ប្រាសាទអក្សរសាស្ត្រខេត្ត Hung Hoa

នៅលើកំពូលភ្នំ Truc ភូមិ Truc Phe (ឥឡូវជាតំបន់ទី 3) ទីរួម Hung Hoa ស្រុក Tam Nong ធ្លាប់ជាប្រាសាទអក្សរសាស្ត្រខេត្ត Hung Hoa ដែលមានមាត្រដ្ឋានធំ ដែលជានិមិត្តរូបនៃការបង្រៀន និងទំនៀមទម្លាប់គោរពគ្រូរបស់ប្រជាជនក្នុងតំបន់នៅពេលនោះ។

ទោះបីជាបច្ចុប្បន្ននេះ ប្រាសាទអក្សរសិល្ប៍ខេត្ត Hung Hoa មានតែក្នុងឯកសារប្រវត្តិសាស្ត្រក៏ដោយ វានឹងក្លាយជាមគ្គុទ្ទេសក៍ដ៏សំខាន់សម្រាប់ស្រុក Tam Nong ក្នុងការរៀបចំផែនការជួសជុលឡើងវិញនូវការងារប្រវត្តិសាស្ត្រ និងវប្បធម៌ដ៏កម្រនេះ។

អ្នកស្រាវជ្រាវប្រជាប្រិយ Nguyen Trong Binh និងថ្នាក់ដឹកនាំទីក្រុង Hung Hoa បានស្រាវជ្រាវឯកសារអំពីប្រាសាទអក្សរសាស្ត្រខេត្ត Hung Hoa។

យោងតាមសៀវភៅ “Hung Hoa Ky Luoc” ចងក្រងដោយអ្នកនិពន្ធ Pham Than Duat ជាអក្សរចិនក្នុងឆ្នាំ Binh Thin 1856 Hung Hoa គឺជាខេត្តមួយក្នុងចំណោមខេត្តចំនួន 13 ដែលបង្កើតឡើងក្រោមរជ្ជកាល Quang Thuan របស់ស្តេច Le Thanh Tong។ នៅដើមរាជវង្សង្វៀន ក្នុងឆ្នាំ មិញ ម៉ាង ១២ ឬ ១៨៣១ ហុងហ្វា គឺជាខេត្តមួយដែលមានអាណាខេត្តចំនួន ៣ ៥ ស្រុក ១៦ ខេត្ត ដែលមានផ្ទៃដីធំគួរសម រួមទាំងទឹកដីភាគច្រើននៃខេត្តភូថូ យ៉េនបៃ ទុយយ៉ិនក្វាង ឡៃចូវ និងសឺនឡា សព្វថ្ងៃ។

ក្នុងដំណើរការស្វែងរកឯកសារ និងដានប្រវត្តិសាស្ត្រនៃប្រាសាទបុរាណអក្សរសិល្ប៍ខេត្ត Hung Hoa យើងបានជួបអ្នកស្រាវជ្រាវរឿងព្រេងនិទាន Nguyen Trong Binh។ គាត់គឺជាសមាជិកនៃសមាគមអ្នកសិល្បៈទីក្រុង ហាណូយ និងមានស្រុកកំណើតនៅ Hung Hoa។ បន្ទាប់ពីចូលនិវត្តន៍ទៅស្រុកកំណើត គាត់និងមនុស្សចាស់ជាច្រើនបានយកចិត្តទុកដាក់ប្រមូលឯកសារដែលបញ្ជាក់ថា ប្រាសាទអក្សរសិល្ប៍ខេត្ត Hung Hoa គឺជាស្នាដៃស្ថាបត្យកម្មដែលមានក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្រ ដែលជាប្រាសាទមួយក្នុងចំណោមប្រាសាទថ្នាក់ខេត្តចំនួន 28 នៅវៀតណាម។

ទីតាំងនៃប្រាសាទអក្សរសិល្ប៍នៅទីក្រុង Hung Hoa Citadel ត្រូវបានបង្ហាញនៅលើផែនទីបុរាណនៃស្រុក Tam Nong ក្នុងសៀវភៅភូមិសាស្ត្រ Dong Khanh (ចងក្រងក្នុងឆ្នាំ ១៨៨៧ ក្រោមរជ្ជកាលស្តេច Dong Khanh នៃរាជវង្ស Nguyen)។

