បើកសៀវភៅធ្វើម្ហូប តាមដានប្រវត្តិ

ការអានសៀវភៅធ្វើម្ហូបចាស់ៗដោយប្រុងប្រយ័ត្នបង្ហាញឱ្យឃើញថាពួកគេនាំយើងឱ្យលើសពីការនឹករលឹក និងការចងចាំគ្រួសារ។

ជនជាតិអូស្ត្រាលីម្នាក់ទៀត អ្នកកាសែត ABC News ឈ្មោះ Emma Siossian សំដៅលើ សៀវភៅធ្វើម្ហូប ថាជា “រូបថតខ្លីៗ” នៃយើងជានរណា និងមកពីណា។ ជាឧទាហរណ៍ នាងប្រាប់រឿងរ៉ាវនៃការធ្វើនំអេប៉ុងបុណ្យណូអែលពីរូបមន្តមួយនៅក្នុងសៀវភៅគ្រួសារតាមព្យញ្ជនៈរបស់ Janet Gunn ។ សៀវភៅនេះត្រូវបានគ្រប់គ្រងដំបូងដោយជីដូនរបស់ Gunn ដែលបានទិញវានៅក្នុងទសវត្សរ៍ឆ្នាំ 1930 ។ ក្នុងកំឡុងសង្គ្រាមលោកលើកទី 2 ម្តាយរបស់ Gunn បានធ្វើនំអេប៉ុងដោយប្រើរូបមន្តដូចគ្នា ហើយបានប្រគល់វាទៅឱ្យឪពុករបស់នាងដែលកំពុងបម្រើនៅ New Guinea ដោយកាកបាទក្រហម។

សព្វថ្ងៃនេះ នៅជាប់នឹងមុខម្ហូបនេះ នៅតែមានការសរសេរដោយដៃអំពីតម្លៃគ្រឿងផ្សំនីមួយៗនៅពេលនោះ ដែលម្តាយរបស់នាងបានសរសេរយ៉ាងយកចិត្តទុកដាក់។ Gunn ក៏រក្សាសៀវភៅធ្វើម្ហូបដែលសរសេរដោយជីដូន ម្ដាយ និងម្ដាយក្មេករបស់នាង ដែលនាងមានទ្រព្យសម្បត្តិច្រើនណាស់។

វាមិនគ្រាន់តែជាប្រវត្តិរបស់បុគ្គល ឬគ្រួសារនោះទេ។ ក្រឡេកទៅមើលសៀវភៅចាស់ៗ យើងអាចឃើញការឡើងចុះនៃជីវិត ក៏ដូចជាការសន្និដ្ឋានពីចំណុចដែលរាយបញ្ជីគ្រឿងផ្សំ និងការណែនាំយ៉ាងល្អិតល្អន់អំពីរបៀបចំអិន។ ជាឧទាហរណ៍ យោងទៅតាម Siossian ការអានសៀវភៅ The Barossa Cookery Book ដែលជាបណ្តុំរូបមន្តចំណាស់បំផុតមួយរបស់ប្រទេសអូស្ត្រាលី បង្ហាញយើងពីស្ថានភាពរបស់ស្ត្រីកាលពីអតីតកាល។ សៀវភៅ Barossa Cookery ត្រូវបានបោះពុម្ពលើកដំបូងក្នុងឆ្នាំ 1917 ហើយត្រូវបានបោះពុម្ពឡើងវិញជាច្រើនដងក្នុងឆ្នាំបន្ទាប់ រហូតដល់ការបោះពុម្ពដែលបានកែប្រែត្រូវបានចេញផ្សាយនៅឆ្នាំ 1932។ នៅក្នុងការបោះពុម្ពដំបូង អ្នកនិពន្ធស្ត្រីមិនត្រូវបានគេដាក់ឈ្មោះនោះទេ ប៉ុន្តែសំដៅលើតែពាក្យដើមរបស់ស្វាមីរបស់ពួកគេប៉ុណ្ណោះ។

ស្ត្រីសម័យទំនើបពីរនាក់គឺ Sheralee Menz និង Marieka Ashmore កំពុងដឹកនាំគម្រោងមួយដើម្បីតាមដានអតីតកាល ដោយសង្ឃឹមថានឹងស្វែងរកឈ្មោះស្ត្រីទាំងនោះ និងរឿងរ៉ាវជីវិតរបស់ពួកគេ ដូច្នេះពួកគេអាចទទួលបានកិត្តិយសដែលពួកគេសមនឹងទទួលបាន។ Avery Blankenship ជានិស្សិតថ្នាក់បណ្ឌិតនៅសាកលវិទ្យាល័យ Northeastern (សហរដ្ឋអាមេរិក) បានធ្វើការរកឃើញស្រដៀងគ្នាអំពី "ភាពជាអ្នកនិពន្ធ" នៃរូបមន្តបុរាណ។ ដូច្នោះហើយនៅក្នុងសតវត្សទី 19 អ្នកដែលមានឈ្មោះនៅលើសៀវភៅធ្វើម្ហូប - ប្រភេទសៀវភៅដែលមានសារៈសំខាន់ខ្លាំងណាស់សម្រាប់កូនក្រមុំថ្មីនៅពេលនោះ - មិនមែនជា "ឪពុក" ពិតប្រាកដនៃរូបមន្តនៅក្នុងវាទេ។ ម្ចាស់ផ្ទះដ៏ថ្លៃថ្នូតែងតែជួលមនុស្សឱ្យចម្លងរូបមន្តដែលបង្កើតឡើងដោយចុងភៅ ឬទាសកររបស់ពួកគេ ហើយចងក្រងជាសៀវភៅ។ ពិតណាស់ ទាសករពាក់កណ្តាលអក្ខរកម្មទាំងនោះមិនដឹងថាពួកគេគ្មានឈ្មោះទាំងស្រុងទេ ហើយមិនបានទទួលការទទួលស្គាល់ចំពោះការរួមចំណែករបស់ពួកគេឡើយ។

សៀវភៅ Cookbooks លោក Wessell បាននិយាយថា ក៏ជាមូលដ្ឋានទិន្នន័យសម្រាប់ការផ្លាស់ប្តូរគំនូសតាង ដូចជាការធ្វើចំណាកស្រុក ភាពអាចរកបាននៃគ្រឿងផ្សំផ្សេងៗគ្នា និងការផ្លាស់ប្តូរបច្ចេកវិទ្យា។ ជាឧទាហរណ៍ Blankenship វិភាគសៀវភៅ 1875 របស់ Elizabeth Smith Miller In the Kitchen ដែលតាមដានការផ្លាស់ប្តូរពីការនិទានរឿង ទៅជាការសរសេររូបមន្ត បែបវិទ្យាសាស្ត្រ បន្ថែមទៀត ជាមួយនឹងបញ្ជីធាតុផ្សំពេញលេញ និងការវាស់វែងនៅដើមដូចដែលយើងឃើញសព្វថ្ងៃនេះ។ អ្នកអានសៀវភៅក៏អាចរៀនអំពីក្រោយសង្គ្រាមស៊ីវិលអាមេរិកផងដែរ។ រូបមន្តមួយចំនួន ដូចជាអាហារសម្រាប់ bacon ផ្តល់នូវទិដ្ឋភាពប្រវត្តិសាស្ត្រកាន់តែទូលំទូលាយអំពីទាសភាពនៅសហរដ្ឋអាមេរិកនៅពេលនោះ។ Emily Catt អ្នកថែរក្សាបណ្ណសារជាតិនៃប្រទេសអូស្ត្រាលី ដែលជាកន្លែងប្រមូលសៀវភៅធ្វើម្ហូបដ៏ធំរបស់ប្រទេសនេះ និយាយថា រូបមន្តនេះក៏ឆ្លុះបញ្ចាំងពីបញ្ហាប្រឈមនៃសម័យកាលផងដែរ។

