មានអ្នកសារព័ត៌មានច្រើនដែលស្រលាញ់ការសរសេរ ហើយក៏មានអ្នកសរសេរច្រើនដែរដែលចង់ធ្វើជាអ្នកកាសែត។ អ្នកដែលបន្តអាជីពសរសេរច្បាស់ជាចង់មានស្នាដៃដែលនឹងស្ថិតនៅមួយជីវិត។ លោក Duc មិនមែនជាករណីលើកលែងទេ ទោះបីជាគាត់គ្រាន់តែជាអ្នកស្ម័គ្រចិត្តក្នុងពិភពអក្សរសាស្ត្រ និងមិនមែនជា "វិជ្ជាជីវៈ" ក្នុងវិស័យគំនូរ។
 |
| អ្នកនិពន្ធ និងវិចិត្រករ The Duc បានបង្ហាញអ្នកនិពន្ធជាមួយនឹងច្បាប់ចម្លងនៃប្រលោមលោក Rising Moon ។ (រូបថត៖ ប៊ិច ង៉ុក) |
ខ្ញុំបានទៅលេងអ្នកនិពន្ធ និងវិចិត្រករ The Duc នៅរសៀលរដូវក្តៅដ៏ក្តៅគគុក។ ភ្លៀងធ្លាក់ខ្លាំងបន្ទាប់ពីព្យុះលេខ 1 បានកន្លងផុតទៅយ៉ាងលឿន ធ្វើឱ្យ ទីក្រុងហាណូយ ស៊ូទ្រាំនឹងកំដៅដ៏ក្តៅក្រហាយ។
នៅក្នុងផ្ទះល្វែងតូចមួយដែលត្រជាក់ដោយម៉ាស៊ីនត្រជាក់ និងនៅជាប់នឹងឆ្នាំងតែផ្កាម្លិះក្រអូប ឌឹក និងខ្ញុំមានការសន្ទនាបើកចំហយ៉ាងពិតប្រាកដអំពីផ្លូវដែលពោរពេញទៅដោយ… បន្លាផ្កាកុលាបដែលគាត់បានជ្រើសរើសដើម្បីស្វែងរកការងារជីវិតរបស់គាត់ក្នុងអក្សរសិល្ប៍។
ផ្លូវលំបាកនៃសិល្បៈ
ឌុច ជាអ្នកនិពន្ធម្នាក់ដែលបានរស់នៅ និងធ្វើការនៅបរទេសជាច្រើនឆ្នាំ។ គាត់បានសរសេរអត្ថបទមួយចំនួនដែលមានពណ៌វប្បធម៌ខ្លាំងនៅបរទេស បោះពុម្ពនៅក្នុងកាសែតអក្សរសិល្ប៍ និងសិល្បៈ និងអក្សរសិល្ប៍សន្តិសុខសាធារណៈ។ គាត់មិនខ្លាចក្នុងការ "ភ្ជួររាស់" នៅលើទឹកដីអក្សរសាស្ត្រដែលមនុស្សជាច្រើនជៀសវាងនោះទេ ព្រោះពួកគេគិតថាវា "ពិបាក" ក្នុងការយកឈ្នះលើស្រមោលដែលធំពេក។ គាត់ជឿជាក់ថា "អ្នកនិពន្ធ និងវិចិត្រករ ដូចជាអ្នកថែសួន ត្រូវតែខិតខំតាំងពីព្រឹករហូតដល់ព្រលប់ ហើយតែងតែមានគំនិតច្នៃប្រឌិត និងច្នៃប្រឌិតក្នុងការងារផលិតកម្មរបស់ពួកគេ ដើម្បីសង្ឃឹមថានឹងមានរដូវផ្កាក្រអូប និងផ្លែឈើផ្អែមសម្រាប់ផ្តល់ជីវិត!"