យោងតាមឯកសារដែលបានបោះពុម្ពផ្សាយដោយវិទ្យាស្ថាន Han Nom Studies ក្នុងឆ្នាំ 1998 ប្រាសាទអក្សរសាស្ត្រខេត្ត Hung Hoa ត្រូវបានសាងសង់នៅលើកំពូលភ្នំ Truc ភាគពាយព្យនៃខេត្ត Hung Hoa (ទីរួម Hung Hoa) ក្នុងឆ្នាំទី 11 នៃ Minh Mang (1830) ដែលជាមុនពេលបង្កើតខេត្ត។ មាត្រដ្ឋាននៃប្រាសាទអក្សរសិល្ប៍គឺគួរអោយចាប់អារម្មណ៍ណាស់។ នៅឆ្នាំ 1882 សង្រ្គាមបានផ្ទុះឡើង ទីរួមខេត្តត្រូវបានបំផ្លិចបំផ្លាញ ហើយប្រាសាទអក្សរសាស្ត្រត្រូវបានខូចខាតស្ទើរតែទាំងស្រុង ដោយនៅសល់តែសាលធំមួយចំនួនប៉ុណ្ណោះ ដែលខេត្តប្រើប្រាស់ជាមូលដ្ឋានយោធា។ ចាប់​តាំង​ពី​ពេល​នោះ​មក ផ្សែង​និង​ភ្លើង​នៃ​សង្រ្គាម​បាន​បន្ថយ​បន្តិច​ម្តងៗ គ្រឿង​ក្រអូប​នៃ​ការ​ថ្វាយ​បង្គំ​ពួក​បរិសុទ្ធ។

នៅឆ្នាំ១៨៩២ អភិបាលខេត្ត Le (មកពីភូមិ Nhan Muc ស្រុក Tu Liem ទីក្រុងហាណូយ) បានចូលកាន់តំណែង ហើយដឹកនាំមន្ត្រីក្រោមឱវាទទៅទស្សនាប្រាសាទចាស់។ ដោយ​មាន​អារម្មណ៍​រំជើបរំជួល​ដោយ​ទិដ្ឋភាព​នៃ​ប្រាសាទ​អក្សរសាស្ត្រ​ដែល​បាក់បែក​នោះ អភិបាល​ក្រុង Le បាន​រៀបចំ​ផែនការ​ជួសជុល​វា​ភ្លាមៗ។ ការងារនេះត្រូវបានអនុវត្តជាបន្ទាន់ដោយចាប់ផ្តើមនៅដើមខែមិថុនាឆ្នាំ 1893 ហើយបានបញ្ចប់នៅពាក់កណ្តាលខែកក្កដានៃឆ្នាំដដែល។

មាត្រដ្ឋាននៃប្រាសាទអក្សរសិល្ប៍គឺផ្អែកទាំងស្រុងលើទីធ្លាចាស់ រួមមានៈ សាលធំសម្រាប់ថ្វាយបង្គំបុព្វការីជន ខាងក្នុងបន្ទប់មានបល្ល័ង្ករបស់គ្រូដ៏វិសុទ្ធ ខុងជឺ អាសនៈនៃបួនគូ អាសនៈរបស់ពួកសាវ័កចិតសិបពីរ អាសនៈរបស់បុព្វបុរសក្នុងស្រុក។ នៅលើភាគីទាំងពីរមានពីរជួរនៃស្លាបឆ្វេងនិងស្តាំ; នៅខាងមុខមានព្រះពន្លាទ្វារបី ប៉មជួង ប៉មស្គរ។ ខាងក្រោយគឺជាពន្លាទឹក ដែលជាកន្លែងសម្រាប់សិស្សហាត់។ ជ្រុងទាំងបួនត្រូវបានសាងសង់ដោយជញ្ជាំងឥដ្ឋថ្មបាយក្រៀម។ ពេល​បញ្ចប់​ការងារ​ខេត្ត​បាន​រៀបចំ​ពិធី​សម្ពោធ​ភ្លាម​ៗ ហើយ​បាន​ឆ្លាក់​រូប​ថ្ម ដើម្បី​កត់ត្រា​រឿង​ទាំងមូល ។ ជាអកុសលថ្ងៃនេះ ប្រាសាទអក្សរសិល្ប៍លែងមានទៀតហើយ ស្តុបបានបាត់បង់។

