สะพานเล็กๆ ข้ามถนนแห่งความทรงจำ

“ผมไม่ได้คาดหวังว่าหนังสือรวมบทความชุดนี้จะเป็นผลงานที่ยอดเยี่ยม ผมเพียงแต่หวังว่ามันจะเป็นเหมือนสะพานเล็กๆ ข้ามความทรงจำ เชื่อมโยงความรักที่มีต่อบ้านเกิดระหว่างนักเขียนและผู้อ่าน” นักเขียน Diep Ban Co เล่าถึงหนังสือรวมบทความ “Tinh ban Cu Lao Dung” (สำนักพิมพ์สมาคมนักเขียน) ที่เขาเพิ่งวางจำหน่ายให้กับผู้อ่าน

บันทึกความทรงจำ “ความยากจนของกู๋เหล่าดุง”

“หนังสือเล่มบางแต่หนา” นั่นคือความรู้สึกของนักเขียนเมื่ออ่านบันทึกความทรงจำหน้าสุดท้าย ภายในบันทึกความทรงจำ 10 เล่ม 120 หน้า นำเสนอเรื่องราวที่ยาวกว่าเกี่ยวกับผืนดินและผู้คนบนผืนดินลาดเอียงเล็กน้อยริมแม่น้ำ เฮา ซึ่งปัจจุบันอยู่ในเมืองเกิ่นเทอ ดิเอป บัน โก นักเขียนเล่าถึงผลงานตีพิมพ์ชิ้นที่สองในอาชีพนักเขียนของเขา ต่อจากผลงานรวมเรื่องสั้น “เงีย ติญ” (2024) ว่า “ติญ บัน โก นักเขียนเล่าให้ฟังว่า การเติบโตในกู๋เหล่าดุง ทำให้เขามีความรู้สึกอบอุ่นในหัวใจเสมอถึงความรัก ความทรมาน และความปรารถนาที่จะบันทึกเรื่องราวเรียบง่ายที่คุ้นเคยในบ้านเกิดเมืองนอนของเขา “ติญ บัน โก เล่าดุง” เป็นผลจากการใช้ชีวิต สังเกต รับฟัง และอยู่เคียงข้างบ้านเกิดเมืองนอนของกู๋เหล่าซานมาหลายปี “ผมเขียนไม่เพียงเพื่อเล่าเรื่องราว แต่ยังเพื่อเก็บรักษาความทรงจำ แสดงความกตัญญู และแบ่งปัน” ดิเอป บัน โก นักเขียนเล่าให้ฟัง

ผ่านบันทึกความทรงจำ 10 เล่ม ผู้อ่านสามารถจินตนาการถึงเมืองกู๋เหล่าดุงที่เต็มไปด้วยความมหัศจรรย์ เสน่ห์ และวัฒนธรรมอันลึกซึ้ง ไม่เพียงแต่สั่งสมมาจากธัญพืชที่ตกตะกอนเท่านั้น แต่ยังรวมถึงประเพณีทางประวัติศาสตร์และวัฒนธรรม อันสืบเนื่องมาจากการสร้างสรรค์ของผู้คนหลายรุ่น นักเขียน ดิเอป บัน โก เริ่มต้นด้วยบันทึกความทรงจำเรื่อง “Heavy love for the homeland's sugarcane” เล่าเรื่องราวของเหงียน วัน นุง ครูชาวเกาะผู้ประดิษฐ์เครื่องตีนอ้อยอันทรงพลัง หรือในบันทึกความทรงจำเรื่อง “The story of a veteran of the unnumbered ship fleet” ผู้เขียน ดิเอป บัน โก ได้ถ่ายทอดความรู้มากมายเกี่ยวกับกองเรือในตำนาน เกี่ยวกับเหล่าทหารกล้าที่ล่องลอยอยู่ในมหาสมุทรพร้อมกับเรือไร้เลขหมาย นั่นคือการได้พบกับคุณบา เกวียต ทหารผ่านศึกแห่งกองเรือไร้เลขหมายผู้อาศัยอยู่ในกู๋เหล่าดุง ผ่านการบรรยายของเขาและการใช้ข้อมูลอย่างชำนาญของผู้เขียน ทำให้ผู้อ่านสามารถจินตนาการถึงภาพยนตร์ที่อยู่ตรงหน้าได้ เช่น สถานการณ์การเผชิญหน้ากับศัตรู การขนส่งอาวุธอันตรายจากภาคเหนือสู่ภาคใต้... ในตอนท้ายของบทความ ผู้เขียนรู้สึกซาบซึ้งใจว่า "เขาคือทหารผ่านศึก Huynh Van Quyet ชายผู้มีหัวใจที่สว่างไสวด้วยความเป็นมนุษย์เสมอ หวังว่ามาตุภูมิจะกางปีกออกทุกวัน!"