ការសរសេរសម្រាប់បណ្តាញព័ត៌មានប្រវត្តិសាស្ត្រក្នុងខែកក្កដា លោក Blankenship បានអះអាងថា ការអានរូបមន្តចាស់ៗគឺជាសិល្បៈមួយ ពីព្រោះការលាក់ទុកនៅក្នុងពួកវាអាចជាកំណប់ទ្រព្យដ៏គួរឱ្យភ្ញាក់ផ្អើលនៃប្រវត្តិសាស្រ្ត ទំនាក់ទំនង និងការផ្លាស់ប្តូរការយល់ឃើញ។ សៀវភៅនេះបានចោទជាសំណួរថា តើនរណាជា "នៅក្នុងផ្ទះបាយ" ហើយតើអ្នកណាដែលមានសិទ្ធិត្រូវបានចាត់ទុកថាជាអ្នកដើរតួក្នុងចន្លោះនោះ? នាងទទួលស្គាល់ថាការអានរូបមន្តដែលតម្រូវឱ្យមាន "មិនស្គាល់" និងទំនាក់ទំនងប្រវត្តិសាស្រ្តនិងវប្បធម៌គឺមិនរីករាយនោះទេប៉ុន្តែអ្នកដែលធ្វើជាម្ចាស់ "សិល្បៈ" នេះនឹងទទួលបានការបំភ្លឺច្រើន។ "[នេះ] ជួយលាតត្រដាងស្ត្រីដែលប្រហែលជាត្រូវបានបំភ្លេចចោលដោយប្រវត្តិសាស្ត្រ ហើយកាន់តែទូលំទូលាយ ចោទជាសំណួរអំពីប្រភពដើមនៃប្រពៃណី ធ្វើម្ហូប អំពីថាតើដៃប៉ុន្មាននាក់បាននឿយហត់ក្នុងការបង្កើតប្រវត្តិធ្វើម្ហូបទាំងនោះ។ វិធីសាស្ត្រដូចគ្នានេះអាចអនុវត្តបានចំពោះសៀវភៅធ្វើម្ហូបគ្រួសាររបស់អ្នក៖ តើរូបមន្តរបស់ជីដូនរបស់អ្នកមកពីណា? តើនរណាជាមិត្តភក្តិជិតស្និទ្ធបំផុតរបស់នាង? តើនំណាខ្លះដែលនាងលាក់ឈ្មោះ? Blankenship សរសេរ។

ទីមួយ រូបរាងដំបូងបំផុតគឺប្រហែលជាសៀវភៅអាណ្ណាមស៍ (1) ដោយអ្នកនិពន្ធ RPN បោះពុម្ពដោយ Tin Duc Thu Xa, Saigon ក្នុងឆ្នាំ 1909 យោងតាមព័ត៌មានដែលបានរក្សាទុកនៅលើ Google Books ។

តាមលំដាប់លំដោយគឺសៀវភៅធ្វើម្ហូបអាណ្ណាម (២) ដោយលោកស្រី ឡឺ ហ៊ូកុង មេសុង ជេ វៀត សាយហ្គន ក្នុងឆ្នាំ ១៩១៤ និងរូបមន្តមួយរយពាន់ (៣) ដោយ ទ្រុង ធីប៊ីច (ហៅប៊ិច ធី ឃ្វី) បោះពុម្ពដោយគ្រួសារ បោះពុម្ពនៅ ទីក្រុងហាណូយ ឆ្នាំ ១៩១៥។ ពិសេសគឺសៀវភៅ តាន់ ដា ធុច ជាអ្នកអះអាង សិស្ស កត់ត្រាជីវិតហូបចុករបស់ តាន់ ដា ពីឆ្នាំ 1928 ដល់ឆ្នាំ 1938 ។ សៀវភៅនេះត្រូវបានបោះពុម្ពដោយ ឌុយ តាន់ធូសា ក្នុងឆ្នាំ 1943 រួមទាំងមុខម្ហូបចំនួន 74 មុខរបស់ "មេចុងភៅ" Tan Da ។ ម្ហូបនីមួយៗនៅពេលនោះមិនមានតម្លៃលើសពី 2 ដុងទេ ស្មើនឹងតម្លៃមាសនាពេលបច្ចុប្បន្ននេះប្រហែល 280,000 ដុង ដែលពិតជាប្រណិតណាស់។ ឯកសារមួយទៀតបាននិយាយថា កាលនោះផូមួយចានមានតែប៉ុន្មានសេន; បើទោះបីជា៥សេនក៏ដោយ ២ដុងមានតម្លៃ៤០ចាន។ រឿងតែមួយគត់គឺខ្ញុំមិនដឹងថាកវីបានលុយពីណាដើម្បីទិញស្រានិងចម្អិនអាហារជារៀងរាល់ថ្ងៃ។ សូមក្រឡេកមើលមុខម្ហូបវៀតណាមបុរាណចំនួនបី (1, 3 និង 4) តំណាងឱ្យតំបន់ទាំងបីដែលបានរៀបរាប់ខាងលើ ដើម្បីមើលពីរបៀបចម្អិន/ដំណើរការមុខម្ហូបដែលធ្លាប់ស្គាល់បំផុតរបស់ប្រជាជនវៀតណាម។

ថ្វីត្បិតតែគ្រប់គ្នានិយាយថា ត្រីប្រឡាក់ជាមួយអាំ គឺជាមុខម្ហូបពិសេសរបស់ស្រុកគេ ប៉ុន្តែមានលក់ទូទាំងប្រទេស។ វាមាននៅក្នុងសៀវភៅ RPN (Saigon), Mrs. Ty Que ( Hue ) និងសៀវភៅ Tan Da (Hanoi)។ តាមវចនានុក្រមវៀតណាមរបស់ ឡេ វ៉ាន់ឌឹក “បបរ (ម) មានម្រេចច្រើន ញ៉ាំក្តៅធ្វើឲ្យបែកញើស”។ អត្ថន័យនេះគឺស្រដៀងទៅនឹងអត្ថន័យនៃ "អា" នៅក្នុងអាណាម - វចនានុក្រមបារាំង (1898) ដោយ Génibrel: រីករាយ។ អាហារសម្រន់ - ជាម្ហូបដែលផ្តល់ក្តីសុខ?

សព្វថ្ងៃនេះ ត្រីងៀត ត្រីឆ្នូត និងត្រីងៀត គឺជាចំណែកទូទៅនៅក្នុងម្ហូបបបរ "អា" ។ "អា" គឺជាឈ្មោះនៃតំបន់ខាងក្រៅ "អា" គឺជាឈ្មោះនៃតំបន់ខាងក្នុង។ បស្ចិមប្រទេសនិយាយថា "អា" មិនឆ្ងាញ់ដូច "ត្រីប្រឡាក់ខ្មៅ" ទេ ចំណែកអ្នកខាងជើងវិញនិយាយផ្ទុយពីនេះ។ ខ្ញុំជឿជាក់លើជនជាតិបស្ចិមប្រទេសច្រើនជាង ព្រោះទីនោះជាកន្លែងដែលត្រីប្រណិតមានយ៉ាងទូលំទូលាយ ហើយពួកគេមានឱកាសពាក់ធ្មេញដើម្បីធ្វើការវិនិច្ឆ័យអំពី "ប្រសើរជាង"។ ប្រភេទត្រីគល់រាំង ជាទូទៅមានដូចជា ត្រីកំពឹសខ្មៅ ត្រីងៀត និង ត្រីហាន់ឌុក ប៉ុន្តែចំណែករួមមាន ករណីលើកលែងចំពោះមុខម្ហូប “អា” របស់ “អារក្សផឹក” លោក តាន់ ដា ដែលចូលចិត្តជ្រើសរើសត្រីគល់រាំង ឬត្រី “ត្រីគល់រាំង” (ត្រីគល់រាំង)។ ប៉ុន្តែជាមួយនឹងត្រីកម្រិតខ្ពស់ដែលមានឆ្អឹងតូចៗដូចជាត្រីគល់រាំង អ្នកប្រមឹករបស់យើងត្រូវឆ្លងកាត់ដំណើរការធ្វើឱ្យឆ្អឹងរលួយ ប៉ុន្តែសាច់ត្រីនៅតែរឹង។ កន្លែងគួរឱ្យគោរពរបស់តាន់ដាគឺរបៀបញ៉ាំដែលពោរពេញដោយរសជាតិ៖ «បបរឆ្នាំងតែងតែដាក់លើចង្ក្រានឲ្យឆ្អិន។ ពេលញ៉ាំត្រូវរើសបន្លែដាក់ក្នុងចាន កាត់ត្រីមួយដុំ ជ្រលក់ទឹកបង្គា ក្រូចឆ្មា ម្ទេស និងទឹកប្រហុក ដាក់ពីលើ ហើយទទួលទាន ទំពារសាច់ត្រី និងបន្លែឲ្យឆ្អិនល្អ រួចយកបបរក្តៅពីរបីស្លាបព្រា។ មុខម្ហូបពីអតីតកាលមិនតិចជាងមុខម្ហូប Michelin សព្វថ្ងៃនេះទេ! បើរាប់ តាន់ ដា ប្រសើរជាង។ នៅកន្លែងខ្លះកាលពីមុន បបរត្រូវបានប្រែក្លាយទៅជាស៊ុបដូចត្រីដែលស្ងោរនៅពេលព្រឹកថ្ងៃនេះ។ ដូចជា "Canh ca stewed in am" របស់ Truong Thi Bich៖ "Canh ca stewed in am is skillful in make the offal / Braised onion fat with clear fish sauce / Sweet shrimp paste seasoned with pepper and chili / Tomatoes, ripe star fruit and it's done"។