ឯកសារប្រវត្តិសាស្ត្រអំពីប្រាសាទអក្សរសាស្ត្រខេត្ត Hung Hoa នៅតែពេញលេញ និងលម្អិត។

នៅក្នុងសៀវភៅ Han Nom “Sac van thi truong doi lien” សៀវភៅសរសេរដោយដៃចងក្រងដោយគ្រួសារ Le (គ្រួសារអភិបាល Le ដែលបានជួសជុលប្រាសាទអក្សរសាស្ត្រខេត្ត Hung Hoa) ក្នុងឆ្នាំ 1893 មានអត្ថបទកត់ត្រាខ្លឹមសារនៃ stele ដូចតទៅ៖ “ខ្ញុំបានប្រាប់អ្នកក្រោមបង្គាប់របស់ខ្ញុំថា៖ នៅលើលោកនេះ អ្វីៗកើតឡើងជារៀងរហូត បរាជ័យ និងជោគជ័យ។ កាល​ពី​មុន​កាល​ប្រាសាទ​អក្សរសាស្ត្រ​ត្រូវ​បាន​គេ​សាង​សង់​ដំបូង អ្នក​ណា​នឹង​គិត​ថា​ក្រោយ​មក​វា​នឹង​ត្រូវ​គេ​បោះ​បង់​ចោល ហើយ​នឹង​ត្រូវ​ប្រើ​ជា​កន្លែង​សម្រាប់​ទាហាន​យោធភូមិ។

តើអ្នកណានឹងគិតថាឥឡូវនេះនឹងមានកម្លាំងគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីសាងសង់ប្រាសាទអក្សរសិល្ប៍ថ្មីមួយ។ ផែនដី​និង​មេឃ​វិល អ្វីៗ​ក៏​ប្រែប្រួល។ ក្នុង​អ្វី​គួរ​ធ្វើ​បុណ្យ​ក៏​មាន​អ្វី​គួរ​ឲ្យ​អាណិត​ដែរ។ សាសនារបស់យើងគឺធំសម្បើម និងពោរពេញដោយភាពរឹងមាំ ហើយមិនអាចផ្លាស់ប្តូរបានដោយការកើនឡើង និងការធ្លាក់ចុះនៃសំណាងនោះទេ។ អត្ថិភាព​នៃ​សាសនា​យើង​មិន​អាស្រ័យ​លើ​ថា​តើ​ប្រាសាទ​មាន ឬ​បាត់​បង់ ឬ​ថា​ប្រាសាទ​មាន​ឬ​អត់​នោះ​ទេ។ វា​ជា​កន្លែង​សម្រាប់​បង្ហាញ​ពី​សុជីវធម៌ និង​មាន​ទំនាក់ទំនង​យ៉ាង​ជិតស្និទ្ធ​នឹង​ពិធី​គោរព​បូជា។

ដូច្នេះហើយ នៅតាមតំបន់នីមួយៗ ការកសាងប្រាសាទបុរាណ គឺដើម្បីរក្សាពិភពលោក ហើយត្រូវស្តារឡើងវិញនូវទីកន្លែងដែលគេបោះបង់ចោល។ ប្រាសាទ​អក្សរសាស្ត្រ​ត្រូវ​បាន​គេ​បោះបង់ចោល​ដោយ​ចៃដន្យ​និង​មានការ​ទ្រុឌទ្រោម ដូច្នេះ​ពួកគេ​ត្រូវ​ការ​ជួសជុល​បន្ថែម​ទៀត​។ ដូច្នេះ ការ​ជួសជុល​ប្រាសាទ​បុរាណ​នេះ​ត្រូវ​បាន​គេ​និយាយ​ថា​ជា​ការ​ទទួល​ខុសត្រូវ​របស់​អ្នក​រក្សា​ដី ដូច្នេះ​តើ​អ្នក​ណា​អាច​ទទួល​បាន​? ខ្ញុំ​ទើប​មក​ស្រុក​នេះ ហើយ​អាច​ទទួល​ខុស​ត្រូវ​នេះ​ពិត​ជា​កិត្តិយស​ណាស់! បន្ទាប់មក ខ្ញុំបានបញ្ជាឱ្យជាងចម្លាក់ថ្មមួយរូប សរសេរពាក្យពីរបីឃ្លា ដើម្បីឲ្យកូនចៅជំនាន់ក្រោយ ដែលមានឱកាសបានទៅទស្សនាប្រាសាទបុរាណនេះ នឹងបានដឹងពីទិដ្ឋភាពទូទៅនៃរឿងនេះ។

