เบื้องหลังกระแสรถที่วิ่งกลับเข้าเมืองเพื่อเรียนและทำงานหลังเทศกาลตรุษจีนอย่างตื่นเต้น คือความเงียบสงบที่ไม่อาจบรรยายได้ตรงหน้าระเบียงบ้าน ซึ่งเหล่าพ่อและแม่เพิ่งไปส่งลูกๆ ของพวกเขา
ครอบครัวยิ่งมีความสุขในช่วงเทศกาลตรุษจีน ยิ่งเศร้าเมื่อเด็กๆ กลับเข้าเมือง - ภาพ: NVCC
หลังจากได้กลับมารวมตัวกับครอบครัวในช่วงเทศกาลตรุษจีน คำถามที่ทำให้เด็กๆ หลายคนที่ต้องทำงานหรือเรียนที่ไกลๆ รู้สึกซาบซึ้งใจมากที่สุดก็ยังคงเป็นคำถามว่า "คุณจะจากไปเมื่อไหร่"
คุณจะไปเมื่อไหร่?
คำถามดังกล่าวถูกถามโดยแม่ของ Phuong Thao (อายุ 26 ปี อาศัยอยู่ใน Ben Tre ) ในคืนวันที่ 3 ของเทศกาลเต๊ด เธอเล่าว่าเธอนอนอยู่ข้างๆ แม่ในคืนวันที่ 3 ของเทศกาลเต๊ด โดยมีน้ำตาคลอเบ้า
คุณท้าวทำงานอยู่ในบริษัทสื่อแห่งหนึ่งในนครโฮจิมินห์ บริษัทเปิดทำการในวันที่ 6 ของเทศกาลเต๊ด ดังนั้นในเช้าวันที่ 5 เธอจึงออกเดินทางไปยังเมือง
คืนนั้นแม่ของฉันจึงนั่งพับผ้าแต่ละชุดให้ฉัน รวบรวมบั๋นเต๊ต ผลไม้ เนื้อตุ๋น ฯลฯ จากนั้นห่อให้เรียบร้อยแขวนไว้บนรถสำหรับคุณท้าว
“ฉันนั่งเก็บเสื้อผ้ากับแม่จนกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ ฉันกลับบ้านได้เพียงปีละ 3 ครั้งเท่านั้น และทุกครั้งที่ต้องจากไป ฉันกลัวมากที่สุด แม่และลูกสาวผูกพันกันมาก ทำให้ฉันไม่อยากจากไป” เทาเล่า
เทศกาลตรุษจีนครั้งนี้ก็เช่นกัน แม่ของนางสาวเถายืนอยู่หน้าระเบียง คอยเตือนลูกสาวอย่างระมัดระวังว่าลืมอะไรไปหรือไม่ โดยที่หางตาของลูกสาวก็เริ่มแดงแล้ว
“ทุกครั้งที่ไป แม่จะร้องไห้ตั้งแต่ฉันผูกของไว้กับรถแล้วเตรียมจะออกเดินทาง” นางสาวเถาพูดเสียงสะอื้น
และท้าวก็ร้องไห้เช่นกัน แต่พยายามเตรียมวิ่งหนีอย่างรวดเร็วเพราะกลัวว่าจะกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่
ทุกครั้งที่เธอกลับเข้าเมืองเพื่อทำงาน ทาวจะรู้สึกไม่อยากออกไป - ภาพ: NVCC
“ฉันกลัวว่าแม่จะเสียใจมากกว่านี้ถ้าเห็นฉันร้องไห้ ฉันจึงหันหน้าหนีและใส่แว่นเพื่อไม่ให้แม่เห็น ฉันพยายามรีบกลับบ้านให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้เพื่อให้แม่ไม่คิดถึงฉัน พูดตามตรงว่าไม่มีใครที่ทำงานไกลบ้านอย่างฉันจะสามารถเก็บอารมณ์ไว้ได้ในช่วงเวลานั้น” เทาเล่า
เมื่อเดินทางมาถึงนครโฮจิมินห์ เธอใช้เวลาทั้งวันในการจัดกระเป๋าสิ่งของที่แม่ของเธอเตรียมไว้ ไม่ว่าจะเป็นเนื้อสัตว์ เค้ก ผลไม้ เครื่องดื่มอัดลม หัวหอมดอง และรังนกกล่องหนึ่งที่ได้รับเป็นของขวัญในเทศกาลเต๊ต
“แม่ของฉันยังให้เงินฉันหนึ่งล้านดองเป็นเงินนำโชคด้วย เธอบอกว่าเรามีเงินอยู่ที่บ้าน ดังนั้นแค่หยิบมันขึ้นมาใช้เมื่อจำเป็น” ทาวพูดทั้งน้ำตา
คุณไปบ้านมันเศร้า
ส่วนนายบุ้ย ซวน เฟือก (อายุ 34 ปี อาศัยอยู่ที่ จังหวัดบิ่ญเฟือก ) ซึ่งตอนเขาและภรรยากลับถึงบ้านเมื่อวันที่ 27 เทศกาลเต๊ด มารดาของเขาถามว่า “เราจะกลับบ้านได้กี่วัน?”