ថាយ Đức ចេះគូរតាំងពីគាត់មិនចេះអក្សរ ចេះសរសេរកំណាព្យតាំងពីគាត់រៀននៅអនុវិទ្យាល័យមកម្ល៉េះ ប៉ុន្តែវាគ្រាន់តែជាគំនិតក្មេងប៉ុណ្ណោះ។ កាលនោះ ប្រទេសកំពុងមានសង្គ្រាម នៅតែធ្លាក់ក្នុងភាពក្រីក្រ។ ដូចគ្នានឹងស្រុកកំណើតរបស់គាត់ ដែលឥឡូវជាជាយក្រុងហាណូយ។ អត់មានអាហារហូបទេ ខោអាវត្រូវបានបិទបាំង អ្នកណានឹងយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះក្មេងម្នាក់ដែលចំណាយពេលពេញមួយថ្ងៃកាន់ឥដ្ឋ កាន់ដីស (ជួនកាលមាននរណាម្នាក់ឲ្យខ្មៅដៃខ្មៅ ឬពីរពណ៌ ក្រហម និងខៀវ) សរសេរនៅទីធ្លា លើជញ្ជាំង...
ក្រោយមក ឆ្លងកាត់ការលំបាកជាច្រើនក្នុងជីវិត គ្រប់វិស័យការងារ រួមទាំងពេលបម្រើក្នុងជួរកងទ័ព គាត់ត្រូវបានចាត់តាំងឱ្យធ្វើការទាក់ទងនឹងការឃោសនាវប្បធម៌ ដោយសារទេពកោសល្យរបស់គាត់ក្នុងការគូរ និងសរសេរ។ នៅឆ្នាំ 1999 នៅពេលដែលគ្រួសាររបស់គាត់ប្រឈមមុខនឹងការផ្លាស់ប្តូរដ៏ធំមួយ The Duc បានសម្រេចចិត្តលះបង់គ្រប់យ៉ាងដើម្បីបន្តសិល្បៈ។
មកគូរគំនូរ The Duc បានសិក្សាគូរជាមួយលោក Pham Viet Song ជាគ្រូដ៏ល្បីក្នុងសហគមន៍វិចិត្រសិល្បៈវៀតណាម។ លោក Pham Viet Song បានបញ្ចប់ការសិក្សាពីមហាវិទ្យាល័យវិចិត្រសិល្បៈឥណ្ឌូចិន (1935-1939)។
អស់រយៈពេលជិត 60 ឆ្នាំមកហើយ លោកបានល្បីល្បាញជាគ្រូបង្រៀនគំនូរ ដោយបន្តបើកថ្នាក់រៀនគូរគំនូរគ្រប់វ័យ និងគ្រប់កម្រិត។ កេរដំណែលរបស់គាត់គឺគំនូរ ការបង្រៀនអំពីគំនូរ សៀវភៅ "គំនូរសិក្សាដោយខ្លួនឯង" ដែលគាត់បានចងក្រងយ៉ាងល្អិតល្អន់ និងដោយប្រុងប្រយ័ត្ន។ ហើយលើសពីនេះទៅទៀត គាត់គឺជាគំរូនៃចំណង់ចំណូលចិត្តសម្រាប់ការលះបង់សិល្បៈ។ លោក Duc បានរៀនពីការលះបង់នេះពីគ្រូ Song ហើយគាត់បានបន្តបណ្តុះក្តីសុបិនផ្នែកអក្សរសាស្ត្ររបស់គាត់នៅពេលគាត់ចូលរៀននៅមជ្ឈមណ្ឌលបណ្តុះបណ្តាលការសរសេរ Nguyen Du វគ្គ I ។
មិនដូចមនុស្សជាច្រើនទេ អារម្មណ៍របស់ The Duc អំពីជីវិតនៅឆ្ងាយពីផ្ទះគឺខុសគ្នាទាំងស្រុង។ នៅពេលសួរថា "តើអ្នកមានការសោកស្តាយចំពោះការវិលត្រឡប់ទៅប្រទេសវៀតណាមវិញទេ?" គាត់បាននិយាយដោយត្រង់ថា "ខ្ញុំបានចំណាយពេលសិក្សា និងធ្វើការនៅបរទេសយូរណាស់មកហើយ ប៉ុន្តែក្នុងអំឡុងពេលនោះ គ្មានអ្វីដែលត្រូវនិយាយក្រៅពីការប្រញាប់រកលុយ"។
