คืนอันเศร้าใจที่คิดถึงภรรยา
ปลายศตวรรษที่ 19 ชาวเมืองไมโทและตานอันหลายกลุ่มได้ออกจากบ้านเกิดเพื่อหาที่ดินเพื่ออยู่อาศัยใน บั๊กเลียว ซึ่งรวมถึงครอบครัวของนายกาว วัน จิ่ว (หมู่บ้านไกว กุย หมู่บ้านชี มาย จังหวัดตานอัน) ในเวลานั้น นายกาว วัน เลา (ซาว เลา) อายุเพียง 6 ขวบและต้องตามพ่อไปบนเรือ ตอนแรกพวกเขาอาศัยอยู่บนที่ดินของญาติในจาฮอย การทำงานรับจ้างไม่เพียงพอต่อการบริโภค จึงย้ายไปยังจาไรและขอสร้างกระท่อมเพื่อใช้ชีวิตบนที่ดินของวัดวินห์ ฟุก อัน เมื่อเห็นว่าครอบครัวของนายจิ่วมีปัญหามากเกินไป พระอุปัชฌาย์มินห์ บาว เจ้าอาวาสวัด จึงเสนอให้ซาว เลาย้ายไปที่วัดและให้เขาเรียนอักษรจีน ไม่กี่ปีต่อมา นายจิ่วขอให้ลูกชายกลับบ้านเพื่อเรียนภาษาประจำชาติ
ศาสตราจารย์ Tran Van Khe ในการประชุมครบรอบ 95 ปีศิลปะ Cai Luong (มกราคม 2014)
ภาพถ่าย: ฮวง ฟอง
ในละแวกบ้านของนายจิ่ว มีศิลปินตาบอดคนหนึ่งที่มีนิ้วมือที่ชำนาญ ชื่อ เล ไท ขี หรือที่เรียกกันว่า หั๊ก ขี ด้วยความหลงใหลในเครื่องดนตรีชนิดนี้ ซาวเหลาจึงขอให้พ่อพาไปเรียน นายจิ่วเคยเล่นเครื่องหอม มีฝีมือเล่นเครื่องดนตรีและดนตรีพิธีกรรม จึงสอนลูกชายด้วย เมื่ออายุได้ 21 ปี ซาวเหลาได้แต่งงาน แต่ผ่านไป 8 ปี ภรรยาของเขาก็ไม่ให้กำเนิดลูก ครอบครัวจึงบังคับให้เขาเลิกรากัน เขาเศร้าใจที่ต้องห่างภรรยา จึงแต่งเพลง โห่หลาง ต่อมาเนื้อเพลง ดา โก โห่หลาง ได้ถูกดัดแปลงเป็นเพลงหลายเวอร์ชัน
ตามที่นักแต่งเพลง Nguyen Phuong กล่าว เพลง Da Co Hoai Lang เพลงแรกเริ่มต้นด้วยจังหวะ 2 จังหวะ นักแต่งเพลง Tu Choi ได้เพิ่มเนื้อเพลงและขยายเป็น 4 จังหวะ ในปี 1942 ศิลปิน Nam Nghia และ Ms. Tu Sang ได้ร้องเพลง vọng cổ 8 จังหวะในบทละคร Hoa roi cua Phat ( Lan and Diep ) ของนักแต่งเพลง Tran Huu Trang เมื่อเพลง vọng cổ เพิ่มเป็น 16 จังหวะ 32 จังหวะ ก็มีเนื้อเพลงเพิ่มเติม เสียงที่ท้ายประโยคฟังดูนุ่มนวลขึ้น การร้องละลายเข้ากับทำนอง เจาะลึกจิตวิญญาณของผู้ฟังอย่างลึกซึ้ง เช่นเพลง Gánh nước dem nguyệt ที่ร้องโดยศิลปิน Huu Phuoc
เสียงระฆังวัดก้องกังวาน
