รัก “คุณภาพ”

นาย Thanh Cong (วิศวกรไฟฟ้าอุตสาหกรรมที่อาศัยอยู่ในเขต Go Vap เมืองโฮจิมินห์) กำลังถือโทรศัพท์ไว้ในมือและกำลังเล่นเซิร์ฟอย่างเพลิดเพลิน เขาต้องตกใจเมื่อได้ยินลูกสาววัย 5 ขวบพูดขึ้นขณะกำลังดึงเสื้อของเขาว่า "พ่อครับ วางโทรศัพท์ลงแล้วมาเล่นกับ Soc กันเถอะ ไม่มีใครเล่นด้วยแล้ว Soc ก็ไม่รู้สึกสนุกเลย"

เรื่องเล็กๆ น้อยๆ

คุณกงเหลือบมองหน้าจอโทรศัพท์อย่างรวดเร็ว ซึ่งเป็นจุดที่หนังกำลังถึงจุดไคลแม็กซ์ แล้วก้มลงมองพื้นตรงที่ลูกสาวตัวน้อยกำลังวางของเล่นสารพัดอย่าง คุณกงก็เหลือบมองด้วยสายตาอ้อนวอนอย่างอ่อนหวาน เขายิ้มและวางโทรศัพท์ลง ทันใดนั้น ดวงตาของเด็กหญิงก็เบิกกว้างขึ้นเมื่อพ่อของเธอพร้อมที่จะร่วมสนุกด้วย

เด็กหญิงตัวน้อยดึงคุณพ่อเข้าไปใน “ห้องครัว” เล็กๆ ด้วยความตื่นเต้น เต็มไปด้วยเตาแก๊ส ตู้เย็น หม้อ ผัก ผลไม้ ชาม... ล้วนเป็นของเล่น แต่จัดวางอย่างพิถีพิถันราวกับห้องครัวจริงๆ พ่อและลูกสาวเริ่มปาร์ตี้ในจินตนาการที่เต็มไปด้วยเสียงหัวเราะ

ราวกับเจ้าของร้านอาหารเล็กๆ เด็กหญิงตัวน้อยพูดด้วยน้ำเสียงที่แจ่มใสว่า "เชิญเลือกอาหารได้เลย!" จากนั้นก็แนะนำเมนูต่างๆ อย่างต่อเนื่อง ตั้งแต่อาหารจานหลักไปจนถึงของหวาน พร้อมกับเร่งเร้าให้คุณพ่อเลือกอย่างรวดเร็ว มันเป็นเพียงเกมสมมติ แต่เมื่อเห็นคุณพ่อเล่นบทบาทสมมติอย่างตื่นเต้น เด็กหญิงตัวน้อยก็อดไม่ได้ที่จะซ่อนความยินดีอันเจิดจ้าของเธอเอาไว้

“เมื่อก่อน ทุกครั้งที่ลูกชวนผมเล่น ผมมักจะยุ่งอยู่กับเรื่องของตัวเอง เลยนั่งข้างๆ ลูกโดยไม่สนใจอะไรมาก ผมแค่คิดว่าขอแค่ลูกมีความสุขก็พอแล้ว” คุณกงยอมรับ

เด็กๆ มักต้องการให้พ่อแม่ร่วมกิจกรรมกับพวกเขาเสมอ

ส่วนคุณหง็อก อันห์ (พนักงานออฟฟิศ อาศัยอยู่ในแขวงเฮีย บบิ่ญเฟื้อก เมืองทูดึ๊ก นครโฮจิมินห์) ถึงแม้เธอจะพาลูกไปสวนสาธารณะหรือสนามเด็กเล่นเป็นประจำทุกสัปดาห์ แต่เธอก็มักจะตกใจกับสิ่งที่ลูกพูด โดยปกติแล้วเธอจะปล่อยให้ลูกเลือกเกมได้อย่างอิสระ โดยสังเกตจากระยะไกล

“ฉันคิดว่าแค่อยู่ใกล้ๆ ก็พอแล้วที่จะรับมือได้ทันเวลาเผื่อมีอะไรเกิดขึ้น” เธอเล่า ถ้าเด็กเจอเพื่อนที่ “ชอบ” เขาจะสนุกกับการเล่นจนลืมพ่อแม่ไปเลย แต่หลายครั้งที่เด็กชวนเธอไปเล่นด้วย เธอก็จะเผลอพูดออกไปว่า “เล่นเลยสิ” พอเห็นลูกเล่นอยู่คนเดียว เธอก็บอกตัวเองว่า “เขายังมีความสุขดีอยู่ คงไม่เป็นไรหรอก” ตอนนั้น เธอจึงใช้โอกาสนี้เล่นโทรศัพท์หรือคุยกับพ่อแม่คนอื่นๆ

จนกระทั่งวันหนึ่ง ลูกชายวัย 6 ขวบของเธอพูดขึ้นมาอย่างกะทันหันว่า “ทุกครั้งที่แม่ชวนลูกเล่น ลูกก็จะบอกว่ายุ่ง เหนื่อย หรือไม่ชอบเล่นกับแม่” เธอพูดไม่ออก ไม่รู้จะตอบลูกชายหรือตัวเองอย่างไร

