ត្រឡប់មកវៀតណាមវិញ ដើម្បីចូលរួមកម្មវិធី Homeland Spring លោកស្រី Nguyen Thi Lien អនុប្រធានសមាគមនារីវៀតណាមប្រចាំនៅម៉ាឡេស៊ី និងជាប្រធានក្លឹបភាសាវៀតណាមនៅប្រទេសម៉ាឡេស៊ី បានជួបសម្ភាសន៍ជាមួយអ្នកយកព័ត៌មានពីកាសែត Dai Doan Ket អំពីដំណើររឿងបំផុសទឹកចិត្តស្រលាញ់ភាសាវៀតណាមចំពោះប្រជាជនរស់នៅក្រៅប្រទេស។
PV៖ លោកជំទាវ ក្នុងឋានៈជាប្រធានក្លឹបវៀតណាមនៅប្រទេសម៉ាឡេស៊ី តើ ហេតុផលអ្វីដែលធ្វើឱ្យ អ្នក លះបង់ការខិតខំប្រឹងប្រែងរបស់អ្នកក្នុង ការរៀបចំការបង្រៀនភាសាវៀតណាមសម្រាប់សហគមន៍វៀតណាមនៅទីនេះ?
អ្នកស្រី ង្វៀន ធីលៀន៖ - ជាងដប់ឆ្នាំមុន គ្រួសាររបស់ខ្ញុំទាំងមូលបានផ្លាស់ទៅរស់នៅទីក្រុងគូឡាឡាំពួ ប្រទេសម៉ាឡេស៊ី។ នៅប្រទេសវៀតណាម ខ្ញុំបានបញ្ចប់ការសិក្សាពីមហាវិទ្យាល័យអក្សរសាស្ត្រនៅសាកលវិទ្យាល័យគរុកោសល្យហាណូយ ខ្ញុំបានធ្វើការជាគ្រូបង្រៀននៅវិទ្យាល័យអស់រយៈពេល ១២ ឆ្នាំ។ ខ្ញុំពិតជាមានការសោកស្ដាយណាស់ នៅពេលដែលខ្ញុំត្រូវចាកចេញពីសាលា។
នៅប្រទេសម៉ាឡេស៊ី ខ្ញុំក៏មានឱកាសជាច្រើនក្នុងការបង្រៀនភាសាវៀតណាម ហើយបានចាត់ទុកការងារនេះជាការងារមួយដើម្បីបន្ធូរអារម្មណ៍អាឡោះអាល័យចំពោះការងារចាស់របស់ខ្ញុំ។ ដោយដឹងពីជំនាញរបស់ខ្ញុំ លោកស្រី Tran Thi Chang ប្រធានសមាគមនារីវៀតណាមនៅប្រទេសម៉ាឡេស៊ី បានមកជួបខ្ញុំ ហើយសុំឱ្យខ្ញុំជួយសហគមន៍រៀបចំថ្នាក់រៀនវៀតណាមសម្រាប់កុមារវៀតណាមនៅទីនេះ។ នៅពេលនោះ ខ្ញុំពិតជាស្ទាក់ស្ទើរ ព្រោះវាពិតជាការចាប់ផ្តើមដ៏លំបាកមួយ។ ប៉ុន្តែបន្ទាប់មកខ្ញុំបានដឹងថានេះជាការងារដ៏មានអត្ថន័យ ស័ក្តិសមសម្រាប់ជំនាញ និងចំណាប់អារម្មណ៍របស់ខ្ញុំ ដូច្នេះខ្ញុំបានទទួលយក។ រួមជាមួយនឹងសមាជិកសាទរនៃសមាគមនារីវៀតណាមនៅម៉ាឡេស៊ី យើងបានចាប់ផ្តើមស្វែងរកមធ្យោបាយដើម្បីជំនះការលំបាក។ នៅថ្ងៃទី 16 ខែតុលា ឆ្នាំ 2016 ថ្នាក់ដំបូងពីររបស់ក្លឹបវៀតណាមនៅប្រទេសម៉ាឡេស៊ីបានបើកជាផ្លូវការ។
លោកជំទាវ តើ សហគមន៍វៀតណាមនៅប្រទេសម៉ាឡេស៊ី មានការសាទរក្នុងការរៀនភាសាវៀតណាមដែរឬទេ? តើ លោក អាច ប្រាប់យើងពីវិធីខ្លះដែល អ្នក បានអនុវត្តដើម្បីបង្ហាញពីសេចក្តីស្រឡាញ់នៃភាសាវៀតណាម និងវៀតណាមដល់កុមារវៀតណាមដែលរស់នៅបរទេសបាន ទេ?
