เรื่องราวสร้างแรงบันดาลใจของนักเทนนิส เล ดินห์ ดึ๊ก

VHO - กีฬาไม่ใช่แค่การแข่งขันเพื่อความสำเร็จ ไม่ใช่แค่ความสุขสูงสุดแห่งชัยชนะ หรือความเสียใจอย่างขมขื่นจากความพ่ายแพ้ เบื้องหลังการแข่งขันแต่ละแมตช์ เหงื่อแต่ละหยดคือการเดินทางที่ไม่หยุดหย่อนและเปี่ยมไปด้วยอารมณ์ และบางครั้ง การเดินทางนั้น (พร้อมกับความเจ็บปวด ความมุ่งมั่น และความเป็นมนุษย์) คือสิ่งที่เข้าถึงหัวใจของผู้คนอย่างลึกซึ้งที่สุด

หลังจากผ่านพ้นโรคร้ายมาได้ ดิงห์ ดึ๊ก ก็ได้ฉายแสงและเผยแพร่เรื่องราวแห่งความมีน้ำใจ

เรื่องราวของนักเทนนิส เล ดินห์ ดึ๊ก เป็นเครื่องพิสูจน์ถึงพลังอันไม่ธรรมดาของ กีฬา ความรัก และความเชื่อในสิ่งดีๆ

จากขาที่เป็นอัมพาต

ชายหนุ่มผู้มีดวงตาสดใสและใบหน้าหล่อเหลานั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม ไม่มีใครคาดคิดว่านักเทนนิสหนุ่มผู้นี้ใช้ชีวิตวัยเด็กอย่างยากไร้และต้องเผชิญกับอนาคตอันมืดมนที่ดูเหมือนปิดตาย เมื่ออายุ 13 ปี ดั๊กก็ล้มป่วยกะทันหัน อาการปวดหลังอย่างรุนแรงทำให้เขาต้องหยุดฝึกซ้อม

ในตอนแรก แพทย์วินิจฉัยว่าดึ๊กเป็นโรคข้ออักเสบหลายข้อ แต่เพียงสองเดือนต่อมา ขาของดึ๊กก็ขยับไม่ได้อีกต่อไป จากเด็กที่กระตือรือร้น เล่น ฝึกซ้อม และแข่งขันปิงปองทุกวัน ดึ๊กกลับกลายเป็นอัมพาตอย่างกะทันหัน ต้องให้พ่อ แม่ ครู และเพื่อนร่วมทีมช่วยพยุงเขาขยับ

ครูของดึ๊ก (โค้ชหวู่ แม็ง เกือง) ในเวลานั้นไม่ยอมแพ้ เขาพาลูกศิษย์ตัวน้อยของเขาไปยังสถานบำบัดทุกแห่งใน ฮานอย ตั้งแต่การแพทย์แผนตะวันออกไปจนถึงการแพทย์แผนตะวันตก ตั้งแต่การรักษาพื้นบ้านไปจนถึงวิธีการรักษาสมัยใหม่ แต่ทั้งหมดนั้นก็ไร้ผล

ในที่สุด ณ โรงพยาบาลบั๊กไม แพทย์วินิจฉัยว่าดึ๊กเป็นโรคกระดูกสันหลังอักเสบยึดติดชนิดไม่ทราบสาเหตุในเด็ก ซึ่งเป็นโรคที่หายากและรักษายาก หกเดือนที่เขาต้องนอนพักรักษาตัวในโรงพยาบาลเป็นช่วงเวลาที่ดึ๊กต้องดูแลพ่อแม่อย่างใกล้ชิด พวกเขาผลัดกันอุ้มเขาเดินไปมาตามทางเดินของโรงพยาบาล รอคอยอย่างอดทนจนกระทั่งเขาหายเป็นปกติ

แต่โดยเนื้อแท้แล้วกีฬาคือสถานที่กำเนิดปาฏิหาริย์ และเล ดิ่ง ดึ๊ก แม้จะมีความปรารถนาอันแรงกล้าในวัยหนุ่ม เขาก็พยายามอย่างสุดกำลังที่จะเอาชนะมันให้ได้ เมื่อเขาออกจากโรงพยาบาลและกลับบ้าน แม้สุขภาพจะทรุดโทรม ขาแทบฉีกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย แต่ดึ๊กก็ยังไม่ละทิ้งความหลงใหลในกีฬาปิงปองของเขา

ทุกคืน เด็กชายตัวน้อยจะกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ ขณะที่แม่นอนร้องไห้เงียบๆ อยู่ข้างๆ เขา ทุกเช้าที่เขาตื่นขึ้นมา เขาต้องเผชิญกับความท้าทายในการเรียนรู้ที่จะยืน เดิน และคุ้นเคยกับขาที่ดูเหมือนจะถูกลืมเลือนไป

โค้ชเกืองและเพื่อนร่วมทีมยังคงร่วมเดินเคียงข้างและสนับสนุนลูกศิษย์ในทุกย่างก้าวแรก สโมสรเทเบิลเทนนิสฮานอย ทีแอนด์ที (ที่ดึ๊กเคยเล่น) ตั้งอยู่บนชั้น 5 แต่นั่นก็ไม่ได้หยุดยั้งครูและลูกศิษย์ไม่ให้กลับมา

ทุกวัน ครูและเพื่อนๆ จะผลัดกันอุ้มดุ๊กขึ้นลง ฝึกซ้อมอย่างขยันขันแข็ง และ 9 เดือนหลังจากกลับมา เด็กชายที่เป็นอัมพาตก็คว้าเหรียญทองในการแข่งขันเยาวชนระดับชาติ ประเภทชายเดี่ยว รุ่นอายุ 14-15 ปี ซึ่งเป็นเหตุการณ์สำคัญที่ไม่อาจจินตนาการได้

