ฉันมักจะจบค่ำคืนด้วยความเงียบสงบสักสองสามนาทีก่อนจะผล็อยหลับไป แสงสลัวๆ ของแสงไฟยามค่ำคืนเป็นฉากหลังที่ผ่อนคลายให้กับความคิดที่ยังคงวนเวียนอยู่ในหัวตลอดวัน
เดือนมิถุนายน ฤดูร้อนได้เปิดกว้างขึ้น ฉันเริ่มอยากเก็บฤดูร้อนอันเงียบสงบไว้กับตัวเอง และรู้สึกขอบคุณอย่างเงียบๆ สำหรับสภาพอากาศบนที่ราบสูงในช่วงเวลานี้ของปี ที่ทำให้ฉันได้มีฤดูกาลอย่างที่ปรารถนา
ฝนเทลงมาเป็นสีเขียวบนชายฝั่ง ดินสีน้ำตาลชุ่มฉ่ำ น้ำเลี้ยงจากฤดูใบไม้ผลิหรือฤดูร้อนก็ไหลมาในลักษณะเดียวกัน เชื่อมโยงเส้นบางๆ เข้ากับเรา ซึ่งบางครั้งเราก็ไม่รู้ด้วยซ้ำ ฉันไม่รู้จะอธิบายฤดูร้อนแบบนี้อย่างไร มันช่างงดงามและแปลกตาเหลือเกินเมื่อฉันตื่นขึ้นมาแล้วรู้สึกว่าส้นเท้าเย็นลงเล็กน้อย พระอาทิตย์ใกล้เข้ามาแล้ว พระอาทิตย์ยามเช้ายังอีกไกล
อุ่นร่างกายด้วยน้ำอุ่นสักแก้ว มองเข้าไปในกระจก แล้วรอให้รอยยิ้มปกติกลับมาปรากฏบนริมฝีปาก ดอกลิลลี่บนโต๊ะเล็กส่งกลิ่นหอมฟุ้งไปทั่วห้อง ราวกับม่านราตรีถูกเปิดออก เสียงสะอื้นไห้ยามค่ำคืนเพิ่งจะจางหายไป จมอยู่กับความคิดบางอย่าง ก่อนจะเลือนหายไป
ฉันสงสัยว่าใครนำพาฉันมาสู่ฤดูร้อนเช่นนี้ โดยเฉพาะในวันที่ฉันรู้ว่าตัวเองกำลัง "จมดิ่ง" มันไม่ใช่ความรู้สึกปกติทั่วไปที่ฉันเห็นร่างกายของตัวเองเหมือนต้นไม้ในบ่ายวันฝนตกที่หนาวเหน็บ อ่อนไหวแต่ก็เต็มไปด้วยความลึกลับ
ยามที่สงบที่สุด ฉันตระหนักได้ว่าทุกวันนี้ฉันใช้ชีวิตอยู่ – เหมือนที่ใครบางคนเคยพูดไว้ – เหมือนสวนที่ฉันไม่รู้ว่าจะปลูกอะไรดี ฉันปฏิเสธที่จะหว่านเมล็ดพันธุ์เก่า และฉันก็ไม่สามารถถือเมล็ดพันธุ์ใหม่ไว้ในมือได้ ฉันอยากจะเผาสิ่งที่สึกหรอ แต่เปลวไฟบนไส้เทียนเก่ากลับไม่รู้ว่าจะเริ่มต้นตรงไหน ร่องรอยแห่งกาลเวลายังคงหวนคืนมาในความอบอ้าวไร้ชื่อแห่ง "ฤดูร้อนที่เปลี่ยนเป็นความหนาวเย็น"
หลังจากใช้ชีวิตมาหลายวันเพื่อให้ได้รับการยอมรับ ใช้ชีวิตเพื่อพิสูจน์คุณค่าของตัวเอง ใช้ชีวิตเพื่อไม่ให้ถูกทิ้งไว้ข้างหลัง เราเหนื่อยกันบ้างไหมนะ? ดูเหมือนว่าฉันกำลังเข้าใจตัวเองผิดไป ในวันที่ฉันไม่มีเรี่ยวแรงพอที่จะพิสูจน์อะไรอีกแล้ว แรงจูงใจทั้งหมดก็หายไป และสิ่งที่เคยทำให้ฉันตื่นเต้นก็เลือนหายไป ฉันจึงคิดว่านั่นเป็นการก้าวถอยหลังของตัวเอง
วันที่ไร้เป้าหมาย ไร้แผนการ ไร้เจตนาหรือความปรารถนา ทุกสิ่งแตกสลายราวกับบาดแผลที่แฝงตัวอยู่เงียบงันตลอดวัน แต่ไม่รู้ทำไม ฉันรู้ดีว่าช่วงเวลานั้นจะต้องมาถึงไม่ช้าก็เร็ว และฉันเรียกมันว่าช่วงเวลา "ฤดูร้อนที่ผันผวน"
ใครจะรู้ คนเรายังสามารถใช้ชีวิตได้อย่างเต็มที่ในช่วงเวลาที่วุ่นวายเช่นนี้ ไม่จำเป็นต้องเป็นตัวเองในเวอร์ชันที่ดีที่สุด ฉันอยากใช้ชีวิตอย่างซื่อสัตย์ ซื่อตรงต่อธรรมชาติของตัวเองมากขึ้น อย่างที่พ่อแม่มอบให้ ปล่อยให้ตัวเองเฉยเมย ไม่ไว้ใจ จืดชืด หรือคำคุณศัพท์ใดๆ ที่คนอื่นมอบให้ และอย่าอธิบายหรือส่งสัญญาณให้ใครเข้ามาใกล้และปลอบโยนฉัน ฉันอยากมีชีวิตอยู่ ไม่ใช่เพื่อโลก ภายนอก แต่เพื่อตัวฉันเอง การมีชีวิตอยู่ การรัก หรือการเขียน... ก็เหมือนกันหมด ฉันต้องการพูดความจริงเพียงครั้งเดียวและตลอดไป
ดุจดังเมล็ดพันธุ์ที่ถูกปิดผนึกด้วยเปลือกหมอก ต้องงอกงามจากความหนาวเหน็บและความแตกสลายภายใน รอคอยให้จุดเริ่มต้นเบ่งบานในหัวใจจากความเหงาอันเงียบสงบเช่นนี้ ครั้งหนึ่งเคยป่วยกลางดึก ครั้งหนึ่งเคยหลีกหนีจากความวุ่นวาย จะต้องมีช่วงเวลาเช่นนั้นที่รู้สึกขอบคุณทุกสิ่งที่อยู่ในตัวฉัน สิ่งที่คุ้นเคยและธรรมดาที่สุด
ฤดูร้อนของโลกยังคงราบรื่นและสดชื่นราวกับ “ฉันมองดูหมอกที่ละลาย/แล้วเห็นว่าหัวใจฉันแจ่มใส” ฉันเพิ่งตระหนักได้ว่าคนเรามักจะตื่นขึ้น ไม่ใช่ขณะกำลังเดินอยู่บนเส้นทางที่เต็มไปด้วยแสงสว่าง แต่ตื่นขึ้นในจังหวะที่จมดิ่งลงสู่ความมืดมิดที่ไม่มีใครอยู่เคียงข้าง ยกเว้นตัวพวกเขาเอง
ที่มา: https://baogialai.com.vn/mua-ha-binh-yen-post327389.html
การแสดงความคิดเห็น (0)