ในบทความรวมเล่มนี้ ผู้เขียนประทับใจกับบทความเกี่ยวกับวัฒนธรรมและประวัติศาสตร์ของเกาะกู่เหล่าดุง ผลงานของนักเขียนเดียป บัน โก บทความที่น่าประทับใจที่สุดคือ “เรื่องราวของมังกรบาสซัก” ซึ่งเล่าถึงการเดินทางตามหาปากแม่น้ำโขงที่ 9 ที่ไหลลงสู่มหาสมุทร จากปากแม่น้ำที่ไหลลงสู่ทะเลเปิด ซึ่งบัดนี้กลายเป็นแม่น้ำแห้งเหือด มันถูก “เปลี่ยนชื่อ” และถูกลืมเลือนไป บทความของผู้เขียนไม่เพียงแต่แสดงความเสียใจต่อปากแม่น้ำเท่านั้น แต่ยังกล่าวถึงธรรมชาติและการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศอีกด้วย เขาเปรียบเทียบได้อย่างยอดเยี่ยมว่า “หากแม่น้ำบาสซักเปรียบเสมือนมังกร ข้าพเจ้าก็อยากจะเปรียบเทียบสวน ไร่อ้อย และไร่นาทั้งสองฝั่งแม่น้ำกับเกล็ดมังกร หากเส้นเลือดของมังกรไหลเวียนไม่ดี...เกล็ดของมันจะเรียบหรือไม่” ส่วนบทความเรื่อง “ความยากจนของเกาะกู่เหล่าดุง” ต้นโกงกางบนเกาะมีความงดงามและน่าดึงดูดใจอย่างประหลาด สำหรับเขาแล้ว มันคือต้นไม้สัญลักษณ์ของบ้านเกิดเมืองนอนของเขา แฝงไว้ด้วยคุณค่าทางวัฒนธรรมของแผ่นดิน

บันทึกความทรงจำของเดียป บัน โก ล้วนมีความจริงใจ อ่อนโยน เรียบง่ายแบบชนบท ไม่โอ้อวดหรือยึดติดกับกรอบเดิมๆ ล้วนเน้นการบอกเล่า แนะนำ และนำพาผู้อ่านกลับไปยังเกาะเพื่อฟังเขาเล่าเรื่องราว ประโยคต่างๆ ล้วนเปี่ยมไปด้วยความรักที่มีต่อบ้านเกิดเมืองนอน นอกจากนี้ ด้วยความรักที่มีต่อบ้านเกิดเมืองนอนบนเกาะ คลองบัน โก และป่าชายเลนอันเขียวขจี อาจารย์โด หง็อก เดียป จึงเลือกใช้นามปากกาว่า เดียป บัน โก เพื่อเติมเต็มการเดินทางสู่โลกแห่งวรรณกรรมของเขา

บทความและรูปภาพ: DANG HUYNH

ที่มา: https://baocantho.com.vn/mot-cay-cau-nho-bac-qua-mien-ky-uc-a188992.html