ច្បាប់ចម្លងនៃសៀវភៅ "Sac van thi truong doi lien" កត់ត្រានូវខ្លឹមសារនៃសិលាចារឹករបស់ទីក្រុង Van Mieu ខេត្ត Hung Hoa។

ខ្នាតធំនៃប្រាសាទអក្សរសិល្ប៍ខេត្ត Hung Hoa នៅពេលមួយក៏ត្រូវបានបង្ហាញផងដែរនៅក្នុងចំនួនក្តារម្រ័ក្សណ៍ខ្មុកផ្ដេកចំនួន 8 និងប្រយោគស្របគ្នាចំនួន 58 ដែលត្រូវបានរៀបចំនៅក្នុងកន្លែងគោរពបូជាចំនួន 13 ។ សៀវភៅ "Sac van thi truong doi lien" បានកត់ត្រាយ៉ាងជាក់លាក់អំពីទីតាំងនៃប្រយោគស្របគ្នាចំនួន ៥៨ ដូចខាងក្រោម៖ "សាលខាងមុខ ៤ គូ ប្រាសាទខៃថាញ់ ១ គូ ទៀនថាញ់ ៦ គូ តំបន់ខាងកើត - ខាងលិច ២០ គូ ប្រាសាទមេ ៤ គូ ប្រាសាទខៃថាញ់ ៣ គូ តាបៀន ហ៊ូ ១គូ វូ តាំក្វាន់ ២គូ ប៉មជួង១គូ ស្គរ១គូ ពន្លាទឹក១០គូ តាមរយៈការរៀបចំចំណុចព្យួរប្រយោគស្របគ្នាក្នុង ១៣ តំបន់ដាច់ដោយឡែកពីគ្នា យើងអាចមើលឃើញមួយផ្នែកនៃភាពអស្ចារ្យនៃអក្សរសិល្ប៍ខេត្ត Hung Hoa នៅពេលនោះ។

អ្នកស្រាវជ្រាវប្រជាប្រិយ Nguyen Trong Binh បាននិយាយថា៖ “ភាពរុងរឿងនៃប្រាសាទអក្សរសាស្ត្រខេត្ត Hung Hoa មានរយៈពេលតែ ១០ ឆ្នាំប៉ុណ្ណោះ។ នៅឆ្នាំ ១៩០៣ ក្រោមបញ្ជារបស់អគ្គទេសាភិបាលឥណ្ឌូចិន រាជធានីខេត្តត្រូវបានផ្លាស់ទៅទីរួម Phu Tho ហើយប្តូរឈ្មោះជាខេត្ត Phu Tho ។ អ្វី​ដែល​ត្រូវ​បាន​នាំ​មក ឬ​បន្សល់​ទុក​ពី​ប្រាសាទ​អក្សរសាស្ត្រ ហើយ​ថា​តើ​វា​នៅ​មាន ឬ​បាត់​ឬ​ក៏​ដោយ»។

លោក Binh បាននាំខ្ញុំទៅផ្ទះលោកស្រី Nguyen Thi Oanh (ភូមិភាគ៣ ទីក្រុង Hung Hoa) ដែលជាគ្រឹះចាស់នៃប្រាសាទអក្សរសាស្ត្រ។ អ្នកស្រី អួន មានប្រសាសន៍ថា៖ «គ្រួសារខ្ញុំមកទីនេះដើម្បីរស់នៅតាំងពីឆ្នាំ ១៩៥៤។ ពេលសាងសង់ផ្ទះ យើងបានរកឃើញប្លុកថ្មបាយក្រៀមធំៗជាច្រើន។ ប្លុកនីមួយៗមានប្រវែងពាក់កណ្តាលនៃប្រវែងដៃរបស់មនុស្សពេញវ័យ។ មានដើមល្ហុងធំមួយនៅមាត់ទ្វារ»។