“អ្វីដែលដក់ជាប់ក្នុងការចងចាំរបស់ខ្ញុំគឺការឈឺចាប់របស់មនុស្សដែលរស់នៅនិរទេស ខ្ញុំតែងតែសួរសំណួរ រួចហើយឆ្លើយដោយខ្លួនឯង ហើយការឈឺចាប់ចេះតែកើនឡើងជាលំដាប់ ដូច្នេះហើយការត្រលប់ទៅមាតុភូមិរបស់ខ្ញុំ ក្លាយជាអ្នកនិពន្ធ សិល្បករ និងប្រជាពលរដ្ឋក្នុងប្រទេសរបស់ខ្ញុំ មាតុភូមិរបស់ខ្ញុំ គឺជាវិធីព្យាបាលការឈឺចាប់នោះ”។
 |
| ប្រលោមលោក Moonrise ។ (TGCC) ។ |
"ព្រះច័ន្ទរះ" នៅតែកើនឡើង
អារម្មណ៍របស់ខ្ញុំ ក៏ដូចជាមិត្តភ័ក្តិជាច្រើនក្នុងវិស័យនេះ គឺថា ឌុច ជាមនុស្សមានមនោសញ្ចេតនាក្នុងជីវិតពិត ប៉ុន្តែក្នុងអក្សរសិល្ប៍ គាត់ជាអ្នកនិពន្ធដែលសរសេរក្នុងន័យ«រសាប់រសល់» និង«អសុរកាយ»។
“ការបិណ្ឌបាត” របស់ ថី Đức ដែលខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថា គឺគាត់ហ៊ានចាប់ផ្តើមសរសេរអំពីប្រធានបទបុរាណនៃអក្សរសិល្ប៍របស់ប្រទេសយើង៖ សង្គ្រាម និងទាហាន។ មនុស្សជាច្រើនសួរថា តើគាត់នឹងកេងប្រវ័ញ្ចអ្វីនៅក្នុងដីដែលមានមនុស្សច្រើនកុះករ ដោយមានដើមឈើធំៗជាច្រើននៅពីមុខគាត់?
ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ អ្នកនិពន្ធ ថូ ដឹុក នៅតែបានរកឃើញវិធីផ្ទាល់ខ្លួនរបស់គាត់ ដើម្បីបង្កើនផលិតកម្មនៅលើទឹកដីដ៏រសាត់នោះ ជាមួយនឹងការច្នៃប្រឌិតផ្ទាល់ខ្លួន ការបិណ្ឌបាត និងការខិតខំដើម្បីសម្រេចបាននូវការប្រមូលផលដ៏សម្បូរបែប។ នោះគឺជាប្រលោមលោក The Moon Rises ដែលបោះពុម្ព ដោយក្រុមហ៊ុនសៀវភៅ និងប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយវៀតណាម និងគ្រឹះស្ថានបោះពុម្ពសមាគមអ្នកនិពន្ធ។
ប្រលោមលោកដែលមានកម្រាស់ 500 ទំព័រ រៀបរាប់ពីរឿងរ៉ាវដែលបានកើតឡើងក្នុងរយៈពេលជិតមួយភាគបួននៃសតវត្ស ចាប់ពីក្រោយបដិវត្តន៍ខែសីហា ឆ្នាំ 1945 ដល់បន្ទាប់ពីការវាយលុក Tet ក្នុងឆ្នាំ 1968។ ទោះបីជាវាជាលើកដំបូងរបស់គាត់ក្នុងការសរសេរប្រលោមលោកក៏ដោយ ដោយសារបទពិសោធន៍ជីវិត និងសមត្ថភាពសរសេរដ៏រឹងមាំរបស់គាត់ ឌុច បានទទួលជោគជ័យ។ វាជាលទ្ធផលនៃការងារ "បព្វជិត" ។