-ការបង្រៀនភាសាវៀតណាមដល់ជនវៀតណាមនៅបរទេសមិនដូចការបង្រៀនភាសាវៀតណាមដល់សិស្សក្នុងប្រទេសនោះទេ។ សិស្សមានភាពចម្រុះ ដូច្នេះវិធីសាស្រ្តបង្រៀនក៏បត់បែនទៅតាមសមត្ថភាព និងគោលបំណងរបស់សិស្ស។ ខ្ញុំចំណាយពេលច្រើនក្នុងការរៀបចំមេរៀន ជាពិសេសសម្រាប់សិស្សក្មេងៗ។ ក្នុងឆ្នាំដំបូងរបស់ខ្ញុំនៅទីក្រុងគូឡាឡាំពួ ខ្ញុំបានឃើញថាមិនសូវមានមនុស្សយកចិត្តទុកដាក់នឹងការរៀនភាសាវៀតណាមទេ។ មានតែគ្រួសារមួយចំនួនប៉ុណ្ណោះដែលដឹងថាកូនរបស់ពួកគេនឹងត្រឡប់ទៅប្រទេសវៀតណាមវិញដើម្បីសិក្សាបានយកចិត្តទុកដាក់លើបញ្ហានេះ។ ប៉ុន្តែគ្រួសារជាច្រើនក៏បានសម្រេចចិត្តថា ពេលឪពុកម្តាយត្រឡប់មកផ្ទះវិញ ពួកគេនឹងបញ្ជូនកូនទៅសាលាអន្តរជាតិ ហើយប្រសិនបើពួកគេមានបំណងចង់ឱ្យកូនរបស់ពួកគេកើត និងធំធាត់នៅទីនេះ គឺជៀសមិនផុតពីពួកគេមិនចេះភាសាវៀតណាម ឬមិនអាចប្រើប្រាស់ភាសាវៀតណាមបានល្អនោះទេ។ សម្រាប់គ្រួសារដែលមានជនជាតិវៀតណាមរៀបការជាមួយជនជាតិដើម កុមារត្រូវរៀនច្រើនភាសា ព្រោះម៉ាឡេស៊ីជាប្រទេសដែលនិយាយច្រើនភាសា។ កូនរៀនភាសាអង់គ្លេស ម៉ាឡេ និងចិននៅសាលា ហើយអាស្រ័យលើកាលៈទេសៈ ពួកគេក៏រៀនហុកគៀន កាតាំងជាដើម តាមស្រុកកំណើតរបស់ឪពុកពួកគេ។ កុមារមូស្លីមត្រូវរៀនភាសាអារ៉ាប់។ល។ និងភាសាបរទេសផ្សេងទៀត។ ជាទូទៅ ជនជាតិវៀតណាមមានឱកាសតិចតួចណាស់ក្នុងការបញ្ចូលទៅក្នុងកាលវិភាគរបស់កុមារ។ ហេតុដូច្នេះហើយ នៅដំណាក់កាលដំបូងនៃការបើកថ្នាក់រៀន យើងត្រូវលើកទឹកចិត្ត និងអំពាវនាវដល់ក្រុមគ្រួសារឱ្យអនុញ្ញាតឱ្យកូនរបស់ពួកគេចូលរួម។
ទោះជាយ៉ាងណា យូរៗទៅទស្សនៈរបស់វៀតណាមក៏បានផ្លាស់ប្តូរដែរ។ ការលេចមុខថ្នាក់ក្នុងក្លឹបវៀតណាមក៏បានធ្វើឲ្យមនុស្សវាយតម្លៃឡើងវិញនូវតួនាទីរបស់វៀតណាម។ រាល់ពិធីបុណ្យពាក់កណ្តាលសរទរដូវ ទិវាកុមារ 1/6 បុណ្យចូលឆ្នាំថ្មី យើងរៀបចំឱ្យកុមារសម្តែងអៅដាយ សំដែងសិល្បៈ និងលេងល្បែងប្រជាប្រិយ។ ប្រជាពលរដ្ឋឃើញកូនច្រៀងបទវៀតណាមពិរោះៗ នៅអូរដាយ រំភើបចិត្ត លោតបាវ ទាញព្រ័ត្រ បិទភ្នែក វាយឆ្នាំង… មានអារម្មណ៍សប្បាយចិត្ត ហើយក្តីប្រាថ្នាចង់ឲ្យកូនចេះភាសាវៀតណាម ចេះភាសាវៀតណាម កាន់តែរីកដុះដាលក្នុងចិត្តឪពុកម្តាយ។ ដូចនេះដែរ ជំហររបស់វៀតណាមកាន់តែមានស្ថិរភាពក្នុងសហគមន៍វៀតណាមនៅម៉ាឡេស៊ី។
