนาดกลางบันทึกลูกหลาน 8 รุ่น ตั้งแต่นาย Tran Dai Lang จนถึงนาย Tran Ngoc Suy (บุคคลที่มีชื่ออยู่บนแผ่นศิลา)
นอกจากเนื้อหาหลักของชื่อและรุ่นแล้ว ยังมีเชิงอรรถเล็กๆ น้อยๆ เกี่ยวกับสถานที่ฝังศพ วันครบรอบการเสียชีวิต และรายละเอียดอื่นๆ เกี่ยวกับสมาชิกคนสำคัญของครอบครัวอีกด้วย ในจำนวนนี้ มีนายตรัน หุ่ง เญือง (รุ่นที่ 6) ซึ่งเป็นอาจารย์ของเจ้าชายฮอง นาม (ต่อมาเป็นพระเจ้าตู ดึ๊ก)
โดยเฉพาะ ถัดจากบรรทัดที่แสดงแผนผังครอบครัว มีบรรทัดใกล้ท้ายบรรทัดที่ระบุว่า "รองปลัดอำเภอห่าดง บ่างทัง ทูไห่ดุง ตรี ฟู ซุง นอย กวง ทรู ตัค ลาง เหงียน ดึ๊ก ฟอง ดุยต" (แปลว่า เนื้อหาของแผ่นจารึกนี้ได้รับการร่างและตรวจสอบโดยรองปลัดอำเภอ บ่าง เหงียน ดึ๊ก ซึ่งปัจจุบันดำรงตำแหน่งตรี ฟู ในจังหวัดไห่ดุง โดยมีตำแหน่งเป็นทรู ตัคในคณะรัฐมนตรีของราชสำนัก)
เป็นที่ทราบกันดีว่าตามประเพณีโบราณ เอกสารพื้นบ้านที่สำคัญ โดยเฉพาะจารึก หากได้รับการอนุมัติจากนักวิชาการในสมัยเดียวกัน ถือเป็นเกียรติแก่ตระกูล
ลำดับวงศ์ตระกูล 2 รายการที่เขียนด้วยหลายภาษา
สุสานของบรรพบุรุษตระกูลเล คือ เลเตยทรู อดีตบรรพบุรุษชาวบ้านฟูหุ่ง ตำบลฟูกวี อำเภอห่าดอง (ปัจจุบันอยู่ในหมู่บ้านฟูบิ่ญ ตำบลทามซวนที่ 1 อำเภอนุ้ยถั่น) มีจารึกบอกเล่าเกี่ยวกับบรรพบุรุษของตระกูลเลซึ่งมาจากทางเหนืออพยพมายังดินแดนทางใต้ของจุดบรรจบแม่น้ำทามกีเพื่อสร้างอาชีพ
สิ่งที่พิเศษคือจารึกนี้เขียนไว้เป็น 3 ภาษา คือ จีน ฝรั่งเศส และละติน บนพื้นผิวแนวตั้งของหอคอยสามชั้น โดยมีอักษรจีนอยู่ด้านบน อักษรฝรั่งเศสอยู่ด้านล่าง และอักษร Quoc Ngu อยู่ด้านล่าง
จากจารึกดังกล่าว เราทราบว่าบรรพบุรุษของตระกูลเลในหมู่บ้านฟูหุ่งเดิมทีมาจากพื้นที่ชายฝั่งทะเลของThan Phu, Nghe An ฉบับภาษาจีนบันทึกการอพยพไว้ว่า "ในช่วงยุคฮ่องดึ๊ก ตามคำสั่งของผู้ตั้งถิ่นฐานชาวจามปา ชาวโกโตและชาวนัทเทโทได้อยู่ร่วมเดินทางร่วมกับตระกูลเหงียน ตรัน และโดเพื่อยึดคืนที่ดินสาธารณะและส่วนบุคคล ก่อตั้งดินแดนสำเร็จ และก่อตั้งชื่อตำบลว่าTan Khuong ในช่วงยุค Chinh Hoa ชื่อตำบลถูกเปลี่ยนเป็น Phu Khuong และต่อมาเปลี่ยนเป็น Phu Hung"
ข้อความลำดับวงศ์ตระกูลดังกล่าวได้รับการแปลเป็นภาษาประจำชาติว่า “ในช่วงสมัยของราชวงศ์ฮ่องดึ๊ก ตามคำสั่งของศาลให้ยึดครองดินแดนของแคว้นจำปา บรรพบุรุษของเราและบรรพบุรุษคนแรกของตระกูลได้เข้าร่วมการต่อสู้และอยู่ร่วมกับตระกูลเหงียน ตรัน และโด เพื่อยึดที่ดินสาธารณะและส่วนบุคคลคืน หลังจากกำหนดขอบเขตหมู่บ้านแล้ว พวกเขาได้ขอตั้งชื่อตำบล”
บนหลุมศพของบรรพบุรุษตระกูลเหงียนจากหมู่บ้านบิชโง ตำบลดึ๊กฮวา อำเภอทามกี (ปัจจุบันอยู่ที่สุสานโกเตร่า ตำบลทามซวนที่ 1 นุยถั่น) ยังมีการจารึกลำดับวงศ์ตระกูลเป็น 3 ภาษา คือ จีน นอม และละติน
ลำดับวงศ์ตระกูลเล่าว่าบรรพบุรุษของเผ่าได้อพยพไปทางใต้ของแม่น้ำทามกีเพื่อก่อตั้งหมู่บ้านสองแห่งคือ กายวองและกายบอง ต่อมา กายวองได้เปลี่ยนชื่อภาษาจีนเป็นบิกโง และแยกหมู่บ้านกายบองออกเป็นชื่อสถานที่ของตนเองคือ บองเมียว
ที่ตอนท้ายของลำดับวงศ์ตระกูลสามตัวอักษรนี้ มีบทกวีแปดบรรทัดเจ็ดคำสลักไว้ โดยสี่บรรทัดแรกมีเนื้อหาดังนี้: "ตั้งแต่ฉันย้ายมาที่กวางนามดิงห์/ ฉันก็เกิดและมาอาศัยอยู่ที่นี่ในวันนี้/ ฉันวางแผนที่จะเพาะปลูกในทุ่งนาเพื่อลูกๆ ของฉัน/ เพื่อบูชาเทพเจ้าและสร้างบ้านพักอาศัยส่วนกลาง..."
ที่มา: https://baoquangnam.vn/nhung-ban-pha-ky-dac-biet-o-tam-ky-xua-3146921.html
การแสดงความคิดเห็น (0)