លោកស្រី Nguyen Thi Oanh ម្ចាស់​ផ្ទះ​សង់​លើ​គ្រឹះ​ចាស់​នៃ​ប្រាសាទ​ Hung Hoa

ឯកសារប្រវត្តិសាស្ត្រជាច្រើនបានបង្ហាញឱ្យឃើញថា ជិត 2 សតវត្សមុន ការងារស្ថាបត្យកម្មនៃប្រាសាទអក្សរសិល្ប៍នៅខេត្ត Hung Hoa មានស្រាប់។ ស្រុក Tam Nong បច្ចុប្បន្នមានការចាប់អារម្មណ៍យ៉ាងខ្លាំង ហើយបានបង្កើតគម្រោងស្រាវជ្រាវដើម្បីស្ដារប្រាសាទអក្សរសាស្ត្រខេត្ត Hung Hoa។ សមមិត្ត Nguyen Ngoc Kien - អនុប្រធានគណៈកម្មាធិការប្រជាជនទីក្រុង Hung Hoa ស្រុក Tam Nong បានឲ្យដឹងថា៖ “មូលដ្ឋានបានជួបជាមួយអ្នកស្រាវជ្រាវ និងចាស់ទុំដើម្បីប្រមូលឯកសារ រាយការណ៍ជូនស្រុកមករៀបចំផែនការស្តារឡើងវិញនូវការងារស្ថាបត្យកម្មដែលមានតម្លៃប្រវត្តិសាស្ត្រកម្រនិងវប្បធម៌ដូចជាប្រាសាទ អក្សរសាស្ត្រ។ ក្នុងស្រុក"។

យោងតាមឯកសាររបស់សាស្ត្រាចារ្យរងបណ្ឌិត Nguyen Ta Nhi - វិទ្យាស្ថាន Han Nom Studies សាស្ត្រាចារ្យ Tran Ky ក្នុងស្រុក ដែលជាអ្នកនិពន្ធប្រយោគស្របនៅសាលធំនៃប្រាសាទអក្សរសាស្ត្រខេត្ត Hung Hoa បានអត្ថាធិប្បាយដូចតទៅ៖ “បន្ទាប់ពីត្រូវបានជួសជុលឡើងវិញ ប្រាសាទអក្សរសាស្ត្រខេត្ត Hung Hoa ពិតជាបានរួមវិភាគទានដល់សិស្សានុសិស្សក្នុងវិស័យអប់រំ រស់ឡើងវិញ។ ការ​ប្រឡង​ជាប់​គ្នា Huong មនុស្ស​បាន​ឃើញ​ឈ្មោះ​សិស្ស Hung Hoa ពេល​ពួក​គេ​ត្រូវ​បាន​គេ​បិទ​ផ្សាយ​នៅ​ក្នុង​តារាង​ប្រឡង​នៅ​សាល​ប្រឡង»។

ដោយ​មាន​គំនិត​ដែល​ថា “ទេពកោសល្យ​ជា​ថាមពល​ដ៏​សំខាន់​របស់​ជាតិ” បុព្វហេតុ​អប់រំ​តែងតែ​ត្រូវ​បាន​គេ​វាយតម្លៃ​ខ្ពស់​ពី​គ្រប់​កម្រិត​និង​គ្រប់​វិស័យ។ បន្ទរពីអតីតកាលដ៏ឆ្ងាយបានជំរុញឱ្យស្រុក Tam Nong ស្រាវជ្រាវ និងរៀបចំផែនការស្តារប្រាសាទអក្សរសាស្ត្រខេត្ត Hung Hoa នៅទីក្រុង Hung Hoa សព្វថ្ងៃ។ ដូចនេះ កូនចៅជំនាន់ក្រោយ ថ្ងៃនេះ និងថ្ងៃស្អែក អាចទៅទីនោះ ដើម្បីអុជធូបបួងសួង ដល់បុព្វការីជន ឲ្យពរជ័យដល់ការសិក្សា ប្រឡងជាប់ និងសមិទ្ធិផលនានា ដើម្បីរួមចំណែកកសាងប្រទេសជាតិ។

ធុយ ត្រាង

ប្រភព៖ https://baophutho.vn/van-mieu-tinh-hung-hoa-224872.htm