ក្នុងអំឡុងពេលការងារបង្រៀនរបស់អ្នក តើអ្វី ជា បញ្ហាប្រឈមចម្បងក្នុងការងារ របស់អ្នក ? តើអ្នកអាចចែករំលែកអនុស្សាវរីយ៍ខ្លះនៃការបង្រៀន និងរៀនភាសាវៀតណាម នៅប្រទេសម៉ាឡេស៊ីបានទេ?
- ក្នុងរយៈពេលជាង 8 ឆ្នាំនៃការអភិវឌ្ឍន៍ក្លឹបវៀតណាម មានពីរដងដែលខ្ញុំបានចាត់ទុកថាជាបញ្ហាប្រឈម នោះគឺការបើកថ្នាក់រៀន និងការផ្ទុះឡើងនៃជំងឺរាតត្បាត Covid-19 ។ ដំណាក់កាលដំបូងគឺដូចដែលខ្ញុំបានរៀបរាប់ខាងលើ ហើយនៅពេលដែលជំងឺរាតត្បាត Covid-19 បានកើតឡើង ប្រទេសម៉ាឡេស៊ីបានដាក់ការចាក់សោរ ហើយថ្នាក់ភាសាវៀតណាមត្រូវបញ្ឈប់។ ប៉ុន្តែនៅពេលដែលសាលារៀនបានអនុវត្តការរៀនតាមអ៊ីនធឺណិត ខ្ញុំបានពិភាក្សាជាមួយសមាជិកនៃក្លឹប ហើយសម្រេចចិត្តធ្វើការពិសោធន៍។ ជាសំណាងល្អ យើងបានទទួលការគាំទ្រពីមាតាបិតា លោកគ្រូ អ្នកគ្រូ ហើយសិស្សបានស៊ាំនឹងទម្រង់ថ្មីនៃការរៀនសូត្របន្តិចម្តងៗ។ ក្នុងអំឡុងពេលនៃជំងឺរាតត្បាតនេះ ចំនួនសិស្សរបស់យើងបានកើនឡើងយ៉ាងខ្លាំង។ ជាពិសេស យើងបានទាក់ទាញសិស្សមកពីរដ្ឋឆ្ងាយៗពីរាជធានី ដែលជាធម្មតាមិនអាចមកថ្នាក់រៀនដោយផ្ទាល់បានទេ។
បើខ្ញុំប្រៀបធៀបការបង្រៀនភាសាវៀតណាមនៅបរទេស ខ្ញុំឃើញថាជាទូទៅគ្រូត្រូវចំណាយពេលវេលា និងការខិតខំប្រឹងប្រែងច្រើនក្នុងការរៀបចំផែនការមេរៀន ព្រោះសិស្សមានភាពចម្រុះតាមអាយុ និងសមត្ថភាពភាសាវៀតណាម។ ដូច្នេះយើងត្រូវបែងចែកជាក្រុមតូចៗ។ ក្រុមនីមួយៗអនុវត្តផែនការមេរៀនផ្សេងគ្នា ទោះបីជាវាជាប្រធានបទដូចគ្នាក៏ដោយ។