មាន់ជាសាច់ដែលអាចបរិភោគបានដោយស្ងាត់ៗ ដោយមិនមានអ្នកជិតខាងដឹង។ ក្នុងស្ថានភាពនោះ ការគាបសង្កត់នាំឲ្យមានការបង្កើតចានមាន់ជាច្រើនមុខក្រៅសៀវភៅចាស់។

គួរបញ្ជាក់ផងដែរថា វិធីបុរាណនៃការចម្អិន “ទឹម” គឺប្រើសណ្តែកបៃតង សណ្ដែកដី ជីជូ គ្រាប់ឈូក ផ្សិតខ្មៅ និងផ្សិត shiitake ដាក់ចូលទៅក្នុងចង្រ្កានមាន់ បន្ទាប់មកដាំឱ្យពុះ។ យកទឹកមកធ្វើស៊ុប (ថាំង)។ សាច់មាន់ stewed "guts" គឺជាម្ហូបសំខាន់។ កន្លងមក គ្រួសារជនជាតិចិនដែលរៀបចំពិធីរំលឹកវិញ្ញាណក្ខន្ធ តែងតែធ្វើកិច្ចការសប្បុរសធម៌ ដោយយកពោះវៀនមាន់មកហូបជាមួយស៊ុប និងផ្តល់សាច់មាន់ដល់អ្នកសុំទាន។ សព្វថ្ងៃ «ទឹម» ខុសពីអតីតកាលទាំងស្រុង។ ឧទាហរណ៍៖ ពេលស្ងោរមាន់ជាមួយម្ទេសបៃតង ស្លឹកម្ទេស និងម្ទេសត្រូវបានគេយកទៅធ្វើឆ្នាំងក្ដៅជាមួយនឹងមាន់ដែលត្រៀមទុកជាមុន។ មាន់ត្រូវចម្អិនតាមកម្រិតដែលអ្នកញ៉ាំចង់បាន វាលែងជាភាពស្រទន់ដូចសម័យដើមទៀតហើយ។ អ្នកស្រី ប៊ីច មានមុខម្ហូបមាន់ពីរដែលមានខគម្ពីរខាងក្រោម អានហើយ អ្នកនឹងដឹងភ្លាមថាម្ហូបនោះជាអ្វី ដោយមិនបាច់ណែនាំ៖ "ស្ទីមមាន់ស្ងោរ ព្រោះទឹកស្អាត / ទឹកត្រីប្រឡាក់ជាមួយអំបិល និងដីស្រស់ / មើមឫស្សី និងផ្សិតដាក់ម្រេចបន្តិច / ខ្ទឹមបារាំងបៃតងប្រើធ្វើម្ហូប"; "មាន់ខ្ចីត្រូវចំហុយយ៉ាងប៉ិនប្រសប់រហូតដល់វាផ្អែមទន់ / ហែកវាទៅជាបំណែកតូចៗ រួចប្រោះជាមួយទឹក / ប្រោះអំបិល និងម្រេចឱ្យស្មើៗគ្នា រួចបុកឱ្យស្រូប / ត្រកួន និងស្លឹកជីរអង្កាមចូលម្តងទៀត" ។ មុខម្ហូបមាន់របស់ តាន់ ដា មានលក្ខណៈល្អិតល្អន់ជាងនេះ គឺនំប៉័ងក្ងោកក្លែងក្លាយ។ គាត់រើសមេមាន់ដែលធាត់ យកវាទៅដុតលើភ្លើង ដើម្បីយករោមចុះមកច្រោះយកចង្កេះពីរ (ដើមទ្រូង) ប្រឡាក់ជាមួយអំបិល ហាន់ជាចំណិតស្តើងៗ ហើយលាយជាមួយស្បែកជ្រូកឆ្អិន (មិនបុកដូចអ្នកខាងត្បូង) លាយជាមួយអំបិលអាំង និងម្សៅអង្ករដំណើប។ រុំវានៅក្នុងស្លឹកឧទុម្ពរ នៅខាងក្រៅជាមួយស្លឹកចេក។ ព្យួរវារយៈពេលបីថ្ងៃដើម្បីឱ្យវាជូរ។ ញ៉ាំវាជាមួយអំបិលខ្ទឹម។ បើធៀបនឹងនំប៉័ងក្ងោកដែលគាត់បានញ៉ាំច្រើនដង គាត់គិតថាវាមិនអន់ជាងនោះទេ។

ទឹកត្រីវៀតណាមទើបឆេះដូចភ្លើងឆេះក្នុងផ្ទះបាយ។ ជនជាតិវៀតណាមមិនហៅថាទឹកត្រីរុក្ខជាតិដែលមានជាតិ fermented ដូច្នេះអត្ថបទនេះមិននិយាយអំពីទឹកស៊ីអ៊ីវទេ។ ក្នុងការពិភាក្សាអំពីទឹកត្រី អ្នកនិពន្ធ RPN ប្រហែលជាបានឆ្លងមេរោគលោកខាងលិចជាមួយនឹង "fishpaste-phobia" ដោយគ្រាន់តែលើកឡើងវានៅក្នុង "ជំពូកទី VII ទឹកត្រី" ប៉ុណ្ណោះ។

ក្រោយមក អ្នកស្រី ប៊ីច មកពីទីក្រុង Hue "រស់នៅបែបធ្វើម្ហូប" ជាមួយនឹងទឹកត្រីដ៏សម្បូរបែប ជាពិសេសជាមួយបង្គាជា MSG ។ នៅក្នុងសៀវភៅមានមុខម្ហូបចំនួន 40 មុខ របស់នាង ចម្អិនជាមួយ "ទឹកត្រី" និងសារធាតុបន្ថែមដើម្បីធ្វើឱ្យទន់ (ស្ករ បង្គា បង្គា សាច់...) បង្កើតក្លិនឈ្ងុយ (ខ្ទឹមស ខ្ទឹមបារាំង ខ្ញី ម្រេច ល្ង) បង្កើតខ្លាញ់ (ខ្លាញ់) បង្កើតជាតិជូរ (ផ្លែផ្កាយ)។ មានរូបមន្ត "ធ្វើទឹកត្រី" ដែលមានត្រី 4 ប្រភេទគឺ "Doi, Dia, Ngu, Nuc, marinate ប៉ុន្មាន/ ទឹកត្រីកកកុញយូរ មើលទៅមានច្រើន/ ដុតឆ្អឹងសត្វ រុំក្នុងកន្សែង រួចចម្អិន/ ត្រងដោយប្រុងប្រយ័ត្នដោយក្រណាត់ក្រាស់ ទឹកក៏ថ្លា"។

