ประเทศจีนเป็นตลาดที่ใหญ่ที่สุดที่จัดหาผลไม้และผักให้กับเวียดนาม

จากข้อมูลของกรมศุลกากร ณ กลางเดือนพฤษภาคม พ.ศ. 2567 ประเทศไทยได้ใช้เงิน 725.6 ล้านเหรียญสหรัฐฯ ในการนำเข้าผลไม้และผักมาบริโภคภายในประเทศ

ในปี 2566 เวียดนามใช้จ่ายเงินเกือบ 2 พันล้านดอลลาร์สหรัฐในการนำเข้า โดยแอปเปิลเป็นสินค้าที่นำเข้ามากที่สุด

เฉพาะในปี พ.ศ. 2566 มูลค่าการนำเข้าผักและผลไม้ของเวียดนามจะสูงถึง 1.96 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ ส่งผลให้จีนเป็นตลาดส่งออกผลิตภัณฑ์ผักและผลไม้รายใหญ่ที่สุดของประเทศ โดยมีมูลค่าการนำเข้า 794.7 ล้านดอลลาร์สหรัฐ ลดลง 7.4% จากช่วงเดียวกันของปีก่อน ในปี พ.ศ. 2566 สินค้าจากจีนคิดเป็น 40.5% ของการนำเข้าผักและผลไม้ทั้งหมดของประเทศ

สหรัฐอเมริกาอยู่ในอันดับสอง โดยมีมูลค่าการนำเข้า 331.5 ล้านดอลลาร์สหรัฐ ลดลง 7% รองลงมาคือตลาดออสเตรเลีย ซึ่งมีมูลค่าการนำเข้า 142.4 ล้านดอลลาร์สหรัฐ ลดลง 10% เมื่อเทียบกับปี 2565 มูลค่าการนำเข้าผักและผลไม้ทั้งหมดของเวียดนามในปี 2566 เป็นสินค้าจากสหรัฐอเมริกาและออสเตรเลียคิดเป็น 16.9% และ 7.3% ตามลำดับ

ในด้านสินค้า แอปเปิลเป็นสินค้านำเข้ามากที่สุดในปี 2566 คิดเป็นมูลค่า 237.1 ล้านดอลลาร์สหรัฐ คิดเป็น 21.8% ของมูลค่านำเข้าผลไม้ทั้งหมด องุ่นเป็นอันดับสอง คิดเป็นมูลค่า 158.4 ล้านดอลลาร์สหรัฐ คิดเป็น 14.6% ของมูลค่านำเข้าผลไม้ทั้งหมด ส้มเขียวหวานและลูกแพร์เป็นอันดับสามและสี่ คิดเป็น 7.1% และ 5% ตามลำดับ

ผลไม้เหล่านี้ล้วนแต่มีราคาค่อนข้างถูก โดยเฉพาะองุ่น ไม่เพียงแต่นำเข้าจากสหรัฐอเมริกา ออสเตรเลีย เกาหลี ... เท่านั้น แต่องุ่นจีนก็หลั่งไหลเข้าสู่ตลาดภายในประเทศด้วยราคาที่ถูกมาก เมื่อประเทศที่มีประชากรหลายพันล้านคนนี้ขยายพื้นที่เพาะปลูก องุ่นนมก็เข้ามาตีตลาดเวียดนามทันทีในราคาที่เอื้อมถึง

ผลไม้ที่นำเข้าจากเวียดนามในปัจจุบันส่วนใหญ่เป็นผลไม้ที่เวียดนามไม่แข็งแกร่งนัก ตัวอย่างเช่น เวียดนามไม่สามารถปลูกแอปเปิลและทับทิมได้ หรือองุ่นและลูกแพร์มีพื้นที่เพาะปลูกแต่ผลผลิตยังน้อย จึงต้องนำเข้าเพื่อตอบสนองความต้องการบริโภคภายในประเทศ

นอกจากนี้ ผลไม้ที่นำเข้ามากที่สุดส่วนใหญ่อยู่ในกลุ่มสินค้าราคาประหยัด ซึ่งมาจากจีนซึ่งมีผลผลิตสูง ทำให้มีการนำเข้าอย่างรวดเร็ว นี่เป็นเหตุผลที่ทำให้มีการนำเข้าแอปเปิล องุ่น ส้มเขียวหวาน และลูกแพร์มายังเวียดนามในปริมาณมากทุกปี

ที่มา: https://congthuong.vn/trung-quoc-la-thi-truong-cung-cap-rau-qua-lon-nhat-cho-viet-nam-322205.html