ลูกๆ ของฉันจะไปไหนกันนะ?

เมื่อไม่นานมานี้ คำว่า Brain Rot (สมองเน่า) ได้รับความนิยมบนอินเทอร์เน็ต ไม่ใช่เรื่องยากที่จะเห็นเด็กก่อนวัยเรียนฮัมเพลงไร้สาระอย่าง “Ram ram, the bread monster rises, tung tung tung tung sahur, tralalero tralala”...

เพลงกล่อมเด็กและเกมพลิกรุ้ง ภาพ: เอกสาร

จากคำที่ใช้เรียกความเสื่อมถอยทางจิตใจ Brain Rot ได้กลายมาเป็นกระแสหลักในปัจจุบัน ซึ่งเป็นระบบนิเวศของเนื้อหาที่น่าติดตามบนอินเทอร์เน็ต โดยผู้ใช้จะถูกดึงดูดด้วยตัวละคร เสียง และคำพูดที่ได้รับความนิยมมากจนสามารถได้ยินและเห็นได้จากทุกที่

จักรวาล Brain Rot ที่ประกอบด้วยภาพตัวละครที่ไม่สมจริงซึ่งสร้างขึ้นโดย AI และผู้ผลิตคอนเทนต์ บนพื้นหลังของเสียงที่เรียบเรียงด้วยระบบอิเล็กทรอนิกส์ กำลังสร้างความฮือฮาในหมู่วัยรุ่น โดยเฉพาะเด็กๆ ลูกน้อยสองคนของฉันก็เช่นกัน เมื่อได้ฟังพวกเขาเล่นด้วยกัน ร้องเพลงแปลกๆ ไร้วิญญาณอย่างตื่นเต้น ฉันก็นึกถึงเพลงกล่อมเด็กสมัยเด็กขึ้นมาอย่างประหลาด

เหมือน "จิจิจังจัง" ตอนที่ฉันยังเด็กและหัดพูดพล่ามตามแม่ "จิจิจังจัง/ ตะปูพ่นไฟ/ ม้าหักบังเหียน/ สามกษัตริย์และห้าจักรพรรดิ/ จับจิ้งหรีดแล้วไปหา/ บัซ บัซ บัซ"

เมื่อโตขึ้นอีกหน่อย ฉันก็เดินตามเด็กๆ ในละแวกบ้านไปรวมตัวและร้องเพลง "เปลี่ยนสายรุ้ง" ว่า "เปลี่ยนสายรุ้ง/ น้ำในแม่น้ำไหล/ มีเด็กหญิงอายุสิบเจ็ดปี/ มีเด็กหญิงอายุสิบสามปี/ เราสองคน/ เราเปลี่ยนสายรุ้งด้วยกัน"

หรือ "Globe" เมื่อเล่นระเบิดกรงเล็บ ถ้ามีคนเยอะกว่านั้นก็สามารถเล่น Dragon snake up to the clouds ได้: "Dragon snake up to the clouds/ Is there a vibration tree/ Is the boss home?"...

เพลงกล่อมเด็กติดตัวเราไปตลอดวัยเด็ก เวลาผ่านไปและคำบางคำอาจไม่ได้ถูกจดจำอย่างแม่นยำ แต่ความทรงจำเกี่ยวกับเพลงกล่อมเด็กและเกมที่เราเล่นกันในสมัยนั้นยังคงอยู่ นั่นเป็นเหตุผลที่ฉันสงสัยว่าทำไมเด็ก ๆ ในปัจจุบันถึงไม่สนใจสมบัติล้ำค่าชิ้นนั้นอีกต่อไป

บางทีการเปลี่ยนแปลงสภาพแวดล้อมในการอยู่อาศัยอาจทำให้บทบาทของเพลงกล่อมเด็กลดน้อยลง เมื่อเด็กๆ มีพื้นที่น้อยลงในการร่วมเล่นเกมร่วมกัน แต่เมื่อนึกย้อนกลับไป ส่วนใหญ่แล้วสาเหตุน่าจะมาจากผู้ใหญ่อย่างเราๆ เอง เพราะเรายุ่งกับชีวิตมากเกินไปจนไม่มีเวลาหาเลี้ยงชีพเพื่อชีวิตทางวัตถุที่สมบูรณ์ เราจึงดูเหมือนจะลืมที่จะมอบชีวิตทางจิตวิญญาณที่มีสีสันให้กับลูกหลานของเรา

การเรียนรู้เกี่ยวกับเพลงกล่อมเด็กจากหนังสือพิมพ์และหนังสือยิ่งหายากขึ้นไปอีก ในขณะเดียวกัน ก็มีงานทุ่มเทเพื่อรวบรวมและอนุรักษ์เพลงกล่อมเด็กอยู่เรื่อยๆ หนังสือที่สอนการร้องเพลงและการใช้เพลงกล่อมเด็กในเกมสำหรับเด็ก เช่น "119 เกมกล่อมเด็กสำหรับเด็ก" "219 เกมพื้นบ้านสำหรับเด็กก่อนวัยเรียน"... ดูเหมือนจะดึงดูดเฉพาะครูอนุบาลและประถมศึกษาเท่านั้น และไม่ค่อยได้รับความสนใจจากผู้ปกครอง

บทกลอนเด็กเหล่านี้จะยังคงถูกสืบทอดต่อไปในระยะยาว หรือจะเหลืออยู่เพียงความทรงจำอันเลือนลาง? จะยังคงต้องค้นหาคำตอบอันเจ็บปวดของคำถามที่ว่า “โอ้ บทกลอนเด็ก เธอกำลังจะไปไหน?” อยู่หรือไม่...

ที่มา: https://baodanang.vn/ve-dau-oi-hoi-dong-dao-3302799.html