បង្ហាញផ្លែឈើដែលគាត់ទើបតែរើសពីស្រុកកំណើតមកអញ្ជើញខ្ញុំភ្លាម សម្លេងរបស់គាត់ស្ងាត់ខ្លាំងពេលនិយាយការងាររបស់គាត់៖ “ក្នុងអំឡុងសង្គ្រាមតស៊ូជាមួយបារាំង ស្រុកកំណើតខ្ញុំជាភូមិតស៊ូមិនព្រមចូលរួមជាមួយកងជីវពលទេ បារាំងបានបញ្ជូនទ័ពទៅបោសសម្អាតជាច្រើនដង ប៉ុន្តែត្រូវចាញ់ដោយទ័ពព្រៃ។ អ្វីដែលត្រូវកត់ត្រាពីស្នាដៃនៃអាវុធនៃទឹកដីកំណើតរបស់ខ្ញុំ វានឹងជាអំពើបាបនោះហើយដែលខ្ញុំសម្រេចចិត្តសរសេរប្រលោមលោក The Moon Rises »។
Moon Rises មានតួអក្សរជិត 50 ដែលនីមួយៗមានបុគ្គលិកលក្ខណៈផ្ទាល់ខ្លួន។ Thế Đức ជាពិសេសស្រលាញ់តួអង្គដូចជាជីតា ជីដូន ឪពុកខ្ញុំ ម្តាយខ្ញុំ និង Đặng Vũ... យោងតាមអ្នករិះគន់ផ្នែកអក្សរសាស្ត្រ រឿង The Moon Rises គឺជាការងារដែលពោរពេញដោយមនុស្សធម៌ និងមនុស្សធម៌ខ្លាំងណាស់! តួអក្សរខាងលើគឺជាលក្ខណៈធម្មតានៃលក្ខណៈទាំងនោះ។
ឧទាហរណ៍ជាក់ស្តែងបំផុតមួយ គឺវគ្គដែលពិពណ៌នាអំពីចរិតរបស់ជីតា។ មិនយូរប៉ុន្មានខាងជើងបាន សុខសាន្ត ជីតាក៏អង្គុយនិយាយជាមួយលោកតានៅមាត់ទន្លេញ៉ឿ អំពីរបៀបដែលគាត់សម្លាប់មន្ត្រី មេប៉ុស្តិ៍ដែលប្រចាំការនៅភូមិវ៉ាន់ញ៉ឿ៖ «គួរឲ្យអាណិតណាស់ ក្នុងសង្គ្រាម បើឯងមិនសម្លាប់គាត់ទេ គាត់នឹងសម្លាប់ឯង។ ប៉ុន្តែមេប៉ុស្តិ៍នោះក៏ជាមនុស្សដែរ មានឪពុកម្តាយ ប្រពន្ធកូន គិតតែពីទុក្ខលំបាក។ ទស្សនៈផ្ទាល់ខ្លួនរបស់អ្នក អ្នកអាចយល់នៅពេលក្រោយ នៅពេលដែលខ្ញុំគិតឡើងវិញ ខ្ញុំតែងតែមានអារម្មណ៍សោកស្តាយចំពោះជោគវាសនារបស់គាត់។
ដូចយើងដឹងស្រាប់ហើយ ទាំងជីតារបស់ខ្ញុំ និងលោក Tue គឺជាតួអង្គវិជ្ជមានពីរ គឺនៅខាងតស៊ូ។ ដូច្នេះហើយ វាច្បាស់ណាស់ថា ឌុច បានហួសពីរង្វង់នៃការគ្រប់គ្រងមនោគមវិជ្ជា។ ភាពជាមិត្តមានន័យថា "ត្រូវតែ" ល្អ។ ធ្វើជាសត្រូវមានន័យថា "ត្រូវតែ" អាក្រក់ហើយជារៀងរហូត "ត្រូវតែ" ស្អប់ខ្មាំងដល់ស្នូល មិនដែលបង្ហាញក្តីមេត្តាដល់សត្រូវឡើយ!!!
