Bagaimanakah manusia menjejaki gempa bumi sepanjang 2,000 tahun yang lalu?

Sebelum manusia mencipta alat pengukur seismik moden seperti seismograf atau skala Richter, rakaman dan penilaian gempa bumi terutamanya berdasarkan fenomena alam, cerita rakyat dan alat primitif.

Perjalanan untuk menemui dan mengukur gegaran Bumi telah menjangkau lebih daripada 2,000 tahun dengan banyak titik perubahan penting - Foto: Gelogia

Menurut Kajian Geologi Amerika Syarikat (USGS), gempa bumi yang paling awal direkodkan dalam sejarah berlaku pada 1831 SM, di Wilayah Shandong, China.

Namun, ketika itu, manusia tidak mempunyai peralatan untuk mengukur saiz atau keamatan gegaran geologi. Sebaliknya, sarjana purba terpaksa bergantung pada pemerhatian kerosakan, perubahan rupa bumi, atau tradisi lisan untuk membuat spekulasi tentang keterukan gempa bumi.

Sebelum teknologi pengukur moden, penyelidik perlu menilai kekuatan gempa bumi berdasarkan akibat yang ditimbulkannya, seperti kerosakan struktur, kerosakan pada kerak bumi, atau tindak balas orang di kawasan yang terjejas. Penilaian ini sangat subjektif dan tidak boleh diseragamkan merentas wilayah atau tempoh masa.

Seismoscope: peranti "rakaman bergerak" pertama dalam sejarah

Salah satu pencapaian terawal dalam perjalanan untuk mengukur gempa bumi ialah kemunculan alat yang dipanggil seismoskop, yang dicipta di China sekitar 132 AD oleh sarjana Zhang Heng.

Seismoskop tidak merekodkan data untuk analisis seperti peranti moden, tetapi bertujuan untuk mengesan sama ada gempa bumi telah berlaku, dan menunjukkan arah gegaran tanah. Peranti itu terdiri daripada bekas tembaga bulat besar yang mengandungi pendulum yang sensitif terhadap pergerakan. Apabila gempa bumi berlaku, bandul akan berayun dan menjatuhkan bola logam ke dalam mulut katak tembaga di bahagian luar, menunjukkan arah gegaran.

Walaupun peranti ini tidak menunjukkan magnitud atau masa tertentu, ia menandakan permulaan seismologi, menunjukkan pemikiran saintifik dan inovasi melebihi masanya.

Kelahiran seismograf dan skala seismik

Ia tidak sehingga akhir abad ke-19 bahawa sains seismologi mempunyai alat yang benar-benar terobosan: seismograf. Peranti ini membenarkan pergerakan tanah yang disebabkan oleh gempa bumi direkodkan dalam graf linear. Daripada ini, saintis boleh menganalisis masa, amplitud, dan ciri-ciri gempa bumi yang tepat.

Pada tahun 1935, ahli seismologi Amerika Charles Richter membangunkan skala Richter, sistem kuantitatif berdasarkan amplitud gelombang seismik untuk menentukan magnitud gempa bumi. Ini adalah langkah besar ke hadapan, kerana buat pertama kalinya manusia mempunyai skala yang bersatu dan boleh digunakan secara meluas untuk membandingkan gempa bumi.

Walau bagaimanapun, skala Richter mempunyai had tertentu, terutamanya untuk gempa bumi yang besar dan dalam. Oleh itu, hari ini, saintis menggunakan Skala Magnitud Momen (Mw). Ini adalah skala logaritma berdasarkan tenaga sebenar yang dibebaskan di dalam tanah.

Skala Mw bukan sahaja lebih tepat untuk gempa bumi besar, tetapi juga lebih mampu mengukur gempa bumi yang berlaku di kawasan terpencil atau jauh di bawah laut.

Dari masa lalu ke masa hadapan

Daripada seismoskop purba kepada seismometer moden, daripada memerhati kesannya kepada menganalisis gelombang seismik dengan komputer, perjalanan mengukur gempa bumi adalah bukti kemajuan berterusan sains dan kecerdasan manusia.

Alat ukuran ini bukan sahaja membantu kita memahami tingkah laku Bumi dengan lebih baik, tetapi juga memainkan peranan penting dalam ramalan, amaran awal dan meminimumkan kerosakan yang disebabkan oleh bencana alam.

Hari ini, dengan sokongan penderia seismik global, satelit dan kecerdasan buatan, manusia semakin hampir kepada matlamat untuk memahami dengan lebih baik dan bertindak balas terhadap fenomena alam yang melampau, termasuk gempa bumi.

Kembali ke topik

MINH HAI

Sumber: https://tuoitre.vn/con-nguoi-theo-doi-dong-dat-trong-2-000-nam-qua-the-nao-20250731171654384.htm