การพาเด็กไปด้วย

ในโลกยุคใหม่ พ่อแม่ทุกคนไม่มีเวลาเพียงพอที่จะช่วยลูกเรียนหนังสือและเล่นสนุกด้วยกันได้ หลายครอบครัวพบว่าพ่อแม่ฝ่ายหนึ่งต้องรับผิดชอบดูแลลูกทั้งหมด ขณะที่อีกฝ่ายเลือกที่จะผ่อนคลายไปกับโทรศัพท์หรือทีวี ปล่อยให้ลูกเล่นคนเดียว

วลี “การเล่นอย่างมีคุณภาพกับเด็ก” ถูกกล่าวถึงมากขึ้นเรื่อยๆ โดยเข้าใจว่าหมายถึงการใช้เวลากับเด็กอย่างครบถ้วนและมีความหมาย และการสร้างความสัมพันธ์อันแน่นแฟ้นระหว่างพ่อแม่และลูก ไม่ใช่แค่ “การอยู่ร่วมกับ” เด็กเท่านั้น แต่หมายถึงการมีส่วนร่วม รับฟัง สำรวจ และเรียนรู้ร่วมกับเด็กอย่างแท้จริง

สิ่งสำคัญที่สุดของการเล่นกับลูก ๆ ไม่ใช่แค่เรื่องระยะเวลา แต่สำคัญกว่านั้นคือวิธีการเล่น เวลาเพียงเล็กน้อยแต่ใช้ให้ถูกวิธีก็สามารถเป็นช่วงเวลาอันล้ำค่าที่ช่วยเสริมสร้างความสัมพันธ์ในครอบครัว หล่อเลี้ยงจิตวิญญาณของลูก ๆ และมีส่วนช่วยในการสร้างบุคลิกภาพและอารมณ์ที่ดีให้กับเด็ก ๆ

เรื่องนี้ได้รับการยืนยันจากคุณกงเองมากกว่าใคร ทุกวันหลังเลิกงาน แทนที่จะใช้โทรศัพท์เพื่อความบันเทิง เขามักจะใช้เวลา 20-30 นาทีเล่นกับลูกๆ

“ผมรู้สึกว่าลูกน้อยของผมไม่เพียงแต่มีความสุขมากขึ้นเท่านั้น แต่ยังตั้งตารอเวลาเล่นเหล่านี้ด้วย ก่อนหน้านี้มีหลายอย่างที่ผมไม่เข้าใจ เช่น ความสนใจ อารมณ์ และสภาพจิตใจของเขาที่เปลี่ยนไป แต่ตอนนี้เขาชอบพูดถึงเรื่องเหล่านี้มาก เพราะคุณพ่อกำลังฟังอยู่” เขาเล่าให้ฟัง

ประสบการณ์ที่คุณอันห์ได้เรียนรู้คือ เธอไม่สามารถอยู่กับลูกได้ทุกครั้งที่เขาต้องการเล่นกับลูก แต่เธอสามารถเลือกช่วงเวลาใดเวลาหนึ่งของวันเพื่อแบ่งเกมที่พ่อหรือแม่จะเล่นกับลูกได้

ยกตัวอย่างเช่น ลูกชายของเธอชอบต่อเกมและต่อเลโก้ เธอจึงมอบหมายบทบาทนี้ให้กับสามี ในขณะเดียวกัน เธอก็พูดคุยและเล่นเกมสวมบทบาทกับเขาอยู่เสมอ

คุณอันห์ยังกล่าวอีกว่า ในช่วงเวลาเช่นนี้ เธอจะมอบหมายงานเบาๆ ให้ลูกเพื่อช่วยพ่อแม่ ซึ่งทำให้เธอรู้สึกไว้วางใจและเต็มใจที่จะมีส่วนร่วมมากขึ้น เธอมองว่านี่เป็นโครงการริเริ่มที่มีประสิทธิภาพที่ผสมผสานการเรียนรู้ การเล่น และการทำงานไปพร้อมกับลูก หลังจากนั้นทุกอย่างก็ค่อยๆ หล่อหลอมนิสัยที่ดีให้กับลูกของเธอ

การเล่นกับลูกไม่จำเป็นต้องสมบูรณ์แบบหรือตลอดเวลา สิ่งสำคัญที่สุดคือ ลูกของคุณต้องการความรู้สึกอบอุ่นและจริงใจจากเพื่อนเสมอ แม้จะเป็นเพียง 15-30 นาทีต่อวัน แต่หากคุณอยู่กับลูกอย่างแท้จริง ปราศจากโทรศัพท์ อีเมล หรือสิ่งรบกวนใดๆ ช่วงเวลานั้นจะสร้างความประทับใจอย่างลึกซึ้งในจิตใจของลูก นี่คือวิธีการเลี้ยงลูกด้วยความรัก จากสิ่งที่เรียบง่ายที่สุด

มินห์ ข่อย

ที่มา: https://www.sggp.org.vn/yeu-thuong-chat-luong-post799529.html