Muzyka i szczęście

„Przechodząc przez alejkę i słysząc muzykę, wiesz, że jest tam mędrzec!” To starożytne przysłowie jest zawsze aktualne w każdej epoce. Gdziekolwiek jest muzyka, tam jest Prawda – Dobro – Piękno. Osoba grająca muzykę w tej alejce raczej nie może być złą osobą. Wieś z wieloma mędrcami grającymi muzykę przynosi pokój i szczęście całej wiosce.

Zarówno buddyzm tybetański, jak i hinduizm wierzą, że źródłem wszechświata jest dźwięk, i nie jest przypadkiem, że mantra „Om Mani Padme Hum” zaczyna się od „Om” (lub „Aum”). To pierwotny dźwięk Wielkiego Wybuchu, który wciąż jest obecny we wszechświecie. W Biblii Słowo jest zawsze pojęciem związanym z początkiem stworzenia. Pochodzimy z dźwięku. I oczywiście żyjemy w świecie tysięcy dźwięków.

Muzyk Vo Thien Thanh (po lewej) i piosenkarz Bao Lan (grupa 5 linijek)

Najbardziej wyrafinowaną, celowo zaaranżowaną esencją dźwięku, emitowaną z duszy, jest muzyka . Dusza jest pierwotną częstotliwością, z której, poprzez instrumenty muzyczne i głosy, jest przekształcana w muzykę. Dlatego muzyka jest dźwiękiem, który ma największy, najszybszy i najsilniejszy wpływ na nasze dusze. To wyjaśnia, dlaczego oprócz piosenek, które przynoszą radość i pozytywny nastrój, istnieją również utwory, które po wysłuchaniu sprawiają, że czujemy się przygnębieni i nic nie chcemy robić. Albo jest muzyka pobudzona, która prowadzi do chaosu w umyśle. Z kolei muzyka klasyczna często przynosi duszy świętość i spokój, pobudzając mózg do mądrości.

"Przechodząc przez alejkę, słysząc muzykę, wiedząc, że jest mądry człowiek!".

Gdziekolwiek jest muzyka, tam jest Prawda – Dobro – Piękno. Osoba grająca muzykę w zaułku trudno uznać za złą. Dzielnica z wieloma mędrcami grającymi na instrumentach przynosi pokój i szczęście całej wiosce. Kraj, w którym wszyscy kochają muzykę, gdzie piękną muzykę słychać wszędzie, a odsetek ludzi umiejących grać i śpiewać jest wysoki, jak mógłby nie być szczęśliwy?

Oczywiste jest, że oprócz wskaźnika wzrostu gospodarczego i rozwoju gospodarczego , edukacja i popularyzacja muzyki w społeczeństwie odgrywają niezwykle ważną rolę, aby uczynić Wietnam krajem szczęśliwym. Ponieważ prawdziwie szczęśliwy kraj musi zawsze uwzględniać dwa czynniki: wskaźnik wzrostu gospodarczego i wskaźnik zadowolenia mieszkańców.

Od lewej do prawej: piosenkarz Hoang Quyen, muzyk Vo Thien Thanh, muzyk Do Bao

ZDJĘCIE: DAI NGO

Moje dzieciństwo upłynęło w trudnym okresie subsydiowania, ale w zamian pozostały wspomnienia pełne radości z muzyki. Graliśmy w skrajnie złych warunkach, nawet w sytuacjach zagrażających życiu. Pewnego razu, gdy cała grupa płonęła na scenie, wybuchł wzmacniacz. Innym razem nagle pojawił się iskierka w mikrofonie, przerażając całą grupę. Powodem był fakt, że urządzenia te zostały zbudowane własnoręcznie przez „domowego” elektronika z wykorzystaniem starych podzespołów z porzuconych jeepów w 1975 roku. Muzyka była bezcenna w takich okolicznościach. A najprostszą radością w tamtych czasach było skupienie się przed radiem i słuchanie nowej piosenki:

Jest tam mała dziewczynka, która patrzy przez szparę i słucha mojej muzyki.

Tam, na zewnątrz, chłopiec wspiął się na drzewo tamaryndowca, szeroko otwierając oczy i nasłuchując.

Co zaśpiewałem, że dziewczyna tak śmiesznie się śmiała?

Jaką piosenkę śpiewam, która sprawia, że ​​chłopak siedzi i rozmyśla?

