(NLDO) - អង្គុយទំនេរ ដើរកាត់ "ដាយណាំញឹតថុងជី" និង "ដាយណាំញឹតថុង តូ" ខ្ញុំបានដឹងថាប្រទេសរបស់យើងមានទំហំប៉ុនណាក្នុងរជ្ជកាលស្តេច មិញម៉ាង។
ប្រទេសធំមួយ ដើម្បីធានាការអភិវឌ្ឍន៍ ត្រូវតែមានគោលនយោបាយអភិបាលកិច្ចល្អបំផុត។ ដើម្បីឱ្យមានអភិបាលកិច្ចល្អបំផុត ត្រូវតែមានការគ្រប់គ្រងល្អបំផុត។ ស្តេច Minh Mang បានធ្វើកំណែទម្រង់រដ្ឋបាលនៅឆ្នាំ 1831។ ជំនាន់ក្រោយបានវាយតម្លៃថាជាកំណែទម្រង់រដ្ឋបាលដ៏ល្អបំផុតមួយក្នុងចំណោមកំណែទម្រង់រដ្ឋបាលដ៏ល្អបំផុតពីរក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្រវៀតណាម។ កំណែទម្រង់ដំបូងគឺដោយស្តេច Le Thanh Tong ក្នុងឆ្នាំ ១៤៦៦។
ការដាក់ឈ្មោះអង្គភាពរដ្ឋបាលថ្មីក្រោយការច្របាច់បញ្ចូលគ្នាបានទាក់ទាញការចាប់អារម្មណ៍ពីសាធារណជនជាខ្លាំង។ រូបថត៖ ហ៊ុយ ហុង
ក្នុងអំឡុងពេលកំណែទម្រង់ ក្រោយពីការរៀបចំរដ្ឋាភិបាលកណ្តាលឡើងវិញ ស្ដេច Minh Mang បានរៀបចំរដ្ឋាភិបាលមូលដ្ឋានឡើងវិញ។ ប្រទេសទាំងមូលត្រូវបានបែងចែកទៅជាខេត្តចំនួន 30 និងខេត្ត Thua Thien មួយដើម្បីគ្រប់គ្រងតំបន់រាជធានី។ Bac Ky មាន 13 ខេត្ត, Trung Ky មាន 11 ខេត្ត និងខេត្តមួយ ហើយ Nam Ky មាន 6 ខេត្ត។ អង្គភាពរដ្ឋបាលខេត្តក្នុងប្រទេសយើងមានតាំងពីថ្ងៃនោះមក។
នៅឆ្នាំ 1858 បារាំងបានបាញ់ជាលើកដំបូងដើម្បីឈ្លានពានប្រទេសរបស់យើង។ ចាប់ពីថ្ងៃនោះមក បារាំងបានបង្ខំរាជវង្សង្វៀន ឱ្យចុះហត្ថលេខាលើសន្ធិសញ្ញាជាច្រើន ដើម្បីលក់ប្រទេសរបស់យើងឱ្យបារាំងបន្តិចម្តងៗ។ ចុងក្រោយគឺសន្ធិសញ្ញាប៉ាតេណូត្រឆ្នាំ១៨៨៤។ យោងតាមសន្ធិសញ្ញាកូសាំងស៊ីនជាអាណានិគម បាកគីជាអាណាព្យាបាល ហើយទ្រុងគីជាតំបន់ស្វយ័ត។
ខេត្តកូសាំងស៊ីនទាំងប្រាំមួយត្រូវបានបារាំងបែងចែកជាច្រើនខេត្តតាមបទប្បញ្ញត្តិរបស់បារាំង។
វៀតណាមកណ្តាលជាតំបន់ស្វយ័ត ដូច្នេះបារាំងមិនជ្រៀតជ្រែកច្រើនទេ ខេត្តនានានៅដដែល មានតែកាត់ផ្នែកជាច្រើននៃខេត្ត Thanh Hoa, Nghe An, Ha Tinh, Quang Binh, Quang Tri ទៅកាន់ប្រទេសផ្សេងៗ យោងតាមក្រិត្យស្តីពីផែនការព្រំដែននៃប្រទេសទាំងបីរបស់អគ្គទេសាភិបាលឥណ្ឌូចិន និងបំប្លែងខេត្ត Ninh Thuan នៃខេត្ត Binh Thuan ទៅជាខេត្ត Ninh Thuan។
