Oczekiwania dotyczące przełomu wynikającego z kompleksowej autonomii w szkolnictwie wyższym i kształceniu zawodowym

Rezolucja nr 71-NQ/TW Biura Politycznego w sprawie przełomów w rozwoju edukacji i szkoleń potwierdza kluczowe zadanie: „Zapewnienie pełnej i kompleksowej autonomii uczelniom wyższym i instytucjom kształcenia zawodowego, niezależnie od poziomu autonomii finansowej”. Jest to uważane za ważny punkt zwrotny, usuwający bariery w obecnym mechanizmie autonomii uniwersyteckiej, a jednocześnie otwierający możliwości fundamentalnych innowacji w modelu zarządzania edukacją.

Kiedy autonomia jest „utożsamiana” z finansami

Przez wiele lat stosowne dokumenty prawne klasyfikowały poziom autonomii jednostek administracji publicznej na podstawie ich zdolności do pokrywania bieżących wydatków. To doprowadziło wiele uniwersytetów do błędnego koła: jeśli chcą uzyskać większą władzę, muszą udowodnić swoją zdolność do zbilansowania finansów; a aby to osiągnąć, muszą zwiększyć przychody, głównie z czesnego.

Studenci Uniwersytetu Naukowego (Uniwersytet Thai Nguyen) w sali wykładowej.

W rezultacie wiele uczelni jest zmuszonych szukać sposobów na otwarcie większej liczby „gorących” kierunków, aby przyciągnąć studentów, podążając za krótkoterminowymi potrzebami rynku pracy. Tymczasem kierunki podstawowe lub specjalistyczne, takie jak rolnictwo i leśnictwo, są stopniowo ograniczane ze względu na brak możliwości generowania dużych przychodów. Ta nierównowaga w sposób niezamierzony stoi w sprzeczności z celem kompleksowego i zrównoważonego rozwoju krajowych zasobów ludzkich.

Z drugiej strony, powiązanie autonomii z finansowaniem wywiera również ogromną presję na uczniów. Wzrost czesnego jest nieunikniony, zwłaszcza w szkołach, które nie mają wielu źródeł dochodu poza budżetem. Ma to negatywny wpływ na dostęp do edukacji uczniów z ubogich rodzin, zwłaszcza z odległych obszarów. Wiele lokalnych szkół, pomimo ogromnych wysiłków, wciąż nie spełnia kryteriów autonomii określonych w „standardach finansowych” i jest uznawanych za „niewystarczające”.

Istotą Rezolucji 71-NQ/TW jest: autonomia nie ogranicza się wyłącznie do sfery finansowej. Naturę autonomii uniwersytetów i szkolnictwa zawodowego należy postrzegać wielowymiarowo, obejmując obszary od sfery akademickiej, organizacyjnej, kadrowej i administracyjnej po odpowiedzialność społeczną.

Oznacza to, że uniwersytet, szkoła wyższa lub instytucja kształcenia zawodowego może nie być w stanie pokryć swoich bieżących wydatków, ale jeśli posiada silny potencjał akademicki, wysoko wykwalifikowaną kadrę dydaktyczną, nowoczesny model zarządzania i transparentną odpowiedzialność, nadal może być uznana za szkołę o dużej autonomii. Wręcz przeciwnie, jeśli polega jedynie na zdolności do „zadbania o własne finanse”, nie podnosząc jakości kształcenia i badań, nie może być nazywana prawdziwie autonomiczną.

Docent dr Phung Trung Nghia, rektor Uniwersytetu Technologii Informacyjnych i Komunikacji (Uniwersytet Thai Nguyen), powiedział: „Potwierdzenie Biura Politycznego, że autonomia nie zależy od poziomu autonomii finansowej, jest kluczem do otwarcia drzwi dla innowacji. Uczelnie mogą teraz bardziej skupić się na nauce, badaniach i współpracy międzynarodowej”.

Potrzeba wielowymiarowych kryteriów

Pytanie brzmi: jeśli nie finanse, to jakie kryteria należy zastosować do oceny poziomu autonomii? Eksperci twierdzą, że konieczne jest opracowanie wielowymiarowego zestawu kryteriów, obejmującego: potencjał i reputację akademicką (liczba prac badawczych, cytowań, współpraca międzynarodowa); jakość kształcenia (wskaźnik zatrudnienia studentów, poziom satysfakcji biznesowej); efektywność zarządzania (przejrzystość, zdolność do mobilizacji zasobów, zarządzanie zasobami ludzkimi); poziom zaangażowania społecznego i społecznej odpowiedzialności; zdolność do integracji międzynarodowej i wizerunek uczelni.

Godziny praktyk Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej Nr 1 - Ministerstwo Obrony Narodowej.

„Uniwersytet Technologii Informatycznych i Komunikacyjnych jest zorientowany na rozwój technologii cyfrowych. Zdajemy sobie sprawę, że ocena zdolności do szkolenia cyfrowych zasobów ludzkich, współpracy z przedsiębiorstwami i wdrażania innowacyjnych modeli będzie bardziej realistycznie odzwierciedlać kompleksową autonomię niż poleganie wyłącznie na danych finansowych” – powiedział dr Phung Trung Nghia, adiunkt.

W szczególności ten zestaw kryteriów musi być stosowany elastycznie, z uwzględnieniem specyfiki branży i regionu. Pułkownik dr Pham Van Hoa, dyrektor Kolegium Zawodowego nr 1 w Ministerstwie Obrony Narodowej, wyraził swoją opinię: Niektóre uniwersytety, uczelnie i placówki kształcenia zawodowego w regionach górskich, służące kształceniu mniejszości etnicznych, mogą nie spełniać standardów finansowych, ale są bardzo potrzebne dla rozwoju regionalnego. Dlatego ocena autonomii musi być kompleksowa, sprawiedliwa i humanitarna.

Można potwierdzić, że Rezolucja 71-NQ/TW szybko usunęła długo utrzymujące się „wąskie gardło” w autonomii szkolnictwa wyższego i zawodowego. Stanowi to fundament dla przełamania barier, integracji i umocnienia pozycji szkolnictwa wyższego i zawodowego w regionie i na świecie.

Source: https://giaoducthoidai.vn/ky-vong-but-pha-tu-tu-chu-toan-dien-giao-duc-dai-hoc-nghe-nghiep-post747806.html