អ្នករិះគន់ផ្នែកអក្សរសាស្ត្រ Bui Viet Thang ធ្លាប់បានសម្តែងក្តីសង្ឃឹមថា The Duc នឹងសរសេរសៀវភៅ The Moon Rise ភាគទី ២ នៅពេលផ្តល់យោបល់លើការងារនេះ។
ដោយចែករំលែកពីផែនការអនាគតរបស់គាត់ The Duc បាននិយាយថា "បច្ចុប្បន្នខ្ញុំកំពុងសរសេរប្រលោមលោកមួយដែលមានចំណងជើងថា: រឿងស្នេហាក្រោយសង្រ្គាម"។ ប៉ុន្តែក្រៅពីការសរសេរ ខ្ញុំនៅតែចំណាយពេលលើការគូរ។ ខ្ញុំផ្ដោតលើគំនូរទេសភាព និងរូបបញ្ឈរ។ អក្សរសិល្ប៍ និងគំនូរដើរទន្ទឹមគ្នាដោយបំពេញគ្នាទៅវិញទៅមកដើម្បីបង្កើតជាពណ៌ប្លែកពីគេ»។
លាហើយអ្នកនិពន្ធពហុជំនាញ ថី Đức នៅពេលដែលព្រះច័ន្ទទើបតែរះ។ ខ្ញុំបានចាកចេញពីផ្ទះល្វែងតូចមួយរបស់គាត់នៅក្នុងតំបន់ទីក្រុងនៃ Định Công នៅពេលដែលព្រះច័ន្ទដំបូងនៃខែគឺដូចជាស្នែងវ័យក្មេងលេចឡើងនៅលើមេឃ។ ប្រសិនបើមានពេលគ្រប់គ្រាន់ ព្រះច័ន្ទនឹងពេញ ហើយពន្លឺរបស់វានៅតែបន្តចែងចាំង ដែលបន្ថែមភាពស្រស់ស្អាតនៃផ្លូវ។ នៅពេលនេះ ពន្លឺព្រះច័ន្ទក៏ភ្លឺចាំងលើទន្លេតូច តាមផ្លូវខ្ញុំទៅផ្ទះ។
នៅឆ្នាំ 1999 The Duc បានទាំងគូរ និងតែងកំណាព្យជាច្រើន ប្រហែលជារាប់រយកំណាព្យ ហើយការប្រមូលកំណាព្យ Hoa Rung ត្រូវបានបោះពុម្ព ដែលជាបណ្តុំនៃកំណាព្យដ៏ល្អបំផុតរបស់គាត់។ ក្នុងឆ្នាំ 2006 ឌុចបានប្តូរទាំងស្រុងទៅការសរសេរសុភាសិត។ គាត់បានសរសេរជាបន្តបន្ទាប់ចាប់ពីចុងឆ្នាំ ២០០៦ ដល់ឆ្នាំ ២០១៤ ដោយបានបោះពុម្ពសៀវភៅរឿងខ្លី និងប្រលោមលោកចំនួនបី។ ពួកគេគឺជា បណ្តាសាដ៏ពិសិដ្ឋ កម្រិតនៃជីវិត និង ព្យុះក្រហម ។ ក្នុងចំណោមស្នាដៃទាំងនេះ ការប្រមូល Sacred Curse គឺជាស្នាដៃមួយក្នុងចំណោមស្នាដៃទាំងបួនដែលបានឆ្លងផុតវគ្គចុងក្រោយនៃ សមាគមអ្នកនិពន្ធវៀតណាម ក្នុងឆ្នាំ 2009។ (មិនមានពានរង្វាន់ក្នុងឆ្នាំ 2009)។ ក្នុងឆ្នាំ ២០១៤ The Duc បានក្លាយជាសមាជិកនៃសមាគមអ្នកនិពន្ធវៀតណាម។ នៅឆ្នាំ 2022 The Duc បានបោះពុម្ពប្រលោមលោក The Moon Rises ។ នេះគឺជាស្នាដៃមួយក្នុងចំណោមស្នាដៃទាំងប្រាំដែលបានឈានចូលវគ្គចុងក្រោយនៃពានរង្វាន់ឆ្នាំ 2022 របស់សមាគមអ្នកនិពន្ធវៀតណាម។ |
ប្រភព
Kommentar (0)