ตกลงไปในเหว
หลัง 20.00 น. คุณเล ถิ ทู ฮวา (อายุ 27 ปี) นั่งลงบนพื้นตรงกลางทางเดินของโรงพยาบาลโลหิตและโลหิตวิทยา 2 (เขตบิ่ญจันห์ นครโฮจิมินห์) เธอมองไปรอบๆ และไม่เห็นใครเลย เธอจึงเปิดโทรศัพท์ ถ่ายทอดสด และเริ่มแนะนำสินค้าที่เธอขาย
ทุกครั้งที่ไลฟ์สตรีมจบลง คุณฮัวจะครุ่นคิด รู้สึกหนักอึ้งและเหนื่อยล้า แต่สำหรับเธอ ความเหนื่อยล้าของเธอเทียบไม่ได้เลยกับความเจ็บปวดที่ลูกชายต้องเผชิญ
นางสาวฮัว นั่งถ่ายทอดสดอยู่ตรงกลางบริเวณโรงพยาบาล (ภาพ: ตัวละครได้รับการสนับสนุน)
“หนูน้อยอายุแค่ 3 ขวบ กำลังป่วยเป็นโรคมะเร็งเม็ดเลือดขาว” นางสาวฮัวพูดด้วยน้ำเสียงสะอื้น
เธอเก็บเงินที่หาได้จากการขายของออนไลน์ไว้ซื้ออาหารและเครื่องดื่มให้ตัวเองและลูก ไม่กี่เดือนที่ผ่านมา เธอต้องเจอกับออเดอร์ที่เข้ามาไม่หยุดหย่อน ทำให้เธอรู้สึกหดหู่ใจอย่างมาก
มินห์ไห่ ลูกชายของเธอดูเหมือนจะรู้ว่าแม่กำลังลำบาก เขาจึงไม่ค่อยร้องไห้และมักจะเข้านอนเร็วเพื่อให้แม่ได้ถ่ายทอดสดการขายของเธอ เมื่อกลับถึงห้องพักในโรงพยาบาล มองแขนของไห่ที่เต็มไปด้วยรอยฟกช้ำและรอยแผลเป็นจากการดึงเส้นเลือด คุณฮวาก็ร้องไห้โฮออกมาทันที
ในปี 2564 คุณฮวาได้ยุติชีวิตสมรสที่ไม่สมหวัง และย้ายจาก นิญถ่วน ไปบิ่ญเซืองเพื่อใช้ชีวิตตามลำพังกับลูก ตอนนั้นเธอได้งานเป็นนักบัญชีที่ร้านอาหาร และในช่วงบ่าย เธอขายผักเพื่อหารายได้เสริมเพื่อเลี้ยงดูลูก
ทุกวัน การเดินทางหาเลี้ยงชีพนานถึง 12 ชั่วโมง ทำให้คุณฮัวไม่มีเวลาสนใจสิ่งอื่นใดเลย เธอไม่มีเงินพอใช้จ่าย จึงวิ่งวุ่นไปสมัครงานพนักงานต้อนรับที่โรงแรมแห่งหนึ่งในเขตโกวาป (โฮจิมินห์) เธอยังส่งลูกๆ กลับบ้านเกิดให้คุณยายดูแล เพื่อที่เธอจะได้มีสมาธิกับการหาเลี้ยงชีพ
บางครั้งไห่ยังนั่งข้างๆ และดูแม่ของเขาขายของอีกด้วย (ภาพ: ตัวละครจัดทำโดย)
เมื่อไห่อายุได้ 2 ขวบ คุณยายของเขาพบว่าเขามีอาการเบื่ออาหาร ต่อมน้ำเหลืองที่ศีรษะบวม และท้องอืด ในเวลานั้น คุณฮัวรีบขึ้นรถบัสกลับบ้านในคืนนั้น พาลูกชายจากนิญถ่วนไปโรงพยาบาลเด็ก 1 หลังจากตรวจร่างกายเป็นเวลา 4 ชั่วโมง แพทย์ก็ประกาศว่าไห่จะถูกส่งตัวไปที่โรงพยาบาลโลหิตวิทยาและการถ่ายเลือด
ฮวารู้สึกแย่มากและอธิษฐานขอให้ลูกชายของเธอผ่านพ้นไปด้วยดี ที่โรงพยาบาล ไห่ได้รับการช่วยชีวิตเป็นเวลา 12 วันเพื่อลดจำนวนเม็ดเลือดขาวที่สูงของเขา ในช่วงเวลานั้น ไห่มีอาการปวดอย่างต่อเนื่องเนื่องจากต้องให้น้ำเกลือทางหลอดเลือดดำซ้ำแล้วซ้ำเล่า
ไม่กี่เดือนต่อมา จำนวนเม็ดเลือดขาวของไห่ลดลง และคุณฮัวก็ดีใจ เพราะเธอคิดว่าลูกชายของเธอกำลังดีขึ้น แต่แล้วทุกอย่างก็พังทลายลงทันทีเมื่อเธอได้ยินคุณหมอประกาศว่าไห่เป็นมะเร็งเม็ดเลือดขาว