ត្រី Snakehead ចម្អិននៅក្នុងកំណែថ្មី។ រូបថត៖ ង៉ូវ យ៉េន

ទឹកត្រីរបស់នាងក៏ប្លែកដែរ៖ ទឹកបង្គាក្លែងក្លាយ ទឹកក្តាមប្រៃ ទឹកបង្គាជូរអែម (ជាមុខម្ហូបដែលមិនស្គាល់ ប៉ុន្តែហាក់ល្បីជាងទឹកបង្គាជូរដ៏ល្បីរបស់ Go Cong) ទឹកត្រីណែម ទឹកត្រីធូណា ទឹកត្រីធូណា ទឹកត្រីធូណា ទឹកត្រីម៉ាំមីជាមួយបាយម្សៅ ទឹកត្រីដូយ ទឹកស៊ីអ៊ីវ មីឆា បាយឆា។ "ម៉មណឹម កាម៉ាក់", "ម៉មណេម ម៉ាក់បូ ម្ទេសប៉េងប៉ោះ", "ម៉មណឹមខាញ់" និង "រុកឃុយយ៉េត"។ ទឹកត្រីសរុបមាន១២ប្រភេទ។ ប្រជាជននៅភាគខាងលិចសព្វថ្ងៃនេះត្រូវដោះមួករបស់ពួកគេចេញមុនពេលប្រជាជននៅទីក្រុង Hue ។ ទៅហាណូយ វង្វេងក្នុងពិភពទឹកត្រីរបស់ពូ តាន់ដា កាន់តែល្ងង់ និងប្លែក។ ទឹកត្រីដែលគាត់ធ្វើដោយខ្លួនឯងរួមមាន នឿកម៉ាខេយ នុយម៉មឆ្អឹងជំនីជ្រូក ម៉មកាម៉ាម ម៉មធូយត្រាន (បង្គាតូចមើលទៅដូចកន្ទក់ និងពេញនិយមក្នុងរដូវបុណ្យតេត) ម៉មរឿយ ម៉មទឹមរ៉ាវ (ធំដូចម្រាមដៃ) ម៉មទុយកាអាន (ម៉ាំថូម៉ារ៉ាន់) ត្រី), "ម៉មកាង", "ម៉ម កាប៉ិច"។ វាគួរតែត្រូវបានបន្ថែមថានៅដើមទសវត្សរ៍ឆ្នាំ 1900 ការណែនាំសម្រាប់ធ្វើទឹកជ្រលក់ដោយអ្នកនិពន្ធ RPN មិនមានភាពសង្ខេបនិងពិបាកក្នុងការធ្វើតាម។ រាល់ការនិយាយសម្រាប់ម្ហូបមួយមុខដោយលោកស្រី Ty Que គឺកាន់តែពិបាកយល់ ជាពិសេសដោយសារមានគ្រាមភាសា Hue ច្រើន... បើក្រឡេកមើលសៀវភៅចាស់ៗ ហើយប្រៀបធៀបជាមួយសៀវភៅទំនើបៗ វាមិនអាចនិយាយបានថាមានការផ្លាស់ប្ដូរច្រើននោះទេ។

ការធ្វើតាមរូបមន្តធ្វើម្ហូបដ៏ឈ្ងុយឆ្ងាញ់ លែងជាគោលដៅចុងក្រោយនៃសៀវភៅធ្វើម្ហូបទៀតហើយ សម្រាប់ទាំងអ្នកសរសេរ និងអ្នកអាន។ ថ្វីត្បិតតែពួកគេលែងមានឋានៈជាតារាដែលពួកគេមានមុនការមកដល់នៃកម្មវិធីធ្វើម្ហូបនៅលើកញ្ចក់ទូរទស្សន៍ និងមុខម្ហូបដែលកំពុងពេញអ៊ីនធឺណិតក៏ដោយ សៀវភៅធ្វើម្ហូបនៅតែជាផលិតផលលក់ បើទោះជាមិនមែនគ្រប់គ្នាដែលទិញពួកគេធ្វើដូច្នេះដើម្បីរៀនពីពួកគេ។

ពួកគេបាននាំយកច្បាប់ចម្លងដើមពណ៌លឿងនៃសៀវភៅ The Margaret Fulton Cookbook (1969) ដោយរាយការណ៍ដោយមោទនភាពថាសៀវភៅរបស់នាងត្រូវបានបន្សល់ទុកជាច្រើនជំនាន់ - ផ្តល់ឱ្យមនុស្សជំនាន់ក្រោយនៅពេលដែលពួកគេបានផ្លាស់ទីលំនៅ និងចាប់ផ្តើមគ្រួសារ។

ការបោះពុម្ពខួបលើកទី 50 នៃសៀវភៅ Margaret Fulton Cookbook ។ រូបថត៖ Hardie Grant Books

បន្ទាប់មក Fulton នឹងញញឹមយ៉ាងផ្អែមល្ហែម ហើយត្រឡប់ទំព័រដូចជាកំពុងស្វែងរកអ្វីមួយ។ បន្ទាប់មក នាងក៏បិទសៀវភៅដោយសម្លឹងមើលពួកគេដោយទឹកមុខធ្វើពុតជារំខាន និង "ការស្តីបន្ទោសដោយក្តីស្រឡាញ់" ដូចខាងលើ។ នេះគឺជាការចងចាំរបស់ជីដូនរបស់នាង Margaret Fulton ដូចដែលបានប្រាប់ដោយអ្នកនិពន្ធអាហារ Kate Gibbs នៅក្នុង The Guardian នៅចុងឆ្នាំ 2022។ Gibbs បាននិយាយថា នេះជាភស្តុតាងដែលថាការចូលទៅក្នុងផ្ទះបាយ និងធ្វើតាមរូបមន្តមួយអាចដើរតួជាជំនួយនៅក្នុងសៀវភៅធ្វើម្ហូបប៉ុណ្ណោះ។ ដូច្នេះតើមនុស្សទិញពួកគេសម្រាប់អ្វី? "មួយផ្នែកសម្រាប់សុបិន្តថ្ងៃ។ មនុស្សស្រមៃអំពីពិធីជប់លៀងអាហារពេលល្ងាច ការជួបជុំគ្នា រៀបចំតុយ៉ាងស្អាត និងការសន្ទនាដ៏គួរឱ្យទាក់ទាញ។ ដូចជារបៀបដែលយើងទិញទស្សនាវដ្តី ម៉ូដ ដូចជា Vogue នៅពេលដែលយើងមិនមានបំណងចង់ដោះស្បែកជើងដែលយើងពាក់ ឬអានទស្សនាវដ្ដីផ្ទះដ៏ស្រស់ស្អាត នៅពេលដែលយើងមិនមានលទ្ធភាពជួល" - Gibbs បានសរសេរ។ ពិតហើយសព្វថ្ងៃនេះ បើអ្នកចង់ស្វែងរករូបមន្តមួយ មានវិធីរាប់ពាន់។ មុខម្ហូបថ្ងៃនេះជាកន្លែងជួបជុំគ្នារវាងអ្នកដែលចង់និទានរឿង និងអ្នកដែលចង់ស្តាប់។ ការទិញសៀវភៅធ្វើម្ហូបហើយមិនដែលធ្វើម្ហូបពីវាគឺមិនមែនជារឿងចម្លែកទេ ហើយមិនអីទេ។

Nilanjana Roy អ្នកនិពន្ធវប្បធម៌បានសរសេរក្នុងទស្សនាវដ្តី Financial Times ក្នុងខែឧសភា ឆ្នាំ 2023 "ខ្ញុំទិញសៀវភៅធ្វើម្ហូប អានរឿងគួរឱ្យចាប់អារម្មណ៍ និងរៀនបច្ចេកទេសផ្ទះបាយ ជាជាងស្វែងរករូបមន្តដែលអាចរកបាននៅលើ Google" - អ្នកនិពន្ធវប្បធម៌ Nilanjana Roy បានសរសេរនៅក្នុងទស្សនាវដ្តី Financial Times ក្នុងខែឧសភា ឆ្នាំ 2023។ នៅក្នុងអត្ថបទមួយនៅលើ LitHub អ្នកនិពន្ធ Joshua Raff ក៏បានចង្អុលបង្ហាញពីភាពខុសគ្នារវាងសៀវភៅធ្វើម្ហូបមុន និងក្រោយការផ្ទុះ និងនិន្នាការនៃរូបមន្តអនឡាញ។

