เรื่องราวของ Xuan Pha ส่องประกายบนมรดกทางวัฒนธรรมของดินแดน Thanh

การแสดง Xuan Pha ซึ่งตั้งอยู่ในดินแดน Tho Xuan ที่มีประเพณีทางประวัติศาสตร์อันยาวนาน เป็นแหล่งกำเนิดของการลุกฮือที่มีชื่อเสียงของ Lam Son ได้กลายมาเป็นส่วนสำคัญของกระแสวัฒนธรรมแห่งชาติ ตามรายงานของนักวิจัย ละคร นี้ ปรากฏขึ้นในสมัยราชวงศ์ Dinh (968 - 980) และเจริญรุ่งเรืองในสมัยราชวงศ์ Le ยุคแรก ละคร Xuan Pha โดดเด่นด้วยการเต้นรำพื้นเมือง 5 ประเภทที่เป็นสัญลักษณ์ของ "ประเทศเพื่อนบ้านทั้ง 5 ประเทศที่ส่งเครื่องบรรณาการ" ได้แก่ Hoa Lang (อาณาจักร Goryeo), Tu Huan (Luc Hon Nhung), Ai Lao (ชาวไทย - ลาว), Ngo Quoc (ประเทศโบราณในจีน) และ Chiem Thanh (ชาว Champa) การเต้นรำแต่ละประเภทไม่เพียงแต่แสดงถึงเทคนิคทางศิลปะและสุนทรียศาสตร์เท่านั้น แต่ยังถ่ายทอดเรื่องราวทางวัฒนธรรมและประวัติศาสตร์ผ่านเครื่องแต่งกายและการเคลื่อนไหวในการแสดงอีกด้วย

ทุกปี ตั้งแต่วันที่ 10 ถึงวันที่ 12 ของเดือนจันทรคติที่สอง ละคร Xuan Pha จะถูกจัดแสดงขึ้นใหม่ในซากโบราณสถานของวัด Xuan Pha ซึ่งกลายเป็นเทศกาลพิเศษของดินแดน Tho Xuan ช่างฝีมือในหมู่บ้านจะผลัดกันแสดงละคร ตั้งแต่ความงามอันลึกลับและงดงามของละคร Champa ความงามที่แยบยลของละคร Tu Huan ไปจนถึงความนุ่มนวลและความแข็งแกร่งของละคร Ai Lao ละคร Xuan Pha ถือเป็นจุดสูงสุดของการผสมผสานระหว่างการเต้นรำของราชวงศ์และศิลปะการแสดงพื้นบ้าน ละคร Xuan Pha แสดงให้เห็นถึงสุนทรียศาสตร์และจิตวิญญาณสร้างสรรค์ของชาวเวียดนามได้อย่างชัดเจน ตลอดหลายพันปีที่ผ่านมา มรดกนี้ยังคงความน่าดึงดูดใจและยังคงเป็นสัญลักษณ์ทางวัฒนธรรมที่เป็นเอกลักษณ์ของชาติ ละคร Xuan Pha เต็มไปด้วยสัญลักษณ์ของศิลปะการแสดงที่ผสมผสานระหว่างราชสำนักและชาวเวียดนาม การเต้นรำอันเป็นเอกลักษณ์มีความซับซ้อนและลึกลับ เปล่งประกายแวววาว สะท้อนแนวคิดด้านสุนทรียศาสตร์ของชาติอย่างลึกซึ้ง ขณะเดียวกันก็แสดงถึงจิตวิญญาณที่เรียบง่ายและสร้างสรรค์ของชาวนา

ช่างฝีมือจากหมู่บ้าน Doai ชุมชน Xuan Truong (Tho Xuan - Thanh Hoa) ได้สร้างสรรค์การเต้นรำแบบ Champa ขึ้นมาใหม่ด้วยภาพที่สดใสและไม่เหมือนใคร เครื่องแต่งกายของขุนนางทำจากผ้าไหมย้อมแดง เสื้อของกองทัพทำจากถั่ว ออกแบบอย่างพิถีพิถัน ขุนนางและกองทัพของเขาสวมผ้าพันคอสี่เหลี่ยมสีแดง สวมเสื้อคอปกโปง และคอปกเสียมพันรอบร่างกาย สร้างรูปลักษณ์ที่สง่างามและงดงาม

ระหว่างการเต้นรำ องค์ราชาจะกล่าวคำถวายพระพรอย่างเคร่งขรึม โดยมีรูปปั้น 2 ตัวจุดธูปอย่างนอบน้อม ประกอบกับจังหวะการเต้นรำของทหารที่สวมหน้ากากไม้รูปร่างประหลาด การเคลื่อนไหวในการเต้นรำทำให้ระลึกถึงท่วงท่าของรูปปั้นโบราณ ซึ่งเป็นลักษณะเฉพาะของวัฒนธรรมชาวจำปา

