คุณ Tran Thi Que (อายุ 50 ปี อยู่ที่ ฮานอย ทำงานที่หน่วยงานของรัฐ) เล่าว่าเธอป่วยหนักและต้องหยุดงานเป็นเวลานานเพื่อเข้ารับการรักษา ก่อนหน้านี้เธอหยุดงานเกือบ 20 วัน ปัจจุบัน เนื่องจากสุขภาพของเธอทรุดลง เธอจึงวางแผนที่จะหยุดงานนานขึ้น

นางสาวเกวสงสัยว่า ตามกฎหมายแล้ววันลาป่วยคิดอย่างไร และวันลาสูงสุดต่อปีคือเท่าไร?

เกี่ยวกับคำถามของคุณเกว ทนายความเดียป นัง บิญ หัวหน้าสำนักงานกฎหมายติญทองลวต กล่าวว่า มาตรา 26 แห่งพระราชบัญญัติประกันสังคม พ.ศ. 2557 (มีผลบังคับใช้จนถึงวันที่ 1 กรกฎาคม พ.ศ. 2568) กำหนดระยะเวลาลาป่วยสูงสุดใน 1 ปี สำหรับลูกจ้างที่มีจำนวนวันทำงานตั้งแต่ 30 ถึง 70 วันทำงานต่อปี โดยเฉพาะอย่างยิ่งในกรณีที่เป็นโรคที่อยู่ในบัญชีรายชื่อโรคที่ต้องรักษาระยะยาว ระยะเวลาลาป่วยอาจยาวนานขึ้น หรืออาจเท่ากับระยะเวลาการได้รับเงินประกันสังคมก็ได้

กฎหมายปัจจุบันไม่ได้จำกัดการลาป่วยภายใน 1 เดือน แต่พนักงานที่ลาป่วยจะต้องแน่ใจว่าการลาป่วยรวมภายใน 1 ปีจะไม่เกินจำนวนวันตามที่กำหนดไว้ด้านล่าง:

พนักงานที่ทำงานภายใต้เงื่อนไขปกติ: รับวันหยุดสูงสุด 30 วันทำการ หากได้ชำระเงินประกันมาเป็นเวลาน้อยกว่า 15 ปี รับวันหยุดสูงสุด 40 วันทำการ หากได้ชำระเงินประกันมาเป็นเวลา 15 ปีแต่ไม่เกิน 30 ปี รับวันหยุดสูงสุด 60 วันทำการ หากได้ชำระเงินประกันมาเป็นเวลา 30 ปีขึ้นไป

ท่าเฒ่าประกันสังคม (6).jpg
ตั้งแต่วันที่ 1 กรกฎาคมเป็นต้นไป พนักงานที่ป่วยเรื้อรังสามารถลาป่วยได้สูงสุด 30-70 วันต่อปี ภาพประกอบ: Thach Thao

ลูกจ้างที่ทำงานในอาชีพหรืองานที่ยากลำบาก เป็นพิษ อันตราย หรือทำงานหนัก เป็นพิษ อันตรายเป็นพิเศษ หรือทำงานในสถานที่ที่ได้รับเงินช่วยเหลือตามภูมิภาค 0.7 ขึ้นไป: ให้หยุดงานได้สูงสุด 40 วันทำงาน หากจ่ายเงินประกันมาน้อยกว่า 15 ปี ให้หยุดงานได้สูงสุด 50 วันทำงาน หากจ่ายเงินประกันมา 15 ปี แต่ไม่ถึง 30 ปี ให้หยุดงานได้สูงสุด 70 วันทำงาน หากจ่ายเงินประกันมา 30 ปีขึ้นไป

พนักงานที่เจ็บป่วยและต้องได้รับการรักษาพยาบาลระยะยาว : มีสิทธิ์ลาพักร้อนสูงสุด 180 วัน ซึ่งรวมถึงวันหยุดนักขัตฤกษ์ วันตรุษ และวันหยุดประจำสัปดาห์ หากยังคงต้องเข้ารับการรักษาพยาบาลหลังจากครบกำหนด 180 วัน มีสิทธิ์ลาพักร้อนเพิ่มเติมได้จนถึงระยะเวลาที่สมทบประกันสังคม

เวลาที่พนักงานลาป่วยยังถือเป็นเวลาทำงานและนับรวมเป็นวันลาพักร้อนประจำปีของพนักงาน โดยที่วันลาป่วยสะสมต้องไม่เกิน 2 เดือนใน 1 ปี

อย่างไรก็ตาม ตามกฎหมายประกันสังคม พ.ศ. 2567 ที่มีผลบังคับใช้ตั้งแต่วันที่ 1 กรกฎาคม เป็นต้นไป ลูกจ้างที่ป่วยเป็นเวลานานจะไม่มีสิทธิ์ลาป่วยครบ 180 วันเหมือนเดิมอีกต่อไป

ทั้งนี้ ลูกจ้างที่ป่วยเรื้อรังสามารถลาป่วยได้สูงสุดปีละ 30-70 วัน ขึ้นอยู่กับสภาพการทำงานของแต่ละคน โดยได้รับสวัสดิการเท่ากับร้อยละ 75 ของเงินเดือนที่ใช้เป็นฐานเงินสมทบประกันสังคม

กรณีที่ลูกจ้างยังต้องรับการรักษาต่อเนื่องหลังจากพ้นระยะเวลาลาป่วยสูงสุดแล้ว ลูกจ้างจะยังคงมีสิทธิได้รับสิทธิประโยชน์ลาป่วยต่อไป หากอาการป่วยนั้นอยู่ในรายชื่อโรคที่ต้องรักษาต่อเนื่องระยะยาวที่รัฐมนตรีว่าการกระทรวง สาธารณสุข ประกาศกำหนด

เพื่อให้มีสิทธิได้รับสิทธิประโยชน์วันลาป่วยตามกฎหมายว่าด้วยประกันสังคม พ.ศ. 2567 ผู้ประกันตนต้องมีคุณสมบัติดังต่อไปนี้ การรักษาโรคที่ไม่เกี่ยวข้องกับการทำงาน การรักษาอุบัติเหตุที่ไม่เกี่ยวข้องกับการทำงาน หรือการรักษาอุบัติเหตุขณะเดินทางจากบ้านไปที่ทำงานหรือกลับกัน โดยต้องเดินทางตามเส้นทางและระยะเวลาที่เหมาะสม