អ្នកសរសេរប្លក់អាហារអូស្ត្រាលី Phoodie បានចែករំលែក រូបថត របស់ The Margaret Fulton ដែលបានចុះហត្ថលេខា។ Phoodie នឹងផ្តល់សៀវភៅនេះដល់កូនស្រីរបស់នាង ដូច្នេះវានឹងបញ្ជូនវាទៅជំនាន់ទីបួននៃគ្រួសាររបស់នាង។

ជាក់ស្តែង យោងតាមអ្នកនិពន្ធធ្វើម្ហូបនេះ កាលពីអតីតកាល សៀវភៅបុរាណដូចជា French Country Cooking (1951) Mastering the Art of French Cooking (1961) ឬ The Classic Italian Cookbook (1973) បានផ្តល់ចំណេះដឹងជាមូលដ្ឋានសម្រាប់មេចុងភៅជាច្រើនជំនាន់ចាប់ពីអ្នកស្ម័គ្រចិត្តរហូតដល់អ្នកជំនាញជាមួយនឹងរូបមន្តបារាំង និងអ៊ីតាលី រួមជាមួយនឹងការណែនាំ និងបរិបទវប្បធម៌ជាមូលដ្ឋានមួយចំនួន។

សៀវភៅធ្វើម្ហូបនៅបណ្ណាគារក្នុងទីក្រុងហូជីមិញ។ រូបថត៖ TS

ប៉ុន្តែពួកគេគ្មានរូបភាព គ្មានរឿងផ្ទាល់ខ្លួនអំពីការធ្វើម្ហូប ឬការញ៉ាំអាហារជាមួយមិត្តភក្តិ និងក្រុមគ្រួសារ ហើយក៏គ្មានការអធិប្បាយពីវប្បធម៌ទូលំទូលាយដែរ។ នេះខុសពីសៀវភៅធ្វើម្ហូបនាពេលបច្ចុប្បន្ននេះ ដែលបន្ថែមពីលើរូបមន្ត និងការណែនាំអំពីបច្ចេកទេស និងគ្រឿងផ្សំ ជារឿយៗមានរឿងដែលបំភ្លឺរូបមន្ត វប្បធម៌ ឬការកំណត់ ហើយត្រូវបានអានជាអត្ថបទផ្ទាល់ខ្លួន សៀវភៅ ធ្វើដំណើរ ឬសៀវភៅរបៀបរស់នៅ។ Matt Sartwell អ្នកគ្រប់គ្រងហាងសៀវភៅធ្វើម្ហូបក្នុងទីក្រុងញូវយ៉ក សិល្បៈ និងអក្សរសិល្ប៍ យល់ស្រប៖ អ្នកទិញសៀវភៅធ្វើម្ហូបចង់បានអ្វីច្រើនជាងរូបមន្តមួយឈុត។ ហើយថា "អ្វីមួយ" គឺជាសំឡេងផ្ទាល់របស់អ្នកនិពន្ធ។

ស្រដៀងគ្នានេះដែរ លោក Michael Lui Ka អតីតនិពន្ធនាយកនៃ Eat and Travel Weekly និងជាម្ចាស់ហាងលក់សៀវភៅអាហារដែលមានមូលដ្ឋាននៅទីក្រុងហុងកុង Word by Word បានធ្វើតាមទស្សនៈផ្ទាល់ខ្លួនរបស់នាងក្នុងការរួមបញ្ចូលវិទ្យាសាស្ត្រ ការច្នៃប្រឌិត និងការចម្អិនអាហារនៅក្នុងការប្រមូលរូបមន្តស៊ុបចិនចំនួន 365 មុខរបស់នាង។ នាងបានប្រាប់កាសែត South China Morning Post ថា "ខ្ញុំចង់ណែនាំស៊ុបជារៀងរាល់ថ្ងៃ ដោយបង្កើតការប្រមូលដោយផ្អែកលើរដូវកាល និងពាក្យពន្លឺព្រះអាទិត្យប្រពៃណីរបស់ចិន ដែលអាចប៉ះពាល់ដល់ការរំលាយអាហារ និងមុខងាររាងកាយរបស់យើង" ។ សៀវភៅធ្វើម្ហូបក៏មានភាពសប្បាយរីករាយ និងជំរុញការច្នៃប្រឌិតផងដែរ។ លោក Peter Find ដែលជាមេចុងភៅនៅភោជនីយដ្ឋានអាល្លឺម៉ង់ Heimat ដោយ Peter Find ក្នុងទីក្រុងហុងកុង បានប្រាប់កាសែត South China Morning Post ថា "វាមិនមែនគ្រាន់តែអំពីការផលិតឡើងវិញនូវរូបមន្តនោះទេ វាគឺអំពីការគិតអំពីរបៀបដែលមេចុងភៅបង្កើតវា" ។ យោងតាមគាត់ រូបមន្តនៅក្នុងសៀវភៅជួយអ្នកអានឱ្យយល់ពីចិត្តរបស់ចុងភៅ បើទោះបីជាពួកគេមិនដឹងថាពួកគេអាចធ្វើវាបានក៏ដោយ។

សៀវភៅធ្វើម្ហូបថ្មីដែលត្រូវបានបោះពុម្ពក្នុងឆ្នាំ 2024។ រូបថត៖ ការសំយោគ Esquire

ក្រៅពីនេះ ហេតុផលមួយដែលធ្វើឱ្យអ្នកអានជាច្រើនងាកមករកសៀវភៅធ្វើម្ហូបគឺដើម្បីទទួលបានការណែនាំច្បាស់លាស់ពីអ្នកជំនាញ នៅពេលដែលព័ត៌មានយ៉ាងច្រើននៅលើអ៊ីនធឺណិតអាចធ្វើឱ្យមនុស្សវិលមុខ និងមិនដឹងថាត្រូវចំអិនរបៀបណាឱ្យបានត្រឹមត្រូវ។ ជាងនេះទៅទៀត អ្នកទិញសៀវភៅក៏ចង់ដឹងដែរថា មេចុងភៅគិតយ៉ាងម៉េច ធ្វើម្ហូបបែបណា ទើបល្បីក្នុងឧស្សាហកម្មនេះ។ មិនបាច់និយាយទេ សៀវភៅធ្វើម្ហូបដែលសរសេរដោយមេចុងភៅដ៏ល្បីម្នាក់ នឹងក្លាយជាអំណោយ ឬវត្ថុអនុស្សាវរីយ៍ដ៏មានតម្លៃសម្រាប់ខ្លួនអ្នក ឬមនុស្សជាទីស្រលាញ់ដែលចូលចិត្តធ្វើម្ហូប ដូចគ្នានឹងរបៀបដែលមនុស្សមានមោទនភាពក្នុងការកាន់កាប់សៀវភៅ The Margaret Fulton Cookbook ពីឆ្នាំ 1969 ដែរ។

