จำไว้เวลาขุดทรายเพื่อจับหอย

บ้านแม่ของฉันอยู่ติดกับแม่น้ำบ้านเกิด น้ำในแม่น้ำเป็นสีฟ้าตลอดทั้งปี ดูเหมือนว่าเด็กๆ ริมฝั่งแม่น้ำจะเรียนรู้ที่จะมองน้ำขึ้นน้ำลงเพื่อหาเลี้ยงชีพมาตั้งแต่เด็ก แม่ทิ้งชนบทไปแต่งงานในเมือง จนกระทั่งผมขาวซีดเพราะลมและกาลเวลา แม่ยังคงไม่อาจลืมวันเวลาในวัยเด็กที่หล่อเลี้ยงด้วยสายน้ำบ้านเกิด

หอยแม่น้ำหวาน

ช่วงนี้ในชนบท เมื่อใดก็ตามที่อากาศแจ่มใสและมีแดด ผู้คนจะเฝ้ารอเวลาน้ำลงเพื่อออกไปขุดหาหอยลาย เมื่อถึงฤดูหอยลายแม่น้ำ หอยลายแม่น้ำมักจะนอนอยู่ใต้โคลนและทรายในน้ำตื้นริมแม่น้ำ คุณยายมักจะผูกตะกร้าไม้ไผ่ไว้กับตัว แล้วค่อยๆ ลุยน้ำลึกถึงอก ดำดิ่งลงไปจับหอยลาย เมื่อมือของเธอสัมผัสกับเปลือกหอยที่ขรุขระ ความรู้สึกของเธอจะเปลี่ยนจากความคาดหวังเป็นความสุขทันที แม่น้ำสายนี้มอบความรักและมอบผลิตภัณฑ์มากมายให้กับผู้คนเสมอมา

บางครั้งโชคร้ายที่มือของคุณยายจะสัมผัสเศษเครื่องปั้นดินเผา ของมีคม หรือหนามปลา ทำให้ผิวหนังของเธอถลอกและเลือดออก แม่ของฉันบอกว่าการดำน้ำในแม่น้ำไม่ใช่เรื่องง่าย เธอต้องแข็งแรงและยืดหยุ่นพอที่จะทนแช่อยู่ในน้ำเย็นจัดตลอดทั้งวันภายใต้แสงแดดแผดจ้าของภาคกลาง แม้ว่าธรรมชาติจะเอื้อเฟื้อ แต่การหาเลี้ยงชีพนั้นยากยิ่งนัก ในทางกลับกัน หากคุณดำน้ำอย่างขยันขันแข็งและจับหอยได้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ คุณจะสามารถแลกเปลี่ยนหอยเหล่านั้นเป็นอาหารมื้ออร่อยและเงินเพิ่มเพื่อซื้อสิ่งของจำเป็นได้

หอยลายแม่น้ำมีความยาวเพียงประมาณสามนิ้ว มีเปลือกแข็งสองชิ้น สีเหลืองน้ำตาล และสีน้ำตาลเข้ม ด้วยรสชาติหวานของแม่น้ำในบ้านเกิด หอยลายแม่น้ำจึงมีไส้ที่อวบอิ่มและมีรสหวานกว่าหอยลายทะเล หอยลายไม่สามารถนำไปปรุงสุกได้ทันทีหลังจากจับได้ ต้องแช่ในน้ำข้าวผสมกับพริกป่นเล็กน้อยประมาณหนึ่งครั้งเพื่อให้โคลนและทรายหลุดออก หลังจากนั้นหอยลายจะถูกทำความสะอาดและแปรรูปเป็นอาหารพื้นบ้านแสนอร่อยมากมาย ซึ่งสามารถรับประทานได้ครั้งเดียวและจะอยู่ในความทรงจำตลอดไป

คุณยายมักจะไปที่สวนเพื่อเก็บยอดมันหวานอ่อนๆ ต้มซุปหอยลายหวานๆ เบาๆ ในบ่ายวันฤดูร้อน หากต้องการเปลี่ยนรสชาติ ลองทำซุปหอยลายกับมะเขือเทศและมะเฟืองดูสิ รสชาติหวาน เปรี้ยว และเผ็ดเข้ากันได้ดีกับข้าวสวย หอยลายต้มหรือหอยลายนึ่งตะไคร้ยิ่งน่ารับประทานยิ่งขึ้น เนื้อหอยลายเหนียวนุ่ม หวานมัน จิ้มกับน้ำปลาพริกกระเทียมในชามก็อร่อยแล้ว หรือหลังจากแช่น้ำหลายชั่วโมงจนมือและเท้าซีด ริมฝีปากแห้ง และหน้าซีด คุณก็จะนั่งลงจิบโจ๊กหอยลายร้อนๆ หอมกรุ่น ความเหนื่อยล้าทั้งหมดก็หายไป และคุณจะรู้สึกขอบคุณแม่น้ำในบ้านเกิดของคุณอย่างหาที่สุดมิได้

ฉันมองมือเหี่ยวย่นของแม่ รอยด้านจากสมัยขุดหอยหายไปแล้ว แต่ความทรงจำแห่งความคิดถึงยังคงฝังแน่นอยู่ในใจ ดูเหมือนแม่จะคิดถึงยาย เรื่องราวต่างๆ ผุดขึ้นมาเรื่อยๆ แม่นั่งอยู่ตรงหน้าฉัน รู้สึกเหมือนย้อนเวลากลับไปยังบ้านหลังเก่าริมแม่น้ำที่เงียบสงบ ตะกร้าไม้ไผ่ใส่หอยของยายดูเหมือนจะแกว่งไกวไปมาในแววตาของแม่

คุณยายจากไปแล้ว และแม่ก็ไม่มีแรงจะเอื้อมมือไปขุดหาหอยที่ริมฝั่งแม่น้ำ การกินโจ๊กหอยลายสักชามง่ายกว่าแต่ก่อนเยอะ เพราะมีขายอยู่ทั่วไป แต่รสชาติของโจ๊กที่คุณยายทุ่มเททั้งชีวิตปรุงด้วยความรักนั้นไม่มีวันเหมือนเดิม

นิวยอร์ก

ที่มา: https://www.sggp.org.vn/nho-khi-mo-cat-bat-ngheu-post798595.html