ในขณะเดียวกัน ตามคำบอกเล่าของนักข่าว Nganh Mai เพลง Da co hoai lang ถือกำเนิดขึ้นในปี 1918 และในช่วงกลางทศวรรษ 1930 เพลงนี้ก็ได้รับความนิยมอย่างแพร่หลายใน 6 จังหวัดของ Nam Ky ในเวลานั้น เพลง Da co hoai lang แบบ 4 จังหวะ ร้องโดย Nam Nghia ชื่อจริงของ Nam Nghia คือ Lu Hoa Nghia จาก Bac Lieu ซึ่งมีลมหายใจพิเศษ ทำให้เพลง vọng cổ ไพเราะและเต็มไปด้วยอารมณ์มากขึ้น อย่างไรก็ตาม เพลง Da co hoai lang แบบ 4 จังหวะนั้นสั้นเกินไป ทำให้ลมหายใจที่มีพรสวรรค์ของ Nam Nghia สูญเสียความชัดเจน
เครื่องดนตรีพื้นบ้านบางชนิด
ภาพถ่าย: ฮวง ฟอง
ในปี 1934 ในระหว่างการแสดงดนตรีที่บ้านเพื่อนใกล้วัด Vinh Phuoc An นัมเงียได้เจอกับพายุฝนที่ตกหนักและต้องพักค้างคืนและไม่สามารถกลับบ้านได้ ในช่วงกลางดึกที่เงียบสงบ พื้นที่เงียบสงบ ทันใดนั้นเขาก็ได้ยินเสียงระฆังวัดก้อง นัมเงียลุกขึ้นนั่งและแต่งบทกวี 20 บทโดยบทเปิดเป็นเสียงระฆังวัดแผ่วเบาในทำนอง Da co hoai lang และตั้งชื่อว่า Vi tien loi dao เช้าวันรุ่งขึ้น นัมเงียไปที่บ้านของครูของเขาซึ่งเป็นนักดนตรีชื่อ Cao Van Lau ร้องเพลงให้เขาฟังและแนะนำให้ครูของเขาเพิ่มคำว่า "dan" ในแต่ละบท
เมื่อเห็นว่ามันสมเหตุสมผล นักดนตรี Cao Van Lau จึงเชิญนักดนตรีอีกสองคนคือ Ba Chot และ Muoi Khoi มาพูดคุยกัน โดยเพิ่มโน้ตเพื่อทำให้เพลง Da co hoai lang ยาวขึ้นและ เพิ่มจังหวะเป็น 8 ซึ่งเป็นเวลาเพียงพอที่ Nam Nghia จะร้องเพลง Vi tien loi dao ซึ่งมี 20 ท่อนได้อย่างสบายๆ ประมาณหนึ่งปีต่อมา เพลงนี้ได้รับความนิยมในไซง่อน โดยเรียกว่าเพลง Vang vang tien chuong chua และตั้งแต่นั้นมา ชื่อ Da co ก็ถูกคนไซง่อนเรียกผิดๆ ว่า Vong co ตามคำบอกเล่าของนักข่าวละครเวที Thien Moc Lan ในปี 1934 บริษัท Asia ได้บันทึกเพลง Vang vang tien chuong chua ลงในแผ่นดิสก์โดยที่เสียงของ Nam Nghia ฟังดูเศร้าและโศกในคำยาวๆ ที่ค้างอยู่ท้าย ประโยคว่า "ho, ho, ho "
ที่มาของสมมติฐานต่างๆ
ในการประชุมครบรอบ 90 ปีของ เพลง Da Co Hoai Lang ที่จัดขึ้นที่วิทยาลัยการละครและภาพยนตร์นครโฮจิมินห์ เมื่อวันที่ 29 กรกฎาคม 2009 ศาสตราจารย์ Tran Van Khe ได้แสดงความคิดเห็นว่า "จนถึงขณะนี้ หลายคนเชื่อว่านาย Sau Cao Van Lau เป็นผู้ประพันธ์เพลง Da Co Hoai Lang อย่างไรก็ตาม มีความแตกต่างมากมายระหว่างปีเกิดของผู้ประพันธ์และปีเกิดของเพลง Da Co Hoai Lang ดังนั้น ที่มาของเพลงนี้จึงยังคงเป็นที่คาดเดากันมาก"
โรงละคร Cao Van Lau (ปัจจุบันอยู่ในจังหวัด Ca Mau )
ภาพถ่าย: ฮวง ฟอง
ไม่เพียงแต่ปีเกิดและที่มาของเวอร์ชัน ดาโคฮวยหลาง จะแตกต่างกันเท่านั้น แต่ตั้งแต่จังหวะที่ 2 ไปจนถึงจังหวะที่ 8 จังหวะที่ 16... ยังมีรายละเอียดต่างๆ ที่แตกต่างกันอีกมากมาย