Helen Le ឬ Le Ha Huyen បច្ចុប្បន្នរស់នៅ និងធ្វើការនៅ ទីក្រុង Da Nang ។ នាងជាម្ចាស់ឆានែលយូធូប Helen's Recipes (អ្នកតាមដានជាង 639,000 នាក់) និងជាអ្នកនិពន្ធអាហារវៀតណាមជាមួយរូបមន្ត Helen (2014), អាហារវៀតណាមជាមួយហេលេន (2015), Simply Pho (ភាសាអង់គ្លេសបោះពុម្ពក្នុងឆ្នាំ 2017, ចិនបោះពុម្ភឆ្នាំ 2019), Xi Xa Xi Xup (2017); ផ្ទះបាយបួស (ឆ្នាំ 2021) និងថ្មីបំផុត វៀតណាមបួស (2023) ។ * អ្នកមានភាពល្បីល្បាញសម្រាប់រូបមន្តវីដេអូរបស់អ្នក ហេតុអ្វីបានជាអ្នកនៅតែចង់បោះពុម្ពសៀវភៅ នៅពេលដែលមនុស្សអាចរៀនបានយ៉ាងងាយស្រួលពី YouTube របស់អ្នក? - អ្នកមើល វីដេអូ គឺជាមនុស្សដំបូងគេដែលសុំឱ្យខ្ញុំបង្កើតសៀវភៅ ព្រោះពួកគេចង់កាន់ការងារជាក់ស្តែងនៅក្នុងដៃ - ដែលជាកន្លែងដែលអ្នកអានអាចស្វែងរករឿង និងភ្ជាប់ជាមួយវប្បធម៌ធ្វើម្ហូបបានកាន់តែស៊ីជម្រៅ។ នោះជាកម្លាំងចិត្តសម្រាប់ខ្ញុំក្នុងការចាប់ផ្តើមបង្កើតសៀវភៅ ទោះបីជាខ្ញុំមិនពូកែខាងសរសេរក៏ដោយ។ បន្ទាប់ពីបោះពុម្ពសៀវភៅដំបូងរបស់ខ្ញុំដោយខ្លួនឯង ខ្ញុំបានដឹងថាការបោះពុម្ពសៀវភៅមានតម្លៃខុសគ្នា ដែលវីដេអូមិនអាចជំនួសបានទាំងស្រុង។ សៀវភៅផ្តល់នូវបទពិសោធន៍ផ្ទាល់ខ្លួន ជួយអ្នកអានផ្តោតអារម្មណ៍ រុករកទំព័រនីមួយៗដោយយឺតៗ គិតគូរ និងសញ្ជឹងគិត។ វាក៏បង្កើតអារម្មណ៍នៃក្តីនឹករលឹក និងប្រពៃណីផងដែរ ដូចជាវិធីដែលយើងធ្លាប់ស្វែងរករូបមន្តនៅក្នុងសៀវភៅកត់ត្រារបស់ម្តាយ ឬជីដូនរបស់យើង។ លើសពីនេះ សៀវភៅអាចត្រូវបានរក្សាទុក និងយោងបានគ្រប់ពេលវេលា មិនថាមានអ៊ីនធឺណិត ឬអត់នោះទេ។ សម្រាប់ខ្ញុំ ការបោះពុម្ពសៀវភៅគឺជាវិធីមួយដើម្បីសង្ខេប និងរក្សាបទពិសោធន៍ និងចំណេះដឹងផ្នែកធ្វើម្ហូប បង្កើតតម្លៃយូរអង្វែង និងនិរន្តរភាពជាងជីវិតឌីជីថលដែលមានល្បឿនលឿននៃមាតិកាអនឡាញ។ ក្នុងរយៈពេលពីរបីទសវត្សរ៍ទៀត វីដេអូរបស់ខ្ញុំអាចនឹងបាត់ទៅវិញ ដោយសារតែការផ្លាស់ប្តូរវេទិកា ប៉ុន្តែសៀវភៅរបស់ខ្ញុំនឹងនៅតែមាននៅលើធ្នើនៃប្រព័ន្ធបណ្ណាល័យជុំវិញពិភពលោក។ ពិសេសមែនអត់? * ទីផ្សារសៀវភៅធ្វើម្ហូបត្រូវបានជះឥទ្ធិពលយ៉ាងខ្លាំងដោយប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយអនឡាញ តើកត្តាអ្វីខ្លះដែលជួយអ្នកឱ្យនៅតែមានទំនុកចិត្តក្នុងការជ្រើសរើសបោះពុម្ពសៀវភៅ? - ខ្ញុំជឿថាសៀវភៅធ្វើម្ហូបមានភាពទាក់ទាញពិសេស និងតម្លៃដែលមិនអាចជំនួសបានដោយងាយស្រួលដោយមាតិកាអនឡាញ ដូចជាភាពជឿជាក់ និងប្រព័ន្ធ។

Helen Le និងបានបោះពុម្ពសៀវភៅធ្វើម្ហូប។ រូបថត៖ NVCC

សៀវភៅធ្វើម្ហូប ជាពិសេសអ្នកដែលមកពីមេចុងភៅល្បីៗ ឬអ្នកមានឥទ្ធិពលលើអាហារ តែងតែផ្តល់នូវគុណភាព និងពេលវេលាសាកល្បងរូបមន្ត។ អ្នកអានអាចជឿជាក់បានថារូបមន្តមានភាពត្រឹមត្រូវ ហើយនឹងប្រែទៅជាដូចការរំពឹងទុក។ ម្យ៉ាងវិញទៀត ការចម្អិនម្ហូបពីរូបមន្តដែលរកឃើញតាមអ៊ីនធឺណិត អាចជារឿងដែលប៉ះពាល់ ឬខកខានបន្តិច។ សៀវភៅធ្វើម្ហូបអាចផ្តល់នូវវិធីសាស្រ្តជាប្រព័ន្ធដែលអាចជួយអ្នកចាប់ផ្តើមដំបូងកែលម្អបន្តិចម្តងៗ ឬស្វែងយល់កាន់តែស៊ីជម្រៅទៅក្នុងមុខម្ហូបជាក់លាក់ណាមួយ។ លើសពីនេះ សៀវភៅបង្កើតបទពិសោធន៍ក្នុងពិភពពិត ដែលឧបករណ៍អនឡាញមិនអាចផ្តល់ឱ្យបាន។ ត្រឡប់សៀវភៅ កត់ត្រាដោយផ្ទាល់ ឬទុកវានៅក្នុងផ្ទះបាយ តែងតែជាបទពិសោធន៍ដ៏រីករាយសម្រាប់អ្នកដែលចូលចិត្តធ្វើម្ហូប។ វាដូចជាកម្មសិទ្ធិផ្ទាល់ខ្លួនដែលអាចរក្សាទុកបានរាប់ជំនាន់។ ពេលអានសៀវភៅ អ្នកអានមានកន្លែង និងពេលវេលាដើម្បីសញ្ជឹងគិត និងសិក្សាវាឱ្យកាន់តែច្បាស់។ ទន្ទឹមនឹងនោះ ជាមួយនឹងមាតិកាអនឡាញ មនុស្សមានទំនោរនឹងកាត់បន្ថយយ៉ាងឆាប់រហ័ស ហើយអាចត្រូវបានរំខានដោយកត្តាជាច្រើនទៀត។ អ្នកនិពន្ធជាច្រើននៅក្នុង ពិភពលោក សព្វថ្ងៃនេះដើរតាមគន្លងនៃការសរសេរសៀវភៅធ្វើម្ហូប មិនត្រឹមតែចែករំលែករូបមន្តប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែថែមទាំងមានតម្លៃផ្សេងទៀតផងដែរ។ តើទស្សនៈនេះពិតសម្រាប់អ្នក និងសៀវភៅរបស់អ្នកទេ? ខ្ញុំក៏ជឿដែរថា សៀវភៅធ្វើម្ហូបមិនមែនគ្រាន់តែជាការប្រមូលផ្តុំនៃរូបមន្តប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែក៏ជាដំណើរវប្បធម៌ និងអារម្មណ៍ផងដែរ។ នៅក្នុងរូបមន្តនីមួយៗ ខ្ញុំតែងតែព្យាយាមចែករំលែករឿងរ៉ាវអំពីប្រភពដើមនៃម្ហូប ការចងចាំផ្ទាល់ខ្លួន ឬលក្ខណៈនៃប្រវត្តិគ្រួសារ និងប្រពៃណី។ ខ្ញុំសង្ឃឹមថា តាមរយៈសៀវភៅ អ្នកអានមិនត្រឹមតែរៀនពីរបៀបធ្វើម្ហូបប៉ុណ្ណោះទេ ថែមទាំងយល់កាន់តែស៊ីជម្រៅអំពីវប្បធម៌វៀតណាម មានអារម្មណ៍ស្រលាញ់ និងចំណង់ចំណូលចិត្តដែលខ្ញុំមានចំពោះមុខម្ហូប។ ការរួមបញ្ចូលគ្នានៃរូបមន្ត និងរឿងរ៉ាវជួយបង្កើតបទពិសោធន៍ដ៏ទូលំទូលាយ បំផុសគំនិតអ្នកអានឱ្យស្វែងយល់ និងពេញចិត្តចំពោះតម្លៃធ្វើម្ហូបបែបប្រពៃណីកាន់តែច្រើន។ លើសពីនេះទៀត ខ្ញុំក៏យកចិត្តទុកដាក់លើសោភ័ណភាពនៃការធ្វើបទបង្ហាញអាហារ និងការរចនាសៀវភៅ។ រូបភាពដ៏ស្រស់ស្អាត និងប្លង់ចុះសម្រុងគ្នា មិនត្រឹមតែទាក់ទាញអ្នកអានប៉ុណ្ណោះទេ ថែមទាំងជំរុញការចម្អិនអាហារទៀតផង។ ខ្ញុំសង្ឃឹមថា តាមរយៈកិច្ចខិតខំប្រឹងប្រែងទាំងនេះ សៀវភៅរបស់ខ្ញុំអាចនាំមកនូវតម្លៃលើសពីការចម្អិនអាហារ ក្លាយជាស្ពានរវាងមនុស្ស និងវប្បធម៌ រវាងអតីតកាល និងបច្ចុប្បន្ន។ សូមអរគុណ!

