กล้องโทรทรรศน์เจมส์ เวบบ์บันทึกภาพการชนกันอย่างรุนแรงของกาแล็กซี

(Dan Tri) - ภาพที่ไม่เคยปรากฏมาก่อนซึ่งถ่ายได้ด้วยกล้องโทรทรรศน์อวกาศเจมส์ เวบบ์ ไม่เพียงสร้างความประหลาดใจให้กับนักดาราศาสตร์เท่านั้น แต่ยังให้ภาพที่ชัดเจนและมองเห็นถึง "ความงามอันดุร้าย" ของจักรวาลได้อีกด้วย

กล้องโทรทรรศน์อวกาศเจมส์ เวบบ์เพิ่งเปิดเผยหนึ่งในช่วงเวลาอันน่าตื่นตาตื่นใจที่สุดในจักรวาล ซึ่งเป็นภาพของกลุ่มกาแล็กซีสองกลุ่มชนกันอย่างรุนแรง ทิ้ง "หาง" ขนาดยักษ์ซึ่งประกอบด้วยก๊าซและดวงดาวที่ถูกเหวี่ยงออกสู่อวกาศ

ภาพดังกล่าวสร้างความตกตะลึงให้กับทั้งนักดาราศาสตร์และสาธารณชน เผยให้เห็นถึงความโกลาหลของการชนกันของจักรวาลในระดับที่ใหญ่โตจนแทบจะจินตนาการไม่ได้

กล้อง MIRI ของกล้องโทรทรรศน์อวกาศเจมส์ เวบบ์แสดงให้เห็นพื้นที่ที่อุดมไปด้วยไฮโดรคาร์บอนและฝุ่นซิลิเกต (ภาพถ่าย: NASA)

ในภาพ “หาง” โดดเด่นตัดกับท้องฟ้ามืดมิด มันไม่ใช่เส้นตรง แต่บิดเบี้ยว ขรุขระ และมีแสงสว่างจ้าเป็นหย่อมๆ มากมาย นักดาราศาสตร์กล่าวว่าหางนี้ยาวหลายแสนปีแสง ซึ่งสะท้อนให้เห็นถึงความรุนแรงของการชน

สำหรับหลายๆ คน ภาพนี้ในตอนแรกทำให้พวกเขาสงสัยว่ามันเป็นเพียงผลิตภัณฑ์ที่ผ่านการตกแต่งภาพ แต่หลังจากได้รับการยืนยันจากแหล่งข้อมูล ทางวิทยาศาสตร์ ที่น่าเชื่อถือหลายแห่ง ภาพนี้ก็กลายเป็นจุดสนใจอย่างรวดเร็ว

นักสังเกตการณ์บางคนเปรียบเทียบปรากฏการณ์นี้กับ “ริบบิ้นอันเจิดจ้าที่ถูกเหวี่ยงข้ามจักรวาล” ขณะที่บางคนเรียกมันว่า “ดอกไม้ไฟแห่งจักรวาล” ไม่ว่าจะเปรียบเทียบอย่างไร ก็เป็นที่แน่ชัดว่าเจมส์ เวบบ์ ได้มอบมุมมองที่ไม่เคยมีมาก่อนแก่มวลมนุษยชาติเกี่ยวกับพลังทำลายล้างของการชนกันของกาแล็กซี

สิ่งที่ทำให้ภาพนี้น่าสนใจเป็นพิเศษคือความหลากหลายของสี จุดสีน้ำเงินหมายถึงอากาศร้อนที่มีอุณหภูมิสูง ส่วนจุดสีแดงหมายถึงพื้นที่ที่เย็นกว่า

ความแตกต่างนี้เปรียบเสมือนวิธีที่จักรวาล “วาดภาพ” ตัวเองให้กลายเป็นภาพวาดขนาดยักษ์ โดยแต่ละสีแสดงถึงการปะทะกันอย่างรุนแรงของสสาร กล้องโทรทรรศน์รุ่นก่อนๆ อย่างกล้องโทรทรรศน์ฮับเบิลเคยจับภาพได้ไม่ครบถ้วน เนื่องจากเจมส์ เว็บบ์มีความไวสูงมาก เพียงพอที่จะบันทึกภาพได้แม้กระทั่งรัศมีที่จางที่สุด