ภรรยาของนายฟวกเป็นคนจาก บั๊กเลียว ครอบครัวทั้งหมดทำธุรกิจในนครโฮจิมินห์ ทุกๆ เทศกาลเต๊ด เขาและภรรยาจะกลับไปยังบ้านเกิดของพ่อและแม่ของเขาหนึ่งครั้ง
“ปีนี้ถึงคราวของฉันที่จะกลับไปหาครอบครัวของพ่อแล้ว ฉันเป็นลูกชายคนเดียวในครอบครัว เรามีทุ่งนา ดังนั้นถ้าลูกๆ ไม่กลับมา พ่อแม่ของฉันก็จะออกไปทำงานคนเดียว ฉันสงสารพวกเขาจริงๆ!” ฟัคเล่า
พ่อแม่มักเป็นคนที่เศร้าที่สุดในวันที่ต้องส่งลูกไปทำงานไกลๆ - ภาพ: AN VI
มีเพียงช่วงเทศกาลตรุษจีนเท่านั้นที่ครอบครัวของเฟือกกลับมา บ้านพ่อแม่ของเขาจึงคึกคักจริงๆ
เป็นเสียงหัวเราะของหลานชายที่เพิ่งขึ้นชั้น ป.2 คุณเฟือกกำลังยุ่งอยู่กับการทาสีผนังใหม่ ภรรยาของเขากำลังทำความสะอาดเพื่อฉลองเทศกาลตรุษจีน และพ่อแม่ของเขากำลังทำอาหาร
และเมื่อครอบครัวของนายเฟื้อกกลับมาที่นครโฮจิมินห์เพื่อทำงาน บ้านของพ่อแม่ของเขาก็ยิ่งดูเศร้าโศกมากขึ้น
เช้าวันที่ 6 ฟวกและภรรยาออกเดินทาง พ่อแม่ของเขาเตรียมอาหารจากชนบททุกชนิดให้ลูกๆ นำไปส่งที่เมือง
ครอบครัวของนายฟวกเดินทางกลับถึงนครโฮจิมินห์ในเช้าวันที่ 6 - ภาพ: AN VI
บ้านที่ซ่อนตัวอยู่ในทางหลวงที่พลุกพล่านกลับเงียบสงบอย่างน่าประหลาด แม่ของหลานชายออกมาลูบหัวหลานชาย บอกลูกชายให้ขับรถอย่างระมัดระวัง จากนั้นจึงออกไปที่ระเบียงเพื่อดูข้างนอก
พ่อของเขาไม่ได้ส่งเขาออกไป เขานั่งอยู่ในบ้านดูทีวีแต่บางครั้งก็หันศีรษะมาดู
เมื่อครอบครัวของนายเฟื้อกกลับไป บิดาของเขาจึงออกมาดูแลพวกเขา จากนั้นจึงปิดประตู ถือกล้องถ่ายรูปแล้วเดินไปที่ทุ่งเพื่อเป่าใบมะม่วงหิมพานต์เพื่อเตรียมพร้อมสำหรับฤดูกาลใหม่
ภายในห้องครัว แม่ของเขาเตรียมอาหารกลางวันอย่างเงียบๆ โดยไม่มีครอบครัวของลูกชายมาด้วย
ที่มา: https://tuoitre.vn/sau-nhung-ngay-ve-que-an-tet-co-mot-cau-hoi-cua-cha-me-lam-nhieu-nguoi-con-ua-nuoc-mat-20250203123945212.htm
การแสดงความคิดเห็น (0)