Muzyka jest jak słodki miód płynący z najpiękniejszych, prostych rzeczy, z radości życia, z troski o ludzi wokół ciebie, bez narzekania na swój los, nawet jeśli w tym czasie wokół ciebie działo się wiele trudności.

Szczęście jest takie proste, moje życie jest nieoczekiwane

Każdej nocy czekała, jakby czekała na każdy sen.

(Małe Słońce - Tran Tien)

To rdzeń duszy każdego artysty, każdego obywatela, z edukacyjnym fundamentem Prawdy-Dobra-Piękna, piękna, miłości, współczucia, świadomości niesienia szczęścia innym, społeczności, co zawsze przewyższa osobiste cele, co tworzy trwałe szczęście dla nas samych, dla społeczności, dla kraju.

Mój przyjaciel, znany choreograf, który przez długi czas mieszkał i studiował w Japonii, opowiedział mi kiedyś historię. Była wietnamska para, która mieszkała i studiowała w Japonii. Wynajęli pokój od Japonki. Zapytani, ile to będzie kosztować, otrzymali zaskakującą odpowiedź: „Nie musisz płacić czynszu! Ale mam nadzieję, że w przyszłości oddasz go komuś w potrzebie, tak jak ja oddałem go tobie”.

Cel życia tej Japonki jest naprawdę godny podziwu. Chce szerzyć i rozwijać cel życia dla innych, dla społeczności, dla społeczeństwa. Nawet jeśli jej już nie będzie, to dobro będzie kontynuowane na zawsze przez innych. I jak w ten sposób społeczeństwo, kraj i cała planeta mogą nie być szczęśliwsze!

Muzyk Vo Thien Thanh (siedzi w środkowym rzędzie) z zespołem Cadillac

ZDJĘCIE: DOSTARCZONE PRZEZ MUZYKA

Mój przyjaciel choreograf opowiedział mi też o Japonkach, które przyjeżdżając do Wietnamu, by pracować społecznie, zatrzymują się w skromnym pokoju, bez żadnych dodatkowych udogodnień i warunków. W wolnym czasie słuchają muzyki klasycznej i jazzu.

Patrząc wstecz na nasze społeczeństwo, wraz z ogromnymi postępami w gospodarce, wskaźnikiem wzrostu gospodarczego i materialnymi warunkami życia, warunki słuchania muzyki poprawiają się z dnia na dzień. Wydarzenia wymiany i zaproszenia gwiazd światowej muzyki odbywają się coraz częściej i łatwiej. Jeśli ponad dziesięć lat temu mogliśmy zapraszać tylko zespoły „kiedyś znane”, teraz możemy zobaczyć światowej sławy supergwiazdy, takie jak BlackPink, wokalista Charlie Puth, Maroon 5, wokalistka Katy Perry, trębacz Kenny G… na żywo. Jednocześnie pragnienie, by przybliżyć światu muzykę wietnamską, jest również palącym pragnieniem artystów pokolenia Z. Nowoczesne trendy techniczne, technologia, digitalizacja, era sztucznej inteligencji… są ​​zawsze i bardzo szybko aktualizowane.

Jednak wszystkie te rzeczy to tylko jedna strona skali. Drugą stroną musi być fundament edukacji w zakresie Prawdy-Współczucia-Piękna, edukacji w zakresie piękna, miłości, współczucia. Gdy szala się zrównoważy, naród będzie stabilny! Jak? Poprzez sztukę i muzykę!

Poczułem kiedyś tę radość, kiedy przyniosłem pianino elektryczne do biednej szkoły. Fortepian stał na korytarzu klasy. Widząc, jak uczniowie na zmianę siadają przy pianinie, grając piosenki, których nauczyli się na lekcjach muzyki, z promiennymi uśmiechami na twarzach, poczułem, jak we mnie wzbiera szczęście. Cieszę się, że muzyka jest teraz bardziej popularna i coraz więcej uczniów umie grać na pianinie. W ten sposób nowe pokolenie artystów, którzy pragną podbić świat, staje się coraz liczniejsze!

Muzyka późną nocą, drzewa tamaryndowe się poruszają (Young City - Tran Tien)

Czyż to nie cudowne? Silny Wietnam, w którym wszyscy ludzie są szczęśliwi. To marzenie nas wszystkich!

Źródło: https://thanhnien.vn/am-nhac-va-hanh-phuc-185250828182244079.htm