นักดาราศาสตร์อธิบายว่าระหว่างการชนกัน แรงโน้มถ่วงอันมหาศาลของกระจุกดาราจักรได้ยืดออก ฉีกขาด และเหวี่ยงดวงดาวนับพันล้านดวงและก๊าซจำนวนมหาศาลออกไปสู่อวกาศโดยรอบ

เมื่อดาวฤกษ์เหล่านี้ถูกดีดออกไปแล้ว อาจยังคงโคจรผ่านอวกาศระหว่างกาแล็กซี หรืออาจถูกดูดซับเข้าสู่กาแล็กซีอื่น ๆ ในที่สุด กระบวนการนี้ช่วยกำหนดวิวัฒนาการระยะยาวของจักรวาล ก่อให้เกิดโครงสร้างที่หลากหลายอย่างที่เราสังเกตเห็นในปัจจุบัน

ภาพที่เจมส์ เวบบ์นำกลับมาไม่เพียงแต่จะมีความสวยงามทางสายตาเท่านั้น แต่ยังเป็นเอกสารทางวิทยาศาสตร์ที่มีคุณค่าอีกด้วย

ตั้งแต่รายละเอียดเล็กๆ น้อยๆ เช่น รูปร่างและความยาวของหางไปจนถึงสีที่แตกต่างกันของก๊าซแต่ละจุด นักวิจัยสามารถวิเคราะห์เพื่อทำความเข้าใจได้ดีขึ้นว่าสสารเคลื่อนที่อย่างไรในระหว่างการชนกัน

สิ่งนี้ช่วยให้พวกเขาตอบคำถามใหญ่ๆ ได้ เช่น กาแล็กซีรวมตัวกันเพื่อสร้างโครงสร้างใหม่ได้อย่างไร และเกิดอะไรขึ้นกับดาวที่ถูกผลักออกไป

ภาพประกอบการชนกันของกาแล็กซี (ภาพ: โซฮู)

เป็นที่น่าสังเกตว่าการชนกันของกาแล็กซีนั้นไม่ใช่เรื่องแปลกในจักรวาล อันที่จริง กาแล็กซีทางช้างเผือกของเรากำลังพุ่งชนกับกาแล็กซีแอนดรอเมดา และคาดว่าจะรวมตัวเป็นกาแล็กซีมวลมหาศาลแห่งใหม่ในอีกไม่กี่พันล้านปีข้างหน้า

ภาพที่เจมส์ เวบบ์บันทึกไว้ในวันนี้อาจเป็น “คำทำนายทางภาพ” ของสถานการณ์ที่โลกและระบบสุริยะอาจพบเห็นในอนาคตอันไกลโพ้น

นับตั้งแต่การปล่อยกล้องโทรทรรศน์อวกาศเจมส์ เวบบ์ขึ้นสู่อวกาศ ก็ได้สร้างความฮือฮาให้กับชุมชนวิทยาศาสตร์และสาธารณชนซ้ำแล้วซ้ำเล่า เนื่องมาจากภาพถ่ายที่มีรายละเอียดสูงอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อนของจักรวาลในยุคแรกเริ่ม เนบิวลา ดาวเคราะห์ที่อยู่ห่างไกล และปัจจุบันนี้ยังรวมถึงการชนกันอย่างรุนแรงของกาแล็กซีอีกด้วย

ในแต่ละภาพถ่าย เจมส์ เวบบ์ไม่เพียงแต่สร้างความตื่นตาตื่นใจทางสายตาเท่านั้น แต่ยังกระตุ้นความอยากรู้และสร้างแรงบันดาลใจให้กับแม้แต่ผู้ที่ไม่ได้สนใจดาราศาสตร์มากนักอีกด้วย

การชนกันของกาแล็กซีที่เจมส์ เว็บบ์บันทึกไว้เมื่อเร็วๆ นี้เป็นเครื่องพิสูจน์ว่าจักรวาลไม่ได้หยุดนิ่งอย่างที่เราคิด มันเคลื่อนที่ ชนกัน ผสาน และเปลี่ยนแปลงอยู่ตลอดเวลา

ที่มา: https://dantri.com.vn/khoa-hoc/kinh-vien-vong-james-webb-ghi-lai-canh-va-cham-thien-ha-du-doi-20250827234118727.htm