ในบทความเรื่อง พยายาม หาต้นกำเนิดของเพลง vọng cổ ที่ตีพิมพ์ในนิตยสาร Bách Khoa (15 สิงหาคม 1959) ผู้เขียน Nguyễn Tử Quang กล่าวว่า: "เดิมทีนี่เป็นบทกวีในรูปแบบบทกวี 20 บรรทัดชื่อว่า Dạ cổ hoài lan แต่งขึ้นในปี 1920 โดยพระภิกษุ Nguyệt Chiếu ผู้เป็นปราชญ์ขงจื๊อผู้ล้ำลึก แต่เนื่องจากสภาพการณ์ของเขาล้าสมัย จึงได้พึ่งพุทธศาสนาเป็นที่พึ่งชั่วคราว แต่เนื่องจากความรักที่เขามีต่อประเทศอย่างลึกซึ้ง เขาจึงได้ระบายความรู้สึกของตนในบทกวีที่ชื่อว่า Dạ cổ hoài lang ซึ่งมีความหมายว่า ดึกดื่นฟังเสียงกลอง คิดถึงสามี และบทกวีนี้แต่งโดย Cao Văn Lâu"
ตรงกันข้าม ในสุนทรพจน์ที่อ่านในการประชุมเรื่อง "อาจารย์เหงียนเจี๋ยวและอาชีพดนตรีพิธีกรรมแบบดั้งเดิมของภาคใต้" นายทราน เฟือก ถวน กล่าวว่า อาจารย์เหงียนเจี๋ยวเป็นอาจารย์ด้านดนตรีพิธีกรรม ซึ่งได้ฝึกฝนลูกศิษย์หลายคน เขาสนใจเป็นพิเศษในผลงานเพลง Da Co ของ Cao Van Lau และทุ่มเทอย่างหนักเพื่อทำให้เป็นที่นิยม แต่ไม่ได้เป็นนักแต่งเพลง ในช่วงเทศกาลไหว้พระจันทร์ของปี Mau Ngo ปี 1918 Sau Lau ได้ไปเยี่ยมอาจารย์ Nhac Khi และนำเสนอผลงานเพลงที่ไม่มีชื่ออย่างสะดวก หลังจากฟังแล้ว อาจารย์ได้ยกย่องเขาอย่างมาก ในคืนนั้น อาจารย์เหงียนเจี๋ยวก็ไปร่วมงานด้วย อาจารย์ Nhac Khi ได้ขอให้พระสงฆ์ตั้งชื่อผลงานเพลงดังกล่าวทันที และอาจารย์เหงียนเจี๋ยวจึงตั้งชื่อว่า Da Co Hoai Lang
จัตุรัสบั๊กเลียว
ภาพถ่าย: ฮวง ฟอง
ตามที่ศาสตราจารย์ Tran Van Khe กล่าว ในปี พ.ศ. 2468 นาย Huynh Thu Trung (Tu Choi) แต่งเนื้อเพลงสำหรับเพลง 4 จังหวะ vọng cổ ชื่อ Tiếng nhến cái shung
“นกนางแอ่นต้องเรียกหมอกในทะเลเหนือ
ฉันยอมร้องไห้ด้วยความเกลียดชังภายใต้ท้องฟ้าทางใต้
ในปี พ.ศ. 2477 น้ำเหงียเปลี่ยนจาก 4 เป็น 8 จังหวะในเพลง Vang Vang Tieng Chua Chuong ในปี 1938 นักดนตรี Vinh Bao เล่นให้กับ Ms. Nam Can Tho โดยร้องเพลง vọng cổ ด้วย 16 จังหวะ ในปี พ.ศ. 2491 ศิลปิน Ut Tra On ร้องเพลง Tôn Tần giả điến ใน 16 จังหวะ และตั้งแต่ปี พ.ศ. 2498 เป็นต้นมา vọng cổ ด้วย 32 บีต ก็ได้รับความนิยมอย่างกว้างขวางจนถึงปัจจุบัน
ที่มา: https://thanhnien.vn/cao-van-lau-va-da-co-hoai-lang-185250706225655327.htm
การแสดงความคิดเห็น (0)