ช่างฝีมือจากหมู่บ้าน Thuong ในเขต Xuan Truong (Tho Xuan - Thanh Hoa) นำเสนอการแสดงที่มีชีวิตชีวาผ่านการเต้นรำ Hoa Lang การแสดงดังกล่าวมีตัวละคร เช่น ปู่ หลานชาย ย่า และทหารสิบนาย โดยแต่ละคนสวมเครื่องแต่งกายประจำเผ่า

เครื่องแต่งกายของตัวละครที่แสดงละครฮัวลางประกอบด้วยชุดยาว หมวกหนังวัวทรงสูง พัดในมือซ้ายและพายในมือขวา โดยเฉพาะตัวละครที่สวมหน้ากากหนังวัวที่ทาสีขาว มีดวงตาประดับขนนกยูง หมวกของขุนนางแกะสลักเป็นรูปมังกรอย่างประณีต ในขณะที่หมวกของทหารมีลวดลายพระจันทร์ ทำให้ดูสง่างามและเป็นเอกลักษณ์ทางวัฒนธรรมแบบดั้งเดิม

ศิลปินแสดงละครฮัวลาง

ตามคำบอกเล่าของช่างฝีมือในชุมชนซวนจวง ในละคร 5 เรื่องของซวนฟ่า ละครแต่ละเรื่องจะมีเครื่องแต่งกายสีเฉพาะของตัวเอง ในละครฮวาหลาง ช่างฝีมือจะสวมเสื้อสีน้ำเงินกรมท่า ในละครเจียมถัน เครื่องแต่งกายส่วนใหญ่จะเป็นสีแดง ในขณะเดียวกัน ละคร Luc Hon จะแสดงโดยสวมเสื้อสีน้ำเงินคราม ละคร Ngo Quoc จะแสดงโดยสวมชุดสีน้ำเงินคราม ส่วนละคร Ai Lao จะแสดงโดยสวมกางเกงขายาว เสื้อเบลาส์สีขาว กางเกงเลกกิ้งสีน้ำเงินคราม และผ้าไหมลาวที่ทอด้วยลวดลายลาวซึ่งจับจีบจากไหล่ขวาไปจนสะโพกซ้าย ทำให้การแสดงแต่ละครั้งมีความงดงามไม่ซ้ำใคร

เกมลาว

การเต้นรำไอลาวแสดงโดยช่างฝีมือจากหมู่บ้านเยน ตำบลซวนจวง (Tho Xuan - Thanh Hoa) ในรูปแบบที่มีชีวิตชีวาและน่าดึงดูด การแสดงประกอบด้วยทหาร 10 นาย ช้าง และเสือ ซึ่งทั้งหมดแสดงประสานกันอย่างกลมกลืนกับเสียงขลุ่ยไม้ไผ่ที่ถูกตีอย่างต่อเนื่อง การเคลื่อนไหวในการเต้นรำไม่เพียงแต่เป็นสัญลักษณ์ของพลังแห่งการล่าสัตว์เท่านั้น แต่ยังแสดงถึงความสง่างามและความนุ่มนวลทางศิลปะอีกด้วย

ในการเต้นรำ เจ้าเมืองจะสวมหมวกที่มีปีกคล้ายแมลงปอและเสื้อคลุมซึ่งแสดงออกถึงความสง่างาม ทหารจะสวมหมวกที่ทำจากรากต้นไทรพันรอบไหล่ สวมกางเกงเลกกิ้ง และถือไม้ไผ่ พวกเขาเรียงแถวกันเป็นสองแถว ทำท่าทางเลียนแบบฉากการล่าสัตว์และเก็บของป่า สะท้อนให้เห็นวัฒนธรรมอันเป็นเอกลักษณ์และอุดมสมบูรณ์ของดินแดนแห่งนี้ได้อย่างชัดเจน

การเต้นรำแห่งอาณาจักรอู่

ช่างฝีมือจากหมู่บ้านด่ง ชุมชนซวนจวง (Tho Xuan - Thanh Hoa) ได้แสดงการเต้นรำของโงก๊วกอย่างมีเสน่ห์และมีคุณค่าทางศิลปะ การแสดงประกอบด้วยตัวละครนางฟ้า 2 คน เจ้าหญิง 1 คน และทหาร 10 นาย ซึ่งทุกคนสวมหมวกทหาร เสื้อเชิ้ตสีน้ำเงิน และถือไม้พาย ส่วนการแสดงเปิดเรื่องจะนำโดยตัวละครประกอบ เช่น พ่อค้ายา พ่อค้าขนม และนักธรณีวิทยา โดยแต่ละคนจะแสดงการเต้นรำที่มีชีวิตชีวา จากนั้นเวทีจะมอบให้กับนางฟ้า เจ้าหญิง และทหาร สร้างบรรยากาศที่เคร่งขรึมและมีสีสัน

