เกี่ยวกับการรับประทานสลัดขนุน

ย้อนกลับไปในชนบท สวมกางเกงขาสั้น สวมหมวก เท้าเปล่า เด็กทุกคนรู้จักสลัดขนุนเป็นอย่างดี เติบโตและทำงานหนักในต่างแดน บางครั้งเมื่อรู้สึกโหยหา ภาพของสลัดขนุนก็หวนกลับมาเหมือนอาหารจานหนึ่งจากแดนไกล และฉันก็ได้พบมันอีกครั้ง แน่นอนว่ามันเป็นเพียงรสชาติที่ค้างอยู่ในคอ แต่มันเป็นกลิ่นที่ชวนให้คิดถึง ยิ่งคิดถึงมากเท่าไหร่ ฉันก็ยิ่งรอคอยวันที่จะได้กลับไปลิ้มรสจิตวิญญาณของบ้านเกิด ไม่น่าแปลกใจเลยที่ทันทีที่ฉันวางกระเป๋าเป้ลง หลังจากที่แม่ถามเรื่องงานไปสองสามข้อ เด็กน้อยก็พูดเข้าประเด็นทันทีว่า แม่ครับ งานก็โอเค ส่วนเรื่องอาหาร ผมอยากกินสลัดขนุน

สลัดขนุน

ขนุนเป็นไม้ที่ได้รับความนิยมปลูกกันในชนบทภาคกลาง แน่นอนว่ามีสวนขนุนมากมาย ขนุนที่ปลูกในสวน ข้างบ่อน้ำ และต้นขนุนก็เขียวขจีและออกผลดก จำได้ว่าตอนเด็กๆ อยากกินสลัดขนุน แม่บอกให้กิน ต้อง...กลิ้งบนต้นขนุน ฉันกับพี่สาวไปที่สวนหลังบ้านแล้วกดลูกขนุนเพื่อเก็บ แม่หัวเราะแล้วอธิบายว่ามันไม่มีประโยชน์อะไร เพราะมันเกิดจากเกสรตัวเมีย มันมีรสขมฝาด ร่วงหล่นบนต้นไม่นาน หลังจากนั้นฉันก็ได้เรียนรู้ว่าขนุนอ่อนได้รับการผสมเกสรจากเกสรตัวเมีย ผลมีขนาดเล็กแต่หยาบ หนามบางและเรียบ ทำให้อร่อยเมื่อนำมาผสมกัน นอกจากอาหารหลากหลายแล้ว ขนุนอ่อนยังใช้ต้มปลาและต้มซุปได้อีกด้วย ยิ่งไปกว่านั้น ขนุนอ่อนยังเข้ากันได้ดีกับวุ้นเส้นและน้ำปลา ทำให้ลื่นมาก

ถึงแม้ว่าคนทั้งละแวกบ้านจะทำขนุนผสมกุ้ง หมูสามชั้น หูหมู ฯลฯ แต่แม่ของฉันยังคง "ซื่อสัตย์" ต่อต้นตำรับ นั่นคือขนุนอ่อนต้ม หั่นเป็นชิ้น คลุกเคล้ากับน้ำปลา มะนาว น้ำตาล พริก กระเทียม ถั่วลิสง และผักชีเล็กน้อย แม่ของฉันบอกว่ากลิ่นของขนุนอ่อนกลบกลิ่นของขนุนอ่อนได้หมดสิ้น ช่างน่าเสียดายจริง ๆ ค่ะ ในมื้ออาหารของครอบครัวฉัน ไม่ว่าจะเป็นเมนูไหน ขนุนผสมธรรมดา ๆ ก็ยังคงเป็นตัวเอก มีตะเกียบมาขอกินจากทุกทิศทุกทางเสมอ เมื่อฉันเบื่อข้าว แค่ตักขนุนผสมแป้งกรอบขึ้นมาก็อร่อยแล้ว

ผมติดสลัดขนุนมาตั้งแต่เด็ก เรียกได้ว่าวัยเด็กของเด็กตะกละคนนี้กินแต่สลัดขนุน อาหารพื้นบ้านนั้นไม่อาจแยกออกจากความทรงจำในชนบทได้ ต้นขนุนเก่าแก่ที่กิ่งก้านและใบเขียวชอุ่มคือ โลก แห่งบทกวี...

ที่มา: https://thanhnien.vn/ve-an-mit-tron-185241010173720796.htm