មានអនុស្សាវរីយ៍ជាច្រើននៅពេលបង្រៀនក្មេងៗ។ ក្មេងៗគួរអោយស្រលាញ់ និងស្លូតត្រង់ កំហុសឆ្គងក្នុងការប្រើភាសាយួនក៏គួរអោយស្រលាញ់ដែរ។ ប៉ុន្តែប្រហែលជាការចងចាំដែលមិនអាចបំភ្លេចបានបំផុតរបស់ខ្ញុំគឺជាពេលដែលខ្ញុំបានឃើញទឹកភ្នែករបស់កូននៅពេលខ្ញុំលេងបទចម្រៀងអំពីម្តាយរបស់ពួកគេ។ ទឹកភ្នែកទាំងនោះធ្វើឱ្យខ្ញុំដឹងថាពួកគេអាចរំកិលដោយអត្ថបទជាភាសាវៀតណាម ហើយខ្ញុំបានឃើញអត្ថន័យនៃការងាររបស់ខ្ញុំ។ ការចងចាំដ៏ស្រស់ស្អាតមួយទៀតគឺនៅពេលដែលខ្ញុំត្រឡប់មកប្រទេសវិញដើម្បីចូលរួមពិធីគោរពឯកអគ្គរដ្ឋទូតវៀតណាមនៅក្រៅប្រទេសក្នុងឆ្នាំ 2023។ នៅពេលនោះ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថា ក្រៅពីសមត្ថភាពរបស់ខ្ញុំក្នុងការប្រើភាសាវៀតណាមត្រូវបានទទួលស្គាល់ ព្រោះវាជាការប្រកួតដែលរួមបញ្ចូលទាំងការប្រលងសរសេរ និងការនិយាយ ដំណើរនៃការបង្រៀនភាសាវៀតណាមរបស់ខ្ញុំក៏ត្រូវបានគោរព និងទទួលស្គាល់ផងដែរ។
បើតាមអ្នកវិញ តើស្ថានភាពរៀនភាសាវៀតណាមក្នុងសហគមន៍វៀតណាមបច្ចុប្បន្នមានភាពប្រសើរជាងមុនដែរឬទេ? ដើម្បីឲ្យប្រជាជនវៀតណាមនៅក្រៅប្រទេសរក្សាបាននូវភាសា និងវប្បធម៌វៀតណាម តើត្រូវអនុវត្តវិធីសាស្រ្តអ្វីខ្លះ?
- ក្នុងប៉ុន្មានឆ្នាំចុងក្រោយនេះ ខ្ញុំសង្កេតឃើញថា បក្ស និងរដ្ឋរបស់យើងបានយកចិត្តទុកដាក់យ៉ាងខ្លាំងក្នុងការរក្សាភាសាវៀតណាមនៅបរទេស។ ក្រសួងការបរទេស និងគណៈកម្មាធិការរដ្ឋទទួលបន្ទុកវៀតណាមនៅក្រៅប្រទេសបានសម្របសម្រួលជាមួយស្ថាប័នតំណាងអនុវត្តកម្មវិធីជាក់លាក់ ជាក់ស្តែង និងអត្ថន័យជាច្រើនដូចជា៖ រៀបចំវគ្គបណ្តុះបណ្តាលភាសាវៀតណាម រៀបចំការប្រកួតស្វែងរកឯកអគ្គរាជទូតភាសាវៀតណាមនៅបរទេស អនុវត្តកម្មវិធីបង្រៀនភាសាវៀតណាមតាមទូរទស្សន៍ កម្មវិធីជំរុំរដូវក្តៅយុវជនវៀតណាមនៅបរទេស ... និងសកម្មភាពជាច្រើនដើម្បីលើកទឹកចិត្តចលនាបង្រៀនភាសាវៀតណាមនៅប្រទេសផ្សេងៗ។ ប្រហែលនោះហើយជាមូលហេតុដែលខ្ញុំមើលឃើញថា ការបង្រៀនភាសាវៀតណាមនៅប្រទេសផ្សេងៗមានការរីកចម្រើនខ្លាំងបើធៀបនឹងប៉ុន្មានឆ្នាំមុន។ នៅប្រទេសម៉ាឡេស៊ី ស្ថានទូតវៀតណាមក៏ចាប់អារម្មណ៍យ៉ាងខ្លាំង ហើយតែងតែអមដំណើរ និងគាំទ្រសកម្មភាពរបស់ក្លឹបភាសាវៀតណាមរបស់យើង។