"ถึงจะมีความหวังแค่ 1% ฉันก็จะยอมรับมัน"
ทันทีที่ได้ยินข่าวร้าย แขนขาของนางฮัวก็อ่อนปวกเปียก เธอทรุดลงกับพื้นโรงพยาบาล ร้องไห้สะอึกสะอื้น “ทำไมต้องเป็นลูกฉันด้วย”
แพทย์แจ้งว่าค่ารักษาพยาบาลตามระเบียบปฏิบัติอยู่ที่ประมาณ 1 พันล้านดอง คุณฮวาทำได้เพียงกอดลูกไว้แน่น นั่งเหม่อลอยอยู่ในมุมหนึ่ง คุณฮวาไม่รู้ว่าจะหาเงินจำนวนนั้นมาจากไหน จึงคิดจะเซ็นเอกสารปฏิเสธการรักษา
ตั้งแต่ลูกของเธอป่วย คุณฮัวและลูกก็อยู่ที่โรงพยาบาลตลอดทั้งวัน (ภาพ: ตัวละครให้มา)
แต่ทันทีที่เธอมองเข้าไปในดวงตาของลูก เธอก็อดไม่ได้ที่จะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาพี่สาว พวกเขาจึงร่วมกันกู้ยืมเงินจากญาติ เพื่อน และคนรู้จัก จนสามารถรวบรวมเงินได้ 400 ล้านดอง
“ถึงแม้ความหวังจะแค่ 1% ฉันก็จะคว้ามันไว้” คุณแม่เลี้ยงเดี่ยวกล่าว
วันที่ 7 พฤศจิกายน 2566 เป็นวันเกิดของฮัว และยังเป็นวันที่ไห่เริ่มทำเคมีบำบัดรอบแรกด้วย ชีวิตของไห่เริ่มเปราะบางลงเรื่อยๆ เนื่องจากเขาต้องทนทุกข์ทรมานจากภาวะขาดเอนไซม์ตับอ่อนเฉียบพลันอันเนื่องมาจากภาวะแทรกซ้อนจากยาเคมีบำบัด
“แม่คนไหนทนเห็นหมอเอาสายยางจากจมูกลูกเข้าไปในท้องเพื่อดูดน้ำลาย ถ้าฉันเจ็บ ลูกฉันก็จะเจ็บหนักกว่าร้อยเท่า” คุณฮัวร้องไห้
รอยแผลเป็นทั่วร่างกายของไห่ทำให้แม่คนหนึ่งอย่างนางสาวฮัวเสียใจอย่างมาก (ภาพ: ตัวละครให้มา)
หนึ่งสัปดาห์หลังจากทำเคมีบำบัดครั้งแรก เส้นผมบนศีรษะของไห่เริ่มร่วงเป็นหย่อมๆ ร่างกายของไห่เริ่มมีแผลในกระเพาะอาหาร ภูมิแพ้ และมีไข้ เนื่องจากไห่ไม่ได้รับอนุญาตให้กลืนน้ำลาย คุณฮัวจึงต้องใช้ม่านสีขาวปิดจมูกเพื่อไม่ให้ได้กลิ่นอาหาร
ตั้งแต่ลูกป่วย คุณฮัวต้องเข้าโรงพยาบาลตลอด 24 ชั่วโมงทุกวัน ตอนกลางวันเธอต่อสู้กับโรคร้ายนี้กับลูก ตอนกลางคืนเธอกล่อมลูกให้หลับและเริ่มถ่ายทอดสดเพื่อหารายได้
ขณะนี้ไห่กำลังรับเคมีบำบัดรอบที่สี่ เมื่อต้นสัปดาห์ หมออนุญาตให้ไห่กลับบ้านได้ 7 วัน นับเป็นช่วงเวลาที่คุณฮัวจะต้องระดมทุนเพื่อเตรียมรับการรักษาครั้งต่อไปของลูกชาย เมื่อมองดูไห่ คุณฮัวมีความปรารถนาเพียงหนึ่งเดียว
“ฉันหวังว่าลูกของฉันจะอยู่เคียงข้างฉันตลอดไป” แม่พูดทั้งน้ำตา
คุณฮัวเล่าว่าแม่และลูกชายกำลังจับมือกันเพื่อผ่านพ้นการทำเคมีบำบัดครั้งที่ 5 และไปให้ถึงจุดหมาย เมื่อถึงเวลานั้น ไห่จะสามารถกลับบ้าน ไปโรงเรียน และใช้ชีวิตเหมือนเด็กปกติได้
ที่มา: https://dantri.com.vn/an-sinh/me-don-than-dem-livestream-o-benh-vien-sang-cung-con-chien-dau-voi-ung-thu-20240611154854055.htm
การแสดงความคิดเห็น (0)