មិនអាចទប់ទល់នឹងការល្បួងនៃការញ៉ាំអាហារនៅក្នុងខ្សែភាពយន្ត លោក Tran Ba Nhan បានសម្រេចចិត្តចាប់ផ្តើមចម្អិនម្ហូបដ៏ឈ្ងុយឆ្ងាញ់ដែលគាត់បានឃើញនៅលើអេក្រង់។ Nhan ជាម្ចាស់ឆាណែល TikTok អនុញ្ញាតឱ្យ Nhan Cook (@nhanxphanh) ដែលមានអ្នកតាមដានជាង 419,600 បន្ទាប់ពីជិត 2 ឆ្នាំ។ ទោះបីជាគាត់មិនដែលរៀនធ្វើម្ហូបក៏ដោយ តារា TikToker វ័យ 26 ឆ្នាំរូបនេះបានទាក់ទាញអ្នកទស្សនាជាមួយនឹងស៊េរីពិសេស "In the Movies" ដែលមានវីដេអូជិត 60 បង្កើតមុខម្ហូបដែលបានបង្ហាញខ្លួននៅលើអេក្រង់ ចាប់ពីភាពយន្តសកម្មភាពផ្ទាល់ រហូតដល់មានចលនា។ នោះគឺជាគុយទាវ ramdon នៅក្នុង Parasite, ratatouille នៅក្នុងខ្សែភាពយន្តគំនូរជីវចលដែលមានឈ្មោះដូចគ្នា shoyu ramen ក្នុង Detective Conan បន្ទាប់មកគុយទាវប្រេងឆានៅក្នុងអ្វីគ្រប់យ៉ាងគ្រប់កន្លែងទាំងអស់ក្នុងពេលតែមួយ ឬសូម្បីតែ tacos ប្រពៃណីនៅក្នុងរឿង Avengers: Endgame...

អាហារនៅក្នុងតុក្កតា និងកំណែដែលបង្កើតឡើងវិញដោយ Nhan ។ រូបថតកាត់ចេញពីវីដេអូ

វីដេអូនីមួយៗត្រូវបានថតយ៉ាងល្អិតល្អន់ ដែលនាំអ្នកទស្សនាចូលទៅក្នុងផ្ទះបាយ ដែល Nhan ណែនាំអាហារ ភាពយន្ត គ្រឿងផ្សំ និងវិធីធ្វើយ៉ាងម៉ត់ចត់។ បច្ចុប្បន្នកំពុងធ្វើការផ្នែកភស្តុភារនៅទីក្រុងហូជីមិញ លោក Nhan បាននិយាយថា ពេលមើលភាពយន្ត គាត់តែងតែយកចិត្តទុកដាក់ជាពិសេសចំពោះឈុតធ្វើម្ហូប ឬមុខម្ហូបដែលលេចឡើង ហើយក្នុងពេលតែមួយចង់សាកល្បងមុខម្ហូបទាំងនោះ។ លោក Nhan បាននិយាយថា "ខ្ញុំឃើញថាគ្មាននរណាម្នាក់បានធ្វើមុខម្ហូបនៅក្នុងខ្សែភាពយន្តដែលមានព័ត៌មានលម្អិតជាក់លាក់អំពីរបៀបរៀបចំវា ឬព័ត៌មានអំពីគ្រឿងផ្សំដើម្បីណែនាំដល់មនុស្សគ្រប់គ្នាទេ ដូច្នេះហើយខ្ញុំចាប់ផ្តើមព្យាយាមធ្វើម្ហូបតាមស្ទីលរបស់ខ្ញុំ" - Nhan បាននិយាយ។ ពីវីដេអូដំបូងដែលនៅតែរក្សានៅពាក់កណ្តាលឆ្នាំ 2023 វីដេអូនៅលើឆានែលរបស់ Nhan បានចាប់ផ្តើមទទួលបានការចាប់អារម្មណ៍យ៉ាងខ្លាំងពីទស្សនិកជន ហើយពួកគេបានចាប់ផ្តើមសុំឱ្យគាត់ធ្វើម្ហូបបន្ថែមទៀត។ "ដំបូងឡើយ ខ្ញុំនឹងជ្រើសរើសមុខម្ហូបក្នុងរឿងល្បីៗ ឬភាពយន្តដែលខ្ញុំចូលចិត្ត ជាបណ្តើរៗ នៅពេលដែលមនុស្សបានមើល និងមានសំណើផ្ទាល់ខ្លួនសម្រាប់មុខម្ហូបជាក់លាក់ក្នុងភាពយន្តណាមួយ ខ្ញុំនឹងជ្រើសរើសមុខម្ហូបដែលអាចធ្វើទៅបានតាមរូបមន្ត និងទម្រង់ដើម្បីធ្វើ"។ បន្ទាប់ពីជ្រើសរើសមុខម្ហូបរួច Nhan ស្រាវជ្រាវព័ត៌មាន គ្រឿងផ្សំ និងរបៀបធ្វើ។ "ចំណុចសំខាន់មួយទៀតគឺនៅពេលបង្កើតចាននៅក្នុងភាពយន្តឡើងវិញ ទស្សនិកជននឹងចូលចិត្តឈុតឆាកដែល 'ធ្វើត្រាប់តាម" មុំកាមេរ៉ា និងសកម្មភាពនៅក្នុងភាពយន្ត ដូច្នេះខ្ញុំក៏ស្រាវជ្រាវដើម្បីដាក់ចូលទៅក្នុងវីដេអូ"។ លោក Nhan បាននិយាយថា មុខម្ហូបភាគច្រើននៅក្នុងភាពយន្តមិនមានរូបមន្តជាក់លាក់ទេ គឺមានតែគ្រឿងផ្សំប៉ុណ្ណោះ។ ពេលខ្លះគ្រឿងផ្សំខ្លះមិនត្រូវបានរៀបរាប់ទេ ដូច្នេះគាត់ត្រូវតែមើលវាម្តងហើយម្តងទៀត មើលរូបភាព និងទស្សន៍ទាយដោយផ្អែកលើព័ត៌មានដែលពាក់ព័ន្ធ។ ជាធម្មតា ចាននៅក្នុងខ្សែភាពយន្តនឹងមានភាពខុសប្លែកគ្នា ប្រកបដោយភាពច្នៃប្រឌិត ឬរួមបញ្ចូលគ្នាជាមួយនឹងចានជីវិតពិត។

ម៉្យាងវិញទៀត ក៏មានមុខម្ហូបដែល Nhan បានធ្វើដោយជោគជ័យដែលមាន "ឆ្ងាញ់លើសពីពាក្យធម្មតា" ដូចជា ichiraku ramen ពី Naruto ឬ Karaage Roll ពី Food Wars ។ TikToker បន្ថែមថា “ខ្ញុំសង្ឃឹមថាថ្ងៃណាមួយនឹងបើកភោជនីយដ្ឋានតូចមួយដែលបម្រើម្ហូបពីកុន ដើម្បីឲ្យអ្នកដែលចូលចិត្តភាពយន្ត ឬចង់ដឹងចង់សាកល្បង មានឱកាសទទួលបានបទពិសោធន៍”។