การแสดงของโงก๊วกจบลงด้วยการเต้นรำบนเรือและเนื้อเพลงที่ไพเราะและติดหู: ลมพัดใบเรือออกสู่ท้องทะเล/ เขาหวนคืนสู่ภาคเหนือ ฉันหวนคืนสู่อันนาม/ ที่ใดก็ตามที่ฝนตก ฟ้าแลบก็ผ่าลงมา/ ฝนตกไปทั่วหล้างถัน เมฆสีฟ้านับพันก้อนลอยกระพริบ

ช่างฝีมือจากหมู่บ้าน Trung ตำบล Xuan Truong (Tho Xuan - Thanh Hoa) แสดงการเต้นรำ Tu Huan (Luc Hon Nhung) ด้วยความมีชีวิตชีวาและเป็นเอกลักษณ์

  บทละคร Tu Huan นำเสนอภาพคุณย่าทวด แม่ และลูกๆ อีก 10 คน ที่มีฟัน 5 คู่ ตั้งแต่เด็กจนถึงผู้สูงอายุ มีฟัน 1, 2... 5 ซี่ หมวกสานไม้ไผ่กลับหัวมีแถบไม้ไผ่ทำให้ผมเป็นสีขาว สวมบนผ้าสี่เหลี่ยมสีแดงคลุมศีรษะ เมื่อได้ยินเสียงกลองตี ปู่ทวดคนรับใช้ข้างๆ ถือพัด เดินวนรอบลานวัด 2 รอบ โค้งคำนับและทักทาย ส่วนแม่ตีฉาบและเต้นรำตามจังหวะ 3 ต่อ 3 ใกล้กับแท่นบูชา คุกเข่าและโค้งคำนับ

เมื่อกลองตี เด็ก 10 คนที่แสดงละครตู่ฮวนจะแยกกันเป็นคู่ โดยเดินไปข้างหน้าและถอยหลังตามการเต้นของแม่ ส่วนแม่จะตีฉาบ เต้นตามจังหวะสามรอบใกล้แท่นบูชา และคุกเข่าลงเพื่อบูชาตามพิธีกรรม การประสานกันอย่างกลมกลืนและเนื้อหาที่ลึกซึ้งของละครสร้างการแสดงที่เต็มไปด้วยอารมณ์ ซึ่งชวนให้นึกถึงความงามอันเป็นเอกลักษณ์ของวัฒนธรรมพื้นบ้านของชาติ

ศิลปินแสดงละครซวนฟา

รอยประทับทางศิลปะเปล่งประกายอย่างสดใสผ่านการเต้น Xuan Pha แต่ละครั้ง การเต้น Xuan Pha ไม่เพียงแต่เป็นรูปแบบการแสดงเท่านั้น แต่ยังเป็นผลงานชิ้นเอกทางศิลปะอีกด้วย โดยที่ความเคร่งขรึมของการเต้นของราชวงศ์และความเรียบง่ายและอิสระของการเต้นพื้นบ้านมาบรรจบกัน นี่คือการตกผลึกของพรสวรรค์ด้านความคิดสร้างสรรค์ ความภาคภูมิใจในชาติ และความลึกซึ้งทางประวัติศาสตร์ นำมาซึ่งเสน่ห์เฉพาะตัวที่ก้าวข้ามขีดจำกัดของพื้นที่และเวลา

การเต้นรำแต่ละชุดใน Xuan Pha เปรียบเสมือนภาพที่ชัดเจนซึ่งสะท้อนถึงฉาก การทูต และวัฒนธรรมที่หลากหลายระหว่าง Dai Co Viet และประเทศเพื่อนบ้าน การเต้นรำเหล่านี้ไม่เพียงแต่เป็นการเคลื่อนไหวทางศิลปะที่เรียบง่ายเท่านั้น แต่ยังถ่ายทอดเรื่องราวของความสามัคคี ความสามัคคี และการแลกเปลี่ยนทางวัฒนธรรม แสดงให้เห็นถึงสติปัญญาและความสามารถของชาวเวียดนาม ด้วยดนตรีที่มีชีวิตชีวา เครื่องแต่งกายที่ประณีต และการเคลื่อนไหวการเต้นรำที่สง่างาม Xuan Pha วาดภาพโลกที่ทั้งเคร่งขรึมและลึกลับ แต่ก็มีชีวิตชีวาและสดใส การเต้นรำแต่ละชุด เสียงแต่ละเสียงมีความหมายที่ลึกซึ้ง กระตุ้นความภาคภูมิใจและความรักต่อบ้านเกิด ดังนั้น Xuan Pha จึงไม่เพียงแต่เป็นมรดกทางวัฒนธรรมที่จับต้องไม่ได้อันล้ำค่าของเวียดนามเท่านั้น แต่ยังเป็นสัญลักษณ์แห่งความยืนยาวของศิลปะพื้นบ้าน สมบัติล้ำค่าที่สมควรได้รับการอนุรักษ์และยกย่องบนแผนที่วัฒนธรรมโลกอีกด้วย แหล่งที่มา: https://dangcongsan.vn/multimedia/mega-story/tich-tro-xuan-pha-toa-sang-di-san-van-hoa-xu-thanh-687432.html