ដើម្បីឱ្យជនជាតិវៀតណាមនៅបរទេសរក្សាភាសា និងវប្បធម៌វៀតណាម ខ្ញុំគិតថាយើងត្រូវយកចិត្តទុកដាក់លើចំណុចមួយចំនួន។ ជាដំបូង យើងគួរតែបង្កើនសកម្មភាពវប្បធម៌ក្នុងសហគមន៍ ដូចជាការរៀបចំបុណ្យចូលឆ្នាំថ្មី គម្រប់ខួបមរណភាពរបស់ស្តេច Hung ពិធីបុណ្យពាក់កណ្តាលសរទរដូវ... ក្នុងព្រឹត្តិការណ៍ទាំងនោះ សេចក្តីស្រឡាញ់ចំពោះភាសា និងវប្បធម៌វៀតណាមនឹងត្រូវបានដាស់តឿន និងចិញ្ចឹមបីបាច់សម្រាប់ទាំងជំនាន់យើង និងមនុស្សជំនាន់ក្រោយ។ លើសពីនេះ ចាំបាច់ត្រូវបណ្ដុះបណ្ដាល និងបណ្ដុះបណ្ដាលបុគ្គលដែលមានភាពក្លៀវក្លាក្នុងការចូលរួមក្នុងការងារបង្រៀនយ៉ាងទូលំទូលាយនៅក្នុងតំបន់ដែលប្រជាជនវៀតណាមរស់នៅ និងបង្កើតថ្នាក់បង្រៀនភាសាវៀតណាមប្រកបដោយប្រសិទ្ធភាព។ អ្វីដែលសំខាន់មួយទៀតក្នុងការថែរក្សាភាសាវៀតណាមសម្រាប់ក្មេងជំនាន់ក្រោយគឺតួនាទីរបស់ឪពុកម្តាយវៀតណាម។ ដោយសារតែពួកគេគឺជាមនុស្សដែលជិតស្និទ្ធបំផុត និងមានឥទ្ធិពលបំផុតចំពោះកូនរបស់ពួកគេ។ នៅពេលដែលប្រជាជនវៀតណាមគ្រប់រូបយល់ដឹងពីការថែរក្សាភាសាកំណើតរបស់ពួកគេសម្រាប់កូនៗរបស់ពួកគេដោយខ្ជាប់ខ្ជួន និងខ្ជាប់ខ្ជួន នោះភាសាវៀតណាមពិតជានឹងមានភាពរឹងមាំខ្លាំងនៅក្នុងសហគមន៍វៀតណាមនៅឯបរទេស។
“ពេលខ្ញុំចូលរួមកម្មវិធីនិទាឃរដូវមាតុភូមិ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ពិសេសណាស់ ព្រោះឆ្នាំនេះ វៀតណាមនៅក្រៅប្រទេសអាចចូលរួមបានកាន់តែច្រើន តាមរយៈសកម្មភាពបែបនេះ យើងមានឱកាសរួមវិភាគទានគំនិតតូចតាចរបស់យើងក្នុងការអភិវឌ្ឍន៍ប្រទេស។ ដូច្នេះ កម្មវិធីនិទាឃរដូវមាតុភូមិមិនត្រឹមតែជាព្រឹត្តិការណ៍ជួបជុំគ្នាប៉ុណ្ណោះទេ ថែមទាំងជានិមិត្តរូបនៃសាមគ្គីភាព និងការតភ្ជាប់រវាងប្រជាជនវៀតណាមគ្រប់ទីកន្លែង។ ក្នុងយុគសម័យសមាហរណកម្ម និងអភិវឌ្ឍន៍ ដូច្នេះរាល់ពេលដែលខ្ញុំត្រលប់មកវិញ ខ្ញុំរីករាយណាស់ដែលបានឃើញប្រទេសរបស់ខ្ញុំផ្លាស់ប្តូរ ជីវភាពរស់នៅរបស់ប្រជាជនក្នុងប្រទេសកាន់តែមានភាពប្រសើរឡើង”។
ប្រភព៖ https://daidoanket.vn/can-them-nua-nhung-nguoi-nhom-lua-tinh-yeu-tieng-viet-10298604.html
Kommentar (0)