ប្រលោមលោកក៏អាចបម្រើជាការបំផុសគំនិតធ្វើម្ហូបផងដែរ។ អាហារដើរតួនាទីយ៉ាងសំខាន់ជាឧបករណ៍អក្សរសាស្ត្រ បង្ហាញអារម្មណ៍ និងបន្ថែមជម្រៅដល់តួអង្គ និងបទពិសោធន៍របស់ពួកគេ។ ដោយព្យាយាមរៀបចំមុខម្ហូបដែលបានពិពណ៌នា ឬគ្រាន់តែរៀបរាប់នៅក្នុងសៀវភៅដែលពួកគេចូលចិត្ត អ្នកអាននឹង រកឃើញ ពិភពធ្វើម្ហូបដ៏សម្បូរបែប និងប្រកបដោយភាពច្នៃប្រឌិត។ ហើយតាមរបៀបមួយ ពួកគេនឹង "រស់នៅ" នៅក្នុងរឿង និងតួអង្គដែលពួកគេចូលចិត្ត។

អាហារនៅក្នុងប្រលោមលោកក៏ជានិមិត្តសញ្ញានៃវប្បធម៌ ចិត្តវិទ្យា និងជីវភាពរស់នៅរបស់តួអង្គផងដែរ។ អាហារនៅ The Great Gatsby (F. Scott Fitzgerald) ជារឿយៗត្រូវបានផ្សារភ្ជាប់ជាមួយនឹងភាពប្រណីត និងទ្រព្យសម្បត្តិរបស់វណ្ណៈខ្ពស់ក្នុងទសវត្សរ៍ឆ្នាំ 1920 ។ ពិធីជប់លៀងដ៏ប្រណីតនៅឯវិមានរបស់ Gatsby គឺជាផ្នែកកណ្តាលនៃរឿង ដោយមានតុដែលផ្ទុកដោយអាហារ និងស្រា តំណាងឱ្យភាពអួតអាង និងភាពទទេរនៃជីវិតអ្នកមាន។

រូបមន្តធ្វើឃាតនិងនំសូកូឡាដែលមានឈ្មោះគួរឱ្យចាប់អារម្មណ៍ "ការស្លាប់ឆ្ងាញ់" ។ រូបថត៖ NDR

អាហារនៅទីនេះមិនគ្រាន់តែជាការពេញចិត្តខាងសម្ភារៈប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែក៏ជានិមិត្តសញ្ញានៃភាពឥតប្រយោជន៍ និងការក្លែងបន្លំផងដែរ។ នៅក្នុង Little Women (Louisa May Alcott) អាហារមិនមែនគ្រាន់តែជាតម្រូវការសម្ភារៈប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែជានិមិត្តរូបនៃការថែទាំ សេចក្តីស្រឡាញ់ និងសេចក្តីសប្បុរស - អាហារពេលព្រឹកបុណ្យណូអែល ដែលបងប្អូនស្រីក្នុងខែមីនា នាំមកជូនដល់កញ្ញា Hummel និងកូនៗរបស់នាង ពិធីជប់លៀងដ៏សំបូរបែបនៃទួរគី ផ្លែព្រូនរលាយ ដែលជាអំណោយដ៏សំខាន់ដែលពួកគេទទួលបានសម្រាប់សេចក្តីសប្បុរសពីអ្នកជិតខាងរបស់ពួកគេគឺលោក Laurence ។

ភីហ្សាមិនត្រឹមតែជាមុខម្ហូបប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែក៏ជានិមិត្តរូបនៃភាពរីករាយ សេរីភាព ការតភ្ជាប់ជាមួយពិភពលោកតាមរយៈរសជាតិ និងវប្បធម៌នៃទីកន្លែងនីមួយៗដែលនាងទៅលេង និងរបៀបដែល Elizabeth រៀនស្រឡាញ់ខ្លួនឯងតាមរយៈបទពិសោធន៍ដ៏សាមញ្ញ ប៉ុន្តែមានអត្ថន័យនៅពេលដែលនាងរួចផុតពីអាហារសាឡាដដ៏គួរឱ្យធុញ ដើម្បីរក្សារាងកាយស្លីម និងជីវិតជាប់ឃុំនៅអាមេរិក។

តាមរយៈការទទួលស្គាល់ រៀបចំ និងរីករាយជាមួយមុខម្ហូបពីប្រលោមលោក អ្នកអានអាចចូលរួមជាមួយរឿងក្នុងវិធីថ្មី និងមានអត្ថន័យ។ ការឆ្លុះបញ្ចាំងលើអាហារទាំងនេះផ្តល់នូវការភ្ជាប់អារម្មណ៍ និងគួរឱ្យរំភើបចំពោះរឿងរ៉ាវ ដែលអនុញ្ញាតឱ្យអ្នកអានទទួលបានបទពិសោធន៍ផ្នែកតូចមួយនៃជីវិតរបស់តួអង្គ។ ភាពសាមញ្ញនៃមុខម្ហូបនៅក្នុងប្រលោមលោករបស់ Haruki Murakami ធ្វើឱ្យពួកគេចូលប្រើប្រាស់បានគ្រប់គ្នាដោយមិនគិតពីជំនាញធ្វើម្ហូបនោះទេ។ ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយ វាក៏មានមុខម្ហូបដ៏ឧឡារិក និងអាហារដ៏ឆ្ងាញ់ពិសា ដែលធ្វើឱ្យអ្នកអានចូលចិត្តអាហារប្រមូល និងពិសោធន៍។ នេះបាននាំឱ្យមានអត្ថបទ "បង្កើតឡើងវិញ" រូបមន្តឬសៀវភៅធ្វើម្ហូបដែលត្រូវបានបំផុសគំនិតដោយប្រលោមលោក។

Young បានបង្កើត "រូបមន្តជាង 100 ពីរឿងដែលនាងចូលចិត្ត" ពី Edmund's Turkish Delight នៅក្នុង CS Lewis's Chronicles of Narnia, pancakes in Pippi Longstocking (Astrid Lindgren) in the Edits on Children. The Guardian ដកស្រង់រូបមន្តអាហារបីពេលរបស់ Young ពីសៀវភៅ៖ អាហារពេលព្រឹកដ៏សាមញ្ញនៃស៊ុបមីសូពី Norwegian Wood អាហារថ្ងៃត្រង់របស់ spankopita នំខេកក្រិកដែលធ្វើពី Walnut ប៊ឺ ទឹកឃ្មុំ ស្ពៃ និងឈីស បំផុសគំនិតដោយ Hermaphrodite (Jeffrey Eugenides) និងអាហារពេលល្ងាចនៃខ្ទឹមបារាំងពី The End of the Greenham) (Gra) ។ វាក៏មានពិធីជប់លៀងអាហារពេលល្ងាចជាមួយនឹង "ក្រឡុកម៉ាម៉ាឡាដក្តៅៗដ៏អស្ចារ្យ" នៅក្នុង The Lion, the Witch, and the Wardrobe (The Chronicles of Narnia Part 2)។ Karen Pierce អ្នកនិពន្ធអាហារនៅទីក្រុងតូរ៉ុនតូ (កាណាដា) បាននិងកំពុងស្វែងរកយ៉ាងឧស្សាហ៍ស្វែងរករូបមន្តដែលលាក់កំបាំងនៅក្នុងស្នាដៃរបស់ម្ចាស់ក្សត្រី Agatha Christie ដែលជាអ្នកស៊ើបអង្កេត។ បន្ទាប់ពីបានសាកល្បង និងសំយោគរូបមន្តចំនួន 66 ពីរឿងរបស់អ្នកនិពន្ធដែលនាងចូលចិត្ត នាង Pierce បានបោះពុម្ភផ្សាយវានៅក្នុង Recipes for Murder: 66 Dishes That Celebrate the Mysteries of Agatha Christie កាលពីខែសីហាឆ្នាំមុន។ មុខម្ហូបមានចាប់ពីទសវត្សរ៍ឆ្នាំ 1920 ដល់ឆ្នាំ 1960 ហើយត្រូវបានគេដាក់ឈ្មោះដោយចេតនាដើម្បីបញ្ជាក់យ៉ាងច្បាស់ថារឿងមួយណាដែលពួកគេត្រូវបានបំផុសគំនិតដោយដូចជា "Fish and Chips at the Seven Dials Club" (Seven Dials Club) "Lemon squash on the Karnak" (Murder on the Nile) ។