คุณพ่อเลดิญดึ๊กจะคอยอยู่เคียงข้างลูกชายตลอดการรักษาและการแข่งขันเสมอ

สู่ปาฏิหาริย์ที่เขียนด้วยน้ำตา ความปรารถนา และความเมตตา

นับจากนั้น เส้นทางอาชีพของเล ดิญ ดึ๊ก ก็พลิกผันไปอีกครั้ง เขาไม่เพียงแต่ฟื้นคืนความแข็งแกร่งทางร่างกายเท่านั้น ดึ๊กยังก้าวขึ้นเป็นหนึ่งในนักปิงปองชั้นนำของเวียดนามอีกด้วย

ด้วยผลงานอันน่าประทับใจคว้า 2 เหรียญทองแดงจากการแข่งขันประเภททีมในกีฬาซีเกมส์ ครั้งที่ 31 และ 32 เหรียญทอง 6 เหรียญจากประเภทคู่ชาย เหรียญทอง 2 เหรียญจากประเภทคู่ผสมหญิงชิงแชมป์ประเทศ เหรียญทองแดงจากประเภทชายเดี่ยวชิงแชมป์ประเทศ ปี 2020... ชื่อของ เล ดิญ ดึ๊ก เป็นที่คุ้นเคยในหมู่ผู้เชี่ยวชาญและแฟนกีฬาปิงปองทั่วประเทศ

แต่เบื้องหลังเหรียญรางวัลทุกเหรียญ เบื้องหลังรอยยิ้มแห่งชัยชนะทุกครั้ง คือเรื่องราวอันยาวนานของความกตัญญู ดยุกไม่เคยลืมผู้คนที่สัมผัสชีวิตของเขาดุจแสงเทียนที่ส่องสว่างศรัทธา พ่อของเขา ครูคณิตศาสตร์ผู้ขยันขันแข็ง ผู้อยู่เคียงข้างลูกชายเสมอในทุกแมตช์การแข่งขันและทุกการรักษา

ทุกครั้งที่ดั๊กเล่นเสร็จ พ่อของเขาจะนั่งลงนวดเท้าลูกชายด้วยมือเรียบง่ายแต่เปี่ยมด้วยความรักอันยิ่งใหญ่ ดั๊กเล่าด้วยอารมณ์ว่า “พ่อเป็นห่วงผมเสมอ บอกผมว่าอย่าเล่นอีกเพราะกลัวว่าผมจะกลับไปเล่นอีก แม่คอยให้กำลังใจผมเงียบๆ เสมอ ครูและเพื่อนๆ ในทีมก็เหมือนครอบครัวที่สองของผม”

ดึ๊กยังได้แสดงความขอบคุณเป็นพิเศษต่อบุคคลหนึ่ง คือ คุณโด กวาง เฮียน ซึ่งเมื่อทราบข่าวการเจ็บป่วยของดึ๊ก ก็ได้ออกมาช่วยเหลือค่ารักษาพยาบาลทั้งหมด "ถ้าไม่ได้คุณเฮียน ผมคงไม่ได้มาถึงจุดนี้ในวันนี้ ท่านไม่เพียงแต่ช่วยชีวิตนักกีฬาคนหนึ่งไว้เท่านั้น แต่ยังมอบความหวังและโอกาสให้ผมได้ใช้ชีวิตตามความฝัน" ดึ๊กพูดด้วยน้ำเสียงสะอื้น

เลดิญดึ๊กมีครอบครัวที่มีความสุข

เรื่องราวของเล ดิ่งห์ ดึ๊ก ก้าวข้ามกรอบการเดินทางแห่งกีฬา มันคือมหากาพย์แห่งความมุ่งมั่นในชีวิต ความปรารถนาที่จะก้าวขึ้นสู่จุดสูงสุด และจิตวิญญาณแห่งการไม่ยอมแพ้ต่อโชคชะตา นอกจากนี้ยังเป็นเครื่องพิสูจน์ถึงพลังของมนุษยชาติ เมื่อมีมือที่พร้อมจะยื่นมือออกไปช่วยเหลือเยาวชนผู้มีความสามารถให้ก้าวผ่านอุปสรรคต่างๆ

ในบริบทที่กีฬาของเวียดนามมีความเป็นมืออาชีพมากขึ้นและมีความเชื่อมโยงอย่างลึกซึ้งกับภูมิภาคและโลก ตัวอย่างเช่น เล ดิญ ดึ๊ก ได้กลายมาเป็นสัญลักษณ์ของนักกีฬารุ่นใหม่ที่ไม่เพียงแต่รู้วิธีพิชิตจุดสูงสุดของความสำเร็จเท่านั้น แต่ยังรู้วิธีเผยแพร่คุณค่าด้านมนุษยธรรมของกีฬาให้กับชุมชนอีกด้วย

เล ดิ่ง ดึ๊ก จากเด็กชายที่ต้องอยู่โรงพยาบาลนานถึง 6 เดือน กลายเป็นนักเทนนิสผู้ภาคภูมิใจที่ครองเวทีทั้งระดับชาติและระดับภูมิภาค แต่เหนือสิ่งอื่นใด เส้นทางของดึ๊กคือเครื่องเตือนใจอันน่าประทับใจว่ากีฬาไม่ได้มีแค่เรื่องแพ้หรือชนะเท่านั้น แต่ยังเป็นพลังแห่งการเยียวยา ที่ซึ่งความเมตตา ความตั้งใจ และความมุ่งมั่นหลอมรวมกันเป็นหนึ่ง

ที่มา: https://baovanhoa.vn/the-thao/cau-chuyen-truyen-cam-hung-cua-tay-vot-le-dinh-duc-141332.html