ដីបាក់គីមានការរំខានខ្លាំងជាងគេ។ នេះជាទឹកដីដែលមានការបះបោរជាច្រើននៃគ្រប់ក្រុមជនជាតិភាគតិចប្រឆាំងនឹងអាណានិគមនិយមបារាំង ទាំង Kinh និងប្រជាជនភ្នំ ដូចជាការបះបោររបស់ Hoang Hoa Tham, Doc Ngu, Doc Tit... ដូច្នេះហើយដំបូងឡើយបារាំងបានប្រើ រដ្ឋាភិបាលយោធា ដើម្បីគ្រប់គ្រងដោយបង្កើតក្រុមយោធាចំនួន 5 ។ ក្រោយពីធ្វើចលនាប្រឆាំងបានស្ងប់ហើយ គេចាប់ផ្ដើមបែកខេត្ត។ ដោយប្រើគោលនយោបាយ«បែងចែកនិងការគ្រប់គ្រង» ពួកគេបានបែងចែកខេត្តទាំង១៣របស់បាកគីជាជាង៣០ខេត្ត។ នៅចំណុចមួយ លោក Nguyen Khuyen បានរាប់ដល់ទៅ 36 ខេត្ត ដោយបានសម្តែងក្នុងសារអបអរសាទរម្តាយរបស់គាត់ Tay Tu Hong៖
«មានរោងកឋិន និងអាសនៈធូបថ្វាយព្រះមហាក្សត្រ កេរ្តិ៍ឈ្មោះរបស់នាងល្បីដល់៣៦ខេត្ត»។ គាត់ចង់និយាយពីកិត្តិនាមរបស់ម្តាយលោកខាងលិចទូទាំងស្រុកបាគីនាពេលនោះ។
ការបែងចែកខេត្តបាក់គីទៅជាខេត្តជាង 30 ក្នុងពេលតែមួយ ជៀសមិនរួចនាំទៅរកភាពមិនគ្រប់គ្រាន់ ការដាក់ឈ្មោះ និងអាជ្ញាកណ្តាលក្នុងការដាក់ឈ្មោះ។ នៅពេលនោះ មានឈ្មោះខេត្តដែលគួរឱ្យអស់សំណើចខ្លះដែលត្រូវផ្លាស់ប្តូរនៅពេលក្រោយ ប៉ុន្តែក៏មានឈ្មោះដែលនៅតែប្រើរហូតដល់សព្វថ្ងៃ។ បារាំងនៅសម័យនោះមានរបៀបដាក់ឈ្មោះតាមកន្លែងដែលប្រមុខខេត្តតាំងនៅ។
នៅឆ្នាំ 1896 នៅពេលដែលទីក្រុងខាងក្នុង នៃទីក្រុងហាណូយ និងតំបន់ជុំវិញនោះក្លាយជាសម្បទានរបស់បារាំង បារាំងបានសម្រេចចិត្តផ្លាស់ប្តូរស្ថាប័នគ្រប់គ្រងនៃផ្នែកដែលនៅសល់នៃខេត្តហាណូយចាស់ទៅភូមិ Do ក្នុងស្រុក Thanh Oai ។ ភូមិនេះមានស្ពានប្រក់ក្បឿងដ៏ស្រស់ស្អាតឆ្លងកាត់ទន្លេ Nhue ។ ប្រជាជនហៅវាថាស្ពាន Do ។ ទីស្នាក់ការខេត្តមានទីតាំងនៅជាប់នឹងស្ពាន Do ដូច្នេះបារាំងបានដាក់ឈ្មោះដីដែលនៅសេសសល់នៃខេត្តហាណូយចាស់ថា ខេត្ត Cau Do! ក្រោយមក អភិបាលខេត្ត Cau Do ដែលចេះដឹងបានស្នើសុំប្តូរខេត្ត Ha Dong វិញ!
