ต้นลำไยต้นนี้คุณนายน้ำปลูกไว้ที่มุมสนามหญ้าข้างบ้านฉันมาหลายสิบปีแล้ว จำได้ว่าตอนปลายยุค 90 ตอนที่ครอบครัวฉันย้ายมาที่นี่ เราเห็นต้นลำไยมีกิ่งก้านและใบเขียวชอุ่ม ลำต้นแข็งแรง และมีร่มเงาร่มรื่นทั่วบริเวณสนามหญ้า ในยามบ่ายว่างๆ ฉันมักจะพาลูกๆ ไปเล่นที่บ้านคุณนายน้ำ เรานั่งคุยกันที่ระเบียง มองดูเด็กๆ ในละแวกบ้านเล่นกันใต้ต้นไม้ เสียงหัวเราะและเสียงพูดคุยดังก้องไปทั่วบริเวณ ความรักใคร่ของคนในละแวกบ้านก่อตัวขึ้นจากช่วงบ่ายๆ เช่นนี้ ทำให้เราใกล้ชิดกันมากขึ้น มีความเห็นอกเห็นใจและแบ่งปันกันมากขึ้น
ราวปลายเดือนกุมภาพันธ์ถึงต้นเดือนมีนาคม ต้นลำไยจะเบ่งบานอย่างเงียบเชียบ ช่อดอกเล็กๆ สีเหลืองอ่อนแต่ละช่อพลิ้วไหวไปตามสายลม ส่งกลิ่นหอมอ่อนๆ หลังจากผ่านพ้นฤดูกาลแห่งดอกไม้มามากมาย กลิ่นหอมอ่อนๆ ของลำไยต้นนี้จึงได้ตระหนักว่า ท่ามกลางความวุ่นวายของชีวิตสมัยใหม่ กลิ่นหอมอ่อนๆ แต่เปี่ยมเสน่ห์ไม่แพ้กันของลำไยต้นนี้เปรียบเสมือนยารักษาทางจิตวิญญาณที่ทำให้หัวใจฉันสงบสุข บางทีอาจเป็นเพราะการจะได้ดื่มด่ำกับแก่นแท้ของกลิ่นหอมของดอกลำไยอย่างเต็มที่ จิตใจต้องสงบอย่างแท้จริง ไม่ว่าจะเป็นยามเช้าตรู่หรือยามดึก ซึ่งเป็นช่วงเวลาที่กลิ่นแรงที่สุด ในเดือนมีนาคม นอกจากกลิ่นหอมแรงของเกรปฟรุตและกลิ่นเลมอนหอมละมุนแล้ว ดอกลำไยยังช่วยเสริมเสน่ห์อันน่าหลงใหลให้กับชีวิตอีกด้วย
ฤดูลำไยมักเกิดขึ้นในเดือนกรกฎาคม ผลลำไยมีลักษณะกลม สีน้ำตาล หรือสีเหลืองอ่อน ห้อยลงมาจากกิ่ง เพียงแค่มองก็สัมผัสได้ถึงความชุ่มฉ่ำ ความหวาน และกลิ่นหอมอันเป็นเอกลักษณ์
เมื่อต้นลำไยของคุณนายน้ำออกผล เกือบทุกวันเด็กๆ ในละแวกบ้านจะมารวมตัวกันหน้าสวน มองดูพวงผลลำไย รอให้คุณยายน้ำพยักหน้า หนึ่งในเด็กๆ ก็รีบวิ่งเข้าครัวไปหยิบไม้ยาวที่มีคลิปหนีบอันชาญฉลาดติดปลายด้านหนึ่งและตะกร้าใบใหญ่ สิบนาทีผ่านไป ลานเล็กๆ ก็เต็มไปด้วยเสียงหัวเราะอย่างมีความสุขและเสียงอุทานว่าลำไยแสนอร่อย
ทุกครั้งที่เห็นเด็กๆ หมกมุ่นอยู่กับการเก็บลำไยหวานเป็นพวง ฉันก็อดนึกถึงวัยเด็กไม่ได้ ตอนนั้นคุณปู่ก็ปลูกต้นลำไยไว้สองต้นริมสะพานสระน้ำ ท่านเล่าว่าต้นลำไยเหล่านั้นเป็นลำไย ท่านได้ซื้อต้นกล้ามาจาก ฮังเย็น ผลใหญ่กลม ผิวเรียบ เนื้อกรอบ น้ำใสราวกับอำพัน หวานเย็น หอม แต่เมื่อปลูกในดินที่แห้งแล้งของบ้านเกิด ผลลำไยก็ไม่มีรสหวานหอมอย่างที่ท่านว่าไว้อีกต่อไป แต่ก็เพียงพอที่จะทำให้ฉันและเพื่อนๆ เฝ้ารอคอย
เดือนกรกฎาคมมาเยือนบ้านเกิดของฉันพร้อมกับพายุ ทุกครั้งที่พายุผ่านไป สะพานริมสระน้ำเล็กๆ เต็มไปด้วยใบไม้ร่วงและผลลำไย คุณปู่ของฉันพับกางเกงและเสื้อขึ้น ก้มลงมองหาผลลำไยที่ร่วงหล่น ใส่ลงในตะกร้า ล้าง และบอกให้ฉันแบ่งให้เพื่อนๆ ผลลำไยที่แช่น้ำข้ามคืนมีรสชาติหวานเย็นอย่างไม่คาดคิด รสชาติหวานหอมของผลลำไยยังคงติดตรึงอยู่ในใจฉันมาจนถึงทุกวันนี้
นั่งฟังเสียงลำไยร่วงหล่นบนหลังคา ฉันก็นึกถึงบทกวีของกวีตรัน ดัง ควาย ที่ท่องจำมาตั้งแต่เด็ก บทกวีนั้นคือ “เฮืองลำไย” ที่พิมพ์ไว้ในหนังสือรวมบทกวี “ก๊ก ซาน วา กอง ทรอย” ที่ว่า “ทุกปี ฤดูลำไยสุกงอม/พี่น้องกลับมาเยี่ยม/เจ้าปีนป่ายอย่างรวดเร็ว/มือกุมพวงลำไย/ปีนี้ฤดูลำไยมาถึงแล้ว/เจ้าไม่ได้กลับบ้านมาเยี่ยม/ลำไยของเราถูกทิ้งระเบิด/ยังคงเบ่งบานด้วยดอกสีทอง (...)/ราตรี กลิ่นลำไยอบอวล/หอมฟุ้งทั้งนอกลานและในบ้าน/แม่ตื่นอยู่/คิดถึงเจ้าผู้อยู่ไกล...”
เมื่อตอนเด็กๆ ทุกครั้งที่อ่านบทกวีในรวมบทกวีนี้ เช่น "เฮืองหนาน" "กายบ่าง" "ดังตามกุก" "กงบุ่มหว่าง"... ฉันแอบฝันว่าวันหนึ่งฉันจะสามารถเขียนบทกวีได้ และสามารถถ่ายทอดความคิดและความรู้สึกผ่านแต่ละหน้าได้
ทันใดนั้นฉันก็ได้กลิ่นลำไยลอยมาตามลม ฉันลุกขึ้น หยิบร่ม แล้วเดินไปบ้านคุณนายน้ำ
ที่มา: https://baogialai.com.vn/thuong-hoai-mua-nhan-post562253.html
การแสดงความคิดเห็น (0)