ឈ្មោះខេត្ត Hoa Binh ចាស់ក៏គួរឱ្យអស់សំណើចដែរ។ បារាំងរកឃើញខេត្ត Hung Hoa ធំពេក ដូច្នេះគេត្រូវបែងចែកជាខេត្តជាច្រើន។ នៅពេលធ្វើការស្ទង់មតិ ពួកគេបានរកឃើញថា ស្រុកជាច្រើននៃខេត្តភាគច្រើនជាជនជាតិ Muong ហើយ Lac Son និង Lac Thuy នៃខេត្ត Ninh Binh ក៏ជាជនជាតិ Muong ផងដែរ។ ពួកគេបានសម្រេចចិត្តរួមបញ្ចូលតំបន់ទាំងនេះដើម្បីបង្កើតជាខេត្តថ្មីមួយឈ្មោះថាខេត្ត Muong ។ ក្រោយមកសាលាខេត្តតាំងនៅផ្សារជោរ។ ដើម្បីឲ្យស្របនឹងការដាក់ឈ្មោះទូទៅ ខេត្តនេះត្រូវបានប្តូរឈ្មោះមកជាខេត្តចូបូ។ រាជធានីខេត្តស្ថិតនៅទីប្រជុំជនភ្នំដាច់ស្រយាលមួយ ហើយត្រូវបានវាយប្រហារដោយពួកឧទ្ទាម ដុក ទិត ដែលបានកាន់កាប់ការិយាល័យខេត្ត និងបានសម្លាប់ឯកអគ្គរដ្ឋទូតរងបារាំង។ រដ្ឋាភិបាលបារាំងត្រូវផ្លាស់ទីស្នាក់ការខេត្តចុះទៅឃុំ Hoa Binh ដែលមានចម្ងាយប្រហែល ៣០ គីឡូម៉ែត្រ។ ឈ្មោះ Hoa Binh មានតាំងពីពេលនោះមក។ សំណាងហើយ ដែល Hoa Binh ជាឈ្មោះដ៏ស្រស់ស្អាត ដូច្នេះមិនត្រូវបានផ្លាស់ប្តូរ!
ឈ្មោះខេត្ត Lao Cai ក៏ជាបញ្ហាដែលត្រូវពិភាក្សាច្រើនដែរ។ រហូតមកដល់ពេលនេះ មានអ្នកខ្លះថា លាវ កៃ ខ្លះហៅថា លាវ កៃ ខ្លះថា ឡាវ កៃ ឬ ឡាវ កៃ។ មូលហេតុក៏ដោយសារប្រភពដើមនៃឈ្មោះ!
ខេត្ត Lao Cai ក្នុងសម័យបារាំងគឺជាផ្នែកមួយនៃខេត្ត Quy Hoa និងខេត្ត An Tay នៃខេត្ត Hung Hoa ក្នុងសម័យ Minh Mang ។ បារាំងយល់ឃើញថានេះជាទឹកដីដ៏សំខាន់ ដូច្នេះគេបានបង្កើតកម្លាំងយោធាលាតសន្ធឹងតាមព្រំដែនពីស៊ីម៉ាកៃដល់ផុងថូ។ ក្រោយស្ថានការណ៍មានស្ថិរភាព វាត្រូវបានអរិយធម៌ ហើយប្តូរឈ្មោះជាខេត្តឡាវកៃ (Lao Cai, Lao Kay, Lao Kay)។
ឈ្មោះនេះបានមកពីសង្កាត់ដែលបង្កើតឡើងដោយជនអន្តោប្រវេសន៍ចិននៅចំនុចប្រសព្វនៃទន្លេក្រហម និងទន្លេ Nam Thi ក្នុងទឹកដី Dai Viet ។ មិនយូរប៉ុន្មាន ជនជាតិវៀតណាម តាយ និងណឹងមួយចំនួនក៏បានធ្វើចំណាកស្រុក និងបង្កើតទីផ្សារពាណិជ្ជកម្មមួយនៅចម្ងាយពីរបីគីឡូម៉ែត្រពីទន្លេក្រហម។ ប្រជាជនភាគច្រើននៅក្នុងសង្កាត់នៅប្រសព្វ Nam Thi បាននិយាយគ្រាមភាសា Quan Hoa ដោយអួតថាពួកគេជាអ្នកស្រុកដំបូងគេនៃសង្កាត់ ដោយហៅខ្លួនឯងថាទីក្រុងចាស់ (នៅចិន-វៀតណាម ទីក្រុងចាស់)។ អ្នកស្រុកក្នុងសង្កាត់ដែលបានបង្កើតឡើងក្រោយមកគឺក្រុងថ្មី ទីប្រជុំជនថ្មីដែលបានមកពីឈ្មោះ Pho Moi ។
ពាក្យ "លាវណៃ" ត្រូវបានបញ្ចេញជាភាសាក្វាន់ហ្វា តៃណុង ភាសាម៉ុង ហើយក្លាយទៅជាភាសាឡាវ Cai និងបំរែបំរួលផ្សេងៗទៀតដូចខាងលើ។ នៅពេលដែលតំបន់យោធាត្រូវបានបង្កើតឡើង និងប្តូរទៅជាខេត្តមួយ រាជធានីខេត្តស្ថិតនៅភូមិចាស់ ដូច្នេះឈ្មោះខេត្តក៏ត្រូវបានហៅតាមភូមិចាស់គឺខេត្ត Lao Cai (Lao Cai, Lao Kay, Lao Kay, Lao Nhai)។ ឈ្មោះនោះត្រូវបានគេប្រើដើម្បីហៅតំបន់ព្រំដែនដ៏ធំមួយដែលបុព្វបុរសរបស់យើងមានឈ្មោះដ៏ស្រស់ស្អាត និងមានអត្ថន័យសម្រាប់។ ឈ្មោះដែលបារាំងបានឲ្យគឺសមត្រឹមតែដាក់ឈ្មោះសង្កាត់ ឬក្រុងប៉ុណ្ណោះ។
អ្វីទៅជាការដាក់ឈ្មោះតាមអំពើចិត្តតាមអំពើចិត្ត និងតាមអំពើចិត្តរបស់ជនជាតិបារាំង។
វិធីសាស្ត្រដាក់ឈ្មោះនោះ ក៏ត្រូវបានបារាំងយកមកអនុវត្តផងដែរ ចំពោះខេត្តជាច្រើនទៀតនៅខាងជើង និងខាងត្បូងចាស់! ឈ្មោះជាច្រើននៅតែត្រូវបានប្រើសព្វថ្ងៃនេះ។
រដ្ឋរបស់យើងកំពុងអនុវត្តកំណែទម្រង់រដ្ឋបាលដ៏អស្ចារ្យពិតប្រាកដ ដើម្បីបើកសករាជថ្មីសម្រាប់វៀតណាម ដែលជាសម័យកាលថ្មីនៃការអភិវឌ្ឍន៍ជាតិ។ សង្ឃឹមថាប្រវត្តិសាស្ត្រនឹងកត់ត្រានេះជាកំណែទម្រង់រដ្ឋបាលជោគជ័យលើកទីបីនៅវៀតណាម។ សង្ឃឹមថាឈ្មោះខេត្តថ្មីនឹងអាចមរតកប្រពៃណីជាតិ មរតកវប្បធម៌ដូនតា បំបាត់ចោលនូវសំណល់មិនសមរម្យពីសម័យអាណានិគម និងបង្ហាញពីស្មារតីកើនឡើងនៃយុគសម័យថ្មី!
ទន្ទឹងរង់ចាំយុគសម័យថ្មី។
ប្រភព៖ https://nld.com.vn/dat-ten-tinh-o-ta-xua-va-nay-196250327183351058.htm
Kommentar (0)